Job 6
1 Then Job answered and said,
Unya si Job mitubag ug miingon:
2 “Oh, if only my anguish were weighed; if only all my calamity were laid in the balance!
Ah, kong gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo, Ug gipahaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!
3 For now it would be heavier than the sand of the seas. That is why my words were reckless.
Kay karon kini mabug-at labi pa kay sa balas sa mga dagat: Busa, nahinanali ang akong mga pulong.
4 For the arrows of the Almighty are in me, my spirit drinks up the poison; the terrors of God have arranged themselves in array against me.
Kay ang pana sa Makagagahum kanako mingtaroy, Ug sa hilo niana ang akong kalag nagainum: Ug ang mga kalisang sa Dios nakiggubat batok kanako.
5 Does the wild donkey bray in despair when he has grass? Or does the ox low in hunger when it has fodder?
Magabihihi ba ang asnong ihalas kong siya may balili? Kun magainga ba ang vaca sa ibabaw sa iyang kompay?
6 Can that which has no taste be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
Ang butang nga walay lami makaon ba kong walay asin? Kun ang puti sa itlog aduna bay lami?
7 I refuse to touch them; they are like disgusting food to me.
Ang akong kalag magadumili sa paghikap kanila; Sila sama sa mga kalan-on nga maluod kanako.
8 Oh, that I might have my request; oh, that God would grant me the thing I long for:
Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo; Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
9 that it would please God to crush me once, that he would let loose his hand and cut me off from this life!
Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako; Nga buhian unta niya ang iyang kamot, ug putlon ako!
10 May this still be my consolation— even if I exult in pain that does not lessen: that I have not denied the words of the Holy One.
Ug mao kana unta ang akong kalipay, Oo, pakasadyaa ako sa kasakit nga dili mopagawas, Nga ako wala maglimod sa mga pulong sa Balaan.
11 What is my strength, that I should try to wait? What is my end, that I should prolong my life?
Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabut man? Ug unsa ang akong katapusan nga ako magapailob?
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh made of bronze?
Ang akong kusog, kusog ba sa mga bato? Kun ang akong unod tumbaga ba?
13 Is it not true that I have no help in myself, and that wisdom has been driven out of me?
Dili ba mao man nga ako walay katabang gikan sa akong kaugalingon, Ug nga ang kaalam gipapahawa na gikan kanako?
14 To the person who is about to faint, faithfulness should be shown by his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
Kaniya nga hapit na mautas, kinahanglan nga ang usa ka higala magpadayag sa kalolot; Bisan niadtong magabiya sa kahadlok sa Makagagahum.
15 But my brothers have been as faithful to me as a desert streambed, as channels of water that pass away to nothing,
Ang akong kaigsoonan nagpaila kanako nga mga malimbongon sama sa usa ka sapa, Sama sa tubig sa kasapaan nga mangagi sa madali;
16 which are darkened because of ice over them, and because of the snow that hides itself in them.
Nga maitum tungod sa yelo, Ug diin ang nieve magatago.
17 When they thaw out, they vanish; when it is hot, they melt out of their place.
Sa panahon nga sila mainit-init, sila mangawala, Sa mating-init, mangawagtang sila sa ilang dapit.
18 The caravans that travel by their way turn aside for water; they wander into barren land and then perish.
Ang mga magbabaklay nga nangagi sa ilang dalan managlikay; Sila mangadto sa kausikan, ug mangawagtang.
19 Caravans from Tema looked there, while companies of Sheba hoped in them.
Ang mga panon sa mga magbabaklay sa Teman mingtan-aw, Ang mga kapundokan sa Saba minghulat kanila.
20 They were disappointed because they had been confident of finding water. They went there, but they were deceived.
Sila gipakaulawan kay sila minglaum; Sila nanganhi ug nangalibug.
21 For now you friends are nothing to me; you see my dreadful situation and are afraid.
Kay karon kamo wala nay hinungdan; Nakatan-aw kamo ug usa ka kalisang, ug nangahadlok kamo.
22 Did I say to you, 'Give something to me?' Or, 'Offer me a gift from your wealth?'
Nag-ingon ba ako: Ihatag kanako? Kun, Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?
23 Or, 'Save me from my adversary's hand?' Or, 'Ransom me from the hand of my oppressors?'
Kun, Luwasa ako gikan sa kamot sa kaaway? Kun, Bawia ako gikan sa kamot sa mga malupigon?
24 Teach me, and I will hold my peace; make me understand where I have been wrong.
Tudloi ako ug ako mohilum; Ug pasabta ako kong hain ako masayup.
25 How painful are truthful words! But your arguments, how do they actually rebuke me?
Daw unsa ka ugdang ang mga pulong sa katul-id! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana?
26 Do you plan to ignore my words, treating the words of a desperate man like the wind?
Naghunahuna ba kamo sa pagbadlong sa mga pulong, Kay nakita ang mga pakigpulong sa usa nawad-an sa paglaum sama sa hangin?
27 Indeed, you cast lots for a fatherless child, and haggle over your friend like merchandise.
Oo, kamo morifa tungod sa mga ilo, Ug igabaligya ang inyong mga higala.
28 Now, therefore, please look at me, for surely I would not lie to your face.
Busa karon ikahimuot ninyo ang pagsud-ong kanako; Kay sa pagkamatuod ako dili magbakak sa inyong atubangan.
29 Relent, I beg you; let there be no injustice with you; Indeed, relent, for my cause is just.
Bumalik, ipakilooy ko kaninyo, isalikway ang pagkadili-matarung; Oo, bumalik pag-usab, ang akong tinguha matarung.
30 Is there evil on my tongue? Cannot my mouth detect malicious things?
Anaa bay dili matarung sa akong dila? Dili ba ang akong igtitilaw makaila sa mga butang nga malaw-ay?
