Job 14
1 “We humans are very frail. We live only a short time, and we experience a lot of trouble.
Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
2 We disappear quickly, like flowers that grow from the ground quickly and then wither and die [SIM]. We are like shadows that disappear [when the sun stops shining].
Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
3 [Yahweh, ] why do you keep watching me [to see if I am doing something that is wrong] [RHQ]? Are you wanting to take me to court to judge me?
Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
4 People are sinners from the time when they are born; who can cause them to be sinless? No one [RHQ]!
Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
5 You have decided how long our lives will be. You have decided how many months we will live, and we cannot live more months than the (limit/number of months) that you have decided.
Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
6 So please stop examining us, and allow us to be alone, until/while we finish our time [here on earth], like a man finishes his work [at the end of the day].
Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
7 If someone cuts a tree down, we hope that it will sprout again and grow new branches.
Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
8 Its roots in the ground may be very old, and its stump may decay,
Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
9 but if some water falls on it, it may bud/sprout and send up shoots like a young plant.
Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
10 But when we people lose all our strength and die, we stop breathing and then we are gone [forever].
Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
11 Just like water evaporates from the ocean, or like a riverbed dries up,
Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
12 people [lie down and die and] do not get up again. Until the heavens disappear, people who die [EUP] do not wake up, and no one can wake them up.
Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
13 [“Yahweh, ] I wish that you would put me safely in the place of the dead and forget about me until you are no longer angry with me. I wish that you would decide how much time I would spend there, and then remember [that] I [am there]. (Sheol h7585)
Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)
14 When we humans die, we will certainly not live again [RHQ]. If [I knew that] we would live again, I would wait patiently, and I would wait for you to release me [from my sufferings].
Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
15 You would call me, and I would answer. You would be eager to see me, one of the creatures that you had made.
Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
16 You would take care of [MET] me, instead of watching me to see if I would sin.
Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
17 [It is as though the record of] my sins would be sealed in a small bag, and you would cover them up.
Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
18 “But, just like mountains crumble and rocks fall down from a cliff,
Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
19 and just like water slowly wears away the stones, and just like floods wash away soil, [you eventually destroy us]; you do not allow us to continue to (hope/confidently expect) [that we will keep on living].
Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
20 You always defeat us, and then we die [EUP]. You cause our faces to look ugly after we die, and you send us away.
Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
21 [When we die] we do not know if our sons will grow up and [do things that will cause them to] be honored. And if they become disgraced, we do not see that, [either].
Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
22 We will feel our own pains; we will not feel anything else; we will be sorry for ourselves, not for anyone else.”
Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.
