Luke 23
1 And one and all the throng of them, arising, led him unto Pilate.
ತತಃ ಸಭಾಸ್ಥಾಃ ಸರ್ವ್ವಲೋಕಾ ಉತ್ಥಾಯ ತಂ ಪೀಲಾತಸಮ್ಮುಖಂ ನೀತ್ವಾಪ್ರೋದ್ಯ ವಕ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ,
2 And they began to accuse him, saying—This one, found we, perverting our nation, and forbidding to give, tribute unto Caesar, —and affirming himself to be, an anointed king.
ಸ್ವಮಭಿಷಿಕ್ತಂ ರಾಜಾನಂ ವದನ್ತಂ ಕೈಮರರಾಜಾಯ ಕರದಾನಂ ನಿಷೇಧನ್ತಂ ರಾಜ್ಯವಿಪರ್ಯ್ಯಯಂ ಕುರ್ತ್ತುಂ ಪ್ರವರ್ತ್ತಮಾನಮ್ ಏನ ಪ್ರಾಪ್ತಾ ವಯಂ|
3 And, Pilate, questioned him, saying—Art, thou, the king of the Jews? And, he, answering him, said—Thou, sayest.
ತದಾ ಪೀಲಾತಸ್ತಂ ಪೃಷ್ಟವಾನ್ ತ್ವಂ ಕಿಂ ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಂ ರಾಜಾ? ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ತ್ವಂ ಸತ್ಯಮುಕ್ತವಾನ್|
4 And, Pilate, said unto the High-priests and the multitudes, Nothing, find I, worthy of blame, in this man.
ತದಾ ಪೀಲಾತಃ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕಾದಿಲೋಕಾನ್ ಜಗಾದ್, ಅಹಮೇತಸ್ಯ ಕಮಪ್ಯಪರಾಧಂ ನಾಪ್ತವಾನ್|
5 But, they, began to be urgent, saying—He is stirring up the people, teaching along all Judaea, even beginning from Galilee unto this place.
ತತಸ್ತೇ ಪುನಃ ಸಾಹಮಿನೋ ಭೂತ್ವಾವದನ್, ಏಷ ಗಾಲೀಲ ಏತತ್ಸ್ಥಾನಪರ್ಯ್ಯನ್ತೇ ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಿನ್ ಯಿಹೂದಾದೇಶೇ ಸರ್ವ್ವಾಲ್ಲೋಕಾನುಪದಿಶ್ಯ ಕುಪ್ರವೃತ್ತಿಂ ಗ್ರಾಹೀತವಾನ್|
6 Now, Pilate, hearing [that], questioned whether the man was, a Galilaean.
ತದಾ ಪೀಲಾತೋ ಗಾಲೀಲಪ್ರದೇಶಸ್ಯ ನಾಮ ಶ್ರುತ್ವಾ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಕಿಮಯಂ ಗಾಲೀಲೀಯೋ ಲೋಕಃ?
7 And, getting to know that he was of the jurisdiction of Herod, he sent him back unto Herod, he also, being in Jerusalem in these days.
ತತಃ ಸ ಗಾಲೀಲ್ಪ್ರದೇಶೀಯಹೇರೋದ್ರಾಜಸ್ಯ ತದಾ ಸ್ಥಿತೇಸ್ತಸ್ಯ ಸಮೀಪೇ ಯೀಶುಂ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ|
8 And, Herod, seeing Jesus, rejoiced exceedingly; for he had been, a considerable number of times, wishing to see him, —because he had heard concerning him, and was hoping, some sign, to behold, by him, brought to pass.
ತದಾ ಹೇರೋದ್ ಯೀಶುಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಸನ್ತುತೋಷ, ಯತಃ ಸ ತಸ್ಯ ಬಹುವೃತ್ತಾನ್ತಶ್ರವಣಾತ್ ತಸ್ಯ ಕಿಞಿಚದಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕರ್ಮ್ಮ ಪಶ್ಯತಿ ಇತ್ಯಾಶಾಂ ಕೃತ್ವಾ ಬಹುಕಾಲಮಾರಭ್ಯ ತಂ ದ್ರಷ್ಟುಂ ಪ್ರಯಾಸಂ ಕೃತವಾನ್|
9 And he went on to question him in a good many words; but, he, answered him, nothing.
ತಸ್ಮಾತ್ ತಂ ಬಹುಕಥಾಃ ಪಪ್ರಚ್ಛ ಕಿನ್ತು ಸ ತಸ್ಯ ಕಸ್ಯಾಪಿ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಂ ನೋವಾಚ|
10 And the High-priests and the Scribes stood vehemently accusing him.
ಅಥ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕಾ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಶ್ಚ ಪ್ರೋತ್ತಿಷ್ಠನ್ತಃ ಸಾಹಸೇನ ತಮಪವದಿತುಂ ಪ್ರಾರೇಭಿರೇ|
11 And Herod with his soldiery, having set him at nought, and mocked him, threw about him a gorgeous robe, and sent him back unto Pilate.
ಹೇರೋದ್ ತಸ್ಯ ಸೇನಾಗಣಶ್ಚ ತಮವಜ್ಞಾಯ ಉಪಹಾಸತ್ವೇನ ರಾಜವಸ್ತ್ರಂ ಪರಿಧಾಪ್ಯ ಪುನಃ ಪೀಲಾತಂ ಪ್ರತಿ ತಂ ಪ್ರಾಹಿಣೋತ್|
12 And they became friends—both Herod and Pilate—on the self-same day, one with another; for they had previously been at enmity between themselves.
ಪೂರ್ವ್ವಂ ಹೇರೋದ್ಪೀಲಾತಯೋಃ ಪರಸ್ಪರಂ ವೈರಭಾವ ಆಸೀತ್ ಕಿನ್ತು ತದ್ದಿನೇ ದ್ವಯೋ ರ್ಮೇಲನಂ ಜಾತಮ್|
13 And, Pilate, calling together the High-priests, and the Rulers, and the people,
ಪಶ್ಚಾತ್ ಪೀಲಾತಃ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕಾನ್ ಶಾಸಕಾನ್ ಲೋಕಾಂಶ್ಚ ಯುಗಪದಾಹೂಯ ಬಭಾಷೇ,
14 said unto them—Ye brought unto me this man, as one turning away the people, and lo! I, in your presence, examining him, found, nothing, in this man worthy of blame, in respect of the things whereof ye were making accusation against him.
ರಾಜ್ಯವಿಪರ್ಯ್ಯಯಕಾರಕೋಯಮ್ ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಮನುಷ್ಯಮೇನಂ ಮಮ ನಿಕಟಮಾನೈಷ್ಟ ಕಿನ್ತು ಪಶ್ಯತ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸಮಕ್ಷಮ್ ಅಸ್ಯ ವಿಚಾರಂ ಕೃತ್ವಾಪಿ ಪ್ರೋಕ್ತಾಪವಾದಾನುರೂಪೇಣಾಸ್ಯ ಕೋಪ್ಯಪರಾಧಃ ಸಪ್ರಮಾಣೋ ನ ಜಾತಃ,
15 Nay! nor Herod; for he hath sent him back unto you, —and lo! nothing worthy of death, hath been done by him.
ಯೂಯಞ್ಚ ಹೇರೋದಃ ಸನ್ನಿಧೌ ಪ್ರೇಷಿತಾ ಮಯಾ ತತ್ರಾಸ್ಯ ಕೋಪ್ಯಪರಾಧಸ್ತೇನಾಪಿ ನ ಪ್ರಾಪ್ತಃ| ಪಶ್ಯತಾನೇನ ವಧಹೇತುಕಂ ಕಿಮಪಿ ನಾಪರಾದ್ಧಂ|
16 So, then, chastising him, I will release him.
ತಸ್ಮಾದೇನಂ ತಾಡಯಿತ್ವಾ ವಿಹಾಸ್ಯಾಮಿ|
ತತ್ರೋತ್ಸವೇ ತೇಷಾಮೇಕೋ ಮೋಚಯಿತವ್ಯಃ|
18 But they cried aloud, with the whole throng, saying—Away with this man! and release unto us Barabbas: —
ಇತಿ ಹೇತೋಸ್ತೇ ಪ್ರೋಚ್ಚೈರೇಕದಾ ಪ್ರೋಚುಃ, ಏನಂ ದೂರೀಕೃತ್ಯ ಬರಬ್ಬಾನಾಮಾನಂ ಮೋಚಯ|
19 who indeed, because of a certain revolt which had occurred in the city, and of murder, had been thrown into prison.
ಸ ಬರಬ್ಬಾ ನಗರ ಉಪಪ್ಲವವಧಾಪರಾಧಾಭ್ಯಾಂ ಕಾರಾಯಾಂ ಬದ್ಧ ಆಸೀತ್|
20 Again, however, Pilate, called out unto them, wishing to release Jesus.
ಕಿನ್ತು ಪೀಲಾತೋ ಯೀಶುಂ ಮೋಚಯಿತುಂ ವಾಞ್ಛನ್ ಪುನಸ್ತಾನುವಾಚ|
21 But, they, called out in return, saying—Crucify! crucify him!
ತಥಾಪ್ಯೇನಂ ಕ್ರುಶೇ ವ್ಯಧ ಕ್ರುಶೇ ವ್ಯಧೇತಿ ವದನ್ತಸ್ತೇ ರುರುವುಃ|
22 But, he, the third time, said unto them—Why! what base thing hath this man done? Nothing worthy of death, found I in him. Chastising him, then, I will release him!
ತತಃ ಸ ತೃತೀಯವಾರಂ ಜಗಾದ ಕುತಃ? ಸ ಕಿಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕೃತವಾನ್? ನಾಹಮಸ್ಯ ಕಮಪಿ ವಧಾಪರಾಧಂ ಪ್ರಾಪ್ತಃ ಕೇವಲಂ ತಾಡಯಿತ್ವಾಮುಂ ತ್ಯಜಾಮಿ|
23 But they became urgent with loud voices, claiming to have him crucified; and their voices began to prevail.
ತಥಾಪಿ ತೇ ಪುನರೇನಂ ಕ್ರುಶೇ ವ್ಯಧ ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಪ್ರೋಚ್ಚೈರ್ದೃಢಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ;
24 And, Pilate, consented, that their request should be granted;
ತತಃ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕಾದೀನಾಂ ಕಲರವೇ ಪ್ರಬಲೇ ಸತಿ ತೇಷಾಂ ಪ್ರಾರ್ಥನಾರೂಪಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಪೀಲಾತ ಆದಿದೇಶ|
25 and released him who, for revolt and murder, had been cast into prison, whom they claimed, —whereas, Jesus, delivered he up unto their will.
ರಾಜದ್ರೋಹವಧಯೋರಪರಾಧೇನ ಕಾರಾಸ್ಥಂ ಯಂ ಜನಂ ತೇ ಯಯಾಚಿರೇ ತಂ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಯೀಶುಂ ತೇಷಾಮಿಚ್ಛಾಯಾಂ ಸಮಾರ್ಪಯತ್|
26 And, as they led him away, they laid hold of a certain Simon, a Cyrenian, coming from the country, —they laid on him the cross, that he might bear it after Jesus.
ಅಥ ತೇ ಯೀಶುಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಯಾನ್ತಿ, ಏತರ್ಹಿ ಗ್ರಾಮಾದಾಗತಂ ಶಿಮೋನನಾಮಾನಂ ಕುರೀಣೀಯಂ ಜನಂ ಧೃತ್ವಾ ಯೀಶೋಃ ಪಶ್ಚಾನ್ನೇತುಂ ತಸ್ಯ ಸ್ಕನ್ಧೇ ಕ್ರುಶಮರ್ಪಯಾಮಾಸುಃ|
27 And there was following him a great throng of the people, and of women, who were smiting themselves and lamenting him.
ತತೋ ಲೋಕಾರಣ್ಯಮಧ್ಯೇ ಬಹುಸ್ತ್ರಿಯೋ ರುದತ್ಯೋ ವಿಲಪನ್ತ್ಯಶ್ಚ ಯೀಶೋಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ಯಯುಃ|
28 But, turning towards them, Jesus said—Daughters of Jerusalem! Do not weep for me; but, for yourselves, be weeping, and for your children.
ಕಿನ್ತು ಸ ವ್ಯಾಘುಟ್ಯ ತಾ ಉವಾಚ, ಹೇ ಯಿರೂಶಾಲಮೋ ನಾರ್ಯ್ಯೋ ಯುಯಂ ಮದರ್ಥಂ ನ ರುದಿತ್ವಾ ಸ್ವಾರ್ಥಂ ಸ್ವಾಪತ್ಯಾರ್ಥಞ್ಚ ರುದಿತಿ;
29 For lo! days are coming, in which they will say—Happy the barren! even the wombs that never bare, and the breasts that never gave suck.
ಪಶ್ಯತ ಯಃ ಕದಾಪಿ ಗರ್ಭವತ್ಯೋ ನಾಭವನ್ ಸ್ತನ್ಯಞ್ಚ ನಾಪಾಯಯನ್ ತಾದೃಶೀ ರ್ವನ್ಧ್ಯಾ ಯದಾ ಧನ್ಯಾ ವಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ ಸ ಕಾಲ ಆಯಾತಿ|
30 Then, will they begin to say—unto the mountains, Fall upon us! and unto the hills, Cover us!
ತದಾ ಹೇ ಶೈಲಾ ಅಸ್ಮಾಕಮುಪರಿ ಪತತ, ಹೇ ಉಪಶೈಲಾ ಅಸ್ಮಾನಾಚ್ಛಾದಯತ ಕಥಾಮೀದೃಶೀಂ ಲೋಕಾ ವಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ|
31 Because if, in moist wood, these things, they are doing, —in, the dry, what shall happen?
ಯತಃ ಸತೇಜಸಿ ಶಾಖಿನಿ ಚೇದೇತದ್ ಘಟತೇ ತರ್ಹಿ ಶುಷ್ಕಶಾಖಿನಿ ಕಿಂ ನ ಘಟಿಷ್ಯತೇ?
32 And there were being led, two other evil-doers also, to be lifted up.
ತದಾ ತೇ ಹನ್ತುಂ ದ್ವಾವಪರಾಧಿನೌ ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ನಿನ್ಯುಃ|
33 And, when they came into the place which was called Skull, there, they crucified him; and the evil-doers, one indeed on the right hand, and the other on the left.
ಅಪರಂ ಶಿರಃಕಪಾಲನಾಮಕಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ತಂ ಕ್ರುಶೇ ವಿವಿಧುಃ; ತದ್ದ್ವಯೋರಪರಾಧಿನೋರೇಕಂ ತಸ್ಯ ದಕ್ಷಿಣೋ ತದನ್ಯಂ ವಾಮೇ ಕ್ರುಶೇ ವಿವಿಧುಃ|
34 But, Jesus, was saying—Father! forgive them; for they know not what they do. And, when they were parting his garments, they cast lots.
ತದಾ ಯೀಶುರಕಥಯತ್, ಹೇ ಪಿತರೇತಾನ್ ಕ್ಷಮಸ್ವ ಯತ ಏತೇ ಯತ್ ಕರ್ಮ್ಮ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ತನ್ ನ ವಿದುಃ; ಪಶ್ಚಾತ್ತೇ ಗುಟಿಕಾಪಾತಂ ಕೃತ್ವಾ ತಸ್ಯ ವಸ್ತ್ರಾಣಿ ವಿಭಜ್ಯ ಜಗೃಹುಃ|
35 And the people were standing, looking on. But the rulers were sneering, saying—Others, he saved, let him save himself, —if, this, is, the Christ of God, the Chosen.
ತತ್ರ ಲೋಕಸಂಘಸ್ತಿಷ್ಠನ್ ದದರ್ಶ; ತೇ ತೇಷಾಂ ಶಾಸಕಾಶ್ಚ ತಮುಪಹಸ್ಯ ಜಗದುಃ, ಏಷ ಇತರಾನ್ ರಕ್ಷಿತವಾನ್ ಯದೀಶ್ವರೇಣಾಭಿರುಚಿತೋ ಽಭಿಷಿಕ್ತಸ್ತ್ರಾತಾ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ಸ್ವಮಧುನಾ ರಕ್ಷತು|
36 Moreover the soldiers also mocked him, —coming near, offering, vinegar, unto him,
ತದನ್ಯಃ ಸೇನಾಗಣಾ ಏತ್ಯ ತಸ್ಮೈ ಅಮ್ಲರಸಂ ದತ್ವಾ ಪರಿಹಸ್ಯ ಪ್ರೋವಾಚ,
37 and saying—If, thou, art the King of the Jews, save thyself.
ಚೇತ್ತ್ವಂ ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಂ ರಾಜಾಸಿ ತರ್ಹಿ ಸ್ವಂ ರಕ್ಷ|
38 Now there was an inscription also, over him—THE KING OF THE JEWS, THIS!
ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಂ ರಾಜೇತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಯೂನಾನೀಯರೋಮೀಯೇಬ್ರೀಯಾಕ್ಷರೈ ರ್ಲಿಖಿತಂ ತಚ್ಛಿರಸ ಊರ್ದ್ಧ್ವೇಽಸ್ಥಾಪ್ಯತ|
39 And, one of the suspended evil-doers, began to defame him—Art not, thou, the Christ? Save thyself and us!
ತದೋಭಯಪಾರ್ಶ್ವಯೋ ರ್ವಿದ್ಧೌ ಯಾವಪರಾಧಿನೌ ತಯೋರೇಕಸ್ತಂ ವಿನಿನ್ದ್ಯ ಬಭಾಷೇ, ಚೇತ್ತ್ವಮ್ ಅಭಿಷಿಕ್ತೋಸಿ ತರ್ಹಿ ಸ್ವಮಾವಾಞ್ಚ ರಕ್ಷ|
40 But the other, answering, rebuked him, and said—Neither fearest, thou, God, in that thou art, in the same judgment?
ಕಿನ್ತ್ವನ್ಯಸ್ತಂ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾವದತ್, ಈಶ್ವರಾತ್ತವ ಕಿಞ್ಚಿದಪಿ ಭಯಂ ನಾಸ್ತಿ ಕಿಂ? ತ್ವಮಪಿ ಸಮಾನದಣ್ಡೋಸಿ,
41 And, we, indeed, justly, —for, things worthy of what we have done, are we duly receiving, but, this man, nothing amiss, hath done.
ಯೋಗ್ಯಪಾತ್ರೇ ಆವಾಂ ಸ್ವಸ್ವಕರ್ಮ್ಮಣಾಂ ಸಮುಚಿತಫಲಂ ಪ್ರಾಪ್ನುವಃ ಕಿನ್ತ್ವನೇನ ಕಿಮಪಿ ನಾಪರಾದ್ಧಂ|
42 And he went on to say—Jesus! remember me, whensoever thou shalt come into thy kingdom.
ಅಥ ಸ ಯೀಶುಂ ಜಗಾದ ಹೇ ಪ್ರಭೇ ಭವಾನ್ ಸ್ವರಾಜ್ಯಪ್ರವೇಶಕಾಲೇ ಮಾಂ ಸ್ಮರತು|
43 And he said unto him—Verily, I say unto thee this day: With me, shalt thou be in Paradise.
ತದಾ ಯೀಶುಃ ಕಥಿತವಾನ್ ತ್ವಾಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ ತ್ವಮದ್ಯೈವ ಮಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಪರಲೋಕಸ್ಯ ಸುಖಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಸಿ|
44 And it was already about the sixth hour, and, darkness, came upon the whole land, until the ninth hour, —
ಅಪರಞ್ಚ ದ್ವಿತೀಯಯಾಮಾತ್ ತೃತೀಯಯಾಮಪರ್ಯ್ಯನ್ತಂ ರವೇಸ್ತೇಜಸೋನ್ತರ್ಹಿತತ್ವಾತ್ ಸರ್ವ್ವದೇಶೋಽನ್ಧಕಾರೇಣಾವೃತೋ
45 the sun failing; and the veil of the temple was rent in the midst.
ಮನ್ದಿರಸ್ಯ ಯವನಿಕಾ ಚ ಛಿದ್ಯಮಾನಾ ದ್ವಿಧಾ ಬಭೂವ|
46 And, calling out with a loud voice, Jesus said—Father! into thy hands, I commend my spirit. And, this, saying, he ceased to breathe.
ತತೋ ಯೀಶುರುಚ್ಚೈರುವಾಚ, ಹೇ ಪಿತ ರ್ಮಮಾತ್ಮಾನಂ ತವ ಕರೇ ಸಮರ್ಪಯೇ, ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಸ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಜಹೌ|
47 And the centurion, beholding that which came to pass, began to glorify God, saying—In very deed, this man, was, righteous.
ತದೈತಾ ಘಟನಾ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಶತಸೇನಾಪತಿರೀಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಮುಕ್ತ್ವಾ ಕಥಿತವಾನ್ ಅಯಂ ನಿತಾನ್ತಂ ಸಾಧುಮನುಷ್ಯ ಆಸೀತ್|
48 And, all the multitudes who had been drawn together unto this spectacle, having looked upon the things that came to pass, smiting their breasts, began to return.
ಅಥ ಯಾವನ್ತೋ ಲೋಕಾ ದ್ರಷ್ಟುಮ್ ಆಗತಾಸ್ತೇ ತಾ ಘಟನಾ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ವಕ್ಷಃಸು ಕರಾಘಾತಂ ಕೃತ್ವಾ ವ್ಯಾಚುಟ್ಯ ಗತಾಃ|
49 But all they who were acquainted with him, were standing afar off, women also who had followed with him from Galilee, —beholding these things.
ಯೀಶೋ ರ್ಜ್ಞಾತಯೋ ಯಾ ಯಾ ಯೋಷಿತಶ್ಚ ಗಾಲೀಲಸ್ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಮಾಯಾತಾಸ್ತಾ ಅಪಿ ದೂರೇ ಸ್ಥಿತ್ವಾ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ದದೃಶುಃ|
50 And lo! a man, by name Joseph, being, a councillor, —a good and righteous man
ತದಾ ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಂ ಮನ್ತ್ರಣಾಂ ಕ್ರಿಯಾಞ್ಚಾಸಮ್ಮನ್ಯಮಾನ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜತ್ವಮ್ ಅಪೇಕ್ಷಮಾಣೋ
51 (the same had not consented unto their plan and deed), —from Arimathaea, a city of the Jews, who was awaiting the kingdom of God,
ಯಿಹೂದಿದೇಶೀಯೋ ಽರಿಮಥೀಯನಗರೀಯೋ ಯೂಷಫ್ನಾಮಾ ಮನ್ತ್ರೀ ಭದ್ರೋ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಶ್ಚ ಪುಮಾನ್
52 the same, going unto Pilate, claimed the body of Jesus.
ಪೀಲಾತಾನ್ತಿಕಂ ಗತ್ವಾ ಯೀಶೋ ರ್ದೇಹಂ ಯಯಾಚೇ|
53 And, taking it down, he wrapped it in a fine Indian cloth, and laid him in a tomb hewn in stone, —where no one as yet was lying.
ಪಶ್ಚಾದ್ ವಪುರವರೋಹ್ಯ ವಾಸಸಾ ಸಂವೇಷ್ಟ್ಯ ಯತ್ರ ಕೋಪಿ ಮಾನುಷೋ ನಾಸ್ಥಾಪ್ಯತ ತಸ್ಮಿನ್ ಶೈಲೇ ಸ್ವಾತೇ ಶ್ಮಶಾನೇ ತದಸ್ಥಾಪಯತ್|
54 And it was a day of preparation, and, a Sabbath, was about to dawn.
ತದ್ದಿನಮಾಯೋಜನೀಯಂ ದಿನಂ ವಿಶ್ರಾಮವಾರಶ್ಚ ಸಮೀಪಃ|
55 And the women, they who had come out of Galilee with him, following after, observed the tomb, and how his body was laid.
ಅಪರಂ ಯೀಶುನಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಗಾಲೀಲ ಆಗತಾ ಯೋಷಿತಃ ಪಶ್ಚಾದಿತ್ವಾ ಶ್ಮಶಾನೇ ತತ್ರ ಯಥಾ ವಪುಃ ಸ್ಥಾಪಿತಂ ತಚ್ಚ ದೃಷ್ಟ್ವಾ
56 And, returning, they made ready spices and perfumes. And, on the Sabbath, indeed, they were quiet, according to the commandment;
ವ್ಯಾಘುಟ್ಯ ಸುಗನ್ಧಿದ್ರವ್ಯತೈಲಾನಿ ಕೃತ್ವಾ ವಿಧಿವದ್ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ವಿಶ್ರಾಮಂ ಚಕ್ರುಃ|
