Psalms 90

1 A prayer of Moses, the man of God. Lord, you have been a home to us one generation after another.

Pag-ampo ni Moises ang tawo sa Dios. O Ginoo, ikaw ang among dalangpanan sa tanang kaliwatan.

2 Before the mountains were born, or the earth and the world were brought forth, from everlasting to everlasting you are God.

Sa wala pa namugna ang kabukiran, o sa imong pagmugna sa yuta ug sa kalibotan, gikan sa kahangtoran hangtod sa walay kataposan, ikaw ang Dios.

3 You bring us back to the dust, you summon mortals to return.

Gibalik mo ang tawo sa abog, ug miingon ka, “Balik kamo nga mga kaliwat sa katawhan.”

4 For you see a thousand years as the passing of yesterday, as a watch in the night.

Kay ang liboan ka mga katuigan sa imong panan-aw sama sa kagahapon sa dihang kini molabay, ug sama sa pagtukaw sa kagabhion.

5 Your floods sweep them away; they are like a dream, or like grass which sprouts in the morning,

Gibanlas mo (sila) pinaagi sa baha ug (sila) nahinanok; sa kabuntagon sama (sila) sa sagbot nga moturok.

6 which blossoms and sprouts in the morning, but by evening is cut and withered.

Sa pagkabuntag molabong kini ug motubo; sa pagkagabii mangalaya kini ug mauga.

7 For your anger consumes us, the heat of your wrath confounds us.

Sa pagkatinuod, gilamoy kami sa imong kasuko, ug nalisang kami sa imong kaligutgot.

8 Our sins you have set before you, our secrets in the light of your face.

Imong gibutang ang among mga kasal-anan diha sa imong atubangan, ang among tinagong mga sala diha sa kahayag sa imong presensiya.

9 For through your wrath our days are declining, we bring our years to an end as a sigh.

Ang among kinabuhi mahanaw sa imong kaligutgot; ang among katuigan matapos dayon sama sa usa ka panghupaw.

10 The span of our life is seventy years, or, if we are strong, maybe eighty; yet is their breadth but empty toil, for swiftly they go, and we fly away.

Ang among katuigan 70, o 80 kung kami himsog; apan bisan ang among labing maayo nga katuigan mga napuno sa kasakit ug kagul-anan. Oo, molabay dayon kini, ug kami mangahanaw.

11 Who lays to heart the power of your anger? Or who stands in reverent awe of your wrath?

Kinsa man ang nasayod sa kadako sa imong kasuko, ug sa imong kaligutgot nga sama sa kahadlok kanimo?

12 O teach us to count our days so our minds may learn wisdom.

Busa tudloi kami nga matngonan ang among kinabuhi aron nga magkinabuhi kami nga maalamon.

13 Return, O Lord; why so long? Relent on your servants.

Balik Yahweh! Hangtod kanus-a ba kini? Kaluy-i ang imong mga sulugoon.

14 Grant us your love to the full in the morning, that all our days we may shout for joy.

Sa kabuntagon tagbawa kami sa imong pagkamatinud-anon sa kasabotan aron nga magmaya kami ug magmalipayon sa tanang namong mga adlaw.

15 Make us glad for the days you have humbled us, for the evil years we have seen.

Lipaya kami sumala sa mga adlaw nga imo kaming gisakit ug sa mga tuig nga nakasinati kami ug kalisdanan.

16 Let your servants see you in action, show your majesty to their children.

Tugoti ang imong mga sulugoon nga makakita sa imong buhat, ug tugoti ang among mga anak nga makakita sa imong kahalangdon.

17 Let the grace of the Lord our God be upon us, uphold what our hands are striving to do.

Hinaot nga maania kanamo ang pabor sa Ginoo nga among Dios; palamboa ang buhat sa among mga kamot; palamboa gayod ang buhat sa among mga kamot.