Psalms 102

1 The prayer: for a weary and suffering person who pours out their grief to the Lord. Hear my prayer, O Lord; let my cry for help come to you.

Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.

2 Hide not your face from me in the day of my distress. Incline your ear to me: when I call, answer me speedily.

Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.

3 For my days pass away like smoke: my bones are burned through as with fire.

Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.

4 My heart is scorched, withered like grass; I forget to eat my bread.

Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.

5 By reason of my loud groaning, my flesh clings to my bones.

Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.

6 Like a desert-owl of the wilderness, like an owl among ruins am I.

Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.

7 I make my sleepless lament like a bird on the house-top alone.

Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.

8 All the day wild foes revile me, using my name for a curse.

Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.

9 For ashes have been my bread, and tears have been mixed with my cup.

Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.

10 Because of your passionate anger, you did raise me, then hurl me to the ground.

Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.

11 My days come to an end, shadows lengthen, I wither like grass.

Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.

12 But you, O Lord, are enthroned forever, your fame endures to all generations.

Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.

13 You will arise and have pity on Zion; it’s time to be gracious; her hour has come.

Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.

14 For even her stones are dear to your servants, even the dust of her ruins they look on with love.

Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.

15 Then the nations will revere the name of the Lord and all the kings of the earth his glory,

Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.

16 when the Lord shall have built up Zion, and revealed himself in his glory,

Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.

17 in response to the prayer of the destitute, whose prayer he will not despise.

Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.

18 Let this be recorded for ages to come, that the Lord may be praised by a people yet unborn.

Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.

19 For he shall look down from his holy height, from the heavens the Lord will gaze on the earth,

Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,

20 to hear the groans of the prisoner, to free those who are doomed to die;

aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.

21 that people may recount the Lord’s fame in Zion, and the praise of him in Jerusalem,

Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem

22 when the nations are gathered together, and the kingdoms, to worship the Lord.

sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.

23 He has broken my strength on the way, he has shortened my days.

Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.

24 I will say, ‘My God, take me not hence in the midst of my days. ‘Your years endure age after age.

Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.

25 Of old you have founded the earth, and the heavens are the work of your hands.

Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.

26 They shall perish; but you do stand. They shall all wax old like a garment, and change as a robe you will change them.

Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)

27 But you are the same, your years are endless.

Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.

28 The children of your servants abide, evermore shall their seed be before you.’

Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”