Psalms 106
1 Hallelujah. Oh give thanks unto the Lord; for he is good: for to eternity endureth his kindness.
Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!
2 Who can utter the mighty acts of the Lord? who can publish all his praise?
Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?
3 Happy are those that observe justice, that execute righteousness at all times.
Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!
4 Remember me, O Lord, when thou favorest thy people: oh visit me with thy salvation;
Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,
5 That I may look on the happiness of thy elect, that I may rejoice in the joy of thy nation, that I may glorify myself with thy inheritance.
Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!
6 We have sinned together with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!
7 Our fathers did not reflect on thy wonders in Egypt: they remembered not the multitude of thy kindnesses; but rebelled at the sea, even at the Red Sea.
Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!
8 Nevertheless he saved them for the sake of his name, to make known his might.
Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:
9 He rebuked the Red Sea also, and it was dried up; and he led them through the depths, as through the wilderness.
Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.
10 And he saved them from the hand of him that hated them, and redeemed them from the hand of the enemy.
Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;
11 And the waters covered their adversaries: not one of them was left.
De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!
12 Then believed they in his words, they sang his praise.
Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.
13 Speedily they forgot his works, they waited not for his counsel;
Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;
14 And they felt a lustful longing in the wilderness, and tempted God in the desert.
Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.
15 And he gave them what they had asked; but sent dryness into their soul.
Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.
16 Moreover they envied Moses in the camp, and Aaron the holy one of the Lord.
Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and covered over the company of Abiram.
Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;
18 And a fire was kindled in their company: the flame burnt up the wicked.
Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!
19 They made a calf in Horeb, and bowed themselves down to a molten image.
Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
20 And they exchanged their glory for the similitude of an ox that eateth herbs.
Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
21 They forgot God their saviour, who had done great things in Egypt,
Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
22 Wonders in the land of Ham, terrible things by the Red Sea.
Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
23 He therefore spoke of destroying them: had not Moses his elect stood in the breach before him, to turn away his fury, that he might not destroy.
En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.
24 And they despised the pleasant land, they believed not in his word;
Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;
25 But they murmured in their tents, they hearkened not unto the voice of the Lord.
Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.
26 He therefore lifted up his hand against them, to cause them to fall in the wilderness;
Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,
27 And to let their seed fall among the nations, and to scatter them in the lands.
Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!
28 And they joined themselves unto Ba'al-pe'or, and ate the sacrifices of the dead.
Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;
29 And they provoked him to anger with their deeds: and there broke in among them the plague.
Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.
30 Then stood up Phinehas, and executed judgment: and the plague was stayed.
Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;
31 And it was accounted unto him for righteousness, unto all generations for evermore.
Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.
32 They angered him also at the waters of Meribah, and evil happened to Moses for their sake;
Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:
33 Because they had embittered his spirit, and so he spoke thoughtlessly with his lips.
Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.
34 They did not exterminate the nations, that the Lord had indicated to them;
Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;
35 But they mingled themselves among the nations, and learned their doings.
Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:
36 And they served their idols, and these became unto them a snare.
Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;
37 Yea, they sacrificed their sons and their daughters unto the evil spirits;
Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;
38 And they shed innocent blood, the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan: and the land was polluted with blood-guiltiness.
Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.
39 Thus were they made unclean through their own doings, and went astray with their own deeds.
Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!
40 therefore was the wrath of the Lord kindled against his people, and be felt disgust for his own inheritance.
Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:
41 And he gave them up into the hand of the nations: and there ruled over them those that hated them.
Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;
42 And their enemies also oppressed them: and they were subdued under their hand.
Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.
43 Many times did he deliver them; but they rebelled with their counsel, and they were brought low through their iniquity.
En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,
44 Nevertheless he looked on when they were in distress, when he heard their entreaty.
Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;
45 And he remembered unto them his covenant, and he bethought himself according to the abundance of his kindnesses;
Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;
46 And be caused them to find mercy before all those that had carried them away captive.
Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.
47 Save us, O Lord our God, and gather us from among the nations, to give thanks unto thy holy name, to triumph in thy praise.
Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!
48 Blessed be the Lord the God of Israel from everlasting even to everlasting: and let all the people say, Amen, Hallelujah.
Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!
