Psalms 105
1 O give thanks unto the Lord; call on his name: make known among the people his deeds.
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
2 Sing unto, him, sing praises unto him: speak of all his wonderful works.
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
3 Glorify yourselves in his holy name: let the heart of those rejoice that seek the Lord.
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
4 Inquire after the Lord and his strength: seek his presence evermore.
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 Remember his wonderful works which he hath done; his tokens, and the decrees of his mouth;
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
6 O ye seed of Abraham his servant, ye children of Jacob, his elect.
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
7 He is the Lord our God: over all the earth are his decrees.
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
8 He remembereth his covenant for ever, the word which he hath commanded, to the thousandth generation.
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
9 Which he covenanted with Abraham; and his oath unto Isaac;
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
10 And which he established unto Jacob as a statute, unto Israel as an everlasting covenant:
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
11 Saying, “Unto thee will I give the land of Canaan, as the portion of your inheritance.”
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
12 When they were but a few men in number; yea, very few, and strangers in it;
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
13 And when they wandered from one nation to another, from one kingdom to another people:
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
14 He suffered no man to oppress them; yea, he reproved kings for their sake;
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
15 [Saying, ] “Touch not my anointed, and do my prophets no harm,”—
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
16 And he called for a famine over the land; every staff of bread he broke.
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
17 He sent a man before them; for a servant was Joseph sold;
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
18 They forced into fetters his feet; in iron was his body put:
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
19 Until the time that his word came to pass, [when] the saying of the Lord had purified him.
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
20 The king sent and unfettered him; the ruler of people, and let him go free.
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
21 He appointed him lord of his house, and ruler of all his possession:
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
22 That he might bind his princes at his pleasure; and teach his ancients wisdom.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
23 Then came Israel into Egypt, and Jacob sojourned in the land of Ham.
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
24 And he increased his people greatly, and made them stronger than their adversaries.
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
25 He turned their heart to hate his people, to deal subtilely with his servants.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
26 He sent Moses his servant, Aaron also whom he had made choice of.
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
27 They displayed among them his effective signs, and wonders in the land of Ham.
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
28 He sent darkness, and made it dark; and they rebelled not against his word.
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
29 He changed their waters into blood, and slew their fish.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
30 Their land brought forth frogs in abundance, in the very chambers of their kings.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
31 He spoke, and there came various wild beasts, lice also within all their boundary.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
32 He gave them as their rain hail, and flames of fire in their land.
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
33 And he smote their vines and their fig-trees, and broke the trees within their boundary.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
34 He spoke, and the locusts came, and crickets, and that without number;
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
35 And they ate up all the herbs in their land, and ate up the fruit of their ground.
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
36 And he smote all the first-born in their land, the first of all their strength.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
37 And he brought them forth with silver and gold: and there was not one that stumbled among his tribes.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
38 Egypt rejoiced when they departed; for the dread of them was fallen upon them.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
39 He spread out a cloud for a covering, and fire to give light in the night.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
40 The people asked, and he brought quails, and with heavenly bread he satisfied them.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
41 He opened the rock, and the waters gushed out: they ran in the dry places like a river.
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
42 For he remembered his holy word given to Abraham his servant.
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
43 And he brought forth his people with gladness, with joyful song his elect.
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
44 And he gave them the lands of nations; and the labor of people they obtained as an inheritance:
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
45 So that they might observe his statutes, and keep his laws. Hallelujah.
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
