Job 14
1 For a mortal born of a woman [is] short lived, and full of wrath.
Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
2 Or he falls like a flower that has bloomed; and he departs like a shadow, and can’t continue.
Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
3 Hast you not taken account even of him, and caused him to enter into judgment before you?
A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
4 For who shall be pure from uncleanness? not even one;
Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
5 if even his life should be [but] one day upon the earth: and his months are numbered by him: you have appointed [him] for a time, and he shall by no means exceed [it].
Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
6 Depart from him, that he may be quiet, and take pleasure in his life, [though] as a hireling.
Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
7 For there is hope for a tree, even if it should be cut down, [that] it shall blossom again, and its branch shall not fail.
[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
8 For though its root should grow old in the earth, and its stem die in the rock;
Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
9 it will blossom from the scent of water, and will produce a crop, as one newly planted.
[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
10 But a man that has died is utterly gone; and when a mortal has fallen, he is no more.
Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
11 For the sea wastes in [length of] time, and a river fails and is dried up.
Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
12 And man that has lain down [in death] shall certainly not rise again till the heaven be dissolved, and they shall not awake from their sleep.
Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
13 For oh that you had kept me in the grave, and had hidden me until your wrath should cease, and you should set me a time in which you would remember me! (Sheol h7585)
Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
14 For if a man should die, shall he live [again], having accomplished the days of his life? I will wait till I exist again?
Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
15 Then shall you call, and I will listen to you: but do not you reject the work of your hands.
Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
16 But you have numbered my devices: and not one of my sins shall escape you?
Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
17 An you have sealed up my transgressions in a bag, and marked if I have been guilty of any transgression unawares.
Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
18 And verily a mountain falling will utterly be destroyed, and a rock shall be worn out of its place.
Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
19 The waters wear the stones, and waters falling headlong [overflow] a heap of the earth: and you destroy the hope of man.
Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
20 You drive him to an end, and he is gone: you set your face against him, and send him away;
Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
21 and though his children be multiplied, he knows [it] not; and if they be few, he is not aware.
Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
22 But his flesh is in pain, and his soul mourns.
Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
