Psalms 147
1 Praise ye the LORD: for [it is] good to sing praises unto our God; for [it is] pleasant; [and] praise is comely.
| خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم! |
2 The LORD doth build up Jerusalem: he gathereth together the outcasts of Israel.
| خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. |
3 He healeth the broken in heart, and bindeth up their wounds.
| او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد. |
4 He telleth the number of the stars; he calleth them all by [their] names.
| خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند. |
5 Great [is] our Lord, and of great power: his understanding [is] infinite.
| خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست. |
6 The LORD lifteth up the meek: he casteth the wicked down to the ground.
| او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد. |
7 Sing unto the LORD with thanksgiving; sing praise upon the harp unto our God:
| خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید! |
8 Who covereth the heaven with clouds, who prepareth rain for the earth, who maketh grass to grow upon the mountains.
| او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند، |
9 He giveth to the beast his food, [and] to the young ravens which cry.
| به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند. |
10 He delighteth not in the strength of the horse: he taketh not pleasure in the legs of a man.
| خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛ |
11 The LORD taketh pleasure in them that fear him, in those that hope in his mercy.
| خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند. |
12 Praise the LORD, O Jerusalem; praise thy God, O Zion.
| ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو! |
13 For he hath strengthened the bars of thy gates; he hath blessed thy children within thee.
| زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است. |
14 He maketh peace [in] thy borders, [and] filleth thee with the finest of the wheat.
| او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید. |
15 He sendeth forth his commandment [upon] earth: his word runneth very swiftly.
| خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود. |
16 He giveth snow like wool: he scattereth the hoarfrost like ashes.
| او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند. |
17 He casteth forth his ice like morsels: who can stand before his cold?
| خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟ |
18 He sendeth out his word, and melteth them: he causeth his wind to blow, [and] the waters flow.
| سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند. |
19 He sheweth his word unto Jacob, his statutes and his judgments unto Israel.
| او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل. |
20 He hath not dealt so with any nation: and [as for his] judgments, they have not known them. Praise ye the LORD.
| این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد! |
