Job 15

1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said,

آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد:

2 Should a wise man utter vain knowledge, and fill his belly with the east wind?

ای ایوب، فکر می‌کردیم آدم عاقلی هستی، ولی سخنان احمقانه‌ای به زبان می‌آوری. حرفهای تو پوچ و توخالی است.

3 Should he reason with unprofitable talk? or with speeches wherewith he can do no good?

هیچ آدم حکیمی با این حرفهای پوچ از خود دفاع نمی‌کند.

4 Yea, thou castest off fear, and restrainest prayer before God.

مگر از خدا نمی‌ترسی؟ مگر برای او احترامی قائل نیستی؟

5 For thy mouth uttereth thine iniquity, and thou choosest the tongue of the crafty.

حرفهای تو گناهانت را آشکار می‌سازد. تو با حیله و نیرنگ صحبت می‌کنی.

6 Thine own mouth condemneth thee, and not I: yea, thine own lips testify against thee.

لازم نیست من تو را محکوم کنم، چون دهان خودت تو را محکوم می‌کند.

7 [Art] thou the first man [that] was born? or wast thou made before the hills?

آیا تو داناترین شخص روی زمین هستی؟ آیا تو قبل از ساخته شدن کوهها وجود داشته‌ای و از نقشه‌های مخفی خدا باخبر بوده‌ای؟ آیا حکمت در انحصار توست؟

8 Hast thou heard the secret of God? and dost thou restrain wisdom to thyself?

9 What knowest thou, that we know not? [what] understandest thou, which [is] not in us?

تو چه چیزی بیشتر از ما می‌دانی؟ تو چه می‌فهمی که ما نمی‌فهمیم؟

10 With us [are] both the grayheaded and very aged men, much elder than thy father.

در میان ما ریش‌سفیدانی هستند که سنشان از پدر تو هم بیشتر است!

11 [Are] the consolations of God small with thee? is there any secret thing with thee?

آیا تسلی خدا برای تو کم است که آن را رد می‌کنی؟ ما از طرف خدا با ملایمت با تو سخن گفتیم.

12 Why doth thine heart carry thee away? and what do thy eyes wink at,

ولی تو به هیجان آمده‌ای و چشمانت از شدت عصبانیت برق می‌زنند.

13 That thou turnest thy spirit against God, and lettest [such] words go out of thy mouth?

تو بر ضد خدا سخن می‌گویی.

14 What [is] man, that he should be clean? and [he which is] born of a woman, that he should be righteous?

بر روی تمام زمین کدام انسانی می‌تواند آنقدر پاک و خوب باشد که تو ادعا می‌کنی که هستی؟

15 Behold, he putteth no trust in his saints; yea, the heavens are not clean in his sight.

خدا حتی به فرشتگان خود نیز اعتماد ندارد! در نظر او حتی آسمانها نیز پاک نیستند،

16 How much more abominable and filthy [is] man, which drinketh iniquity like water?

چه رسد به انسان گناهکار و فاسد که شرارت را مثل آب سر می‌کشد.

17 I will shew thee, hear me; and that [which] I have seen I will declare;

حال، به حقایقی که به تجربه یاد گرفته‌ام گوش بده. من این حقایق را از خردمندان یاد گرفته‌ام. پدران ایشان نیز همین حقایق را به آنها آموختند و چیزی از آنها مخفی نداشتند، و در سرزمینشان بیگانگانی نبودند که آنها را از راه خدا منحرف سازند:

18 Which wise men have told from their fathers, and have not hid [it: ]

19 Unto whom alone the earth was given, and no stranger passed among them.

20 The wicked man travaileth with pain all [his] days, and the number of years is hidden to the oppressor.

مرد شریر تمام عمرش در زحمت است.

21 A dreadful sound [is] in his ears: in prosperity the destroyer shall come upon him.

صداهای ترسناک در گوش او طنین می‌اندازد و زمانی که خیال می‌کند در امان است، ناگهان غارتگران بر او هجوم می‌آورند.

22 He believeth not that he shall return out of darkness, and he is waited for of the sword.

در تاریکی جرأت نمی‌کند از خانه‌اش بیرون برود، چون می‌ترسد کشته شود.

23 He wandereth abroad for bread, [saying], Where [is it]? he knoweth that the day of darkness is ready at his hand.

به دنبال نان، این در و آن در می‌زند و امیدی به آینده ندارد.

24 Trouble and anguish shall make him afraid; they shall prevail against him, as a king ready to the battle.

مصیبت و بدبختی مانند پادشاهی که آمادهٔ جنگ است، او را به وحشت می‌اندازد و بر او غلبه می‌کند،

25 For he stretcheth out his hand against God, and strengtheneth himself against the Almighty.

زیرا او مشت خود را بر ضد خدای قادر مطلق گره کرده، او را به مبارزه می‌طلبد،

26 He runneth upon him, [even] on [his] neck, upon the thick bosses of his bucklers:

و گستاخانه سپر ضخیم خود را به دست گرفته، به سوی او حمله‌ور می‌شود.

27 Because he covereth his face with his fatness, and maketh collops of fat on [his] flanks.

مرد شرور هر چند ثروتمند باشد، ولی عاقبت در شهرهای ویران و خانه‌های متروک و در حال فرو ریختن سکونت خواهد کرد

28 And he dwelleth in desolate cities, [and] in houses which no man inhabiteth, which are ready to become heaps.

29 He shall not be rich, neither shall his substance continue, neither shall he prolong the perfection thereof upon the earth.

و تمام ثروتش بر باد خواهد رفت.

30 He shall not depart out of darkness; the flame shall dry up his branches, and by the breath of his mouth shall he go away.

تاریکی برای همیشه او را فرا خواهد گرفت. نفس خدا او را از بین خواهد برد و شعله‌های آتش، دار و ندار او را خواهد سوزانید.

31 Let not him that is deceived trust in vanity: for vanity shall be his recompence.

پس بهتر است با تکیه کردن به آنچه که ناپایدار و فانی است خود را گول نزند، زیرا این کار ثمری ندارد.

32 It shall be accomplished before his time, and his branch shall not be green.

قبل از آنکه بمیرد، بیهودگی تمام چیزهایی که بر آنها تکیه می‌کرد برایش آشکار خواهد شد، زیرا تمام آنها نیست و نابود خواهند شد.

33 He shall shake off his unripe grape as the vine, and shall cast off his flower as the olive.

او مانند درخت انگوری که میوه‌اش قبل از رسیدن پلاسیده و مثل درخت زیتونی که شکوفه‌هایش ریخته باشد، بی‌ثمر خواهد بود.

34 For the congregation of hypocrites [shall be] desolate, and fire shall consume the tabernacles of bribery.

اشخاص خدانشناس، بی‌کس خواهند ماند و خانه‌هایی که با رشوه ساخته‌اند در آتش خواهد سوخت.

35 They conceive mischief, and bring forth vanity, and their belly prepareth deceit.

وجود این اشخاص از شرارت پر است و آنها غیر از گناه و نیرنگ چیزی به بار نمی‌آورند.