Job 23

1 Then Job answered and said,

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Even to day is my complaint bitter: my stroke is heavier than my groaning.

Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.

3 Oh that I knew where I might find him! that I might come even to his seat!

O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.

4 I would order my cause before him, and fill my mouth with arguments.

Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;

5 I would know the words which he would answer me, and understand what he would say to me.

Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.

6 Will he plead against me with his great power? No; but he would put strength in me.

Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].

7 There the righteous might dispute with him; so should I be delivered for ever from my judge.

Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.

8 Behold, I go forward, but he is not there; and backward, but I cannot perceive him:

[Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.

9 On the left hand, where he does work, but I cannot behold him: he hides himself on the right hand, that I cannot see him:

[Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.

10 But he knows the way that I take: when he has tried me, I shall come forth as gold.

Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

11 My foot has held his steps, his way have I kept, and not declined.

Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].

12 Neither have I gone back from the commandment of his lips; I have esteemed the words of his mouth more than my necessary food.

Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].

13 But he is in one mind, and who can turn him? and what his soul desires, even that he does.

Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;

14 For he performs the thing that is appointed for me: and many such things are with him.

Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].

15 Therefore am I troubled at his presence: when I consider, I am afraid of him.

Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.

16 For God makes my heart soft, and the Almighty troubles me:

Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.

17 Because I was not cut off before the darkness, neither has he covered the darkness from my face.

O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.