Job 7

1 Is there not an appointed time to man vpon earth? and are not his dayes as the dayes of an hyreling?

Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

2 As a seruant longeth for the shadowe, and as an hyreling looketh for the ende of his worke,

Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:

3 So haue I had as an inheritance the moneths of vanitie, and painefull nights haue bene appointed vnto me.

Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

4 If I layed me downe, I sayde, When shall I arise? and measuring the euening I am euen full with tossing to and from vnto the dawning of the day.

Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

5 My flesh is clothed with wormes and filthinesse of the dust: my skinne is rent, and become horrible.

Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

6 My dayes are swifter then a weauers shittle, and they are spent without hope.

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

7 Remember that my life is but a wind, and that mine eye shall not returne to see pleasure.

Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

8 The eye that hath seene me, shall see me no more: thine eyes are vpon me, and I shall be no longer.

Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

9 As the cloude vanisheth and goeth away, so he that goeth downe to the graue, shall come vp no more. (Sheol h7585)

Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie; (Sheol h7585)

10 He shall returne no more to his house, neither shall his place knowe him any more.

Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

11 Therefore I will not spare my mouth, but will speake in the trouble of my spirite, and muse in the bitternesse of my minde.

Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

12 Am I a sea or a whalefish, that thou keepest me in warde?

Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

13 When I say, My couch shall relieue me, and my bed shall bring comfort in my meditation,

Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

14 Then fearest thou me with dreames, and astonishest me with visions.

Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

15 Therefore my soule chuseth rather to be strangled and to die, then to be in my bones.

A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

16 I abhorre it, I shall not liue alway: spare me then, for my dayes are but vanitie.

Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

17 What is man, that thou doest magnifie him, and that thou settest thine heart vpon him?

Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

18 And doest visite him euery morning, and tryest him euery moment?

A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

19 Howe long will it be yer thou depart from me? thou wilt not let me alone whiles I may swallowe my spettle.

Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

20 I haue sinned, what shall I do vnto thee? O thou preseruer of me, why hast thou set me as a marke against thee, so that I am a burden vnto my selfe?

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

21 And why doest thou not pardon my trespasse? and take away mine iniquitie? for nowe shall I sleepe in the dust, and if thou seekest me in the morning, I shall not be found.

Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.