Job 19
1 Then Job answered, and said:
Аюп җававән мундақ деди: —
2 How long do you afflict my soul, and break me in pieces with words?
«Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
3 Behold, these ten times you confound me, and are not ashamed to oppress me.
Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
4 For if I have been ignorant, my ignorance shall be with me.
Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
5 But you have set yourselves up against me, and reprove me with my reproaches.
Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
6 At least now understand, that God hath not afflicted me with an equal judgment, and compassed me with his scourges.
Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
7 Behold I cry suffering violence, and no one will hear: I shall cry aloud, and there is none to judge.
Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
8 He hath hedged in my path round about, and I cannot pass, and in my way he hath set darkness.
У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
9 He hath stripped me of my glory, and hath taken the crown from my head.
У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
10 He hath destroyed me on every side, and I am lost, and he hath taken away my hope, as from a tree that is plucked up.
У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
11 His wrath is kindled against me, and he hath counted me as his enemy.
Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
12 His troops have come together, and have made themselves a way by me, and have besieged my tabernacle round about.
Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
13 He hath put my brethren far from me, and my acquaintance like strangers have departed from me.
У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
14 My kinsmen have forsaken me, and they that knew me, have forgotten me.
Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
15 They that dwelt in my house, and my maidservants have counted me a stranger, and I have been like an alien in their eyes.
Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
16 I called my servant, and he gave me no answer, I entreated him with my own mouth.
Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
17 My wife hath abhorred my breath, and I entreated the children of my womb.
Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
18 Even fools despise me; and when I gone from them, they spoke against me.
Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
19 They that were sometime my counsellors, have abhorred me: and he whom I love most is turned against me.
Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
20 The flesh being consumed. My bone hath cleaved to my skin, and nothing but lips are left about my teeth.
Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
21 Have pity on me, have pity on me, at least you my friends, because the hand of the Lord hath touched me.
Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
22 Why do you persecute me as God, and glut yourselves with my flesh?
Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
23 Who will grant me that my words may be written? Who will grant me that they may be marked down in a book?
Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
24 With an iron pen and in a plate of lead, or else be graven with an instrument in flint stone.
Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
25 For I know that my Redeemer liveth, and in the last day I shall rise out of the earth.
Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
26 And I shall be clothed again with my skin, and in my flesh I will see my God.
Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
27 Whom I myself shall see, and my eyes shall behold, and not another: this my hope is laid up in my bosom.
Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
28 Why then do you say now: Let us persecute him, and let us find occasion of word against him?
Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
29 Flee then from the face of the sword, for the sword is the revenger of iniquities: and know ye that there is judgment.
Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
