1 Corinthians 11

1 Be ye imitators of me, even as I also am of Christ.

۱ پس اقتدا به من نمایید چنانکه من نیز به مسیح می‌کنم.

2 Now I praise you that ye remember me in all things, and hold fast the traditions, even as I delivered them to you.

۲ اما‌ای برادران شما را تحسین می‌نمایم ازاین جهت که در هرچیز مرا یاد می‌دارید و اخبار رابطوری که به شما سپردم، حفظ می‌نمایید.

3 But I would have you know, that the head of every man is Christ; and the head of the woman is the man; and the head of Christ is God.

۳ اما می‌خواهم شما بدانید که سر هر مرد، مسیح است و سر زن، مرد و سر مسیح، خدا.

4 Every man praying or prophesying, having his head covered, dishonoreth his head.

۴ هرمردی که سرپوشیده دعا یا نبوت کند، سر خود رارسوا می‌نماید.

5 But every woman praying or prophesying with her head unveiled dishonoreth her head; for it is one and the same thing as if she were shaven.

۵ اما هر زنی که سر برهنه دعا یانبوت کند، سر خود را رسوا می‌سازد، زیرا این چنان است که تراشیده شود.

6 For if a woman is not veiled, let her also be shorn: but if it is a shame to a woman to be shorn or shaven, let her be veiled.

۶ زیرا اگر زن نمی پوشد، موی را نیز ببرد؛ و اگر زن را موی بریدن یا تراشیدن قبیح است، باید بپوشد.

7 For a man indeed ought not to have his head veiled, forasmuch as he is the image and glory of God: but the woman is the glory of the man.

۷ زیراکه مرد را نباید سر خود بپوشد چونکه او صورت و جلال خداست، اما زن جلال مرد است.

8 For the man is not of the woman; but the woman of the man:

۸ زیراکه مرد از زن نیست بلکه زن از مرد است.

9 for neither was the man created for the woman; but the woman for the man:

۹ و نیزمرد بجهت زن آفریده نشد، بلکه زن برای مرد.

10 for this cause ought the woman to have [a sign of] authority on her head, because of the angels.

۱۰ از این جهت زن می‌باید عزتی بر سر داشته باشد به‌سبب فرشتگان.

11 Nevertheless, neither is the woman without the man, nor the man without the woman, in the Lord.

۱۱ لیکن زن از مرد جدانیست و مرد هم جدا از زن نیست در خداوند.

12 For as the woman is of the man, so is the man also by the woman; but all things are of God.

۱۲ زیرا چنانکه زن از مرد است، همچنین مرد نیزبوسیله زن، لیکن همه‌چیز از خدا.

13 Judge ye in yourselves: is it seemly that a woman pray unto God unveiled?

۱۳ در دل خود انصاف دهید: آیا شایسته است که زن ناپوشیده نزد خدا دعا کند؟

14 Doth not even nature itself teach you, that, if a man have long hair, it is a dishonor to him?

۱۴ آیا خودطبیعت شما را نمی آموزد که اگر مرد موی درازدارد، او را عار می‌باشد؟

15 But if a woman have long hair, it is a glory to her: for her hair is given her for a covering.

۱۵ و اگر زن موی درازدارد، او را فخر است، زیرا که موی بجهت پرده بدو داده شد؟

16 But if any man seemeth to be contentious, we have no such custom, neither the churches of God.

۱۶ و اگر کسی ستیزه گر باشد، ما وکلیساهای خدا را چنین عادتی نیست.

17 But in giving you this charge, I praise you not, that ye come together not for the better but for the worse.

۱۷ لیکن چون این حکم را به شما می‌کنم، شمارا تحسین نمی کنم، زیرا که شما نه از برای بهتری بلکه برای بدتری جمع می‌شوید.

18 For first of all, when ye come together in the church, I hear that divisions exist among you; and I partly believe it.

۱۸ زیرا اولاهنگامی که شما در کلیسا جمع می‌شوید، می‌شنوم که در میان شما شقاقها روی می‌دهد وقدری از آن را باور می‌کنم.

19 For there must be also factions among you, that they that are approved may be made manifest among you.

۱۹ از آن جهت که لازم است در میان شما بدعتها نیز باشد تا که مقبولان از شما ظاهر گردند.

20 When therefore ye assemble yourselves together, it is not possible to eat the Lord’s supper:

۲۰ پس چون شما دریک جا جمع می‌شوید، ممکن نیست که شام خداوند خورده شود،

21 for in your eating each one taketh before [other] his own supper; and one is hungry, and another is drunken.

۲۱ زیرا در وقت خوردن هرکس شام خود را پیشتر می‌گیرد و یکی گرسنه و دیگری مست می‌شود.

22 What, have ye not houses to eat and to drink in? or despise ye the church of God, and put them to shame that have not? What shall I say to you? shall I praise you? In this I praise you not.

۲۲ مگر خانه‌ها برای خوردن و آشامیدن ندارید؟ یا کلیسای خدا راتحقیر می‌نمایید و آنانی را که ندارند شرمنده می‌سازید؟ به شما چه بگویم؟ آیا در این امر شمارا تحسین نمایم؟ تحسین نمی نمایم!

23 For I received of the Lord that which also I delivered unto you, that the Lord Jesus in the night in which he was betrayed took bread;

۲۳ زیرا من از خداوند یافتم، آنچه به شما نیزسپردم که عیسی خداوند در شبی که او را تسلیم کردند، نان را گرفت

24 and when he had given thanks, he brake it, and said, This is my body, which is for you: this do in remembrance of me.

۲۴ و شکر نموده، پاره کرد وگفت: «بگیرید بخورید. این است بدن من که برای شما پاره می‌شود. این را به یادگاری من به‌جاآرید.»

25 In like manner also the cup, after supper, saying, This cup is the new covenant in my blood: this do, as often as ye drink [it], in remembrance of me.

۲۵ و همچنین پیاله را نیز بعد از شام وگفت: «این پیاله عهد جدید است در خون من. هرگاه این را بنوشید، به یادگاری من بکنید.»

26 For as often as ye eat this bread, and drink the cup, ye proclaim the Lord’s death till he come.

۲۶ زیرا هرگاه این نان را بخورید و این پیاله رابنوشید، موت خداوند را ظاهر می‌نمایید تاهنگامی که بازآید.

27 Wherefore whosoever shall eat the bread or drink the cup of the Lord in an unworthy manner, shall be guilty of the body and the blood of the Lord.

۲۷ پس هرکه بطور ناشایسته نان را بخورد وپیاله خداوند را بنوشد، مجرم بدن و خون خداوند خواهد بود.

28 But let a man prove himself, and so let him eat of the bread, and drink of the cup.

۲۸ اما هر شخص خود راامتحان کند و بدینطرز از آن نان بخورد و از آن پیاله بنوشد.

29 For he that eateth and drinketh, eateth and drinketh judgment unto himself, if he discern not the body.

۲۹ زیرا هرکه می‌خورد و می‌نوشد، فتوای خود را می‌خورد و می‌نوشد اگر بدن خداوند را تمییز نمی کند.

30 For this cause many among you are weak and sickly, and not a few sleep.

۳۰ از این سبب بسیاری از شما ضعیف و مریض‌اند و بسیاری خوابیده‌اند.

31 But if we discerned ourselves, we should not be judged.

۳۱ اما اگر برخود حکم می‌کردیم، حکم بر مانمی شد.

32 But when we are judged, we are chastened of the Lord, that we may not be condemned with the world.

۳۲ لکن هنگامی که بر ما حکم می‌شود، از خداوند تادیب می‌شویم مبادا با اهل دنیا بر ماحکم شود.

33 Wherefore, my brethren, when ye come together to eat, wait one for another.

۳۳ لهذا‌ای برادران من، چون بجهت خوردن جمع می‌شوید، منتظر یکدیگر باشید.

34 If any man is hungry, let him eat at home; that your coming together be not unto judgment. And the rest will I set in order whensoever I come.

۳۴ و اگرکسی گرسنه باشد، در خانه بخورد، مبادا بجهت عقوبت جمع شوید. و چون بیایم، مابقی را منتظم خواهم نمود.