1 Corinthians 10

1 For I would not, brethren, have you ignorant, that our fathers were all under the cloud, and all passed through the sea;

۱ زیرا‌ای برادران نمی خواهم شما بی خبر باشید از اینکه پدران ما همه زیرابر بودند و همه از دریا عبور نمودند

2 and were all baptized unto Moses in the cloud and in the sea;

۲ و همه به موسی تعمید یافتند، در ابر و در دریا؛

3 and did all eat the same spiritual food;

۳ و همه همان خوراک روحانی را خوردند

4 and did all drink the same spiritual drink: for they drank of a spiritual rock that followed them: and the rock was Christ.

۴ و همه همان شرب روحانی را نوشیدند، زیرا که می‌آشامیدنداز صخره روحانی که از عقب ایشان می‌آمد و آن صخره مسیح بود.

5 Howbeit with most of them God was not well pleased: for they were overthrown in the wilderness.

۵ لیکن از اکثر ایشان خداراضی نبود، زیرا که در بیابان انداخته شدند.

6 Now these things were our examples, to the intent we should not lust after evil things, as they also lusted.

۶ و این امور نمونه‌ها برای ما شد تا ماخواهشمند بدی نباشیم، چنانکه ایشان بودند؛

7 Neither be ye idolaters, as were some of them; as it is written, The people sat down to eat and drink, and rose up to play.

۷ ونه بت‌پرست شوید، مثل بعضی از ایشان، چنانکه مکتوب است: «قوم به اکل و شرب نشستند وبرای لهو و لعب برپا شدند.»

8 Neither let us commit fornication, as some of them committed, and fell in one day three and twenty thousand.

۸ و نه زنا کنیم چنانکه بعضی از ایشان کردند و در یک روزبیست و سه هزار نفر هلاک گشتند.

9 Neither let us make trial of the Lord, as some of them made trial, and perished by the serpents.

۹ و نه مسیح راتجربه کنیم، چنانکه بعضی از ایشان کردند و ازمارها هلاک گردیدند.

10 Neither murmur ye, as some of them murmured, and perished by the destroyer.

۱۰ و نه همهمه کنید، چنانکه بعضی از ایشان کردند و هلاک کننده ایشان را هلاک کرد.

11 Now these things happened unto them by way of example; and they were written for our admonition, upon whom the ends of the ages are come. (aiōn g165)

۱۱ و این همه بطور مثل بدیشان واقع شد وبرای تنبیه ما مکتوب گردید که اواخر عالم به ما رسیده است. (aiōn g165)

12 Wherefore let him that thinketh he standeth take heed lest he fall.

۱۲ پس آنکه گمان برد که قایم است، باخبر باشد که نیفتد.

13 There hath no temptation taken you but such as man can bear: but God is faithful, who will not suffer you to be tempted above that ye are able; but will with the temptation make also the way of escape, that ye may be able to endure it.

۱۳ هیچ تجربه جز آنکه مناسب بشر باشد، شما را فرو نگرفت. اما خداامین است که نمی گذارد شما فوق طاقت خودآزموده شوید، بلکه باتجربه مفری نیز می‌سازد تایارای تحمل آن را داشته باشید.

14 Wherefore, my beloved, flee from idolatry.

۱۴ لهذا‌ای عزیزان من از بت‌پرستی بگریزید.

15 I speak as to wise men; judge ye what I say.

۱۵ به خردمندان سخن می‌گویم: خود حکم کنیدبرآنچه می‌گویم.

16 The cup of blessing which we bless, is it not a communion of the blood of Christ? The bread which we break, is it not a communion of the body of Christ?

۱۶ پیاله برکت که آن را تبرک می‌خوانیم، آیا شراکت در خون مسیح نیست؟ ونانی را که پاره می‌کنیم، آیا شراکت در بدن مسیح نی؟

17 seeing that we, who are many, are one bread, one body: for we all partake of the one bread.

۱۷ زیرا ما که بسیاریم، یک نان و یکتن می‌باشیم چونکه همه از یک نان قسمت می‌یابیم.

18 Behold Israel after the flesh: have not they that eat the sacrifices communion with the altar?

۱۸ اسرائیل جسمانی را ملاحظه کنید! آیاخورندگان قربانی‌ها شریک قربانگاه نیستند؟

19 What say I then? that a thing sacrificed to idols is anything, or that an idol is anything?

۱۹ پس چه گویم؟ آیا بت چیزی می‌باشد؟ یا که قربانی بت چیزی است؟

20 But [I say], that the things which the Gentiles sacrifice, they sacrifice to demons, and not to God: and I would not that ye should have communion with demons.

۲۰ نی! بلکه آنچه امت هاقربانی می‌کنند، برای دیوها می‌گذرانند نه برای خدا؛ و نمی خواهم شما شریک دیوها باشید.

21 Ye cannot drink the cup of the Lord, and the cup of demons: ye cannot partake of the table of the Lord, and of the table of demons.

۲۱ محال است که هم از پیاله خداوند و هم از پیاله دیوها بنوشید؛ و هم از مایده خداوند و هم ازمایده دیوها نمی توانید قسمت برد.

22 Or do we provoke the Lord to jealousy? are we stronger than he?

۲۲ آیاخداوند را به غیرت می‌آوریم یا از او تواناترمی باشیم؟

23 All things are lawful; but not all things are expedient. All things are lawful; but not all things edify.

۲۳ همه‌چیز جایز است، لیکن همه مفیدنیست؛ همه رواست، لیکن همه بنا نمی کند.

24 Let no man seek his own, but [each] his neighbor’s [good].

۲۴ هرکس نفع خود را نجوید، بلکه نفع دیگری را.

25 Whatsoever is sold in the shambles, eat, asking no question for conscience’ sake;

۲۵ هرآنچه را در قصابخانه می‌فروشند، بخوریدو هیچ مپرسید به‌خاطر ضمیر.

26 for the earth is the Lord’s, and the fulness thereof.

۲۶ زیرا که جهان و پری آن از آن خداوند است.

27 If one of them that believe not biddeth you [to a feast], and ye are disposed to go; whatsoever is set before you, eat, asking no question for conscience’ sake.

۲۷ هرگاه کسی ازبی ایمانان از شما وعده خواهد و می‌خواهیدبروید، آنچه نزد شما گذارند بخورید و هیچ مپرسید بجهت ضمیر.

28 But if any man say unto you, This hath been offered in sacrifice, eat not, for his sake that showed it, and for conscience’ sake:

۲۸ اما اگر کسی به شماگوید «این قربانی بت است»، مخورید به‌خاطر آن کس که خبر داد و بجهت ضمیر، زیرا که جهان وپری آن از آن خداوند است.

29 conscience, I say, not thine own, but the other’s; for why is my liberty judged by another conscience?

۲۹ اما ضمیرمی گویم نه از خودت بلکه ضمیر آن دیگر؛ زیراچرا ضمیر دیگری بر آزادی من حکم کند؟

30 If I partake with thankfulness, why am I evil spoken of for that for which I give thanks?

۳۰ واگر من به شکر بخورم، چرا بر من افترا زنند به‌سبب آن چیزی که من برای آن شکر می‌کنم؟

31 Whether therefore ye eat, or drink, or whatsoever ye do, do all to the glory of God.

۳۱ پس خواه بخورید، خواه بنوشید، خواه هرچه کنید، همه را برای جلال خدا بکنید.

32 Give no occasion of stumbling, either to Jews, or to Greeks, or to the church of God:

۳۲ یهودیان و یونانیان و کلیسای خدا را لغزش مدهید.

33 even as I also please all men in all things, not seeking mine own profit, but the [profit] of the many, that they may be saved.

۳۳ چنانکه من نیز در هرکاری همه را خوش می‌سازم و نفع خود را طالب نیستم، بلکه نفع بسیاری را تا نجات یابند.