Ecclesiastes 1
1 The words of the Preacher, the son of David, king in Jerusalem:
Йерусалимда падиша болған, Давутниң оғли «Һекмәт топлиғучи»ниң сөзлири: —
2 “Vanity of vanities,” says the Preacher; “Vanity of vanities, all is vanity.”
«Бимәнилик үстигә бимәнилик!» — дәйду «Һекмәт топлиғучи» — «Бимәнилик үстигә бимәнилик! Һәммә иш бимәниликтур!»
3 What does man gain from all his labor in which he labors under the sun?
Қуяш астида тартқан җапалиридин инсан немә пайдиға еришәр?
4 One generation goes, and another generation comes; but the earth remains forever.
Бир дәвир өтиду, йәнә бир дәвир келиду; Бирақ йәр-зимин мәңгүгә давам қилиду;
5 The sun also rises, and the sun goes down, and hurries to its place where it rises.
Күн чиқиду, күн патиду; Вә чиқидиған җайға қарап йәнә алдирап маңиду.
6 The wind goes toward the south, and turns around to the north. It turns around continually as it goes, and the wind returns again to its courses.
Шамал җәнупқа қарап соқиду; Андин бурулуп шималға қарап соқиду; У айлинип-айлинип, Һәрдайим өз айланма йолиға қайтиду.
7 All the rivers run into the sea, yet the sea is not full. To the place where the rivers flow, there they flow again.
Барлиқ дәриялар деңизға қарап ақиду, бирақ деңиз толмайду; Дәриялар қайси җайға аққан болса, Улар йәнә шу йәргә қайтиду.
8 All things are full of weariness beyond uttering. The eye is not satisfied with seeing, nor the ear filled with hearing.
Барлиқ ишлар җапаға толғандур; Уни ейтип түгәткүчи адәм йоқтур; Көз көрүштин, Қулақ аңлаштин һәргиз тоймайду.
9 That which has been is that which shall be, and that which has been done is that which shall be done; and there is no new thing under the sun.
Болған ишлар йәнә болидиған ишлардур; Қилған ишлар йәнә қилиниду; Қуяш астида һеч қандақ йеңилиқ йоқтур.
10 Is there a thing of which it may be said, “Behold, this is new”? It has been long ago, in the ages which were before us.
«Мана, бу йеңи иш» дегили болидиған иш барму? У бәрибир биздин бурунқи дәвирләрдә аллиқачан болуп өткән ишлардур.
11 There is no memory of the former; neither shall there be any memory of the latter that are to come, among those that shall come after.
Бурунқи ишлар һазир һеч әсләнмәйду; Вә кәлгүсидә болидиған ишларму улардин кейин яшайдиғанларниң есигә һеч кәлмәйду.
12 I, the Preacher, was king over Israel in Jerusalem.
Мәнки һекмәт топлиғучи Йерусалимда Исраилға падиша болғанмән;
13 I applied my heart to seek and to search out by wisdom concerning all that is done under the sky. It is a heavy burden that God has given to the sons of men to be afflicted with.
Мән даналиқ билән асманлар астида барлиқ қилинған ишларни қетирқинип издәшкә көңүл қойдум — Хуласәм шуки, Худа инсан балилириниң өз-өзини бәнд қилип упритиш үчүн, уларға бу еғир җапани тәқдим қилған!
14 I have seen all the works that are done under the sun; and behold, all is vanity and a chasing after wind.
Мән қуяш астидики барлиқ қилинған ишларни көрүп чиқтим, — Мана, һәммиси бимәнилик вә шамални қоғлиғандәк иштин ибарәттур.
15 That which is crooked cannot be made straight; and that which is lacking cannot be counted.
Әгирни түз қилғили болмас; Кәмни толуқ дәп саниғили болмас.
16 I said to myself, “Behold, I have obtained for myself great wisdom above all who were before me in Jerusalem. Yes, my heart has had great experience of wisdom and knowledge.”
Мән өз көңлүмдә ойлинип: «Мана, мән улуқлинип, мәндин илгири Йерусалим үстигә барлиқ һөкүм сүргәнләрдин көп даналиққа ериштим; мениң көңлүм нурғун даналиқ вә билимгә еришти» — дедим.
17 I applied my heart to know wisdom, and to know madness and folly. I perceived that this also was a chasing after wind.
Шуниң билән даналиқни билишкә, шуниңдәк тәлвилик вә әхмиқаниликни билип йетишкә көңүл қойдум; мошу ишниму шамал қоғлиғандәк иш дәп билип йәттим.
18 For in much wisdom is much grief; and he who increases knowledge increases sorrow.
Чүнки даналиқниң көп болуши билән азап-оқубәтму көп болиду; билимини көпәйткүчиниң дәрд-әлимиму көпийду.
