Psalmen 49

1 Met sopraanstemmen; Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een psalm. Volkeren, hoort dit allen aan, Luistert allen, bewoners der aarde;

Az éneklőmesternek, a Kóráh fiainak zsoltára. Halljátok meg ezt mind ti népek, figyeljetek mind ti, e világ lakói!

2 Kinderen uit het volk en edelgeborenen, Rijken en armen, allen te zamen!

Akár közemberek fiai, akár főemberek fiai, együtt a gazdag és szegény.

3 Mijn mond gaat diepe wijsheid verkonden, Mijn hart verstandige dingen bepeinzen;

Az én szájam bölcsességet beszél, szívemnek elmélkedése tudomány.

4 Ik spits mijn oren voor een moeilijk probleem, En bij snarenspel los ik mijn raadsel op. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.

Példabeszédre hajtom fülemet, hárfaszóval nyitom meg mesémet.

5 Waarom zou ik de dagen der bozen benijden, En de levenskracht van mijn belagers, die mij omringen;

Miért féljek a gonoszság napjain, mikor nyomorgatóim bűne vesz körül,

6 Van allen, die op hun schatten vertrouwen, En op hun grote rijkdommen pochen?

A kik gazdagságukban bíznak, és nagy vagyonukkal dicsekesznek?

7 Ach, er is niemand, die zich vrij kan kopen, Of aan God zijn losgeld betalen:

Senki sem válthatja meg atyjafiát, nem adhat érte váltságdíjat Istennek.

8 Te hoog is de prijs van zijn leven, Ontoereikend voor eeuwig. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.

Minthogy lelköknek váltsága drága, abba kell hagynia örökre;

9 Of zou hij eeuwig blijven leven, En zijn graf niet aanschouwen?

Még ha örökké élne is és nem látná meg a sírgödört.

10 Neen, men ziet de wijzen sterven, Den dwaas met den domoor vergaan;

De meglátja! A bölcsek is meghalnak; együtt vész el bolond és ostoba, és gazdagságukat másoknak hagyják.

11 Hun graf is voor altijd hun woning, Hun verblijf van geslacht tot geslacht; En al hebben ze hele landen hun eigen genoemd, Toch laten ze hun schatten voor anderen achter.

Gondolatjok ez: az ő házok örökkévaló, lakóhelyeik nemzedékről-nemzedékre szállnak, nevöket hangoztatják a földön.

12 De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.

Pedig az ember, még ha tisztességben van, sem marad meg; hasonlít a barmokhoz, a melyeket levágnak.

13 Dit is het lot van wie daarop bouwen, Het einde van die daarover snoeven:

Ez az ő sorsuk bolondság nékik; de azért gyönyörködnek szavokban az ő követőik. (Szela)

14 Als schapen worden ze het graf ingejaagd, Het is de dood, die ze weidt; Regelrecht zinken ze neer in de kuil, En hun gestalte gaat over tot de ontbinding van de dood. (Sheol h7585)

Mint juhok, a Seolra vettetnek, a halál legelteti őket, és az igazak uralkodnak rajtok reggel; alakjokat elemészti a Seol, távol az ő lakásuktól. (Sheol h7585)

15 Neen, God alleen kan de prijs voor mijn leven betalen. Hij alleen mij uit de macht van het dodenrijk redden! (Sheol h7585)

Csak Isten válthatja ki lelkemet a Seol kezéből, mikor az megragad engem. (Szela) (Sheol h7585)

16 Dus wees niet afgunstig, als iemand rijkdommen krijgt, En de schat van zijn huis zich vermeerdert;

Ne félj, ha valaki meggazdagszik, ha megöregbül házának dicsősége;

17 Want niets van dit alles neemt hij mee bij zijn dood, En de schat volgt hem niet in het graf.

Mert semmit sem vihet el magával, ha meghal; dicsősége nem száll le utána.

18 Al prijst hij zich bij zijn leven gelukkig, En roemt zich, omdat het hem goed gaat:

Ha életében áldottnak vallja is magát, s ha dicsérnek is téged, hogy jól tettél magaddal:

19 Toch komt hij in het verblijf van zijn vaderen, En nooit meer aanschouwt hij het licht.

Mégis az ő atyáinak nemzetségéhez jut, a kik soha sem látnak világosságot.

20 De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.

Az ember, még ha tisztességben van is, de nincs okossága: hasonlít a barmokhoz, a melyeket levágnak.