Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Canticum graduum. [Sæpe expugnaverunt me a juventute mea, dicat nunc Israël;

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

sæpe expugnaverunt me a juventute mea: etenim non potuerunt mihi.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores; prolongaverunt iniquitatem suam.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Dominus justus concidit cervices peccatorum.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Confundantur, et convertantur retrorsum omnes qui oderunt Sion.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Fiant sicut fœnum tectorum, quod priusquam evellatur exaruit:

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

de quo non implevit manum suam qui metit, et sinum suum qui manipulos colligit.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Et non dixerunt qui præteribant: Benedictio Domini super vos. Benediximus vobis in nomine Domini.]