Spreuken 19

1 Beter een arme, die onberispelijk wandelt, Dan een rijke, die verkeerde wegen gaat.

Сиромах који ходи у безазлености својој бољи је него опаки уснама својим, који је безуман.

2 Zonder verstand deugt zelfs de ijver niet; Wie te haastig loopt, doet een misstap.

Кад је душа без знања, није добро; и ко је брзих ногу, спотиче се.

3 Door zijn dwaasheid komt de mens op het verkeerde pad, Maar hij zelf wijt het aan Jahweh!

Лудост човечија превраћа пут његов, а срце се његово гневи на Господа.

4 Rijkdom maakt vele vrienden, Een arme raakt zijn vrienden kwijt.

Богатство прибавља много пријатеља, а сиромаха оставља пријатељ његов.

5 Een onbetrouwbaar getuige blijft niet ongestraft; Wie leugens verspreidt, zal niet ontkomen.

Лажан сведок неће остати без кара, и ко говори лаж, неће побећи.

6 Velen dingen naar de gunst van een voorname; Wie geschenken geeft, heeft allen tot vriend.

Многи угађају кнезу, и свак је пријатељ човеку податљивом.

7 Als een arme al door zijn broers wordt gehaat, Hoever zullen zijn vrienden zich dan van hem terugtrekken! Wie te veel spreekt, wordt een meester in de boosheid; Wie woorden najaagt, ontkomt niet.

На сиромаха мрзе сва браћа његова, још више се пријатељи његови удаљују од њега; виче за њима, али их нема.

8 Wie verstand verwerft, heeft zichzelven lief; Wie inzicht bewaart, zal het goede ondervinden.

Ко прибавља разум, љуби душу своју; и ко пази на мудрост, наћи ће добро.

9 Een onbetrouwbaar getuige blijft niet ongestraft; Wie leugens verspreidt, zal omkomen.

Сведок лажан неће остати без кара, и ко говори лаж, погинуће.

10 Weelde staat een dwaas evenmin, Als een knecht het heersen over vorsten.

Не доликују безумном милине, ни слузи да влада кнезовима.

11 Wijsheid maakt den mens lankmoedig; Hij gaat er groot op, een misstap te vergeven.

Разум задржава човека од гнева, и част му је мимоићи кривицу.

12 Een toornig koning brult als een leeuw, Maar als dauw op het groen is zijn gunst.

Царева је срдња као рика младог лава, и љубав је његова као роса трави.

13 Een dwaas kind is een ramp voor zijn vader, Het getwist van een vrouw een gestadig druppelend lek.

Безуман је син мука оцу свом, и свадљивост женина непрестано прокисивање.

14 Huis en have worden van vader geërfd, Maar een verstandige vrouw komt van Jahweh.

Кућа и имање наслеђује се од отаца; а од Господа је разумна жена.

15 Luiheid verwekt een diepe slaap, Een trage geest moet honger lijden.

Леност наводи тврд сан, и немарљива душа гладоваће.

16 Wie de geboden in acht neemt, behoedt zichzelf; Wie niet past op zijn wandel, zal sterven.

Ко држи заповести, чува душу своју; а ко не мари за путеве своје, погинуће.

17 Wie goed is voor een arme, leent aan Jahweh; Hij zal hem zijn weldaad vergelden.

Господу позаима ко поклања сиромаху, и платиће му за добро његово.

18 Tuchtig uw kind, zo lang er nog hoop is; Maar laat u niet vervoeren tot toorn.

Карај сина свог докле има надања и на погибао његову да не прашта душа твоја.

19 Een driftig mens zal moeten boeten; Wilt ge hem helpen, ge maakt het nog erger.

Велик гнев показуј кад прашташ кар, и кад опростиш, после већма покарај.

20 Luister naar raad, en neem vermaning aan, Opdat ge tenslotte wijs moogt zijn.

Слушај савет и примај наставу, да после будеш мудар.

21 Vele plannen gaan er om in den mens, Maar het besluit van Jahweh, dàt komt tot stand.

Много има мисли у срцу човечијем, али шта Господ науми оно ће остати.

22 Goedheid strekt den mens tot gewin, Beter arm te zijn dan wreed

Жеља човеку треба да је да чини милост, а бољи је сиромах него лажа.

23 Het ontzag voor Jahweh leidt ten leven; Men rust dan tevreden, niet door rampen bezocht.

Страх је Господњи на живот; у кога је он, борави сит, нити га походи зло.

24 Als een luiaard zijn hand in de schotel heeft gestoken, Brengt hij haar nog niet eens naar de mond.

Лењивац крије руку своју у недра, ни к устима својим не приноси је.

25 Slaat ge een spotter, dan wordt de onervarene wijs; Vermaant ge een verstandig mens, hij leert er nog uit.

Удри подсмевача да луди омудра, и разумног накарај да разуме науку.

26 Wie zijn vader mishandelt, zijn moeder verjaagt, Is een kind, dat beschaamt en te schande maakt.

Син срамотан и прекоран упропашћује оца и одгони матер.

27 Mijn zoon, houdt ge op, naar vermaning te luisteren, Dan dwaalt ge af van verstandige taal.

Немој, сине, слушати науке која одводи од речи разумних.

28 Een kwaadwillige getuige spot met het recht, De mond der bozen stort onrecht uit.

Неваљао сведок подсмева се правди, и уста безбожника прождиру на неправду.

29 Voor de spotters liggen roeden gereed, En slagen voor de rug van de dwazen.

Готови су подсмевачима судови и безумницима бој на леђа.