Job 8

1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:

Shuhi Bildad loh a doo tih,

2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?

“He he me hil nim na thui ve? Na ka kah ol tah khohli bangla khuet coeng.

3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:

Pathen loh tiktamnah he a khun sak tih Tlungthang loh duengnah te a khun sak mai a?

4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!

Na ca rhoek te anih taengah a tholh vaengah amih te amamih kah boekoek kut dongla a tueih.

5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:

Namah loh Pathen te na toem tih Tlungthang te na hloep mak atah,

6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;

Na cil tih na thuem koinih nang yueng la haenghang vetih na duengnah rhamtlim te n'thuung pataeng pawn ni.

7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.

Na tongnah te a yiit om cakhaw na hmailong te muep rhoeng ni.

8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!

Lamhma kah cadil taengah dawt laeh lamtah a napa rhoek khenah te soepsoei laeh.

9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;

Mamih loh n'hlaem paek kah long khaw m'ming uh moenih, mamih kah khohnin diklai dongkah mueihlip banghui ni.

10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:

Amih te na thuinuet pawt tih a, nang taengah a thui vetih amih kah lungbuei lamloh olthui te a khueh eh?

11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?

Nongtui pawt ah talik thawn tih tui om mueh ah capu rhoeng a?

12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:

Te te a duei pueng ah a hlaek pawt akhaw sulrham boeih hmai ah rhae coeng.

13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!

Pathen aka hnilh boeih kah caehlong neh lailak kah ngaiuepnah tah bing tangloeng.

14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;

A uepnah neh a pangtungnah bumba im te khaw bawtboeng.

15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.

A im dongah hangdang dae pai thai pawh. Te te a kuel dae thoo pawh.

16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;

Anih te khosae li ah thingsup tih a dum ah a dawn sai.

17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.

A yung loh lungkuk dongah a ven tih lungto im te a hmuh.

18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!

Te te a hmuen lamloh a phuk van vaengah, “Nang kam hmu moenih,” anih te a namnah.

19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.

He he a longpuei kah omthennah coeng koinih laipi tloe lamloh a poe uh khaming.

20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.

Pathen loh cuemthuek hnawt ngawn pawt tih thaehuet kut te a moem moenih.

21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;

Na ka dongah nueihbu neh na hmui dongah tamlung bae.

22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!

Na lunguet rhoek loh yahpohnah a bai uh vetih halang kah dap tah om mahpawh,” a ti.