< Job 37 >

1 Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.
He dongah ka lungbuei lakueng tih a hmuen lamloh cungpet.
2 Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.
A ol dongkah khoponah te hnatun hnatun. A ka lamloh caitawknah thoeng.
3 Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.
Vaan boeih hmuiah a hlah tih a vangnah loh diklai hmoi duela pawk.
4 Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.
A hnukkah a kawk ol khaw a hoemdamnah ol neh hum tih a ol a yaak vaengah rhaek uelh sak boeh.
5 Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!
Pathen loh a ol neh khobaerhambae a saii khungdaeng tih hum dae m'ming uh moenih.
6 Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!
Vuelsong neh khotlan khonal te, 'Diklai ah om saeh,’ a ti vaengah khotlan khonal khaw a sarhi tak.
7 Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;
Amah kutngo hlang boeih ming sak ham hlang boeih kah kut te rhodaek a soei pah.
8 Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.
Te vaengah mulhing khaw a khui la kun tih a khuisaek ah kho a sak.
9 Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;
Cangpalam te imkhui lamloh, khosik te tlangpuei lamloh ha thoeng.
10 Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;
Pathen kah hiil lamloh rhaelnu khaw a khueh tih tui daang mangdaeng mangtok la om.
11 Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.
Khomai te cingtui loh a rhih sak tih cingmai loh amah kah vangnah te a taekyak.
12 Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:
Te khaw diklai kah lunglai hman ah a uen boeih te saii hamla a niing, a niing dongah kuluk la a hil.
13 Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.
Te te caitueng lam khaw, a khohmuen ham khaw, sitlohnah ham khaw a thoeng sak.
14 Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!
Job, he he hnakaeng lah. Pai lamtah Pathen kah khobaerhambae he yakming lah.
15 Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;
Te rhoek soah Pathen loh a khueh tih a cingmai kah vangnah a sae te na ming a?
16 Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?
Poeknah rhuemtuet, mangvawt khomai a haainah te na ming a?
17 Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:
Tuithim loh khohmuen a mong sak vaengah na himbai te aka bae sak,
18 Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?
Hmaidan a hlawn bangla khomong a thah la amah taengah na nulh thai aya?
19 Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!
Amah taengah metla n'thui ham khaw kaimih tueng lah. Hmaisuep hmai ah n'tawn uh thai pawt oe.
20 Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?
Hlang loh a dolh hamla thui cakhaw ka thui bangla amah taengah a tae pa aya?
21 Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:
Tahae ah khaw vangnah a hmuh uh moenih. A aa te khohli loh a yawn tih a caihcil hnukkah khomong dongah tueng.
22 En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:
Tlangpuei lamkah sui te mueithennah rhih om Pathen taengla pawk.
23 Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!
Tlungthang te thadueng a len dongah a tiktamnah m'hmuh lek moenih. Duengnah khaw a cungkuem dongah hlang a phaep moenih.
24 Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!
Hlang rhoek loh amah te a rhih uh tangloeng dongah lungbuei aka cueih rhoek takuem khaw a sawt moenih,” a ti.

< Job 37 >