Job 36
1 Vierde rede: mag de mens God ter verantwoording roepen? Elihoe vervolgde, en sprak:
Elihu loh koep a cong tih,
2 Heb nog een weinig geduld, en ik zal u onderrichten, Want er valt nog genoeg ten gunste van de Godheid te zeggen;
“Kamah taengah bet m'bulbo uh lamtah nangmih te olthui khaw Pathen yueng la koep kan thui eh.
3 Ik wil mijn kennis tot het uiterste voeren, Om mijn Schepper te rechtvaardigen.
Ka poeknah he khohla lamloh kam phueih tih duengnah he kai aka saii ham ni ka khueh.
4 Neen, mijn woorden liegen niet: Ge hebt met iemand te doen, die het eerlijk meent.
Ka olthui he a honghi pawt dongah nang taengkah lungming khaw a cuemthuek ham tueng pai.
5 Ja, God is groot: Hij veracht den rechtschapene niet;
Pathen tah khuet tih lungbuei thadueng a khuet te a sit moenih ne.
6 Machtig: Hij laat den boze niet leven! Hij verschaft aan de verdrukten hun recht,
Halang te hlun pawt tih mangdaeng te tiktamnah la a paek.
7 Van de rechtvaardigen wendt Hij zijn ogen niet af; Hij zet ze bij koningen op de troon, Hoog plaatst Hij hun zetel voor eeuwig!
A mik te hlangdueng taeng lamloh khap pawt tih manghai rhoek te ngolkhoel dongah a ngol sak. Te phoeiah amih a yoeyah la a thuung tih a sang sak.
8 Maar worden zij in boeien geklonken, In koorden van ellende gevangen,
Tedae hmaipom neh pin uh tih phacip phabaem rhuihet neh a tuuk uh atah,
9 Dan brengt Hij hun daardoor hun gedrag onder het oog, En hun zonden uit hoogmoed ontstaan;
Amih kah bisai neh a boekoeknah dongah a len uh te khaw amih taengah a thui pah.
10 Zo opent Hij hun oor ter belering, En vermaant ze, zich van hun ongerechtigheid te bekeren.
Thuituennah hamla amih hna te a vueh pah tih boethae lamloh mael hamla a thui pah.
11 Wanneer ze dan luisteren, en Hem weer dienen, Dan slijten ze hun dagen in geluk, Hun jaren in weelde;
A hnatun uh tih tho a thueng koinih a khohnin then neh thok tih a kum te a naepnoi la boeih.
12 Maar wanneer ze niet willen horen, Dan gaan ze heen naar het graf, En komen om door onverstand.
Tedae a hnatun uh pawt atah pumcumnah neh a paan uh vetih mingnah aka tal bangla pal uh ni.
13 En de verstokten, die er toornig om worden, En niet smeken, als Hij ze bindt:
Lungbuei lailak rhoek loh thintoek a khueh uh tih amih a khih vaengah pataeng bomnah bih pawh.
14 Zij sterven al in hun jeugd, Hun leven vliedt heen in de jonge jaren.
Amih hinglu te camoe la, a hingnah khaw hlanghalh lakli ah duek.
15 Hij redt dus den ellendige door zijn ellende, En opent zijn oor door zijn nood!
A phacip phabaem vaengah mangdaeng khaw a pumcum sak tih a hna te nennah neh a toeh.
16 Zo trekt Hij ook u uit de muil van ellende Inplaats daarvan zal het onbekrompen overvloed zijn, En het genot van een dis, met vette spijzen beladen.
Rhal ka lamloh hmuenka la nang m'poh. Te lam te mangdaeng mangtok om pawt tih na caboei dongkah mongnah maehhloi ngang.
17 Maar oordeelt gij geheel als een boze zijn gericht zal u treffen,
Halang kah dumlai khaw na cung sak tih dumlai neh laitloeknah loh m'moep.
18 Pas dus op, dat de wrevel u geen straf komt brengen, Waarvan de grootste losprijs u niet zou ontslaan;
Kosi loh nang te boeinah neh m'vuet ve ne. Te dongah tlansum cungkuem loh nang m'phaelh boel.
19 Uw smeken tot Hem in de nood niets bereiken Al doet ge het ook uit al uw kracht.
Rhal khuiah pawt khaw, na bombihnah neh thadueng, thayung boeih loh m'khoembael aya?
20 Laat de dwaasheid u toch niet bedriegen Om u te verheffen met hen, die wijs willen zijn;
A hmuikah pilnam a khum sak ham khoyin khaw hloem aih boeh.
21 Wacht u ervoor, u tot de zonde te wenden, Want hierdoor juist werdt gij door ellende bezocht!
Ngaithuen, boethae taengla mael boeh. Te te phacip phabaem lakah te na tuek coeng te.
22 Zie, God is groot door zijn kracht: Wie is heerser als Hij?
Pathen tah amah thadueng neh thaphoh uh coeng ke. Amah bangla unim aka saya?
23 Wie schrijft Hem zijn weg voor, Wie zegt: Gij handelt verkeerd?
Anih ham a longpuei te u long nim a tae pah tih u long nim, 'Dumlai na saii,’ a ti nah.
24 Denk er aan, dat ook gij zijn daden verheft, Die de stervelingen moeten bezingen,
Amah kah bisai na rhoeng sak ham te poek. Te ni hlang rhoek loh a hlai uh.
25 Die iedere mens moet overwegen, Ieder mensenkind van verre beschouwt.
Hlang boeih loh te te a hmuh uh tih hlanghing loh khohla lamkah a paelki.
26 Zie, God is groot: wij begrijpen Hem niet, Het getal van zijn jaren is zelfs niet te schatten!
Pathen tah a len dongah a kum tarhing te m'ming uh lek pawt tih khenah lek pawh.
27 Hij trekt uit de zee de druppels omhoog, Vervluchtigt de regen tot zijn nevel,
Tui dongkah aangpi a yoek tih khotlan te a tuihu lamloh a ciil.
28 Die de wolken naar beneden doet stromen, En op alle mensen doet storten;
Khomong khaw cip tih hlang soah muep pha.
29 Wie begrijpt de sprei van de wolken En de gedaante van zijn tent?
Khomai maiyan neh a dungtlungim kah pang ol a yakming mai ngawn.
30 Zie, Hij spreidt zijn nevel uit over de zee, En houdt haar kolken bedekt.
A vangnah loh a taengah a kah tih tuitunli yung duela a khuk.
31 Want daarmee spijst Hij de volken En geeft Hij voedsel in overvloed.
Te nen te pilnam taengah lai a tloek tih a yet taengah caak a paek.
32 In zijn handen verbergt Hij de bliksem, En zendt hem af op zijn doel;
A kut dongkah vangnah loh a khuk tih phek a cuuk ham khaw te te a uen.
33 Zijn strijdkreet kondigt Hem aan, Zijn woede ontketent de storm!
A khohum loh amah kawng te a doek tih boiva pataeng thintoek neh cet.
