Job 37

1 Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!

“Esia na nye dzi lã kpo eye wòti kpo le enɔƒe.

2 Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der går fra hans Mund!

O ɖo to! Ɖo to eƒe gbe ƒe gbeɖeɖe kple bublu si le dodom tso eƒe nu me.

3 Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;

Eɖe asi le eƒe dzokeke ŋu ɖe yame katã eye wòɖoe ɖe anyigba ƒe mlɔenu ke hã

4 efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke på Lyn, imedens hans Stemme høres.

Eƒe gbeɖeɖe kplɔa esia ɖo, ebluna kple eƒe ŋutikɔkɔe ƒe gbe. Ne eƒe gbe ɖi la, meléa naneke ɖi o.

5 Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.

Mawu ƒe gbe bluna le nukumɔwo dzi, ewɔa nu dzɔtsu siwo kɔ wu míaƒe gɔmesese.

6 Thi han siger til Sneen: "Fald ned på Jorden!" til Byger og Regnskyl: "Bliv stærke!"

Egblɔna na tsikpe be, ‘Dza ɖe anyigba dzi’ eye na tsi be, ‘Nye tsi gã aɖe nàdza.’

7 For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle må kende hans Gerning.

Ale be amegbetɔ siwo katã wòwɔ la nanya eƒe dɔwɔwɔ, eye wòɖoa asi ame sia ame ƒe dɔ dzi.

8 De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:

Gbemelãwo sina bena eye wonɔa woƒe dowo me.

9 Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.

Ahom tsoa eƒe xɔa me vana eye ya sesẽwo hea vuvɔ vɛ.

10 Ved Guds Ånde bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.

Mawu ƒe gbɔgbɔ hea fafa gã aɖe vɛ eye tsi gbanawo dzi zua tsikpe.

11 Så fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;

Enyɔa tsi ɖe lilikpowo me, ekakaa eƒe dzikedzo to wo me.

12 det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, på hele den vide Jord,

Le eƒe mɔfiafia nu wotrɔa trɔgodoe le anyigba la katã ŋkume, be woawɔ nu sia nu si ƒe se wòde na wo.

13 hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.

Ehea lilikpowo vɛ be woahe to na amewo alo be woade tsi anyigba, ne wòaɖe eƒe lɔlɔ̃ afia ameawo.

14 Job du må lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!

“Hiob, ɖo to nàse nu sia, zi ɖoɖoe eye nàbu Mawu ƒe nukunuwo ŋu.

15 Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys stråle frem fra sin Sky?

Ènya ale si Mawu léa lilikpowo ɖe asii, eye wònana dzi kea dzoa?

16 Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?

Ènya ale si lilikpowo wɔ hafi le yamea, ènya nukunu siwo nye ame si de blibo le gɔmesese me la tɔa?

17 Du, hvis Klæder ophedes, når Jorden døser ved Søndenvind?

Wò ame si le fifia tem le wò awuwo me, ne dzieheya xɔdzo nya ƒo to anyigba dzi ko,

18 Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?

àte ŋu akpe ɖe eŋu le dziŋgɔli ƒe keke ɖe yame me, nu si sesẽ abe ahuhɔ̃e si wowɔ kple akɔbli enea?

19 Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi få frem for Mørke.

“Gblɔ nu si míagblɔ nɛ la na mí, míate ŋu ahe míaƒe nya ayi egbɔe o elabena míawo míele viviti me.

20 Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?

Wonegblɔ nɛ be medi be maƒo nua? Ɖe ame aɖe abia be wonemi ye agbagbea?

21 Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,

Azɔ la, ame aɖeke mate ŋu akpɔ ɣe o elabena ele keklẽm le dziƒo ŋutɔ, esi yaƒoƒo na eƒe mo kɔ nyuie.

22 fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,

Edo tso anyiehe kple sikatsyɔ̃ɖoɖo. Mawu ɖiɖi va le ŋɔdzi ƒe ŋutikɔkɔe me.

23 og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig på Retfærd bøjer han ikke Retten;

Ame aɖeke matu Ŋusẽkatãtɔ la o elabena togbɔ be eƒe ŋusẽ de dzi bobobo, le eƒe afiatsotso kple dzɔdzɔenyenye gã la me hã la, metea ame aɖeke ɖe anyi o.

24 derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.

Eya ta amewo dea bubu eŋu elabena ɖe medea bubu ame siwo katã ƒe dzi me nunya le la ŋu oa?”