Žalmy 147

1 Chvalte Hospodina, nebo dobré jest zpívati žalmy Bohu našemu, nebo rozkošné jest, a ozdobná jest chvála.

Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.

2 Stavitel Jeruzaléma Hospodin, rozptýlený lid Izraelský shromažďuje,

PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.

3 Kterýž uzdravuje skroušené srdcem, a uvazuje bolesti jejich,

On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.

4 Kterýž sčítá počet hvězd, a každé z nich ze jména povolává.

On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.

5 Velikýť jest Pán náš, a nesmírný v síle; rozumnosti jeho není počtu.

Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.

6 Pozdvihuje pokorných Hospodin, ale bezbožné snižuje až k zemi.

PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.

7 Zpívejte Hospodinu s díkčiněním, zpívejte žalmy Bohu našemu na citaře,

Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;

8 Kterýž zastírá nebesa hustými oblaky, nastrojuje zemi déšť, a vyvodí trávu na horách.

Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;

9 Kterýž dává hovadům potravu jejich, i mladým krkavcům, kteříž volají k němu.

Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].

10 Nemáť v síle koně zalíbení, aniž se kochá v lejtkách muže udatného.

Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.

11 Líbost má Hospodin v těch, kteříž se ho bojí, a kteříž doufají v milosrdenství jeho.

PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.

12 Chval, Jeruzaléme, Hospodina, chval Boha svého, Sione.

Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.

13 Nebo on utvrzuje závory bran tvých, požehnání udílí synům tvým u prostřed tebe.

On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.

14 On působí v končinách tvých pokoj, a bělí pšeničnou nasycuje tě.

Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.

15 On když vysílá na zemi rozkaz svůj, velmi rychle k vykonání běží slovo jeho.

On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.

16 Onť dává sníh jako vlnu, jíním jako popelem posýpá.

On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.

17 Hází ledem svým jako skyvami; před zimou jeho kdo ostojí?

Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?

18 Vysílaje slovo své, rozpouští je; hned jakž povane větrem svým, anť tekou vody.

Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.

19 Zvěstuje slovo své Jákobovi, ustanovení svá a soudy své Izraelovi.

Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.

20 Neučinilť tak žádnému národu, a protož soudů jeho nepoznali. Halelujah.

Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.