詩篇 49
1 可拉後裔的詩，交與伶長。 萬民哪，你們都當聽這話！ 世上一切的居民，
Ho an’ ny mpiventy hira. Nataon’ ny Koraïta. Salamo. Mandrenesa izao, ry firenena rehetra; mihainoa, ry mponina rehetra amin’ izao tontolo izao:
2 無論上流下流，富足貧窮， 都當留心聽！
Na ny ambany, na ny ambony, na ny manan-karena, na ny malahelo.
3 我口要說智慧的言語； 我心要想通達的道理。
Ny vavako hiteny fahendrena; ary ny fieritreretan’ ny foko dia fahalalana.
4 我要側耳聽比喻， 用琴解謎語。
Hanongilana ny sofiko hihaino oha-teny aho, ary hanonona teny saro-pantarina ampiarahiko amin-dokanga.
5 在患難的日子，奸惡隨我腳跟，四面環繞我， 我何必懼怕？
Nahoana no hatahotra amin’ ny andro fahoriana aho, nony manodidina ahy ny haratsian’ ny mpamingana ahy,
6 那些倚仗財貨自誇錢財多的人，
Dia izay matoky ny hareny, Sy mirehareha amin’ ny haben’ ny fananany?
7 一個也無法贖自己的弟兄， 也不能替他將贖價給上帝，
Tsy misy mahavotra ny rahalahiny akory, na mahazo manome an’ Andriamanitra izay avony,
8 叫他長遠活着，不見朽壞； 因為贖他生命的價值極貴， 只可永遠罷休。
(Fa sarotra avotra ny ainy ka tsy azo atao mandrakizay),
Mba ho velona mandrakizay izy, ka tsy ho latsaka ao amin’ ny lavaka.
10 他必見智慧人死， 又見愚頑人和畜類人一同滅亡， 將他們的財貨留給別人。
Fa hita fa maty ihany ny olon-kendry; ary ny adala sy ny ketrina samy levona, ka mamela ny fananany ho an’ ny hafa.
11 他們心裏思想： 他們的家室必永存， 住宅必留到萬代； 他們以自己的名稱自己的地。
Araka ny heviny dia ataony fa ho mandrakizay ny tranony, ary ny fonenany hahatratra ny taranaka fara mandimby; araka ny anarany no anononany ny taniny.
12 但人居尊貴中不能長久， 如同死亡的畜類一樣。
Nefa na dia manana voninahitra aza ny olona, dia tsy maharitra izy; tahaka ny biby izay samy tsy maintsy ho faty izy.
13 他們行的這道本為自己的愚昧； 但他們以後的人還佩服他們的話語。 (細拉)
Izany no falehan’ ny olona adala; ary ny taranany mandimby azy mankasitraka ny teniny. (Sela)
Tahaka ny fanangona ondry no fanangona azy any amin’ ny fiainan-tsi-hita; ny fahafatesana no mpiandry azy; ary hanapaka azy ny mahitsy nony maraina; ary ny bikany ho levona any amin’ ny fiainan-tsi-hita, ka tsy hisy fonenany. (Sheol h7585)
Fa Andriamanitra kosa hamonjy ny aiko amin’ ny herin’ ny fiainan-tsi-hita, Satria handray ahy Izy. (Sela) (Sheol h7585)
16 見人發財、家室增榮的時候， 你不要懼怕；
Aza matahotra ianao, raha misy olona tonga manan-karena, ka mitombo ny voninahitry ny tranony;
17 因為，他死的時候甚麼也不能帶去； 他的榮耀不能隨他下去。
Fa tsy hitondra na inona na inona izy, raha maty; tsy mba hidina hanaraka azy ny voninahiny.
18 他活着的時候，雖然自誇為有福 （你若利己，人必誇獎你）；
Na dia miarahaba tena aza izy, raha mbola velona ― Fa hidera anao ny olona, raha manisy soa ny tenanao ianao ―
19 他仍必歸到他歷代的祖宗那裏， 永不見光。
Dia hankany amin’ ny razany izy, tsy hahita ny mazava intsony mandrakizay ireny.
20 人在尊貴中而不醒悟， 就如死亡的畜類一樣。
Izay olona manana voninahitra, nefa tsy manan-tsaina, dia tahaka ny biby izay samy tsy maintsy ho faty.
