< 诗篇 49 >
1 可拉后裔的诗,交与伶长。 万民哪,你们都当听这话! 世上一切的居民,
Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,
qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.
Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.
Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.
5 在患难的日子,奸恶随我脚跟,四面环绕我, 我何必惧怕?
Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,
ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?
7 一个也无法赎自己的弟兄, 也不能替他将赎价给 神,
Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,
8 叫他长远活着,不见朽坏; 因为赎他生命的价值极贵, 只可永远罢休。
sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,
për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.
10 他必见智慧人死, 又见愚顽人和畜类人一同灭亡, 将他们的财货留给别人。
Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.
11 他们心里思想: 他们的家室必永存, 住宅必留到万代; 他们以自己的名称自己的地。
Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.
12 但人居尊贵中不能长久, 如同死亡的畜类一样。
Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.
13 他们行的这道本为自己的愚昧; 但他们以后的人还佩服他们的话语。 (细拉)
Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)
14 他们如同羊群派定下阴间; 死亡必作他们的牧者。 到了早晨,正直人必管辖他们; 他们的美容必被阴间所灭,以致无处可存。 (Sheol )
Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol )
15 只是 神必救赎我的灵魂脱离阴间的权柄, 因他必收纳我。 (细拉) (Sheol )
Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol )
Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,
17 因为,他死的时候什么也不能带去; 他的荣耀不能随他下去。
sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.
18 他活着的时候,虽然自夸为有福 (你若利己,人必夸奖你);
Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),
ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.
Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.