约伯记 29

1 约伯又接着说：

Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon:

2 惟愿我的景况如从前的月份， 如 神保守我的日子。

Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako;

3 那时他的灯照在我头上； 我借他的光行过黑暗。

Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit;

4 我愿如壮年的时候： 那时我在帐棚中， 神待我有密友之情；

Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong;

5 全能者仍与我同在； 我的儿女都环绕我。

Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut;

6 奶多可洗我的脚； 磐石为我出油成河。

Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana!

7 我出到城门， 在街上设立座位；

Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan,

8 少年人见我而回避， 老年人也起身站立；

Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok;

9 王子都停止说话， 用手捂口；

Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba;

10 首领静默无声， 舌头贴住上膛。

Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba.

11 耳朵听我的，就称我有福； 眼睛看我的，便称赞我；

Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako:

12 因我拯救哀求的困苦人 和无人帮助的孤儿。

Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang.

13 将要灭亡的为我祝福； 我也使寡妇心中欢乐。

Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay.

14 我以公义为衣服， 以公平为外袍和冠冕。

Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong.

15 我为瞎子的眼， 瘸子的脚。

Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil.

16 我为穷乏人的父； 素不认识的人，我查明他的案件。

Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita.

17 我打破不义之人的牙床， 从他牙齿中夺了所抢的。

Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon.

18 我便说：我必死在家中， 必增添我的日子，多如尘沙。

Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas:

19 我的根长到水边； 露水终夜沾在我的枝上。

Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:

20 我的荣耀在身上增新； 我的弓在手中日强。

Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot.

21 人听见我而仰望， 静默等候我的指教。

Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag.

22 我说话之后，他们就不再说； 我的言语像雨露滴在他们身上。

Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila.

23 他们仰望我如仰望雨， 又张开口如切慕春雨。

Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.

24 他们不敢自信，我就向他们含笑； 他们不使我脸上的光改变。

Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway.

25 我为他们选择道路，又坐首位； 我如君王在军队中居住， 又如吊丧的安慰伤心的人。

Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on.