Luk 14
1 Jisuh teh sabbath hnin vah bu ca hanelah Farasi bawi buet touh im a kâen teh, hatnavah ahnimouh ni Bawipa teh a tuet awh.
イエス安息 日に食事せんとて、或パリサイ人の頭の家に入り給へば、人々これを窺ふ。
2 A hmalah phing patawnae ka tawn e tami buet touh teh ao.
視よ、御前に水腫をわづらふ人ゐたれば、
3 Sabbath hnin patawnae dam sak han maw telah Farasinaw hoi cakathutkungnaw hah Jisuh ni a pacei navah,
イエス答へて教法師とパリサイ人とに言ひたまふ『安息 日に人を醫すことは善しや、否や』
4 ahnimouh teh lawkkamuem ao awh. Jisuh ni hote tami a kaw teh patawnae dawk hoi hlout sak hnukkhu bout a tha.
かれら默然たり。イエスその人を執り、醫して去らしめ、
5 Hathnukkhu ahnimanaw koe, sabbath hnin vah na capa hoehpawiteh na maito tangkom dawk bawt pawiteh rasat laipalah apimouh na kaawm awh han telah a pacei.
且かれらに言ひ給ふ『なんぢらの中その子あるひは其の牛、井に陷らんに、安息 日には直ちに之を引揚げぬ者あるか』
6 Ahnimouh ni lawk kam touh boehai pathung thai awh hoeh.
彼 等これに對して物 言ふこと能はず。
7 Hatnavah kaw e tami teh bari kaawm e tahungnae dawk a rawi awh e hah a hmu torei teh ahnimanaw han bangnuenae a dei pouh.
イエス招かれたる者の上席をえらぶを見、譬をかたりて言ひ給ふ、
8 Tami ni yuvâ kâpaluennae pawi koe nang na kaw navah bari kaawm e hmuen koe tahung hanh. Hottelah na tahung pawiteh nang hlak ka talue e tami pawi koe tho pawi teh,
『なんぢ婚筵に招かるるとき、上席に著くな。恐らくは汝よりも貴き人の招かれんに、
9 nangmouh ka kaw e tami ni hete tami hmuen poe leih telah a dei han. Hatnavah nang teh yeiraipo hoi ka rahnoum e hmuen koe na kum han.
汝と彼とを招きたる者きたりて「この人に席を讓れ」と言はん。さらば其の時なんぢ恥ぢて末席に往きはじめん。
10 Tami ni nang na kaw navah cet nateh ka rahnoum e hmuen dawk tahung. Hottelah na awm pawiteh nang ka kaw e tami a tho navah ka hui haw e hmuen koe luen telah ati han. Hatnavah nang hoi cungtalah ka tahung e taminaw hmalah nang teh bari e lah na o han.
招かるるとき、寧ろ往きて末席に著け、さらば招きたる者きたりて「友よ、上に進め」と言はん。その時なんぢ同席の者の前に譽あるべし。
11 Amahoima kârasang e tami teh rahnoum sak lah ao vaiteh, amahoima kârahnoum e tami teh rasang sak lah ao han atipouh.
凡そおのれを高うする者は卑うせられ、己を卑うする者は高うせらるるなり』
12 Jisuh ni ama ka kaw e tami koe bout a dei pouh e teh nang ni amombu, tangminbu na paca navah huikonaw, hmaunawnghanaw, miphunnaw hoi ka tawnta e imtenglawpamnaw na kaw mahoeh. Hottelah na kaw pawiteh a hnuk khu torei nang bout na kaw awh vaiteh na patho awh han.
また己を招きたる者にも言ひ給ふ『なんぢ晝餐または夕餐を設くるとき、朋友・兄弟・親族・富める隣 人などをよぶな。恐らくは彼らも亦なんぢを招きて報をなさん。
13 Pawi na to navah ka mathoe e tami, kuepcing hoeh e tami, a khokkhem e tami hoi a mit ka dawn e taminaw hah kaw awh.
饗宴を設くる時は、寧ろ貧しき者・不具・跛者・盲人などを招け。
14 Hottelah na kaw pawiteh yawhawinae ao han. A lamthung teh hote taminaw ni na patho thai hoeh e lah ao dawkvah tami kalannaw a thawnae tueng dawkvah nang teh patho lah na o han telah atipouh.
彼らは報ゆること能はぬ故に、なんぢ幸福なるべし。正しき者の復活の時に報いらるるなり』
15 Caboi koe ka tahung e tami buet touh ni hote lawk a thai navah Cathut uknaeram pawi dawk kâen e tami teh yawhawinae ao telah a dei navah,
同席の者の一人これらの事を聞きてイエスに言ふ『おほよそ神の國にて食事する者は幸福なり』
16 Jisuh ni tami buet touh teh ka talue poung lah pawi a sak teh taminaw pueng a kaw.
之に言ひたまふ『或 人、盛なる夕餐を設けて、多くの人を招く。
17 Pawitonae tueng a pha toteh kaw tangcoung e taminaw koe tami a patoun teh, tho awh bangpuengpa coungkacoe lah ao toe telah a thai sak.
夕餐の時いたりて、招きおきたる者の許に僕を遣して「來れ、既に備りたり」と言はしめたるに、
18 Kaw kamcu e taminaw pueng ni a panuiparingkhai awh. Buet touh ni kai im hmuen ka ran. Ka cei vaiteh ka khet han. Kai na ngaithoum ei telah a kahei.
皆ひとしく辭りはじむ。初の者いふ「われ田地を買へり。往きて見ざるを得ず。請ふ、許されんことを」
19 Buet touh ni kai maito bo panga touh ka ran toe. Ka cei vaiteh ka tanouk han rah. Kai na ngaithoum ei telah a kâhei.
他の者いふ「われ五 耜の牛を買へり、之を驗すために往くなり。請ふ、許されんことを」
20 Buet touh ni kai ka yu hoi ka paluen toe. Hatdawkvah kai ka tho thai mahoeh.
また他も者いふ「われ妻を娶れり、此の故に往くこと能はず」
21 A san ni bawipa koe bout a tho teh hote akongnaw a dei pouh. Hatnavah imkung a lungkhuek teh, kho thung lam teng lam rahak kaawmnaw, mathoenaw, kuepcinghoehnaw, khokkhemnaw hoi mitdawnnaw pueng kaw telah a san koe a dei pouh.
僕かへりて此 等の事をその主人に告ぐ、家主いかりて僕に言ふ「とく町の大路と小路とに往きて、貧しき者・不具 者・盲人・跛者などを此處に連れきたれ」
22 A san ni hai Bawipa kâ na poe e patetlah ka sak toe. Hatei tahung nahane hmuen ka houng e ao rah telah a dei pouh.
僕いふ「主よ、仰のごとく爲したれど、尚ほ餘の席あり」
23 Hahoi, Bawipa ni kho lawi, lam dawk, takha teng cet ei, kaie im dawk muen akawi thai nahan koung kaw lawih.
主人、僕に言ふ「道や籬の邊にゆき、人々を強ひて連れきたり、我が家に充たしめよ。
24 Hmaloe kaw e taminaw buet touh hai kaie tangminbu patek mahoeh telah a san koe a dei pouh, telah atipouh.
われ汝らに告ぐ、かの招きおきたる者のうち、一人だに我が夕餐を味ひ得る者なし」』
25 Hathnukkhu tamihupui teh Bawipa hnuk a kâbang awh teh, a kamlang sin teh a khet navah,
さて大なる群衆イエスに伴ひゆきたれば、顧みて之に言ひたまふ、
26 apihai amae manu, napa, yuca, hmaunawnghanaw dueng laipalah amae hringnae patenghai pahnawt hoehpawiteh, ka hnuk kâbang lah awm thai hoeh.
『人もし我に來りて、その父 母・妻 子・兄弟・姉妹・己が生命までも憎まずば、我が弟子となるを得ず。
27 Ama e thingpalam hrawm hoi ka hnuk kâbang hoeh e tami teh ka hnuk kâbang e lah awm thai hoeh.
また己が十字架を負ひて我に從ふ者ならでは、我が弟子となるを得ず。
28 Nangmouh thung dawkvah tami buetbuet touh ni, imrasang sak hanlah ngai pawiteh, hote im a cum totouh phoisa a khout hoi a khout hoeh e hah hmaloe tahung vaiteh, to laipalah ao han namaw.
汝らの中たれか櫓を築かんと思はば、先づ坐して其の費をかぞへ、己が所有、竣工までに足るか否かを計らざらんや。
29 Hottelah to laipalah hoi khomkhu a tapu teh im cum thai hoehpawiteh ka hmawt e pueng ni a pathoe awh han nahoehmaw.
然らずして基を据ゑ、もし成就すること能はずば、見る者みな嘲笑ひて、
30 Hete tami ni a kamtawng eiteh cum thai hoeh telah a pathoe awh han.
「この人は築きかけて成就すること能はざりき」と言はん。
31 Hothloilah siangpahrang buet touh ni alouke siangpahrang hoi kâtuk han ati navah, ransa 20,000 touh hoi ka târun e hah, ransa 10,000 touh hoi tâ hoi tâ hoeh hane hmaloe pouk mahoeh maw.
又いづれの王か出でて他の王と戰爭をせんに、先づ坐して、此の一萬 人をもて、かの二萬 人を率ゐきたる者に對ひ得るか否か籌らざらんや。
32 Tâ thai mahoeh tetpawiteh alouke Siangpahrang ahlanae koe ao lahun navah laicei a patoun vaiteh roumnae ao thai nahan ngaithoumnae a hei han na vaiyaw.
もし及かずば、敵なほ遠く隔るうちに、使を遣して和睦を請ふべし。
33 Hot patetlah nangmanaw pueng hai mae tawn e hnopainaw pueng na cettakhai hoehpawiteh kaie ka hnuk kâbang lah na awm thai hoeh.
かくのごとく、汝らの中その一切の所有を退くる者ならでは、我が弟子となるを得ず。
34 Palawi teh ahawi. Hatei palawi teh a paannae kahmat pawiteh bangtelah hoi maw bout paan thai han.
鹽は善きものなり、然れど鹽もし效力を失はば、何によりてか味つけられん。
35 Talai hanelah thoseh, ei lahai thoseh, hawikhangnae ao hoeh toung dawkvah, alawilah ouk a tâkhawng awh. Thai nahane hnâ ka tawn e tami ni thai naseh telah atipouh.
土にも肥料にも適せず、外に棄てらるるなり。聽く耳ある者は聽くべし』
