Johan 16

1 Palung na boeng o han ai ah, hae loknawk hae kang thuih o.

«Dette hev eg tala til dykk, av di eg vil at de ikkje skal koma til å styggjast.

2 Nihcae mah Sineko thung hoiah na haek o tih: ue, nangcae hum kami mah, kai loe Sithaw ih tok ni ka sak, tiah poekhaih atue to pha tih.

Dei kjem til å støyta dykk ut or synagogorne; ja, det kjem ei tid då kvar den som drep dykk, trur at han tener Gud med det,

3 Nihcae mah Pa hoi Kai to panoek o ai pongah, hae baktih toknawk nangcae nuiah sah o tih.

og det gjer dei av di dei ikkje kjenner Faderen og ikkje meg heller.

4 To baktih atue phak naah kang thuih o ih loknawk na panoek o thai hanah, kang thuih o coek boeh.

Men dette hev eg tala til dykk, so de, når den tidi kjem, skal koma i hug eg hev sagt dykk det; eg sagde det ikkje med dykk frå det fyrste, av di eg var hjå dykk.

5 Vaihi loe kai patoehkung Anih khaeah Ka caeh han boeh; mi mah doeh naa ah maw na caeh han? tiah nang dueng o ai.

Men no gjeng eg til den som hev sendt meg, og ingen av dykk spør meg: «Kvar gjeng du av?»

6 Nangcae khaeah hae tiah kang thuih o pongah, palung na set o.

men for di eg hev tala dette til dykk, er hjarta dykkar fullt av sorg.

7 Toe loktang kang thuih o; Ka caeh ving hae nangcae hanah hoih: Ka caeh ving ai nahaeloe, Pathloepkung nangcae khaeah angzo mak ai; toe ka caeh ving nahaeloe, Anih to nangcae khaeah kang patoeh han.

Men eg segjer dykk som sant er: Det er til bate for dykk at eg gjeng burt. For gjeng eg ikkje burt, kjem målsmannen ikkje til dykk; men gjeng eg burt, so skal eg senda honom til dykk.

8 Anih angzoh naah anih mah long zaehaih, toenghaih hoi lokcaekhaih to panoeksak tih:

Og når han kjem, skal han yvertyda verdi um synd og um rettferd og um dom.

9 nihcae mah Kai tang o ai pongah, zaehaih to amtuengsak tih;

Um synd av di dei ikkje trur på meg;

10 kam Pa khaeah Ka caeh moe, kai nang hnuk o han ai boeh pongah, toenghaih to amtuengsak tih;

um rettferd av di eg gjeng til Faderen, og de ikkje ser meg meir;

11 long angraeng to lokcaek boeh pongah, lokcaekhaih to amtuengsak tih.

um dom av di hovdingen yver denne verdi er dømd.

12 Nangcae khae thuih han ih lok oh mang vop, toe vaihi loe na panoek o thai ai vop.

Endå hev eg mykje å segja dykk, men de kann ikkje bera det no.

13 Toe loktang Muithla, Anih to angzoh naah loe, anih mah loktang boih to na patuk o tih: anih loe angmah koehah lokthui mak ai; anih mah loe a thaih ih lok to ni thui tih: to pacoengah angzo han koi hmuennawk to nangcae hanah patuek tih.

Men når han kjem, Sannings-Anden, skal han leida dykk fram til heile sanningi; for han skal ikkje tala av seg sjølv, men alt det han høyrer, skal han tala, og det som skal koma, skal han gjera kunnigt for dykk.

14 Anih mah kai ih hmuen to la ueloe, nangcae hanah patuek tih, to tiah Anih mah Kai to pakoeh tih.

Han skal herleggjera meg; for det er av mitt han tek og lærer dykk.

15 Pa mah tawnh ih hmuen boih loe Kai ih ni: to pongah ni anih mah Kai ih hmuen to la ueloe, nangcae hanah patuek tih, tiah ka thuih.

Alt det Faderen hev, er mitt; difor sagde eg, at han tek av mitt og lærer dykk.

16 Pa khaeah Ka caeh han boeh pongah, akra ai ah nangcae mah Kai nang hnu o mak ai boeh: akra ai ah Kai nang hnu o let tih, tiah a naa.

Um ei lita stund ser de meg ikkje, og um ei liti stund att skal de få sjå meg.»

17 A hnukbang thoemtokaminawk mah, Pa khaeah Ka caeh han boeh pongah, akra ai ah Kai nang hnu o mak ai boeh: akra ai ah Kai nang hnu o let tih, tiah nang thuih ih lok loe tih thuih koehhaih ih maw?

Då sagde nokre av læresveinarne seg imillom: «Kva meiner han med dette som han segjer til oss: «Um ei liti stund ser de meg ikkje, og um ei liti stund att skal de få sjå meg, » og: «Eg gjeng til Faderen?»

18 Akra ai ah, tiah a thuih ih lok loe tih thuih koehhaih ih maw? A thuih koehhaih lok a panoek o thai ai, tiah maeto hoi maeto a thuih o.

Kva meiner han med det: ei liti stund, » sagde dei; «me veit ikkje kva han talar um.»

19 Anih khaeah hae lok dueng han a koeh o, tiah Jesu mah panoek naah, nihcae khaeah, Akra ai ah Kai nang hnu o mak ai boeh: akra ai ah Kai nang hnu o let tih, tiah ka thuih ih lok pongah maw maeto hoi maeto lok nang dueng o?

Jesus skyna at dei vilde spyrja honom, og han sagde til deim: «Er det det de dryfter med kvarandre, at eg sagde: «Um ei liti stund ser de meg ikkje, og um ei liti stund att skal de få sjå meg?»

20 Loktang to, loktang ah, kang thuih o, Long palung anghoe naah, nangcae palung na sae o ueloe, na qah o tih: palung na sae o tih, toe palung na set o haih to anghoehaih ah angcoeng tih.

Det segjer eg dykk for visst og sant: De skal gråta og øya, men verdi skal gleda seg. De skal syrgja, men sorgi dykkar skal vendast til gleda.

21 Nongpata loe zokpomh, caa tapenhaih atue phak boeh pongah, palung a set: toe nawkta tapen pacoengah loe long ah kami maeto tapen boeh pongah, anih mah patangkhanghaih to pahnet moe, anghoe.

Når ei kona skal eiga barn, er ho sutfull av di timen hennar er komen; men når ho hev fenge barnet, kjem ho ikkje lenger i hug kor vondt ho hev lide, so glad er ho for di eit menneskje er født til verdi.

22 To baktih toengah vaihi palung na set o, toe kang hnuk o let naah loe, palung anghoehaih na tawn o tih, nang hoe o haih loe mi mah doeh nangcae khae hoi la thai mak ai.

Soleis er de og sutfulle no; men eg skal sjå dykk att; då vert de hjarteglade, og ingen tek gleda dykkar frå dykk.

23 To na niah loe Kai khaeah tidoeh nang hni o mak ai boeh. Loktang to, loktang ah, kang thuih o, Kai ih ahmin hoi Pa khaeah na hnik o ih hmuen boih Anih mah na paek o tih.

Den dagen skal de ikkje spyrja meg um noko. Det segjer eg dykk for visst og sant: Bed de Faderen um noko, so skal han gjeva dykk det i mitt namn.

24 Nangcae mah vaihi khoek to Kai ih ahmin hoiah tidoeh na hni o ai vop: nangcae anghoehaih akoep thai hanah, hni oh, na hnu o tih.

Til dessa hev de ikkje bede um noko i mitt namn - bed, so skal de få, so gleda dykkar kann vera fullkomi!

25 Patahhaih lok hoiah ni hae loknawk hae kang thuih o: toe patahhaih lok patoh ai ah, nangcae khaeah Pa kawng kamtueng ah thuihaih atue to pha tih.

Dette hev eg tala til dykk i likningar. Det kjem ei tid då eg ikkje skal tala til dykk i likningar lenger, men fortelja dykk ope og endefram um Faderen.

26 To na niah loe Ka hmin hoiah nang hni o tih: nangcae han Pa khaeah kang hnik pae o han, tiah ka thuih koehhaih ih na ai ni.

Den dagen skal de beda i mitt namn, og eg segjer dykk ikkje at eg vil beda Faderen for dykk;

27 Kai loe Sithaw khae hoiah ni kang zoh, tiah na tang o moe, kai nang palung o pongah, Pa angmah roe nangcae to palung.

for Faderen sjølv elskar dykk for di de hev elska meg og trutt at eg hev gjenge ut frå Gud.

28 Kai loe Pa khae hoiah tacawt moe, long ah kang zoh: long hae Ka caehtaak moe, Pa khaeah Ka caeh let han, tiah a naa.

Eg hev gjenge ut frå Faderen og er komen hit til verdi; no fer eg burt frå verdi att og gjeng til Faderen.»

29 A hnukbang kaminawk mah anih khaeah, Khenah, vaihi loe patahhaih lok hoi thui ai ah, kamtueng ah na thuih boeh.

Segjer so læresveinarne: «Sjå, no talar du endefram, og segjer ingi likning.

30 Hmuennawk boih na panoek, mi mah doeh nang khaeah lokdueng han angaih ai boeh, tiah vaihi ka panoek o boeh: hae kawng pongah nang loe Sithaw khae hoiah ni nang zoh, tiah ka tang o, tiah a naa o.

No veit me at du veit alt, og ikkje treng at nokon skal spyrja deg; difor trur me at du er komen frå Gud.»

31 Jesu mah nihcae khaeah, Vaihi loe na tang o boeh maw?

«No trur de!» svara Jesus;

32 Khenah, nam praek o phang tih, nangmacae im ah na cawn o ueloe, kai nang caeh o taak suthaih atue to pha tih, ue, vaihi roe phak boeh: toe kai loe kaimah buengah ka om ai, Pa loe kai hoi nawnto oh.

«sjå, det kjem ei stund - ja, ho er alt komi - då de skal spreidast, kvar til sin heim, og lata meg vera att åleine. Men eg er ikkje åleine; far min er med meg.

33 Kai ah monghaih na tawnh o thai hanah, hae hmuennawk hae kang thuih o. Long nuiah raihaih na tong o tih: toe mawn o hmah, long hae ka pazawk boeh, tiah a naa.

Dette hev eg tala til dykk, so de skal hava fred i meg. I verdi hev de trengsel; men ver hugheile! eg hev vunne yver verdi.»