1 Korin 7
1 Vaihi loe caa nang tarik o ih baktih toengah kang thuih o han: nongpa mah nongpata sui ai nahaeloe hoih.
Men vedkomande det som de skreiv um, so er det godt for ein mann at han ikkje rører ei kvinna.
2 Toe nongpa pongpata zaehaih ayae thai hanah, nongpa boih mah zu tawn nasoe loe, nongpata boih mah sava tawn nasoe.
Men for hor skuld skal kvar mann hava si eigi kona, og kvar kvinna sin eigen mann!
3 Nongpa mah a zu han paek koi hmuen to kakoep ah paek nasoe: to baktih toengah nongpata mah doeh sava han paek toeng nasoe.
Mannen skal gjera sin skyldnad mot kona, og like eins kona imot mannen!
4 Nongpata loe angmah ih takpum nuiah akaa tawn ai, a sava mah ni tawnh: to baktih toengah sava mah doeh a takpum nuiah akaa tawn ai, a zu mah ni tawnh.
Kona råder ikkje yver sin eigen likam, men mannen; like eins råder ikkje heller mannen yver sin eigen likam, men kona.
5 Buhzah hoi lawkthuihaih atue patoh thai hanah, atue setta thung nongpa nongpata angkomhaih ayae rae si, tiah palungduehaih om ai ah loe, nongpa nongpata angkomhaih to ayae o hmah: nang sum o thai ai pongah, Setan mah pacuek thai han ai ah, nongpa nongpata angkomhaih to sah o let ah.
Haldt dykk ikkje frå einannan, utan etter samråd, til ei tid, so de kann liva berre for bøn, og kom so atter saman, so Satan ikkje skal freista dykk, av di de ikkje kann vera fråhaldande.
6 Toe hae loe kaalok na ai ni, to tiah sak han oh, tiah sak thaihaih ni ka thuih.
Men dette segjer eg som eit løyve, ikkje til påbod.
7 Kami boih kaimah baktih toengah ohsak han ka koeh. Toe kami boih mah Sithaw khae hoi hnuk ih tangqum to tawnh o, maeto mah tawnh ih hmuen to lah moe, kalah maeto mah tawnh ih hmuen doeh lah.
For eg vilde at alle menneskje var liksom eg; men kvar hev si eigi nådegåva av Gud, den eine so, den andre so.
8 To pongah imthong krah ai kami hoi lamhmainawk khaeah loe hae tiah ka thuih, kai baktiah om o nahaeloe nihcae han hoi tih.
Til dei ugifte og til enkjorne segjer eg: Det er godt for deim um dei vert verande som eg.
9 Toe angsum o thai ai nahaeloe, imthong krah o nasoe: taksa koehhaih hmai baktiah bet pongah loe imthong krak to hoih kue.
Men kann dei ikkje halda seg frå, so fær dei gifta seg, for det er betre å gifta seg enn å lida brune.
10 Imthong krah tangcae kaminawk khaeah lok ka paek, Ka paek ih lok na ai, Angraeng mah paek ih lok ni; zu mah sava to caehtaak hmah nasoe:
Men deim som er gifte, byd ikkje eg, men Herren, at kona ikkje må skiljast frå mannen -
11 toe caehtaak nahaeloe, sava sah ai ah om nasoe, to tih ai boeh loe sava hoi araemhaih sah let nasoe: sava mah doeh a zu to pakhrah hmah nasoe.
men er ho skild frå honom, skal ho verta verande ugift eller semjast med mannen - og at ein mann ikkje må skilja seg frå kona si.
12 Kalah kaminawk khaeah loe Angraeng mah thui ai, kai mah hae tiah ka thuih: mi kawbaktih nawkamya mah doeh Sithaw tang ai kami to zu ah lak naah, nongpata mah anih hoi nawnto oh han koeh nahaeloe, nongpata to pakhrah hmah nasoe.
Til dei andre segjer eg, ikkje Herren: Um ein bror hev ei vantruande kona, og ho samtykkjer i å bu hjå honom, so skal han ikkje skilja seg frå henne;
13 To baktih toengah nongpata mah doeh Sithaw tang ai kami khaeah sava sak naah, sava mah anih hoi nawnto oh han koeh nahaeloe, sava to pakhrah hmah nasoe.
og ei kona som hev ein vantruande mann, og han samtykkjer å bu hjå henne, ho skal ikkje skilja seg frå mannen!
14 Sithaw tang ai sava loe a zu rang hoiah ciim boeh, katang ai a zu doeh sava rang hoiah ciim boeh: to tiah na om o ai nahaeloe, na caanawk loe ciim o mak ai; toe nihcae loe vaihi ciimcai o boeh.
For den vantruande mannen er helga ved kona, og den vantruande kona er helga ved broren; for elles var borni dykkar ureine, men no er dei heilage.
15 Toe Sithaw tang ai kami mah caehtaak han koeh nahaeloe, anih mah caehtaak nasoe. To tiah hmuen to om nahaeloe nawkamya nongpa maw, nongpata maw loe misong thungah om ai boeh: toe kamongah khosak han ih ni Sithaw mah aicae hae kawk.
Men skil den vantruande seg ifrå, so lat honom skilja seg; for broren eller systeri er ikkje trælbundne i slike ting, men Gud hev kalla oss til fred.
16 Aw zu nang, na sava to na pahlong thai tih maw, pahlong thai mak ai? To tih ai boeh loe Aw sava nang, na zu to na pahlong thai tih maw, pahlong thai mak ai, tito kawbangmaw na panoek?
For kva veit du, kona, um du kann frelsa mannen? Eller kva veit du, mann, um du kann frelsa kona?
17 Sithaw mah kami boih han paek moe, Angraeng mah kami boih kawk baktih toengah anih mah khosak han oh. Kricaabunawk boih mah to tiah khosak hanah ka thuih.
Berre at kvar må ferdast so som Herren hev gjeva honom, som Gud hev kalla honom. Og soleis segjer eg fyre i alle kyrkjelydarne.
18 Tangzat hin aat kami ah anih to kawk maw? To tiah anih to kawk nahaeloe tangzat hin aat ai ah om hmah nasoe. Tangzat hin aat ai kami ah anih to kawk maw? To tiah kawk nahaeloe tangzat hin aat hmah nasoe.
Er nokon kalla då han var nokon umskoren, so drage han ikkje fyrehud yver; er nokon kalla då han var u-umskoren, so late han seg ikkje umskjera!
19 Tangzat hin aah doeh atho om ai, tangzat hin aat ai doeh atho om ai, toe Sithaw ih kaalok pazuihaih to ni lokpui ah oh.
Umskjering er ingen ting, og fyrehud er ingen ting, men det å halda Guds bod.
20 Kami boih Sithaw mah kawk nathuem ih baktih toengah khosah han oh.
Kvar og ein verte verande i det kall som han er kalla i!
21 Misong ah na oh naah maw ang kawk? Mawn khing hmah: toe na loih thaihaih atue om nahaeloe, loih thaihaih atue to patoh ah.
Er du kalla som træl, so syt ikkje for det! Men kann du og verta fri, so gjer heller bruk av det!
22 Misong ah oh naah Angraeng mah kawk ih kami loe, kaloih Angraeng ih kami ah ni oh: to baktih toengah kaloih kami ah oh natheum ah kawk ih kami doeh Kri ih tamna ah ni oh.
For den træl som er kalla i Herren, han er Herrens frigjevne; like eins og den frie som er kalla, han er Kristi træl.
23 Nangcae loe atho hoi qan ih kami ah ni na oh o boeh; to pongah kaminawk ih misong ah om o hma lai ah.
De er dyrt kjøpte; vert ikkje trælar for menneskje!
24 Nawkamyanawk, ang kawk o nathuem ih baktih toengah, Sithaw hoi nawnto om o poe ah.
I det stand som kvar er kalla i, brør, i det verte han verande hjå Gud!
25 Tangla cuemnawk hanah Angraeng khae hoi lokpaekhaih ka hnu ai: toe oep kaom ah oh hanah Angraeng khae hoi tahmenhaih hnu kami maeto ah ka oh baktih toengah, ka lok khaehhaih to ni ka thuih.
Men um møyarne hev eg ikkje noko bod frå Herren, men eg segjer mi meining, sidan eg av Herren hev fenge miskunn til å vera truverdig.
26 Vaihi thuem ih atue karai hae poek naah, nongpa loe a oh ih baktih toengah oh poe han hoih, tiah ka poek.
Eg meiner då det, at det for den noverande naud skuld er godt for eit menneskje å vera soleis.
27 Zu tawn kami ah maw na oh? Ampraek han poek hmah. Zu tawn ai kami ah maw na oh? Zu lak han pakrong hmah.
Er du bunden til ei kona, so søk ikkje skilsmål! Er du ubunden av ei kona, so søk ikkje ei kona!
28 Toe zu na lak cadoeh, zaehaih na tawn ai; tangla cuem mah sava sah cadoeh, anih loe zaehaih tawn ai. Toe to tiah om kaminawk loe taksa ah raihaih tong o tih: toe kai mah loe to baktih raihaih thung hoi loisak hanah kang koeh haih.
Men um du og gifter deg, syndar du ikkje; og um ei møy gifter seg, syndar ho ikkje; men slike kjem til å få trengsla for kjøtet, men eg vilde gjerne spara dykk.
29 Toe nawkamyanawk, hae tiah ka thuih: atue duemtet pongah, vaihi hoi kamtong zu tawn kaminawk loe zu tawn ai kami baktiah ni om o tih;
Men det segjer eg, brør: Tidi er stutt, so at dei som hev konor, skal heretter vera som dei som ikkje hev,
30 qah kaminawk loe qah ai baktih, anghoe kaminawk loe anghoe ai baktih, kaqan kaminawk loe katawn ai kami baktiah om o tih;
og dei gråtande som ikkje gråtande, og dei glade som ikkje glade, og dei kjøpande som ikkje eigande,
31 hae long nuiah kamtueng hmuennawk hae anghmat boih tom boeh pongah, hae long patoh kaminawk loe patoh ai baktiah om o tih:
og dei som brukar denne verdi, som dei som ikkje brukar henne; for skapnaden åt denne verdi forgjengst.
32 toe mawnhaih na tawnh o han ai ah kang koeh o haih. Zu tawn ai kami loe Angraeng ih palung tong hanah, Angraeng ih toknawk to panki hoiah sak.
Eg vil helst at de skal vera utan umsut. Den ugifte hev umsut for det som høyrer Herren til, korleis han kann vera Herren til hugnad.
33 Toe zu tawn kami loe a zu koehhaih sak hanah, long nui ih hmuennawk to a poek.
Men den gifte hev umsut for det som høyrer verdi til, korleis han skal vera kona til hugnad.
34 Sava tawn nongpata hoi tangla cuem loe anghmong ai. Sava tawn ai nongpata loe taksa hoi pakhra ciimcai hmaek thai hanah, Angraeng ih toknawk to panki hoiah sak: toe sava tawn nongpata loe, a sava koehhaih sak pae thai hanah, long nui ih hmuennawk nuiah a poekhaih palungthin to suek.
Det er skilnad på kona og møy. Den ugifte kvinna hev umsut for det som høyrer Herren til, at ho kann vera heilag både på likam og ånd; men den gifte hev umsut for det som høyrer verdi til, korleis ho kann vera mannen til hugnad.
35 Nangcae raihaih paek han ih na ai ah, nangcae atho oh thai han ih ni hae lok hae ka thuih; khet kamcuk ah kho na sak o moe, poek amkhraeng ai ah Angraeng ih tok na sak o thai han ih ni kang thuih o.
Dette segjer eg til dykkar eige gagn, ikkje til å setja ei snara for dykk, men til å fremja sømd og stødt vedhald for Herren.
36 Toe mi kawbaktih doeh sava sak han saning kakoep, kacuem ah kaom tangla to koeh moe, a nuiah khet kamcuk ai ah ka oh moeng boeh pongah, anih to zu ah ka lak han boeh, tiah poek nahaeloe, a koeh baktiah sah nasoe, zaehaih om ai: imthong krah hoi nasoe.
Men um nokon trur at det er urett for hans ugifte dotter, når ho er utyver ungdomsalderen, og det må so vera, han gjere då som han vill, han syndar ikkje; lat deim gifta seg!
37 Toe poekhaih kacak, poek angsum thaih, zu lak han angaih ai, zu la ai ah kacuem ah ka oh han, tiah poekhaih tawn kami loe kahoih hmuen ni a sak.
Men den som stend fast i hjarta og ikkje er nøydd, men hev vald yver sin eigen vilja og hev sett seg det fyre i sitt hjarta at han vil halda dotter si ugift, han gjer vel;
38 To pongah zu la kami loe kahoih hmuen ni a sak; toe zu la ai kami mah kahoih kue hmuen to sak.
so at både den som gifter burt, gjer vel, og den som ikkje gifter burt, gjer betre.
39 Zu loe sava hing nathung loihhaih om ai; toe sava duek pacoengah loe, a koeh ih kami khaeah sava a sak thaih, anih loe sava khae hoi loih boeh; toe Angraeng ah kahing kami khae khue ah sava sak han oh.
Ei kona er bundi so lenge mannen hennar liver; men når mannen hennar er avsovna, er ho fri, so ho kann gifta seg med kven ho vil, berre det vert gjort i Herren.
40 Toe nongpata loe a oh baktih toengah om poe nahaeloe, hoih kue tih, tiah poekhaih ka tawnh: kai doeh Sithaw ih Muithla ka tawnh toeng, tiah ka poek.
Men sælare er ho, um ho vert verande som ho er, etter mi meining. Men eg trur og at eg hev Guds Ande.
