< Luc 19 >

1 Jezuz, o vezañ aet e Jeriko, a dremene dre gêr.
And he entered and passed through Jericho.
2 Ha setu un den anvet Zake, a oa penn ar bublikaned ha pinvidik,
And behold, [there was] a man by name called Zacchaeus, and he was chief tax-gatherer, and he was rich.
3 a glaske gwelout piv oa Jezuz; met ne c'helle ket abalamour d'ar bobl, rak gwall vihan e oa.
And he sought to see Jesus who he was: and he could not for the crowd, because he was little in stature.
4 Dre-se e redas a-raok, hag e pignas war ur wezenn-sikomor evit e welout, abalamour ma tlee tremen dre eno.
And running on before, he got up into a sycamore that he might see him, for he was going to pass that [way].
5 Jezuz, o vezañ deuet el lec'h-se, hag o sevel e zaoulagad, a welas anezhañ hag a lavaras dezhañ: Zake, diskenn buan, rak ret eo din lojañ hiziv ez ti.
And when he came up to the place, Jesus looked up and saw him, and said to him, Zacchaeus, make haste and come down, for to-day I must remain in thy house.
6 Eñ a ziskennas buan, hag en degemeras gant levenez.
And he made haste and came down, and received him with joy.
7 An holl re a welas kement-se a grozmole, o lavarout e oa aet da lojañ e ti un den a vuhez fall.
And all murmured when they saw [it], saying, He has turned in to lodge with a sinful man.
8 Met Zake en em zalc'has dirak an Aotrou, hag a lavaras dezhañ: Aotrou, reiñ a ran an hanter eus va madoù d'ar beorien, ha mar em eus noazet ouzh unan bennak en un dra bennak, e roan dezhañ peder gwech kement all.
But Zacchaeus stood and said to the Lord, Behold, Lord, the half of my goods I give to the poor, and if I have taken anything from any man by false accusation, I return [him] fourfold.
9 Jezuz a lavaras dezhañ: Ar silvidigezh a zo deuet hiziv en ti-mañ, abalamour ma'z eo hemañ ivez mab da Abraham.
And Jesus said to him, To-day salvation is come to this house, inasmuch as he also is a son of Abraham;
10 Rak Mab an den a zo deuet da glask ha da saveteiñ ar pezh a oa kollet.
for the Son of man has come to seek and to save that which is lost.
11 Evel ma selaouent ar c'homzoù-se, Jezuz, o kenderc'hel, a ginnigas ur barabolenn, abalamour ma oant tost ouzh Jeruzalem, ha ma kredent ez ae rouantelezh Doue d'en em ziskouez prest.
But as they were listening to these things, he added and spake a parable, because he was near to Jerusalem and they thought that the kingdom of God was about to be immediately manifested.
12 Lavarout a reas neuze: Un den a lignez uhel a yeas d'ur vro bell evit kemer ur rouantelezh dezhañ, ha distreiñ goude.
He said therefore, A certain high-born man went to a distant country to receive for himself a kingdom and return.
13 O vezañ galvet dek eus e servijerien, e roas dezho dek minenn, hag e lavaras dezho: Lakait anezho da dalvezout, betek ma tistroin.
And having called his own ten bondmen, he gave to them ten minas, and said to them, Trade while I am coming.
14 Met tud e vro a gasae anezhañ, hag e kasjont ur c'hannadur war e lerc'h, evit lavarout: Ne fell ket deomp e renfe hemañ warnomp.
But his citizens hated him, and sent an embassy after him, saying, We will not that this [man] should reign over us.
15 Erruout a reas eta, pa voe distroet goude bezañ kemeret e rouantelezh, ma c'hourc'hemennas lakaat degas e servijerien en devoa roet arc'hant dezho, evit gouzout pegement en devoa gounezet pep hini gantañ.
And it came to pass on his arrival back again, having received the kingdom, that he desired these bondmen to whom he gave the money to be called to him, in order that he might know what every one had gained by trading.
16 An hini kentañ, o vezañ deuet, a lavaras: Aotrou, da vinenn he deus gounezet dek all.
And the first came up, saying, [My] Lord, thy mina has produced ten minas.
17 Eñ a lavaras dezhañ: Mat eo, servijer mat, abalamour ma'z out bet feal e nebeud a draoù, ez po ar galloud war dek kêr.
And he said to him, Well [done], thou good bondman; because thou hast been faithful in that which is least, be thou in authority over ten cities.
18 An eil a zeuas hag a lavaras: Aotrou, da vinenn he deus gounezet pemp all.
And the second came, saying, [My] Lord, thy mina has made five minas.
19 Eñ a lavaras ivez da hemañ: Ha te, az pez ar galloud war bemp kêr.
And he said also to this one, And thou, be over five cities.
20 Hag unan all a zeuas, hag a lavaras: Aotrou, setu da vinenn am eus miret paket en ul lienenn;
And another came, saying, [My] Lord, lo, [there is] thy mina, which I have kept laid up in a towel.
21 rak da zoujañ a ran, gouzout a ran penaos out un den garv, e kemerez e-lec'h na'c'h eus lakaet netra, hag e vedez e-lec'h na'c'h eus ket hadet.
For I feared thee because thou art a harsh man: thou takest up what thou hast not laid down, and thou reapest what thou hast not sowed.
22 Eñ a lavaras dezhañ: Servijer fall, da varn a rin dre da gomzoù da-unan; gouzout a ouies ez on un den garv, a gemer e-lec'h na'm eus lakaet netra hag a ved e-lec'h na'm eus ket hadet.
He says to him, Out of thy mouth will I judge thee, wicked bondman: thou knewest that I am a harsh man, taking up what I have not laid down and reaping what I have not sowed.
23 Perak eta ne'c'h eus ket lakaet va arc'hant en ti-bank, hag em distro, em bije e zilamet gant ar c'hampi?
And why didst thou not give my money to [the] bank; and I should have received it, at my coming, with interest?
24 Hag e lavaras d'ar re a oa eno: Lamit digantañ ar vinenn-se, ha roit hi d'an hini en deus dek minenn.
And he said to those that stood by, Take from him the mina and give [it] to him who has the ten minas.
25 Int a lavaras dezhañ: Aotrou, dija en deus dek minenn.
And they said to him, Lord, he has ten minas.
26 Me a lavar deoc'h, e vo roet d'an neb en deus; met an hini n'en deus ket, e vo lamet digantañ memes ar pezh en deus.
For I say unto you, that to every one that has shall be given; but from him that has not, that even which he has shall be taken from him.
27 E-keñver va enebourien, ar re ne felle ket dezho e renjen warno, degasit int amañ, ha lazhit int dirazon.
Moreover those mine enemies, who would not [have] me to reign over them, bring them here and slay [them] before me.
28 Goude bezañ lavaret kement-se, e pignas da Jeruzalem, o vont a-raok ar bobl.
And having said these things, he went on before, going up to Jerusalem.
29 O vezañ tostaet ouzh Betfage hag ouzh Betania, tost d'ar menez anvet Menez an Olived, e kasas daou eus e ziskibien,
And it came to pass as he drew near to Bethphage and Bethany at the mountain called [the mount] of Olives, he sent two of his disciples,
30 o lavarout: It d'ar vourc'h a zo dirazoc'h, ha pa viot aet enni, e kavot un azenig stag, ma n'eus bet c'hoazh pignet den warnañ; distagit eñ, ha degasit eñ din.
saying, Go into the village over against [you], in which ye will find, on entering it, a colt tied up, on which no [child] of man ever sat at any time: loose it and lead it [here].
31 Ha mar goulenn unan bennak ouzhoc'h: Perak e tistagit anezhañ? C'hwi a lavaro dezhañ: abalamour m'en deus an Aotrou ezhomm anezhañ.
And if any one ask you, Why do ye loose [it]? thus shall ye say to him, Because the Lord has need of it.
32 Ar re gaset a yeas, hag a gavas pep tra evel m'en devoa lavaret dezho.
And they that were sent, having gone their way, found as he had said to them.
33 Evel ma tistagent an azenig, e vistri a lavaras dezho: Perak e tistagit an azenig-se?
And as they were loosing the colt, its masters said to them, Why loose ye the colt?
34 Hag e respontjont: An Aotrou en deus ezhomm anezhañ.
And they said, Because the Lord has need of it.
35 Hag e tegasjont anezhañ da Jezuz; o vezañ lakaet o dilhad war an azenig, e lakajont Jezuz da bignat warnañ.
And they led it to Jesus; and having cast their own garments on the colt, they put Jesus on [it].
36 Evel ma tremene, kalz a astenne o dilhad war an hent.
And as he went, they strewed their clothes in the way.
37 Ha pa oa o tostaat d'an diskenn eus Menez an Olived, an holl vandenn diskibien, karget a levenez, en em lakaas da veuliñ Doue a vouezh uhel evit an holl virakloù o devoa gwelet.
And as he drew near, already at the descent of the mount of Olives, all the multitude of the disciples began, rejoicing, to praise God with a loud voice for all the works of power which they had seen,
38 Hag e lavarent: Benniget ra vo ar Roue a zeu en anv an Aotrou! Peoc'h en neñv, ha gloar el lec'hioù uhel meurbet!
saying, Blessed the King that comes in the name of [the] Lord: peace in heaven, and glory in the highest.
39 Hiniennoù eus farizianed ar vandenn a lavaras dezhañ: Mestr, kroz da ziskibien.
And some of the Pharisees from the crowd said to him, Teacher, rebuke thy disciples.
40 Eñ a respontas hag a lavaras dezho: Me a lavar deoc'h, mar tav ar re-mañ, ar vein a grio.
And he answering said to them, I say unto you, If these shall be silent, the stones will cry out.
41 Pa voe tost da gêr, o welout anezhi, e ouelas warni, hag e lavaras:
And as he drew near, seeing the city, he wept over it,
42 O! Ma ez pije anavezet, te ivez, da vihanañ en deiz-mañ a zo roet dit, an traoù a sell ouzh da beoc'h! Met bremañ, kuzhet int da'z taoulagad.
saying, If thou hadst known, even thou, even at least in this thy day, the things that are for thy peace: but now they are hid from thine eyes;
43 Rak deizioù a zeuio warnout, ma raio da enebourien fozioù en-dro dit, hag e kelc'hint ac'hanout, hag e waskint ac'hanout a bep tu.
for days shall come upon thee, that thine enemies shall make a palisaded mound about thee, and shall close thee around, and keep thee in on every side,
44 Hag e tiskarint ac'hanout, te ha da vugale a zo en da greiz, ha ne lezint ket ennout maen war vaen, abalamour na'c'h eus ket anavezet an amzer ma'z out bet gweladennet.
and shall lay thee even with the ground, and thy children in thee; and shall not leave in thee a stone upon a stone: because thou knewest not the season of thy visitation.
45 Neuze, o vezañ aet en templ, en em lakaas da gas kuit ar re a werzhe [hag a brene] e-barzh,
And entering into the temple, he began to cast out those that sold and bought in it,
46 o lavarout dezho: Skrivet eo: Va zi a vo un ti a bedenn. Met c'hwi hoc'h eus graet anezhañ ur c'havarn laeron.
saying to them, It is written, My house is a house of prayer, but ye have made it a den of robbers.
47 Hag e kelenne bemdez en templ. Ar veleien vras, ar skribed, ha pennoù ar bobl a glaske e lakaat d'ar marv.
And he was teaching day by day in the temple: and the chief priests and the scribes and the chief of the people sought to destroy him,
48 Met ne ouient ket petra d'ober, rak an holl bobl en em stage ouzh e gomzoù.
and did not find what they could do, for all the people hung on him to hear.

< Luc 19 >