Zəbur 74

1 Asəfin maskili. Ey Allah, niyə bizi əbədilik tərk etmisən? Otlağının sürüsünə niyə qəzəbin alovlanıb?

Warum, o Gott, verwirfst Du für immer, warum raucht Dein Zorn wider die Herde Deiner Weide?

2 Yada sal keçmişdə satın aldığın icmanı, Özünə xalq etmək üçün azad etdiyin tayfanı, Həm də məskənin olan Sion dağını.

Gedenke Deiner Gemeinde, die in der Vorzeit Du erworben, erlöst zum Stamme Deines Erbes, des Berges Zion, auf dem Du gewohnt hast.

3 Əbədi viranələrə doğru get, Müqəddəs yerdə hər şeyi düşmən dağıdıb.

Erhöhe Deine Tritte zu den immerwährenden Verstörungen. Alles hat der Feind im Heiligtume übel zugerichtet.

4 Səcdəgahının ortasında düşmənlər nərə çəkdilər, Bu yerə zəfər bayraqlarını keçirtdilər.

Es brüllten Deine Gegner in des Festes Mitte; sie haben ihre Zeichen als Zeichen gesetzt.

5 Sıx meşəni budamaq üçün Balta qaldıran adamlara bənzəyirlər.

Er wird erkannt, als einer, der die Axt schwingt empor in des Holzes Dickicht.

6 Müqəddəs yerin bütün oyma işlərini Baltalar və çəkiclərlə qırıb tökdülər.

Und schon zerschlagen sie sein Schnitzwerk, zumal mit Beil und Hämmern.

7 Sənin Müqəddəs məkanına od vurdular, Adının sakin olduğu yeri uçurub murdarladılar.

Sie legen Feuer an Dein Heiligtum, zur Erde hin entweihen sie die Wohnung Deines Namens.

8 «Bu xalqı biz birgə əzməliyik» deyə düşünərək Ölkədəki bütün səcdəgahları yandırdılar.

Sie sprechen in ihrem Herzen: Laßt uns sie zerdrücken zumal. Sie verbrennen alle Festorte Gottes im Lande.

9 Heç bir rəmzimiz görünmür, Daha peyğəmbərimiz yoxdur. Kimsə bilmir, biz nə vaxtadək belə qalacağıq.

Wir sehen nicht mehr unsere Zeichen. Kein Prophet ist mehr, und keiner, welcher wüßte, wie lange.

10 Ey Allah, nə vaxtadək düşmən Səni söyəcək? Yağı əbədilikmi Sənin adına küfr edəcək?

Wie lange, o Gott, soll schmähen der Dränger, soll lästern Deinen Namen immerdar der Feind?

11 Axı nə üçün əlini geri çəkirsən? Çıxart qoynundan sağ əlini, onları məhv et.

Warum wendest Deine Hand und Deine Rechte Du zurück? Heraus aus der Mitte Deines Busens! Mache ein Ende!

12 Ey Allah, əzəldən Padşahımsan, Yer üzünə qurtuluşlar verirsən.

Aber Gott ist mein König von der Vorzeit her, Der Heil schafft in des Landes Mitte.

13 Sən dənizi Öz qüdrətinlə böldün, Dəniz əjdahalarının başlarını əzdin.

Du ließest klaffen das Meer durch Deine Stärke, Du zerbrachst auf den Wassern die Köpfe der Walfische.

14 Sən Livyatanın başlarını əzdin, Onu çöl heyvanlarına yem etdin.

Die Köpfe des Leviathans zerschlugst Du, gabst es zur Speise dem Volke, den Ziim.

15 Sən bulaqlar açıb sellər axıtdın, Həmişəaxar çayları isə qurutdun.

Du hast gespalten Quelle und Bach, hast Flüsse der Stärke vertrocknet.

16 Gündüz də Sənindir, gecə də Sənin, Ayı və günəşi Sən yaratmısan.

Dein ist der Tag, auch Dein die Nacht; Du hast bereitet Licht und Sonne.

17 Sən quru yerin bütün sərhədlərini qoydun, Həm yayı, həm qışı yaratdın.

Du stellst alle Grenzen der Erde, Sommer und Winter hast Du gebildet.

18 Ya Rəbb, unutma, düşmən Səni söyür, Sənin adına axmaq bir xalq küfr edir.

Gedenke das: Der Feind schmäht Jehovah, und ein töricht Volk lästert Deinen Namen.

19 Öz qumrunun canını yırtıcılara vermə, Məzlumlarının həyatını əsla unutma.

Gib nicht dem wilden Tiere die Seele Deiner Turteltaube, vergiß nicht immerdar das Leben Deiner Elenden.

20 Özün bizimlə bağladığın əhdə bax! Zorakılıq yuvaları ölkənin hər zülmət yerinə dolub.

Blicke auf den Bund, denn in des Landes Finsternissen sind Wohnplätze der Gewalttat.

21 Qoyma əzabkeş yenə də rüsvay olsun, Qoy sənin adına məzlumlar və fəqirlər həmd oxusun.

Nicht trete der Schwache zurück mit Schanden. Der Elende und Dürftige lobe Deinen Namen.

22 Qalx, ey Allah, mübarizəni apar, Unutma ki, axmaqlar həmişə Səni söyür.

Mache Dich auf, Gott, hadere Deinen Hader, gedenke Deiner Schmähung von dem Toren den ganzen Tag.

23 Düşmənlərinin səsini, Əleyhdarlarının daim yüksələn vəlvələsini unutma.

Vergiß nicht der Stimme Deiner Gegner, des Tosens derer, die wider Dich aufstehen, das beständig aufsteigt.