Zəbur 104

1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!

Preise Jehova, meine Seele! Jehova, mein Gott, du bist sehr groß, mit Majestät und Pracht bist du bekleidet;

2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,

Du, der in Licht sich hüllt wie in ein Gewand, der die Himmel ausspannt gleich einer Zeltdecke;

3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,

der seine Obergemächer bälkt in den Wassern, der Wolken macht zu seinem Gefährt, der da einherzieht auf den Fittichen des Windes;

4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!

der seine Engel zu Winden macht, seine Diener zu flammendem Feuer.

5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.

Er hat die Erde gegründet auf ihre Grundfesten; sie wird nicht wanken immer und ewiglich.

6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.

Mit der Tiefe hattest du sie bedeckt wie mit einem Gewande; die Wasser standen über den Bergen.

7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.

Vor deinem Schelten flohen sie, vor der Stimme deines Donners eilten sie hinweg-

8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.

die Berge erhoben sich, es senkten sich die Täler an den Ort, den du ihnen festgesetzt.

9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.

Du hast ihnen eine Grenze gesetzt, die sie nicht überschreiten werden; sie werden nicht zurückkehren, die Erde zu bedecken.

10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.

Du, der Quellen entsendet in die Täler; zwischen den Bergen fließen sie dahin;

11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.

sie tränken alle Tiere des Feldes, die Wildesel stillen ihren Durst;

12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.

An denselben wohnen die Vögel des Himmels, zwischen den Zweigen hervor lassen sie ihre Stimme erschallen.

13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.

Du, der die Berge tränkt aus seinen Obergemächern; von der Frucht deiner Werke wird die Erde gesättigt.

14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:

Der Gras hervorsprossen läßt für das Vieh, und Kraut zum Dienste der Menschen: um Brot hervorzubringen aus der Erde.

15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.

und damit Wein des Menschen Herz erfreue; um das Angesicht glänzen zu machen von Öl, und damit Brot des Menschen Herz stärke.

16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.

Es werden gesättigt die Bäume Jehovas, die Zedern des Libanon, die er gepflanzt hat,

17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.

woselbst die Vögel nisten; der Storch, Zypressen sind sein Haus.

18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.

Die hohen Berge sind für die Steinböcke, die Felsen eine Zuflucht für die Klippendächse.

19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.

Er hat den Mond gemacht für die bestimmten Zeiten; die Sonne weiß ihren Untergang.

20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.

Du machst Finsternis, und es wird Nacht; in ihr regen sich alle Tiere des Waldes;

21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.

die jungen Löwen brüllen nach Raub und fordern von Gott ihre Speise.

22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.

Die Sonne geht auf: sie ziehen sich zurück und lagern sich in ihre Höhlen.

23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.

Der Mensch geht aus an sein Werk und an seine Arbeit, bis zum Abend.

24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.

Wie viele sind deiner Werke, Jehova! Du hast sie alle mit Weisheit gemacht, voll ist die Erde deiner Reichtümer.

25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.

Dieses Meer, groß und ausgedehnt nach allen Seiten hin: daselbst wimmelt's, ohne Zahl, von Tieren klein und groß.

26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.

Daselbst ziehen Schiffe einher, der Leviathan, den du gebildet hast, um sich darin zu tummeln.

27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.

Sie alle warten auf dich, daß du ihnen ihre Speise gebest zu seiner Zeit.

28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.

Du gibst ihnen: sie sammeln ein; du tust deine Hand auf: sie werden gesättigt mit Gutem.

29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,

Du verbirgst dein Angesicht: sie erschrecken; du nimmst ihren Odem hinweg: sie hauchen aus und kehren zurück zu ihrem Staube.

30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.

Du sendest deinen Odem aus: sie werden erschaffen, und du erneuerst die Fläche des Erdbodens.

31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!

Jehovas Herrlichkeit wird ewig sein, Jehova wird sich freuen seiner Werke;

32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.

der die Erde anschaut, und sie bebt; er rührt die Berge an, und sie rauchen.

33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.

Singen will ich Jehova mein Leben lang, will meinem Gott Psalmen singen, solange ich bin.

34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.

Möge ihm angenehm sein mein Sinnen! Ich, ich werde mich in Jehova erfreuen.

35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!

Die Sünder werden schwinden von der Erde, und die Gesetzlosen nicht mehr sein. Preise Jehova, meine Seele! Lobet Jehova!