Əyyub 4

1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:

Und Eliphas, der Temaniter, antwortete und sprach:

2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?

Wenn man ein Wort an dich versucht, wird es dich verdrießen? Doch die Worte zurückzuhalten, wer vermöchte es?

3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.

Siehe, du hast viele unterwiesen, und erschlaffte Hände stärktest du;

4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.

den Strauchelnden richteten deine Worte auf, und sinkende Knie hast du befestigt.

5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.

Doch nun kommt es an dich, und es verdrießt dich; es erreicht dich, und du bist bestürzt.

6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?

Ist nicht deine Gottesfurcht deine Zuversicht, die Vollkommenheit deiner Wege deine Hoffnung?

7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?

Gedenke doch: Wer ist als Unschuldiger umgekommen, und wo sind Rechtschaffene vertilgt worden?

8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.

So wie ich es gesehen habe: die Unheil pflügen und Mühsal säen, ernten es.

9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.

Durch den Odem Gottes kommen sie um, und durch den Hauch seiner Nase vergehen sie.

10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.

Das Brüllen des Löwen und des Brüllers Stimme sind verstummt, und die Zähne der jungen Löwen sind ausgebrochen;

11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.

der Löwe kommt um aus Mangel an Raub, und die Jungen der Löwin werden zerstreut.

12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,

Und zu mir gelangte verstohlen ein Wort, und mein Ohr vernahm ein Geflüster davon.

13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda

In Gedanken, welche Nachtgesichte hervorrufen, wenn tiefer Schlaf die Menschen befällt,

14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.

kam Schauer über mich und Beben, und durchschauerte alle meine Gebeine;

15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.

und ein Geist zog vor meinem Angesicht vorüber, das Haar meines Leibes starrte empor.

16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:

Es stand da, und ich erkannte sein Aussehen nicht; ein Bild war vor meinen Augen, ein Säuseln und eine Stimme hörte ich:

17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?

Sollte ein Mensch gerechter sein als Gott, oder ein Mann reiner als der ihn gemacht hat?

18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.

Siehe, auf seine Knechte vertraut er nicht, und seinen Engeln legt er Irrtum zur Last:

19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?

wieviel mehr denen, die in Lehmhäusern wohnen, deren Grund im Staube ist! Wie Motten werden sie zertreten.

20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.

Von Morgen bis Abend werden sie zerschmettert; ohne daß man's beachtet, kommen sie um auf ewig.

21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.

Ist es nicht so? Wird ihr Zeltstrick an ihnen weggerissen, so sterben sie, und nicht in Weisheit.