মথি 17
අනන්තරං ෂඩ්දිනේභ්යඃ පරං යීශුඃ පිතරං යාකූබං තත්සහජං යෝහනඤ්ච ගෘහ්ලන් උච්චාද්රේ ර්විවික්තස්ථානම් ආගත්ය තේෂාං සමක්ෂං රූපමන්යත් දධාර|
2 ২ যীচুৱে তেওঁলোকৰ সন্মুখত অন্যৰূপ ধৰিলে; তেওঁৰ মুখ সূৰ্যৰ দৰে দীপ্তিমান আৰু বস্ত্ৰ পোহৰৰ নিচিনা শুক্ল হৈ গ’ল।
තේන තදාස්යං තේජස්වි, තදාභරණම් ආලෝකවත් පාණ්ඩරමභවත්|
අන්යච්ච තේන සාකං සංලපන්තෞ මූසා ඒලියශ්ච තේභ්යෝ දර්ශනං දදතුඃ|
4 ৪ তাতে পিতৰে মাত লগাই যীচুক ক’লে, “প্ৰভু, ভালেই হৈছে যে, আমি ইয়াত আছোঁ৷ আপোনাৰ ইচ্ছা হ’লে, মই ইয়াত তিনিটা পঁজা সাজিম - এটা আপোনাৰ, এটা মোচিৰ আৰু এটা এলিয়াৰ কাৰণে।”
තදානීං පිතරෝ යීශුං ජගාද, හේ ප්රභෝ ස්ථිතිරත්රාස්මාකං ශුභා, යදි භවතානුමන්යතේ, තර්හි භවදර්ථමේකං මූසාර්ථමේකම් ඒලියාර්ථඤ්චෛකම් ඉති ත්රීණි දූෂ්යාණි නිර්ම්මම|
5 ৫ তেওঁ যেতিয়া কথা কৈ আছিল, সেই সময়ত এচপৰা উজ্জ্বল মেঘে তেওঁলোকক ঢাকি ধৰিলে৷ সেই মেঘৰ পৰা এই বাণী শুনা গ’ল, “এওঁ মোৰ প্ৰিয় পুত্ৰ, এওঁত মই পৰম সন্তুষ্ট, এওঁৰ কথা শুনা।”
ඒතත්කථනකාල ඒක උජ්ජවලඃ පයෝදස්තේෂාමුපරි ඡායාං කෘතවාන්, වාරිදාද් ඒෂා නභසීයා වාග් බභූව, මමායං ප්රියඃ පුත්රඃ, අස්මින් මම මහාසන්තෝෂ ඒතස්ය වාක්යං යූයං නිශාමයත|
කින්තු වාචමේතාං ශෘණ්වන්තඒව ශිෂ්යා මෘශං ශඞ්කමානා න්යුබ්ජා න්යපතන්|
තදා යීශුරාගත්ය තේෂාං ගාත්රාණි ස්පෘශන් උවාච, උත්තිෂ්ඨත, මා භෛෂ්ට|
තදානීං නේත්රාණ්යුන්මීල්ය යීශුං විනා කමපි න දදෘශුඃ|
9 ৯ পাছত তেওঁলোক পৰ্বতৰ পৰা নামি আহি থাকোতে, যীচুৱে তেওঁলোকক আজ্ঞা দি ক’লে, “মানুহৰ পুত্ৰ মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা উত্থান নোহোৱা পর্যন্ত তোমালোকে এই দৰ্শনৰ কথা কাকো নকবা।”
තතඃ පරම් අද්රේරවරෝහණකාලේ යීශුස්තාන් ඉත්යාදිදේශ, මනුජසුතස්ය මෘතානාං මධ්යාදුත්ථානං යාවන්න ජායතේ, තාවත් යුෂ්මාභිරේතද්දර්ශනං කස්මෛචිදපි න කථයිතව්යං|
10 ১০ তেওঁৰ শিষ্য সকলে তেওঁক সুধিলে, “তেনেহলে এলিয়া প্ৰথমে আহিব লাগে বুলি বিধানৰ অধ্যাপক সকলে কিয় কয়?”
තදා ශිෂ්යාස්තං පප්රච්ඡුඃ, ප්රථමම් ඒලිය ආයාස්යතීති කුත උපාධ්යායෛරුච්යතේ?
තතෝ යීශුඃ ප්රත්යවාදීත්, ඒලියඃ ප්රාගේත්ය සර්ව්වාණි සාධයිෂ්යතීති සත්යං,
12 ১২ কিন্তু মই তোমালোকক কওঁ, এলিয়া ইতিমধ্যেই আহি গ’ল আৰু লোক সকলে তেওঁক চিনি নাপালে; লোক সকলে তেওঁৰ প্ৰতি যি ইচ্ছা তাকে কৰিলে। এইদৰে মানুহৰ পুত্ৰয়ো তেওঁলোকৰ হাতত দুখভোগ কৰিব লাগিব।”
කින්ත්වහං යුෂ්මාන් වච්මි, ඒලිය ඒත්ය ගතඃ, තේ තමපරිචිත්ය තස්මින් යථේච්ඡං ව්යවජහුඃ; මනුජසුතේනාපි තේෂාමන්තිකේ තාදෘග් දුඃඛං භෝක්තව්යං|
තදානීං ස මජ්ජයිතාරං යෝහනමධි කථාමේතාං ව්යාහෘතවාන්, ඉත්ථං තච්ඡිෂ්යා බුබුධිරේ|
14 ১৪ যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকল যেতিয়া লোক সকলৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিল, তেতিয়া এজন মানুহ যীচুৰ ওচৰলৈ আহি, তেওঁৰ আগত আঁঠুকাঢ়ি ক’লে,
පශ්චාත් තේෂු ජනනිවහස්යාන්තිකමාගතේෂු කශ්චිත් මනුජස්තදන්තිකමේත්ය ජානූනී පාතයිත්වා කථිතවාන්,
15 ১৫ “হে প্ৰভু, আপুনি মোৰ পুত্ৰলৈ দয়া কৰক৷ সি মৃগী ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ বৰ কষ্ট পাই আছে৷ সি বাৰে বাৰে হয় জুই অথবা পানীত পৰি যায়৷
හේ ප්රභෝ, මත්පුත්රං ප්රති කෘපාං විදධාතු, සෝපස්මාරාමයේන භෘශං ව්යථිතඃ සන් පුනඃ පුන ර්වහ්නෞ මුහු ර්ජලමධ්යේ පතති|
තස්මාද් භවතඃ ශිෂ්යාණාං සමීපේ තමානයං කින්තු තේ තං ස්වාස්ථං කර්ත්තුං න ශක්තාඃ|
17 ১৭ তেতিয়া যীচুৱে উত্তৰ দি ক’লে, “তোমালোক অবিশ্বাসী আৰু অপথে যোৱা বংশ; আৰু কিমান কাল মই তোমালোকৰ লগে লগে থাকিম? কিমান দিন নো মই তোমালোকক সহিম? লৰাটিক মোৰ ওচৰলৈ আনা।”
තදා යීශුඃ කථිතවාන් රේ අවිශ්වාසිනඃ, රේ විපථගාමිනඃ, පුනඃ කතිකාලාන් අහං යුෂ්මාකං සන්නිධෞ ස්ථාස්යාමි? කතිකාලාන් වා යුෂ්මාන් සහිෂ්යේ? තමත්ර මමාන්තිකමානයත|
18 ১৮ তেতিয়া যীচুৱে সেই ভূতৰ আত্মাক ডবিয়াই দিয়াত, সি লৰাটোৰ পৰা ওলাই গ’ল আৰু সেই মুহুৰ্তৰে পৰা ল’ৰাটো সুস্থ হ’ল।
පශ්චාද් යීශුනා තර්ජතඒව ස භූතස්තං විහාය ගතවාන්, තද්දණ්ඩඒව ස බාලකෝ නිරාමයෝ(අ)භූත්|
තතඃ ශිෂ්යා ගුප්තං යීශුමුපාගත්ය බභාෂිරේ, කුතෝ වයං තං භූතං ත්යාජයිතුං න ශක්තාඃ?
20 ২০ যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “তোমালোকৰ অল্প-বিশ্বাসৰ কাৰণে; কিয়নো মই তোমালোকক স্বৰূপকৈ কওঁ, এটি সৰিয়হ গুটিৰ সমানো যদি তোমালোকৰ বিশ্বাস থাকে, তেনেহলে এই পৰ্বতটোক যদি তোমালোকে কোৱা ‘ইয়াৰ পৰা তালৈ যা’ তেতিয়া ই যাব৷ তোমালোকৰ বাবে একোৱেই অসাধ্য নহব।
යීශුනා තේ ප්රෝක්තාඃ, යුෂ්මාකමප්රත්යයාත්;
යුෂ්මානහං තථ්යං වච්මි යදි යුෂ්මාකං සර්ෂපෛකමාත්රෝපි විශ්වාසෝ ජායතේ, තර්හි යුෂ්මාභිරස්මින් ශෛලේ ත්වමිතඃ ස්ථානාත් තත් ස්ථානං යාහීති බ්රූතේ ස තදෛව චලිෂ්යති, යුෂ්මාකං කිමප්යසාධ්යඤ්ච කර්ම්ම න ස්ථාස්යාති| කින්තු ප්රාර්ථනෝපවාසෞ විනෛතාදෘශෝ භූතෝ න ත්යාජ්යේත|
22 ২২ পাছত যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকল গালীল প্ৰদেশত থকা সময়ত যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্য সকলক ক’লে, “মানুহৰ পুত্ৰক লোক সকলৰ হাতত শোধাই দিয়া হব৷
අපරං තේෂාං ගාලීල්ප්රදේශේ භ්රමණකාලේ යීශුනා තේ ගදිතාඃ, මනුජසුතෝ ජනානාං කරේෂු සමර්පයිෂ්යතේ තෛ ර්හනිෂ්යතේ ච,
23 ২৩ লোক সকলে তেওঁক বধ কৰিব আৰু তিন দিনৰ দিনা তেওঁ পুনৰাই জীয়াই উঠিব৷” এই কথা শুনি শিষ্য সকল অতি দুঃখিত হ’ল৷
කින්තු තෘතීයේ(අ)හින ම උත්ථාපිෂ්යතේ, තේන තේ භෘශං දුඃඛිතා බභූවඃ|
24 ২৪ যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকল কফৰনাহূমলৈ গ’ল৷ যি সকল কৰ সংগ্ৰহকাৰীয়ে আধলি তোলে, তেওঁলোকে পিতৰৰ ওচৰলৈ আহি ক’লে, “তোমালোকৰ গুৰুৱে আধলিটো নিদিয়ে নে?”
තදනන්තරං තේෂු කඵර්නාහූම්නගරමාගතේෂු කරසංග්රාහිණඃ පිතරාන්තිකමාගත්ය පප්රච්ඡුඃ, යුෂ්මාකං ගුරුඃ කිං මන්දිරාර්ථං කරං න දදාති? තතඃ පිතරඃ කථිතවාන් දදාති|
25 ২৫ তেওঁ ক’লে “দিয়ে৷” ইয়াৰ পাছত পিতৰে ঘৰলৈ আহি কিবা কোৱাৰ আগেয়ে যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “চিমোন, তোমাৰ মনত কি ভাব হয়? পৃথিৱীৰ ৰজা সকলে কোন লোকৰ পৰা কৰ বা মাচুল আদায় কৰে? নিজৰ দেশৰ লোক সকলৰ পৰা নে আন বিদেশী সকলৰ পৰা?”
තතස්තස්මින් ගෘහමධ්යමාගතේ තස්ය කථාකථනාත් පූර්ව්වමේව යීශුරුවාච, හේ ශිමෝන්, මේදින්යා රාජානඃ ස්වස්වාපත්යේභ්යඃ කිං විදේශිභ්යඃ කේභ්යඃ කරං ගෘහ්ලන්ති? අත්ර ත්වං කිං බුධ්යසේ? තතඃ පිතර උක්තවාන්, විදේශිභ්යඃ|
26 ২৬ পিতৰে ক’লে “বিদেশী সকলৰ পৰা”, যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “তেনেহ’লে নিজৰ দেশৰ লোক সকল কৰ দিয়াৰ পৰা মুক্ত।
තදා යීශුරුක්තවාන්, තර්හි සන්තානා මුක්තාඃ සන්ති|
27 ২৭ তথাপি আমি যেন কৰ সংগ্ৰহকাৰী সকলৰ বিঘিনি নজন্মাও, এই কাৰণে তুমি সাগৰলৈ গৈ বৰশী বোৱা আৰু প্ৰথমে যি মাছ উঠিব সেইটোকে ধৰি মুখ মেলিলে এটকা ৰূপপাবা; সেইটো আনি, মোৰ আৰু তোমাৰ কাৰণে দিবলগীয়া কৰ তেওঁলোকক দিয়াগৈ।”
තථාපි යථාස්මාභිස්තේෂාමන්තරායෝ න ජන්යතේ, තත්කෘතේ ජලධේස්තීරං ගත්වා වඩිශං ක්ෂිප, තේනාදෞ යෝ මීන උත්ථාස්යති, තං ඝෘත්වා තන්මුඛේ මෝචිතේ තෝලකෛකං රූප්යං ප්රාප්ස්යසි, තද් ගෘහීත්වා තව මම ච කෘතේ තේභ්යෝ දේහි|
