رُوما 15

١ 1 وَلكِنْ عَلَيْنَا نَحْنُ الأَقْوِيَاءَ، أَنْ نَحْتَمِلَ ضَعْفَ الضُّعَفَاءِ، وَأَنْ لَا نُرْضِيَ أَنْفُسَنَا.

ബലവദ്ഭിരസ്മാഭി ർദുർബ്ബലാനാം ദൗർബ്ബല്യം സോഢവ്യം ന ച സ്വേഷാമ് ഇഷ്ടാചാര ആചരിതവ്യഃ|

٢ 2 فَلْيَسْعَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا لإِرْضَاءِ قَرِيبِهِ مِنْ جِهَةِ مَا هُوَ صَالِحٌ، فِي سَبِيلِ الْبُنْيَانِ.

അസ്മാകമ് ഏകൈകോ ജനഃ സ്വസമീപവാസിനോ ഹിതാർഥം നിഷ്ഠാർഥഞ്ച തസ്യൈവേഷ്ടാചാരമ് ആചരതു|

٣ 3 فَحَتَّى الْمَسِيحُ لَمْ يَسْعَ لإِرْضَاءِ نَفْسِهِ، بَلْ وَفْقاً لِمَا قَدْ كُتِبَ: «تَعْيِيرَاتُ الَّذِينَ يُعَيِّرُونَكَ وَقَعَتْ عَلَيَّ».

യതഃ ഖ്രീഷ്ടോഽപി നിജേഷ്ടാചാരം നാചരിതവാൻ, യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, ത്വന്നിന്ദകഗണസ്യൈവ നിന്ദാഭി ർനിന്ദിതോഽസ്മ്യഹം|

٤ 4 فَإِنَّ كُلَّ مَا سَبَقَ أَنْ كُتِبَ فَإِنَّمَا كُتِبَ لِتَعْلِيمِنَا، حَتَّى يَكُونَ لَنَا رَجَاءٌ بِمَا فِي الْكِتَابِ مِنَ الصَّبْرِ وَالْعَزَاءِ.

അപരഞ്ച വയം യത് സഹിഷ്ണുതാസാന്ത്വനയോ ർജനകേന ശാസ്ത്രേണ പ്രത്യാശാം ലഭേമഹി തന്നിമിത്തം പൂർവ്വകാലേ ലിഖിതാനി സർവ്വവചനാന്യസ്മാകമ് ഉപദേശാർഥമേവ ലിലിഖിരേ|

٥ 5 وَلْيُعْطِكُمْ إِلهُ الصَّبْرِ وَالتَّعْزِيَةِ أَنْ تَكُونُوا مُتَوَافِقِينَ بَعْضُكُمْ مَعَ بَعْضٍ بِحَسَبِ الْمَسِيحِ يَسُوعَ،

സഹിഷ്ണുതാസാന്ത്വനയോരാകരോ യ ഈശ്വരഃ സ ഏവം കരോതു യത് പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ട ഇവ യുഷ്മാകമ് ഏകജനോഽന്യജനേന സാർദ്ധം മനസ ഐക്യമ് ആചരേത്;

٦ 6 لِكَي تُمَجِّدُوا اللهَ أَبَا رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَفَمٍ وَاحِدٍ.

യൂയഞ്ച സർവ്വ ഏകചിത്താ ഭൂത്വാ മുഖൈകേനേവാസ്മത്പ്രഭുയീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പിതുരീശ്വരസ്യ ഗുണാൻ കീർത്തയേത|

٧ 7 لِذَلِكَ اقْبَلُوا بَعْضُكُمْ بَعْضاً، كَمَا أَنَّ الْمَسِيحَ أَيْضاً قَبِلَنَا لِمَجْدِ اللهِ.

അപരമ് ഈശ്വരസ്യ മഹിമ്നഃ പ്രകാശാർഥം ഖ്രീഷ്ടോ യഥാ യുഷ്മാൻ പ്രത്യഗൃഹ്ലാത് തഥാ യുഷ്മാകമപ്യേകോ ജനോഽന്യജനം പ്രതിഗൃഹ്ലാതു|

٨ 8 فَإِنِّي أَقُولُ إِنَّ الْمَسِيحَ صَارَ خَادِمَ أَهْلِ الْخِتَانِ إِظْهَاراً لِصِدْقِ اللهِ وَتَوْطِيداً لِوُعُودِهِ لِلآبَاءِ،

യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, അതോഽഹം സമ്മുഖേ തിഷ്ഠൻ ഭിന്നദേശനിവാസിനാം| സ്തുവംസ്ത്വാം പരിഗാസ്യാമി തവ നാമ്നി പരേശ്വര||

٩ 9 وَإِنَّ الأُمَمَ يُمَجِّدُونَ اللهَ عَلَى الرَّحْمَةِ، وَفْقاً لِمَا قَدْ كُتِبَ: «لِهَذَا أَعْتَرِفُ لَكَ بَيْنَ الأُمَمِ وَأُرَتِّلُ لاِسْمِكَ!»

തസ്യ ദയാലുത്വാച്ച ഭിന്നജാതീയാ യദ് ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ കീർത്തയേയുസ്തദർഥം യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടസ്ത്വക്ഛേദനിയമസ്യ നിഘ്നോഽഭവദ് ഇത്യഹം വദാമി| യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, അതോഽഹം സമ്മുഖേ തിഷ്ഠൻ ഭിന്നദേശനിവാസിനാം| സ്തുവംസ്ത്വാം പരിഗാസ്യാമി തവ നാമ്നി പരേശ്വര||

١٠ 10 وَأَيْضاً قِيلَ: «افْرَحُوا، أَيُّهَا الأُمَمُ، مَعَ شَعْبِهِ».

അപരമപി ലിഖിതമ് ആസ്തേ, ഹേ അന്യജാതയോ യൂയം സമം നന്ദത തജ്ജനൈഃ|

١١ 11 وَأَيْضاً: «سَبِّحُوا الرَّبَّ يَا جَمِيعَ الأُمَمِ، وَلْتُحَمَدْهُ جَمِيعُ الشُّعُوبِ».

പുനശ്ച ലിഖിതമ് ആസ്തേ, ഹേ സർവ്വദേശിനോ യൂയം ധന്യം ബ്രൂത പരേശ്വരം| ഹേ തദീയനരാ യൂയം കുരുധ്വം തത്പ്രശംസനം||

١٢ 12 وَيَقُولُ إِشَعْيَاءُ أَيْضاً: «سَيَطْلُعُ أَصْلُ يَسَّى، وَالْقَائِمُ، لِيَسُودَ عَلَى الأُمَمِ: عَلَيْهِ تُعَلِّقُ الشُّعُوبُ الرَّجَاءَ».

അപര യീശായിയോഽപി ലിലേഖ, യീശയസ്യ തു യത് മൂലം തത് പ്രകാശിഷ്യതേ തദാ| സർവ്വജാതീയനൃണാഞ്ച ശാസകഃ സമുദേഷ്യതി| തത്രാന്യദേശിലോകൈശ്ച പ്രത്യാശാ പ്രകരിഷ്യതേ||

١٣ 13 فَلْيَمْلأْكُمْ إِلهُ الرَّجَاءِ كُلَّ فَرَحٍ وَسَلامٍ فِي إِيمَانِكُمْ حَتَّى تَزْدَادُوا رَجَاءً بِقُوَّةِ الرُّوحِ القُدُسِ.

അതഏവ യൂയം പവിത്രസ്യാത്മനഃ പ്രഭാവാദ് യത് സമ്പൂർണാം പ്രത്യാശാം ലപ്സ്യധ്വേ തദർഥം തത്പ്രത്യാശാജനക ഈശ്വരഃ പ്രത്യയേന യുഷ്മാൻ ശാന്ത്യാനന്ദാഭ്യാം സമ്പൂർണാൻ കരോതു|

١٤ 14 وَأَنَا نَفْسِي أَيْضاً عَلَى يَقِينٍ مِنْ جِهَتِكُمْ أَيُّهَا الإِخْوَةُ بِأَنَّكُمْ مَشْحُونُونَ صَلاحاً، وَمُمْتَلِئُونَ بِكُلِّ مَعْرِفَةٍ، وَقَادِرُونَ أَيْضاً عَلَى نُصْحِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً.

ഹേ ഭ്രാതരോ യൂയം സദ്ഭാവയുക്താഃ സർവ്വപ്രകാരേണ ജ്ഞാനേന ച സമ്പൂർണാഃ പരസ്പരോപദേശേ ച തത്പരാ ഇത്യഹം നിശ്ചിതം ജാനാമി,

١٥ 15 عَلَى أَنِّي كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ بِأَوْفَرِ جُرْأَةٍ فِي بَعْضِ الأُمُورِ، مُذَكِّراً لَكُمْ، وَذَلِكَ بِالنِّعْمَةِ الَّتِي وَهَبَهَا اللهُ لِي.

തഥാപ്യഹം യത് പ്രഗൽഭതരോ ഭവൻ യുഷ്മാൻ പ്രബോധയാമി തസ്യൈകം കാരണമിദം|

١٦ 16 وَبِذَلِكَ أَكُونُ خَادِمَ الْمَسِيحِ يَسُوعَ، الْمُرْسَلَ إِلَى الأُمَمِ، حَامِلاً إِنْجِيلَ اللهِ وَكَأَنِّي أَقُومُ بِخِدْمَةٍ كَهَنُوتِيَّةٍ، بِقَصْدِ أَنْ تُرْفَعَ لِلهِ مِنْ بَيْنِ الأُمَمِ تَقْدِمَةٌ تَكُونُ مَقْبُولَةً وَمُقَدَّسَةً بِالرُّوحِ القُدُسِ.

ഭിന്നജാതീയാഃ പവിത്രേണാത്മനാ പാവിതനൈവേദ്യരൂപാ ഭൂത്വാ യദ് ഗ്രാഹ്യാ ഭവേയുസ്തന്നിമിത്തമഹമ് ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദം പ്രചാരയിതും ഭിന്നജാതീയാനാം മധ്യേ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ സേവകത്വം ദാനം ഈശ്വരാത് ലബ്ധവാനസ്മി|

١٧ 17 يَحِقُّ لِي إِذَنْ أَنْ أَفْتَخِرَ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ بِمَا يَعُودُ لِلهِ مِنْ خِدْمَتِي.

ഈശ്വരം പ്രതി യീശുഖ്രീഷ്ടേന മമ ശ്ലാഘാകരണസ്യ കാരണമ് ആസ്തേ|

١٨ 18 فَمَا كُنْتُ لأَتَجَاسَرَ أَنْ أَتَكَلَّمَ بِشَيْءٍ إِلّا عَلَى مَا عَمِلَهُ الْمَسِيحُ عَلَى يَدِي لِهِدَايَةِ الأُمَمِ إِلَى الطَّاعَةِ، بِالْقَوْلِ وَالْفِعْلِ،

ഭിന്നദേശിന ആജ്ഞാഗ്രാഹിണഃ കർത്തും ഖ്രീഷ്ടോ വാക്യേന ക്രിയയാ ച, ആശ്ചര്യ്യലക്ഷണൈശ്ചിത്രക്രിയാഭിഃ പവിത്രസ്യാത്മനഃ പ്രഭാവേന ച യാനി കർമ്മാണി മയാ സാധിതവാൻ,

١٩ 19 وَبِقُوَّةِ الآيَاتِ وَالْعَجَائِبِ، وَبِقُوَّةِ رُوحِ اللهِ. حَتَّى إِنَّنِي، مِنْ أُورُشَلِيمَ وَمَا حَوْلَهَا حَتَّى مُقَاطَعَةِ إِلِّيرِيكُونَ، قَدْ أَكْمَلْتُ التَّبْشِيرَ بِإِنْجِيلِ الْمَسِيحِ.

കേവലം താന്യേവ വിനാന്യസ്യ കസ്യചിത് കർമ്മണോ വർണനാം കർത്തും പ്രഗൽഭോ ന ഭവാമി| തസ്മാത് ആ യിരൂശാലമ ഇല്ലൂരികം യാവത് സർവ്വത്ര ഖ്രീഷ്ടസ്യ സുസംവാദം പ്രാചാരയം|

٢٠ 20 وَكُنْتُ حَرِيصاً عَلَى التَّبْشِيرِ حَيْثُ لَمْ يَكُنْ قَدْ عُرِفَ اسْمُ الْمَسِيحِ، لِكَيْ لَا أَبْنِيَ عَلَى أَسَاسٍ وَضَعَهُ غَيْرِي،

അന്യേന നിചിതായാം ഭിത്താവഹം യന്ന നിചിനോമി തന്നിമിത്തം യത്ര യത്ര സ്ഥാനേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ കദാപി കേനാപി ന ജ്ഞാപിതം തത്ര തത്ര സുസംവാദം പ്രചാരയിതുമ് അഹം യതേ|

٢١ 21 بَلْ كَمَا قَدْ كُتِبَ: «الَّذِينَ لَمْ يُبَشَّرُوا بِهِ سَوْفَ يُبْصِرُونَ، وَالَّذِينَ لَمْ يَسْمَعُوا بِهِ سَوْفَ يَفْهَمُونَ».

യാദൃശം ലിഖിതമ് ആസ്തേ, യൈ ർവാർത്താ തസ്യ ന പ്രാപ്താ ദർശനം തൈസ്തു ലപ്സ്യതേ| യൈശ്ച നൈവ ശ്രുതം കിഞ്ചിത് ബോദ്ധും ശക്ഷ്യന്തി തേ ജനാഃ||

٢٢ 22 لِهَذَا السَّبَبِ أَيْضاً كُنْتُ أُعَاقُ عَنِ الْمَجِيءِ إِلَيْكُمْ مِرَاراً كَثِيرَةً.

തസ്മാദ് യുഷ്മത്സമീപഗമനാദ് അഹം മുഹുർമുഹു ർനിവാരിതോഽഭവം|

٢٣ 23 أَمَّا الآنَ، فَإِذْ لَمْ يَبْقَ لِي مَجَالٌ لِلْعَمَلِ بَعْدُ فِي هَذِهِ الْمَنَاطِقِ، وَبِي شَوْقٌ شَدِيدٌ إِلَى الْمَجِيءِ إِلَيْكُمْ طَوَالَ هَذِهِ السِّنِينَ الْكَثِيرَةِ،

കിന്ത്വിദാനീമ് അത്ര പ്രദേശേഷു മയാ ന ഗതം സ്ഥാനം കിമപി നാവശിഷ്യതേ യുഷ്മത്സമീപം ഗന്തും ബഹുവത്സരാനാരഭ്യ മാമകീനാകാങ്ക്ഷാ ച വിദ്യത ഇതി ഹേതോഃ

٢٤ 24 فَعِنْدَمَا أَذْهَبُ إِلَى أَسْبَانِيَا أَرْجُو أَنْ أَمُرَّ بِكُمْ، فَأَرَاكُمْ وَتُسَهِّلُونَ لِي مُتَابَعَةَ السَّفَرِ بَعْدَ أَنْ أَتَمَتَّعَ بِلِقَائِكُمْ وَلَوْ لِفَتْرَةٍ قَصِيرَةٍ.

സ്പാനിയാദേശഗമനകാലേഽഹം യുഷ്മന്മധ്യേന ഗച്ഛൻ യുഷ്മാൻ ആലോകിഷ്യേ, തതഃ പരം യുഷ്മത്സമ്ഭാഷണേന തൃപ്തിം പരിലഭ്യ തദ്ദേശഗമനാർഥം യുഷ്മാഭി ർവിസർജയിഷ്യേ, ഈദൃശീ മദീയാ പ്രത്യാശാ വിദ്യതേ|

٢٥ 25 عَلَى أَنِّي الآنَ ذَاهِبٌ إِلَى أُورُشَلِيمَ لِخِدْمَةِ الْقِدِّيسِينَ.

കിന്തു സാമ്പ്രതം പവിത്രലോകാനാം സേവനായ യിരൂശാലമ്നഗരം വ്രജാമി|

٢٦ 26 ذلِكَ أَنَّ مُؤْمِنِي مُقَاطَعَتَيْ مَقِدُونِيَّةَ وَأَخَائِيَّةَ حَسُنَ لَدَيْهِمْ أَنْ يَجْمَعُوا إِعَانَةً لِلْفُقَرَاءِ بَيْنَ الْقِدِّيسِينَ الَّذِينَ فِي أُورُشَلِيمَ.

യതോ യിരൂശാലമസ്ഥപവിത്രലോകാനാം മധ്യേ യേ ദരിദ്രാ അർഥവിശ്രാണനേന താനുപകർത്തും മാകിദനിയാദേശീയാ ആഖായാദേശീയാശ്ച ലോകാ ഐച്ഛൻ|

٢٧ 27 حَسُنَ لَدَيْهِمْ ذَلِكَ، وَهُمْ مَدِينُونَ لأُولئِكَ الْقِدِّيسِينَ: فَإِذَا كَانَ الأُمَمُ قَدِ اشْتَرَكُوا فِي مَا هُوَ رُوحِيٌّ عِنْدَ أُولئِكَ، فَعَلَيْهِمْ أَيْضاً أَنْ يَخْدِمُوهُمْ فِي مَا هُوَ مَادِّيٌّ.

ഏഷാ തേഷാം സദിച്ഛാ യതസ്തേ തേഷാമ് ഋണിനഃ സന്തി യതോ ഹേതോ ർഭിന്നജാതീയാ യേഷാം പരമാർഥസ്യാംശിനോ ജാതാ ഐഹികവിഷയേ തേഷാമുപകാരസ്തൈഃ കർത്തവ്യഃ|

٢٨ 28 فَبَعْدَ انْتِهَائِي مِنْ هَذِهِ الْمُهِمَّةِ، وَتسْلِيمِي هَذَا الثَّمَرَ لِلْقِدِّيسِينَ، سَأَنْطَلِقُ إِلَى أَسْبَانِيَا، مَارّاً بِكُمْ.

അതോ മയാ തത് കർമ്മ സാധയിത്വാ തസ്മിൻ ഫലേ തേഭ്യഃ സമർപിതേ യുഷ്മന്മധ്യേന സ്പാനിയാദേശോ ഗമിഷ്യതേ|

٢٩ 29 وَأَعْلَمُ أَنِّي، إِذَا جِئْتُ إِلَيْكُمْ، فَسَوْفَ أَجِيءُ فِي مِلْءِ بَرَكَةِ الْمَسِيحِ.

യുഷ്മത്സമീപേ മമാഗമനസമയേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ സുസംവാദസ്യ പൂർണവരേണ സമ്ബലിതഃ സൻ അഹമ് ആഗമിഷ്യാമി ഇതി മയാ ജ്ഞായതേ|

٣٠ 30 فَأُنَاشِدُكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، بِرَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ وَبِمَحَبَّةِ الرُّوحِ، أَنْ تُجَاهِدُوا مَعِي فِي الصَّلَوَاتِ إِلَى اللهِ مِنْ أَجْلِي،

ഹേ ഭ്രാതൃഗണ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ പവിത്രസ്യാത്മാനഃ പ്രേമ്നാ ച വിനയേഽഹം

٣١ 31 لِكَيْ أَنْجُوَ مِنْ غَيْرِ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ فِي الْيَهُودِيَّةِ، وَلِكَيْ تَكُونَ خِدْمَتِي هَذِهِ لِلْقِدِّيسِينَ فِي أُورُشَلِيمَ مَقْبُولَةً عِنْدَهُمْ،

യിഹൂദാദേശസ്ഥാനാമ് അവിശ്വാസിലോകാനാം കരേഭ്യോ യദഹം രക്ഷാം ലഭേയ മദീയൈതേന സേവനകർമ്മണാ ച യദ് യിരൂശാലമസ്ഥാഃ പവിത്രലോകാസ്തുഷ്യേയുഃ,

٣٢ 32 حَتَّى أَجِيءَ إِلَيْكُمْ فِي فَرَحٍ بِمَشِيئَةِ اللهِ فَأَنْتَعِشَ عِنْدَكُمْ وَأَسْتَرِيحَ.

തദർഥം യൂയം മത്കൃത ഈശ്വരായ പ്രാർഥയമാണാ യതധ്വം തേനാഹമ് ഈശ്വരേച്ഛയാ സാനന്ദം യുഷ്മത്സമീപം ഗത്വാ യുഷ്മാഭിഃ സഹിതഃ പ്രാണാൻ ആപ്യായിതും പാരയിഷ്യാമി|

٣٣ 33 وَلْيَكُنْ إِلهُ السَّلامِ مَعَكُمْ جَمِيعاً. آمِينَ!

ശാന്തിദായക ഈശ്വരോ യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം സങ്ഗീ ഭൂയാത്| ഇതി|