رُؤيا 21

١ 1 ثُمَّ رَأَيْتُ سَمَاءً جَدِيدَةً وَأَرْضاً جَدِيدَةً لَا بَحْرَ فِيهَا، لأَنَّ السَّمَاءَ وَالأَرْضَ الْقَدِيمَتَيْنِ قَدْ زَالَتَا.

അനന്തരം നവീനമ് ആകാശമണ്ഡലം നവീനാ പൃഥിവീ ച മയാ ദൃഷ്ടേ യതഃ പ്രഥമമ് ആകാശമണ്ഡലം പ്രഥമാ പൃഥിവീ ച ലോപം ഗതേ സമുദ്രോ ഽപി തതഃ പരം ന വിദ്യതേ|

٢ 2 وَأَنَا رَأَيْتُ الْمَدِينَةَ الْمُقَدَّسَةَ، أُورُشَلِيمَ الْجَدِيدَةَ، نَازِلَةً مِنَ السَّمَاءِ مِنْ عِنْدِ اللهِ، مُجَهَّزَةً كَأَنَّهَا عَرُوسٌ مُزَيَّنَةٌ لِعَرِيسِهَا.

അപരം സ്വർഗാദ് അവരോഹന്തീ പവിത്രാ നഗരീ, അർഥതോ നവീനാ യിരൂശാലമപുരീ മയാ ദൃഷ്ടാ, സാ വരായ വിഭൂഷിതാ കന്യേവ സുസജ്ജിതാസീത്|

٣ 3 وَسَمِعْتُ صَوْتاً هَاتِفاً مِنَ الْعَرْشِ: «الآنَ صَارَ مَسْكَنُ اللهِ مَعَ النَّاسِ، هُوَ يَسْكُنُ بَيْنَهُمْ، وَهُمْ يَصِيرُونَ شَعْباً لَهُ. اللهُ نَفْسُهُ يَكُونُ مَعَهُمْ إِلهاً لَهُمْ!

അനന്തരം സ്വർഗാദ് ഏഷ മഹാരവോ മയാ ശ്രുതഃ പശ്യായം മാനവൈഃ സാർദ്ധമ് ഈശ്വരസ്യാവാസഃ, സ തൈഃ സാർദ്ധം വത്സ്യതി തേ ച തസ്യ പ്രജാ ഭവിഷ്യന്തി, ഈശ്വരശ്ച സ്വയം തേഷാമ് ഈശ്വരോ ഭൂത്വാ തൈഃ സാർദ്ധം സ്ഥാസ്യതി|

٤ 4 وَسَيَمْسَحُ كُلَّ دَمْعَةٍ مِنْ عُيُونِهِمْ. إِذْ يَزُولُ الْمَوْتُ وَالْحُزْنُ وَالصُّرَاخُ وَالأَلَمُ، لأَنَّ الأُمُورَ الْقَدِيمَةَ كُلَّهَا قَدْ زَالَتْ!»

തേഷാം നേത്രേഭ്യശ്ചാശ്രൂണി സർവ്വാണീശ്വരേണ പ്രമാർക്ഷ്യന്തേ മൃത്യുരപി പുന ർന ഭവിഷ്യതി ശോകവിലാപക്ലേശാ അപി പുന ർന ഭവിഷ്യന്തി, യതഃ പ്രഥമാനി സർവ്വാണി വ്യതീതിനി|

٥ 5 وَقَالَ الْجَالِسُ عَلَى الْعَرْشِ: «سَأَصْنَعُ كُلَّ شَيْءٍ جَدِيداً». ثُمَّ قَالَ لِي: «اكْتُبْ هَذَا، فَإِنَّ مَا أَقُولُهُ هُوَ الصِّدْقُ وَالْحَقُّ».

അപരം സിംഹാസനോപവിഷ്ടോ ജനോഽവദത് പശ്യാഹം സർവ്വാണി നൂതനീകരോമി| പുനരവദത് ലിഖ യത ഇമാനി വാക്യാനി സത്യാനി വിശ്വാസ്യാനി ച സന്തി|

٦ 6 ثُمَّ قَالَ: «قَدْ تَمَّ. أَنَا الأَلِفُ وَالْيَاءُ (الْبِدَايَةُ وَالنِّهَايَةُ). أَنَا أَسْقِي الْعَطْشَانَ مِنْ يَنْبُوعِ مَاءِ الْحَيَاةِ مَجَّاناً.

പന ർമാമ് അവദത് സമാപ്തം, അഹം കഃ ക്ഷശ്ച, അഹമ് ആദിരന്തശ്ച യഃ പിപാസതി തസ്മാ അഹം ജീവനദായിപ്രസ്രവണസ്യ തോയം വിനാമൂല്യം ദാസ്യാമി|

٧ 7 هَذَا كُلُّهُ نَصِيبُ الْمُنْتَصِرِ، وَأَكُونُ إِلَهاً لَهُ، وَهُوَ يَكُونُ ابْناً لِي.

യോ ജയതി സ സർവ്വേഷാമ് അധികാരീ ഭവിഷ്യതി, അഹഞ്ച തസ്യേശ്വരോ ഭവിഷ്യാമി സ ച മമ പുത്രോ ഭവിഷ്യതി|

٨ 8 أَمَّا الْجُبَنَاءُ وَغَيْرُ الْمُؤْمِنِينَ، وَالْفَاسِدُونَ وَالْقَاتِلُونَ وَالزُّنَاةُ، وَالْمُتَّصِلُونَ بِالشَّيَاطِينِ وَعَبَدَةُ الأَصْنَامِ وَجَمِيعُ الدَّجَّالِينَ، فَمَصِيرُهُمْ إِلَى الْبُحَيْرَةِ الْمُتَّقِدَةِ بِالنَّارِ وَالْكِبْرِيتِ، الَّذِي هُوَ الْمَوْتُ الثَّانِي». (Limnē Pyr g3041 g4442)

കിന്തു ഭീതാനാമ് അവിശ്വാസിനാം ഘൃണ്യാനാം നരഹന്തൃണാം വേശ്യാഗാമിനാം മോഹകാനാം ദേവപൂജകാനാം സർവ്വേഷാമ് അനൃതവാദിനാഞ്ചാംശോ വഹ്നിഗന്ധകജ്വലിതഹ്രദേ ഭവിഷ്യതി, ഏഷ ഏവ ദ്വിതീയോ മൃത്യുഃ| (Limnē Pyr g3041 g4442)

٩ 9 وَجَاءَ أَحَدُ الْمَلائِكَةِ السَّبْعَةِ الَّذِينَ أَفْرَغُوا كُؤُوسَ بَلايَاهُمُ السَّبْعِ الأَخِيرَةِ، وَقَالَ لِي: «تَعَالَ فَأُرِيَكَ عَرُوسَ الْحَمَلِ».

അനന്തരം ശേഷസപ്തദണ്ഡൈഃ പരിപൂർണാഃ സപ്ത കംസാ യേഷാം സപ്തദൂതാനാം കരേഷ്വാസൻ തേഷാമേക ആഗത്യ മാം സമ്ഭാഷ്യാവദത്, ആഗച്ഛാഹം താം കന്യാമ് അർഥതോ മേഷശാവകസ്യ ഭാവിഭാര്യ്യാം ത്വാം ദർശയാമി|

١٠ 10 وَأَخَذَنِي بِالرُّوحِ إِلَى قِمَّةِ جَبَلٍ ضَخْمٍ عَالٍ، وَأَرَانِي الْمَدِينَةَ الْمُقَدَّسَةَ أُورُشَلِيمَ نَازِلَةً مِنَ السَّمَاءِ مِنْ عِنْدِ اللهِ

തതഃ സ ആത്മാവിഷ്ടം മാമ് അത്യുച്ചം മഹാപർവ്വതമേംക നീത്വേശ്വരസ്യ സന്നിധിതഃ സ്വർഗാദ് അവരോഹന്തീം യിരൂശാലമാഖ്യാം പവിത്രാം നഗരീം ദർശിതവാൻ|

١١ 11 وَلَهَا مَجْدُ اللهِ، وَهِيَ تَتَلأْلأُ كَالأَحْجَارِ الْكَرِيمَةِ، وَكَأَنَّهَا مِنْ حَجَرِ الْيَشْبِ الْبِلَّوْرِيِّ!

സാ ഈശ്വരീയപ്രതാപവിശിഷ്ടാ തസ്യാസ്തേജോ മഹാർഘരത്നവദ് അർഥതഃ സൂര്യ്യകാന്തമണിതേജസ്തുല്യം|

١٢ 12 لَهَا سُورٌ ضَخْمٌ عَالٍ وَاثْنَا عَشَرَ بَاباً يَحْرُسُهَا اثْنَا عَشَرَ مَلاكاً، وَقَدْ كُتِبَتْ عَلَيْهَا أَسْمَاءُ أَسْبَاطِ إِسْرَائِيلَ الاثْنَيْ عَشَرَ؛

തസ്യാഃ പ്രാചീരം ബൃഹദ് ഉച്ചഞ്ച തത്ര ദ്വാദശ ഗോപുരാണി സന്തി തദ്ഗോപുരോപരി ദ്വാദശ സ്വർഗദൂതാ വിദ്യന്തേ തത്ര ച ദ്വാദശ നാമാന്യർഥത ഇസ്രായേലീയാനാം ദ്വാദശവംശാനാം നാമാനി ലിഖിതാനി|

١٣ 13 إِلَى الشَّرْقِ ثَلاثَةُ أَبْوَابٍ؛ وَإِلَى الشِّمَالِ ثَلاثَةُ أَبْوَابٍ، وَإِلَى الْجَنُوبِ ثَلاثَةُ أَبْوَابٍ؛ وَإِلَى الْغَرْبِ ثَلاثَةُ أَبْوَابٍ.

പൂർവ്വദിശി ത്രീണി ഗോപുരാണി ഉത്തരദിശി ത്രീണി ഗോപുരാണി ദക്ഷിണദിഷി ത്രീണി ഗോപുരാണി പശ്ചീമദിശി ച ത്രീണി ഗോപുരാണി സന്തി|

١٤ 14 وَيَقُومُ سُورُ الْمَدِينَةِ عَلَى اثْنَتَيْ عَشْرَةَ دِعَامَةً كُتِبَتْ عَلَيْهَا أَسْمَاءُ رُسُلِ الْحَمَلِ الاثْنَيْ عَشَرَ.

നഗര്യ്യാഃ പ്രാചീരസ്യ ദ്വാദശ മൂലാനി സന്തി തത്ര മേഷാശാവാകസ്യ ദ്വാദശപ്രേരിതാനാം ദ്വാദശ നാമാനി ലിഖിതാനി|

١٥ 15 وَكَانَ الْمَلاكُ الَّذِي يُكَلِّمُنِي يُمْسِكُ قَصَبَةً مِنَ الذَّهَبِ لِيَقِيسَ بِها الْمَدِينَةَ وَأَبْوَابَهَا وَسُورَهَا.

അനരം നഗര്യ്യാസ്തദീയഗോപുരാണാം തത്പ്രാചീരസ്യ ച മാപനാർഥം മയാ സമ്ഭാഷമാണസ്യ ദൂതസ്യ കരേ സ്വർണമയ ഏകഃ പരിമാണദണ്ഡ ആസീത്|

١٦ 16 وَكَانَتْ أَرْضُ الْمَدِينَةِ مُرَبَّعَةً، طُولُهَا يُسَاوِي عَرْضَهَا، فَلَمَّا قَاسَهَا بِالْقَصَبَةِ تَبَيَّنَ أَنَّ ضِلْعَهَا يُسَاوِي اثْنَيْ عَشَرَ أَلْفِ غَلْوَة (أَلْفَيْنِ وَأَرْبَعْمِئَةِ كِيلُومِتْرٍ)، وَهِيَ مُتَسَاوِيَةُ الطُّولِ وَالْعَرْضِ وَالارْتِفَاعِ.

നഗര്യ്യാ ആകൃതിശ്ചതുരസ്രാ തസ്യാ ദൈർഘ്യപ്രസ്ഥേ സമേ| തതഃ പരം സ തേഗ പരിമാണദണ്ഡേന താം നഗരീം പരിമിതവാൻ തസ്യാഃ പരിമാണം ദ്വാദശസഹസ്രനല്വാഃ| തസ്യാ ദൈർഘ്യം പ്രസ്ഥമ് ഉച്ചത്വഞ്ച സമാനാനി|

١٧ 17 ثُمَّ قَاسَ السُّورَ، فَتَبَيَّنَ أَنَّهُ يُسَاوِي مِئَةً وَأَرْبَعاً وَأَرْبَعِينَ ذِرَاعاً، وَكَانَ الْمَلاكُ يَسْتَعْمِلُ قِيَاساً يُعَادِلُ ذِرَاعَ إِنْسَانٍ.

അപരം സ തസ്യാഃ പ്രാചീരം പരിമിതവാൻ തസ്യ മാനവാസ്യാർഥതോ ദൂതസ്യ പരിമാണാനുസാരതസ്തത് ചതുശ്ചത്വാരിംശദധികാശതഹസ്തപരിമിതം |

١٨ 18 كَانَتِ الْمَدِينَةُ مَبْنِيَّةً مِنْ ذَهَبٍ خَالِصٍ شَفَّافٍ كَالزُّجَاجِ النَّقِيِّ. أَمَّا سُورُهَا فَمِنَ الْيَشْبِ،

തസ്യ പ്രാചീരസ്യ നിർമ്മിതിഃ സൂര്യ്യകാന്തമണിഭി ർനഗരീ ച നിർമ്മലകാചതുല്യേന ശുദ്ധസുവർണേന നിർമ്മിതാ|

١٩ 19 وَهُوَ قَائِمٌ عَلَى اثْنَتَيْ عَشْرَةَ دِعَامَةً مُرَصَّعَةً بِالأَحْجَارِ الْكَرِيمَةِ: كَانَتِ الدِّعَامَةُ الأُولَى مِنَ الْيَشْبِ؛ وَالثَّانِيَةُ مِنَ الْيَاقُوتِ الأَزْرَقِ؛ وَالثَّالِثَةُ مِنَ الْعَقِيقِ الأَبْيَضِ؛ وَالرَّابِعَةُ مِنَ الزُّمُرُّدِ الذُّبَابِيِّ؛

നഗര്യ്യാഃ പ്രാചീരസ്യ മൂലാനി ച സർവ്വവിധമഹാർഘമണിഭി ർഭൂഷിതാനി| തേഷാം പ്രഥമം ഭിത്തിമൂലം സൂര്യ്യകാന്തസ്യ, ദ്വിതീയം നീലസ്യ, തൃതീയം താമ്രമണേഃ, ചതുർഥം മരകതസ്യ,

٢٠ 20 وَالْخَامِسَةُ مِنَ الْجَزْعِ الْعَقِيقِيِّ؛ وَالسَّادِسَةُ مِنَ الْعَقِيقِ الأَحْمَرِ؛ وَالسَّابِعَةُ مِنَ الزَّبَرْجَدِ؛ وَالثَّامِنَةُ مِنَ الزُّمُرُّدِ السِّلْقِيِّ؛ وَالتَّاسِعَةُ مِنَ الْيَاقُوتِ الأَصْفَرِ، وَالْعَاشِرَةُ مِنَ الْعَقِيقِ الأَخْضَرِ؛ وَالْحَادِيَةَ عَشْرَةَ مِنَ الأَسْمَانْجُونِيِّ؛ وَالثَّانِيَةَ عَشْرَةَ مِنَ الْجَمَشْتِ.

പഞ്ചമം വൈദൂര്യ്യസ്യ, ഷഷ്ഠം ശോണരത്നസ്യ, സപ്തമം ചന്ദ്രകാന്തസ്യ, അഷ്ടമം ഗോമേദസ്യ, നവമം പദ്മരാഗസ്യ, ദശമം ലശൂനീയസ്യ, ഏകാദശം ഷേരോജസ്യ, ദ്വാദശം മർടീഷ്മണേശ്ചാസ്തി|

٢١ 21 أَمَّا الأَبْوَابُ الاثْنَا عَشَرَ فَهِيَ اثْنَتَا عَشْرَةَ لُؤْلُؤَةً: كُلُّ بَابٍ لُؤْلُؤَةٌ وَاحِدَةٌ. وَسَاحَةُ الْمَدِينَةِ مِنْ ذَهَبٍ خَالِصٍ كَالزُّجَاجِ الشَّفَّافِ.

ദ്വാദശഗോപുരാണി ദ്വാദശമുക്താഭി ർനിർമ്മിതാനി, ഏകൈകം ഗോപുരമ് ഏകൈകയാ മുക്തയാ കൃതം നഗര്യ്യാ മഹാമാർഗശ്ചാച്ഛകാചവത് നിർമ്മലസുവർണേന നിർമ്മിതം|

٢٢ 22 وَلَمْ أَجِدْ فِي الْمَدِينَةِ هَيْكَلاً، لأَنَّ الرَّبَّ الإِلهَ الْقَادِرَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَالْحَمَلَ هُمَا هَيْكَلُهَا.

തസ്യാ അന്തര ഏകമപി മന്ദിരം മയാ ന ദൃഷ്ടം സതഃ സർവ്വശക്തിമാൻ പ്രഭുഃ പരമേശ്വരോ മേഷശാവകശ്ച സ്വയം തസ്യ മന്ദിരം|

٢٣ 23 وَلَمْ تَكُنِ الْمَدِينَةُ فِي حَاجَةٍ إِلَى نُورِ الشَّمْسِ أَوِ الْقَمَرِ، لأَنَّ مَجْدَ اللهِ يُنِيرُهَا، وَالْحَمَلَ مِصْبَاحُهَا.

തസ്യൈ നഗര്യ്യൈ ദീപ്തിദാനാർഥം സൂര്യ്യാചന്ദ്രമസോഃ പ്രയോജനം നാസ്തി യത ഈശ്വരസ്യ പ്രതാപസ്താം ദീപയതി മേഷശാവകശ്ച തസ്യാ ജ്യോതിരസ്തി|

٢٤ 24 سَتَسِيرُ بِنُورِهَا الأُمَمُ، وَيَأْتِيهَا مُلُوكُ الأَرْضِ بِكُنُوزِهِمْ.

പരിത്രാണപ്രാപ്തലോകനിവഹാശ്ച തസ്യാ ആലോകേ ഗമനാഗമനേ കുർവ്വന്തി പൃഥിവ്യാ രാജാനശ്ച സ്വകീയം പ്രതാപം ഗൗരവഞ്ച തന്മധ്യമ് ആനയന്തി|

٢٥ 25 وَلا تُقْفَلُ أَبْوَابُهَا أَبَداً طُولَ النَّهَارِ، لأَنَّ اللَّيْلَ لَا يَأْتِي عَلَيْهَا!

തസ്യാ ദ്വാരാണി ദിവാ കദാപി ന രോത്സ്യന്തേ നിശാപി തത്ര ന ഭവിഷ്യതി|

٢٦ 26 وَسَتُحْمَلُ إِلَيْهَا كُنُوزُ الأُمَمِ وَأَمْجَادُهَا.

സർവ്വജാതീനാം ഗൗരവപ്രതാപൗ തന്മധ്യമ് ആനേഷ്യേതേ|

٢٧ 27 وَلَنْ يَدْخُلَهَا شَيْءٌ نَجِسٌ، وَلا الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الْقَبَائِحَ وَيُدَجِّلُونَ، بَلْ فَقَطِ الَّذِينَ كُتِبَتْ أَسْمَاؤُهُمْ فِي سِجِلِّ الْحَيَاةِ لِلْحَمَلِ!

പരന്ത്വപവിത്രം ഘൃണ്യകൃദ് അനൃതകൃദ് വാ കിമപി തന്മധ്യം ന പ്രവേക്ഷ്യതി മേഷശാവകസ്യ ജീവനപുസ്തകേ യേഷാം നാമാനി ലിഖിതാനി കേവലം ത ഏവ പ്രവേക്ഷ്യന്തി|

The New Jerusalem