< المَزامِير 123 >
إِلَيْكَ رَفَعْتُ عَيْنَيَّ يَاسَاكِناً فِي السَّمَاوَاتِ. | ١ 1 |
Veisu korkeimmassa Kuorissa. Minä nostan silmäni sinun tykös, joka asut taivaissa.
كَمَا تَتَعَلَّقُ عُيُونُ الْعَبِيدِ بِأَيْدِي سَادَتِهِمْ، وَعَيْنَا الْجَارِيَةِ بِيَدِ سَيِّدَتِهَا، هَكَذَا تَتَعَلَّقُ أَنْظَارُنَا بِالرَّبِّ إِلَهِنَا حَتَّى يَتَحَنَّنَ عَلَيْنَا. | ٢ 2 |
Katso, niinkuin palveliain silmät katsovat isäntänsä käsiin, niinkuin piikain silmät katsovat emäntäinsä käsiin, niin meidänkin silmämme katsovat Herraa meidän Jumalaamme, siihenasti että hän meitä armahtaa.
ارْحَمْنَا يَارَبُّ، ارْحَمْنَا، فَقَدْ شَبِعْنَا احْتِقَاراً. | ٣ 3 |
Ole meille armollinen, Herra, ole meille armollinen! sillä me olemme sangen täytetyt ylönkatseesta;
شَبِعَتْ نُفُوسُنَا كَثِيراً مِنْ هُزْءِ الْمُطْمَئِنِّينَ وَازْدِرَاءِ الْمُتَكَبِّرِينَ. | ٤ 4 |
Sangen täynnä on meidän sielumme rikasten pilkkaa ja ylpeiden ylönkatsetta.