المَزامِير 122

١ 1 فَرِحْتُ بِالْقَائِلِينَ لِي: لِنَذْهَبْ مَعاً إِلَى بَيْتِ الرَّبِّ.

Davidin veisu korkeimmassa Kuorissa. Minä iloitsen niistä, jotka minulle sanovat: että me menemme Herran huoneeseen,

٢ 2 تَقِفُ أَقْدَامُنَا الآنَ دَاخِلَ أَبْوَابِكِ يَاأُورُشَلِيمُ.

Ja että meidän jalkamme pitää seisoman sinun porteissas, Jerusalem.

٣ 3 أُورُشَلِيمُ الْمَبْنِيَّةُ كَمَدِينَةٍ مُتَمَاسِكَةٍ مُتَّحِدَةٍ.

Jerusalem on rakennettu kaupungiksi, johon on tuleminen kokoon,

٤ 4 إِلَيْهَا صَعِدَتِ الأَسْبَاطُ، أَسْبَاطُ الرَّبِّ لِتَرْفَعَ الشُّكْرَ لَهُ بِحَسَبِ أَوَامِرِهِ.

Että sukukunnat astuisivat sinne ylös, Herran sukukunnat, Israelille todistukseksi, kiittämään Herran nimeä.

٥ 5 هُنَاكَ نُصِبَتْ عُرُوشُ الْقَضَاءِ، عُرُوشُ آلِ دَاوُدَ.

Sillä siellä ovat istuimet rakennetut tuomittaa, Davidin huoneen istuimet.

٦ 6 صَلُّوا لأَجْلِ سَلاَمِ أُورُشَلِيمَ. لِيُفْلِحْ مُحِبُّوكِ وَيَطْمَئِنُّوا.

Toivottakaat Jerusalemille rauhaa: he menestyköön, jotka sinua rakastavat!

٧ 7 لِيَكُنِ السَّلاَمُ دَاخِلَ أَسْوَارِكِ، وَالأَمَانُ دَاخِلَ قُصُورِكِ.

Rauha olkoon sinun muureis sisällä, ja onni sinun huoneissas!

٨ 8 مِنْ أَجْلِ إِخْوَتِي وَأَصْحَابِي أَقُولُ: لِيَسُدْ فِيكِ سَلاَمٌ.

Minun veljieni ja ystäväini tähden minä toivotan nyt sinulle rauhaa!

٩ 9 مِنْ أَجْلِ الرَّبِّ إِلَهِنَا أَلْتَمِسُ لَكِ خَيْراً.

Herran meidän Jumalamme huoneen tähden etsin minä sinun parastas.