فِيلِبِّي 3

١ 1 وَبَعْدُ، يَا إِخْوَتِي، افْرَحُوا فِي الرَّبِّ. لَا يُزْعِجُنِي أَنْ أَكْتُبَ إِلَيْكُمْ بِالأُمُورِ نَفْسِهَا، فَإِنَّ ذَلِكَ يَجْعَلُكُمْ فِي مَأْمَنٍ.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, ശേഷേ വദാമി യൂയം പ്രഭാവാനന്ദത| പുനഃ പുനരേകസ്യ വചോ ലേഖനം മമ ക്ലേശദം നഹി യുഷ്മദർഥഞ്ച ഭ്രമനാശകം ഭവതി|

٢ 2 خُذُوا حِذْرَكُمْ مِنَ «الْكِلابِ»، مِنَ عُمَّالِ الشَّرِ، مِنْ الَّذِينَ يَبْتُرُونَ الْجَسَدَ.

യൂയം കുക്കുരേഭ്യഃ സാവധാനാ ഭവത ദുഷ്കർമ്മകാരിഭ്യഃ സാവധാനാ ഭവത ഛിന്നമൂലേഭ്യോ ലോകേഭ്യശ്ച സാവധാനാ ഭവത|

٣ 3 فَإِنَّنَا نَحْنُ أَهْلُ الْخِتَانِ الْحَقِّ، لأَنَّنَا إِنَّمَا نَعْبُدُ بِرُوحِ اللهِ وَنَفْتَخِرُ فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ، وَلا نَعْتَمِدُ عَلَى أُمُورِ الْجَسَدِ،

വയമേവ ഛിന്നത്വചോ ലോകാ യതോ വയമ് ആത്മനേശ്വരം സേവാമഹേ ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാ ശ്ലാഘാമഹേ ശരീരേണ ച പ്രഗൽഭതാം ന കുർവ്വാമഹേ|

٤ 4 مَعَ أَنَّ مِنْ حَقِّي أَنَا أَيْضاً أَنْ أَعْتَمِدَ عَلَيْهَا. فَإِنْ خَطَرَ عَلَى بَالِ أَحَدٍ أَنْ يَعْتَمِدَ عَلَى أُمُورِ الْجَسَدِ، فَأَنَا أَحَقُّ مِنْهُ:

കിന്തു ശരീരേ മമ പ്രഗൽഭതായാഃ കാരണം വിദ്യതേ, കശ്ചിദ് യദി ശരീരേണ പ്രഗൽഭതാം ചികീർഷതി തർഹി തസ്മാദ് അപി മമ പ്രഗൽഭതായാ ഗുരുതരം കാരണം വിദ്യതേ|

٥ 5 فَمِنْ جِهَةِ الْخِتَانِ، مَخْتُونٌ فِي الْيَوْمِ الثَّامِنِ مِنْ عُمْرِي؛ وَأَنَا مِنْ جِنْسِ إِسْرَائِيلَ، مِنْ سِبْطِ بِنْيَامِينَ، عِبْرَانِيٌّ مِنَ الْعِبْرَانِيِّينَ؛ وَمِنْ جِهَةِ الشَّرِيعَةِ، أَنَا فَرِّيسِيٌّ؛

യതോഽഹമ് അഷ്ടമദിവസേ ത്വക്ഛേദപ്രാപ്ത ഇസ്രായേല്വംശീയോ ബിന്യാമീനഗോഷ്ഠീയ ഇബ്രികുലജാത ഇബ്രിയോ വ്യവസ്ഥാചരണേ ഫിരൂശീ

٦ 6 وَمِنْ جِهَةِ الْحَمَاسَةِ، مُضْطَهِدٌ لِلْكَنِيسَةِ؛ وَمِنْ جِهَةِ الْبِرِّ الْمَطْلُوبِ فِي الشَّرِيعَةِ، كُنْتُ بِلا لَوْمٍ.

ധർമ്മോത്സാഹകാരണാത് സമിതേരുപദ്രവകാരീ വ്യവസ്ഥാതോ ലഭ്യേ പുണ്യേ ചാനിന്ദനീയഃ|

٧ 7 وَلَكِنْ، مَا كَانَ لِي مِنْ رِبْحٍ، فَقَدِ اعْتَبَرْتُهُ خَسَارَةً، مِنْ أَجْلِ الْمَسِيحِ.

കിന്തു മമ യദ്യത് ലഭ്യമ് ആസീത് തത് സർവ്വമ് അഹം ഖ്രീഷ്ടസ്യാനുരോധാത് ക്ഷതിമ് അമന്യേ|

٨ 8 بَلْ إِنِّي أَعْتَبِرُ كُلَّ شَيْءٍ خَسَارَةً، مِنْ أَجْلِ امْتِيَازِ مَعْرِفَةِ الْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبِّي؛ فَمِنْ أَجْلِهِ تَحَمَّلْتُ خَسَارَةَ كُلِّ شَيْءٍ، وَأَعْتَبِرُ كُلَّ شَيْءٍ نُفَايَةً، لِكَيْ أَرْبَحَ الْمَسِيحَ

കിഞ്ചാധുനാപ്യഹം മത്പ്രഭോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ യീശോ ർജ്ഞാനസ്യോത്കൃഷ്ടതാം ബുദ്ധ്വാ തത് സർവ്വം ക്ഷതിം മന്യേ|

٩ 9 وَيَكُونَ لِي فِيهِ مَقَامٌ، إِذْ لَيْسَ لِي بِرِّي الذَّاتِيُّ الْقَائِمُ عَلَى أَسَاسِ الشَّرِيعَةِ، بَلِ الْبِرُّ الآتِي مِنَ الإِيمَانِ بِالْمَسِيحِ، الْبِرُّ الَّذِي مِنْ عِنْدِ اللهِ عَلَى أَسَاسِ الإِيمَانِ.

യതോ ഹേതോരഹം യത് ഖ്രീഷ്ടം ലഭേയ വ്യവസ്ഥാതോ ജാതം സ്വകീയപുണ്യഞ്ച ന ധാരയൻ കിന്തു ഖ്രീഷ്ടേ വിശ്വസനാത് ലഭ്യം യത് പുണ്യമ് ഈശ്വരേണ വിശ്വാസം ദൃഷ്ട്വാ ദീയതേ തദേവ ധാരയൻ യത് ഖ്രീഷ്ടേ വിദ്യേയ തദർഥം തസ്യാനുരോധാത് സർവ്വേഷാം ക്ഷതിം സ്വീകൃത്യ താനി സർവ്വാണ്യവകരാനിവ മന്യേ|

١٠ 10 وَغَايَتِي أَنْ أَعْرِفَ الْمَسِيحَ وَقُوَّةَ قِيَامَتِهِ وَالشَّرِكَةَ فِي آلامِهِ؛ وَالتَّشَبُّهَ بِهِ فِي مَوْتِهِ،

യതോ ഹേതോരഹം ഖ്രീഷ്ടം തസ്യ പുനരുത്ഥിതേ ർഗുണം തസ്യ ദുഃഖാനാം ഭാഗിത്വഞ്ച ജ്ഞാത്വാ തസ്യ മൃത്യോരാകൃതിഞ്ച ഗൃഹീത്വാ

١١ 11 عَلَى رَجَاءِ الْقِيَامَةِ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ!

യേന കേനചിത് പ്രകാരേണ മൃതാനാം പുനരുത്ഥിതിം പ്രാപ്തും യതേ|

١٢ 12 لَسْتُ أَدَّعِي أَنِّي قَدْ نِلْتُ الْجَائِزَةَ أَوْ بَلَغْتُ الكَمَالَ. وَلَكِنِّي مَاأَزَالُ أَسْعَى لِاقْتِنَائِهَا، كَمَا أَنَّ الْمَسِيحَ يَسُوعَ قَدِ اقْتَنَانِي.

മയാ തത് സർവ്വമ് അധുനാ പ്രാപി സിദ്ധതാ വാലമ്ഭി തന്നഹി കിന്തു യദർഥമ് അഹം ഖ്രീഷ്ടേന ധാരിതസ്തദ് ധാരയിതും ധാവാമി|

١٣ 13 أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَنَا لَا أَعْتَبِرُ نَفْسِي قَدِ نِلْتُ الْجَائِزَةَ، وَلَكِنِّي أَفْعَلُ أَمْراً وَاحِداً: أَنْسَى مَا هُوَ وَرَاءُ وَأَتَقَدَّمُ إِلَى مَا هُوَ أَمَامُ،

ഹേ ഭ്രാതരഃ, മയാ തദ് ധാരിതമ് ഇതി ന മന്യതേ കിന്ത്വേതദൈകമാത്രം വദാമി യാനി പശ്ചാത് സ്ഥിതാനി താനി വിസ്മൃത്യാഹമ് അഗ്രസ്ഥിതാന്യുദ്ദിശ്യ

١٤ 14 إِذْ أَسْعَى إِلَى الْهَدَفِ، لِنَوَالِ تِلْكَ الْجَائِزَةِ الَّتِي يَدْعُونَا اللهُ إِلَيْهَا دَعْوَةً عُلْيَا فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

പൂർണയത്നേന ലക്ഷ്യം പ്രതി ധാവൻ ഖ്രീഷ്ടയീശുനോർദ്ധ്വാത് മാമ് ആഹ്വയത ഈശ്വരാത് ജേതൃപണം പ്രാപ്തും ചേഷ്ടേ|

١٥ 15 جَمِيعُ الْبَالِغِينَ فِينَا، لِيَكُنْ فِيهِمْ هَذَا الْفِكْرُ. وَإِنْ كَانَ فِيكُمْ غَيْرُ هَذَا الْفِكْرِ، فَذَلِكَ أَيْضاً سَيَكْشِفُهُ لَكُمُ اللهُ.

അസ്മാകം മധ്യേ യേ സിദ്ധാസ്തൈഃ സർവ്വൈസ്തദേവ ഭാവ്യതാം, യദി ച കഞ്ചന വിഷയമ് അധി യുഷ്മാകമ് അപരോ ഭാവോ ഭവതി തർഹീശ്വരസ്തമപി യുഷ്മാകം പ്രതി പ്രകാശയിഷ്യതി|

١٦ 16 إِنَّمَا، لِنُواصِلِ السَّيْرَ مِنْ حَيْثُ قَدْ وَصَلْنَا، فِي الْمَنْهَجِ نَفْسِهِ.

കിന്തു വയം യദ്യദ് അവഗതാ ആസ്മസ്തത്രാസ്മാഭിരേകോ വിധിരാചരിതവ്യ ഏകഭാവൈ ർഭവിതവ്യഞ്ച|

١٧ 17 كُونُوا جَمِيعاً، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، مُقْتَدِينَ بِي؛ وَلاحِظُوا الَّذِينَ يَسْلُكُونَ بِحَسَبِ الْقُدْوَةِ الَّتِي تَرَوْنَهَا فِينَا.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം മമാനുഗാമിനോ ഭവത വയഞ്ച യാദൃഗാചരണസ്യ നിദർശനസ്വരൂപാ ഭവാമസ്താദൃഗാചാരിണോ ലോകാൻ ആലോകയധ്വം|

١٨ 18 فَإِنَّ كَثِيرِينَ مِمَّنَ يَسْلُكُونَ بَيْنَكُمْ، وَقَدْ ذَكَرْتُهُمْ لَكُمْ مِرَاراً وَأَذْكُرُهُمُ الآنَ أَيْضاً بَاكِياً، إِنَّمَا هُمْ أَعْدَاءُ لِصَلِيبِ الْمَسِيحِ.

യതോഽനേകേ വിപഥേ ചരന്തി തേ ച ഖ്രീഷ്ടസ്യ ക്രുശസ്യ ശത്രവ ഇതി പുരാ മയാ പുനഃ പുനഃ കഥിതമ് അധുനാപി രുദതാ മയാ കഥ്യതേ|

١٩ 19 الَّذِينَ مَصِيرُهُمُ الْهَلاكُ، وَإِلهُهُمْ بُطُونُهُمْ، وَفَخْرُهُمْ فِي خِزْيِهِمْ، وَفِكْرُهُمْ مُنْصَرِفٌ إِلَى الأُمُورِ الأَرْضِيَّةِ.

തേഷാം ശേഷദശാ സർവ്വനാശ ഉദരശ്ചേശ്വരോ ലജ്ജാ ച ശ്ലാഘാ പൃഥിവ്യാഞ്ച ലഗ്നം മനഃ|

٢٠ 20 أَمَّا نَحْنُ، فَإِنَّ وَطَنَنَا فِي السَّمَاوَاتِ الَّتِي مِنْهَا نَنْتَظِرُ عَوْدَةَ مُخَلِّصِنَا الرَّبِّ يَسُوعَ الْمَسِيحِ،

കിന്ത്വസ്മാകം ജനപദഃ സ്വർഗേ വിദ്യതേ തസ്മാച്ചാഗമിഷ്യന്തം ത്രാതാരം പ്രഭും യീശുഖ്രീഷ്ടം വയം പ്രതീക്ഷാമഹേ|

٢١ 21 الَّذِي سَيُحَوِّلُ جَسَدَنَا الْوَضِيعَ إِلَى صُورَةٍ مُطَابِقَةٍ لِجَسَدِهِ الْمَجِيدِ، وَفْقاً لِعَمَلِ قُدْرَتِهِ عَلَى إِخْضَاعِ كُلِّ شَيْءٍ لِنَفْسِهِ.

സ ച യയാ ശക്ത്യാ സർവ്വാണ്യേവ സ്വസ്യ വശീകർത്തും പാരയതി തയാസ്മാകമ് അധമം ശരീരം രൂപാന്തരീകൃത്യ സ്വകീയതേജോമയശരീരസ്യ സമാകാരം കരിഷ്യതി|