فِيلِبِّي 2

١ 1 فَمَادَامَ لَنَا التَّشْجِيعُ فِي الْمَسِيحِ، وَالتَّعْزِيَةُ فِي الْمَحَبَّةِ، وَالشَّرِكَةُ فِي الرُّوحِ، وَلَنَا الْمَرَاحِمُ وَالْحُنُوُّ،

ഖ്രീഷ്ടാദ് യദി കിമപി സാന്ത്വനം കശ്ചിത് പ്രേമജാതോ ഹർഷഃ കിഞ്ചിദ് ആത്മനഃ സമഭാഗിത്വം കാചിദ് അനുകമ്പാ കൃപാ വാ ജായതേ തർഹി യൂയം മമാഹ്ലാദം പൂരയന്ത

٢ 2 فَتَمِّمُوا فَرَحِي بِأَنْ يَكُونَ لَكُمْ رَأْيٌ وَاحِدٌ وَمَحَبَّةٌ وَاحِدَةٌ وَنَفْسٌ وَاحِدَةٌ وَفِكْرٌ وَاحِدٌ.

ഏകഭാവാ ഏകപ്രേമാണ ഏകമനസ ഏകചേഷ്ടാശ്ച ഭവത|

٣ 3 لَا يَكُنْ بَيْنَكُمْ شَيْءٌ بِرُوحِ التَّحَزُّبِ وَالاِفْتِخَارِ الْبَاطِلِ، بَلْ بِالتَّوَاضُعِ لِيَعْتَبِرْ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ غَيْرَهُ أَفْضَلَ كَثِيراً مِنْ نَفْسِهِ،

വിരോധാദ് ദർപാദ് വാ കിമപി മാ കുരുത കിന്തു നമ്രതയാ സ്വേഭ്യോഽപരാൻ വിശിഷ്ടാൻ മന്യധ്വം|

٤ 4 مُهْتَمّاً لَا بِمَصْلَحَتِهِ الْخَاصَّةِ بَلْ بِمَصَالِحِ الآخَرِينَ أَيْضاً.

കേവലമ് ആത്മഹിതായ ന ചേഷ്ടമാനാഃ പരഹിതായാപി ചേഷ്ടധ്വം|

٥ 5 فَلْيَكُنْ فِيكُمْ هَذَا الْفِكْرُ الَّذِي فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

ഖ്രീഷ്ടസ്യ യീശോ ര്യാദൃശഃ സ്വഭാവോ യുഷ്മാകമ് അപി താദൃശോ ഭവതു|

٦ 6 إِذْ إِنَّهُ، وَهُوَ الْكَائِنُ فِي هَيْئَةِ اللهِ، لَمْ يَعْتَبِرْ مُسَاوَاتَهُ لِلهِ خُلْسَةً، أَوْ غَنِيمَةً يُتَمَسَّكُ بِها؛

സ ഈശ്വരരൂപീ സൻ സ്വകീയാമ് ഈശ്വരതുല്യതാം ശ്ലാഘാസ്പദം നാമന്യത,

٧ 7 بَلْ أَخْلَى نَفْسَهُ، مُتَّخِذاً صُورَةَ عَبْدٍ، صَائِراً شَبِيهاً بِالْبَشَرِ؛

കിന്തു സ്വം ശൂന്യം കൃത്വാ ദാസരൂപീ ബഭൂവ നരാകൃതിം ലേഭേ ച|

٨ 8 وَإِذْ ظَهَرَ بِهَيْئَةِ إِنْسَانٍ، أَمْعَنَ فِي الاِتِّضَاعِ، وَكَانَ طَائِعاً حَتَّى الْمَوْتِ، مَوْتِ الصَّلِيبِ.

ഇത്ഥം നരമൂർത്തിമ് ആശ്രിത്യ നമ്രതാം സ്വീകൃത്യ മൃത്യോരർഥതഃ ക്രുശീയമൃത്യോരേവ ഭോഗായാജ്ഞാഗ്രാഹീ ബഭൂവ|

٩ 9 لِذَلِكَ أَيْضاً رَفَّعَهُ اللهُ عَالِياً، وَأَعْطَاهُ الاِسْمَ الَّذِي يَفُوقُ كُلَّ اسْمٍ،

തത്കാരണാദ് ഈശ്വരോഽപി തം സർവ്വോന്നതം ചകാര യച്ച നാമ സർവ്വേഷാം നാമ്നാം ശ്രേഷ്ഠം തദേവ തസ്മൈ ദദൗ,

١٠ 10 لِكَيْ تَنْحَنِيَ سُجُوداً لاِسْمِ يَسُوعَ كُلُّ رُكْبَةٍ، سَوَاءٌ فِي السَّمَاءِ أَمْ عَلَى الأَرْضِ أَمْ تَحْتَ الأَرْضِ،

തതസ്തസ്മൈ യീശുനാമ്നേ സ്വർഗമർത്യപാതാലസ്ഥിതൈഃ സർവ്വൈ ർജാനുപാതഃ കർത്തവ്യഃ,

١١ 11 وَلِكَيْ يَعْتَرِفَ كُلُّ لِسَانٍ بِأَنَّ يَسُوعَ الْمَسِيحَ هُوَ الرَّبُّ، لِمَجْدِ اللهِ الآبِ.

താതസ്ഥേശ്വരസ്യ മഹിമ്നേ ച യീശുഖ്രീഷ്ടഃ പ്രഭുരിതി ജിഹ്വാഭിഃ സ്വീകർത്തവ്യം|

١٢ 12 إِذَنْ، يَا أَحِبَّائِي، كَمَا كُنْتُمْ تُطِيعُونَ دَائِماً، لَا كَمَا لَوْ أَنَّنِي حَاضِرٌ وَحَسْبُ، بَلْ بِالأَحْرَى كَثِيراً الآنَ وَأَنَا غَائِبٌ، كَذَلِكَ اسْعَوْا لِتَتْمِيمِ خَلاصِكُمْ بِخَوْفٍ وَارْتِعَادٍ،

അതോ ഹേ പ്രിയതമാഃ, യുഷ്മാഭി ര്യദ്വത് സർവ്വദാ ക്രിയതേ തദ്വത് കേവലേ മമോപസ്ഥിതികാലേ തന്നഹി കിന്ത്വിദാനീമ് അനുപസ്ഥിതേഽപി മയി ബഹുതരയത്നേനാജ്ഞാം ഗൃഹീത്വാ ഭയകമ്പാഭ്യാം സ്വസ്വപരിത്രാണം സാധ്യതാം|

١٣ 13 لأَنَّ اللهَ هُوَ الَّذِي يُنْشِئُ فِيكُمُ الإِرَادَةَ وَالْعَمَلَ لأَجْلِ مَرْضَاتِهِ.

യത ഈശ്വര ഏവ സ്വകീയാനുരോധാദ് യുഷ്മന്മധ്യേ മനസ്കാമനാം കർമ്മസിദ്ധിഞ്ച വിദധാതി|

١٤ 14 فَافْعَلُوا كُلَّ شَيْءٍ دُونَ تَذَمُّرٍ أَوْ جِدَالٍ،

യൂയം കലഹവിവാദർവിജതമ് ആചാരം കുർവ്വന്തോഽനിന്ദനീയാ അകുടിലാ

١٥ 15 لِتَكُونُوا بِلا أَذىً وَبُسَطَاءَ، أَوْلاداً لِلهِ لَا يُعَابُونَ بِشَيْءٍ فِي وَسَطِ جِيلٍ مُنْحَرِفٍ فَاسِدٍ، تُضِيئُونَ بَيْنَهُمْ كَأَنْوَارٍ فِي الْعَالَمِ،

ഈശ്വരസ്യ നിഷ്കലങ്കാശ്ച സന്താനാഇവ വക്രഭാവാനാം കുടിലാചാരിണാഞ്ച ലോകാനാം മധ്യേ തിഷ്ഠത,

١٦ 16 حَامِليِنَ كَلِمَةَ الْحَيَاةِ، لِتَكُونُوا فِي يَوْمِ الْمَسِيحِ مَوْضِعَ فَخْرٍ بِأَنِّي مَا سَعَيْتُ بَاطِلاً وَلا اجْتَهَدْتُ عَبَثاً.

യതസ്തേഷാം മധ്യേ യൂയം ജീവനവാക്യം ധാരയന്തോ ജഗതോ ദീപകാ ഇവ ദീപ്യധ്വേ| യുഷ്മാഭിസ്തഥാ കൃതേ മമ യത്നഃ പരിശ്രമോ വാ ന നിഷ്ഫലോ ജാത ഇത്യഹം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദിനേ ശ്ലാഘാം കർത്തും ശക്ഷ്യാമി|

١٧ 17 حَتَّى لَوْ سُفِكَ دَمِي سَكِيباً فَوْقَ ذَبِيحَةِ إِيمَانِكُمْ وَخِدْمَتِهِ، فَإِنِّي أَفْرَحُ وَأَبْتَهِجُ مَعَكُمْ جَمِيعاً.

യുഷ്മാകം വിശ്വാസാർഥകായ ബലിദാനായ സേവനായ ച യദ്യപ്യഹം നിവേദിതവ്യോ ഭവേയം തഥാപി തേനാനന്ദാമി സർവ്വേഷാം യുഷ്മാകമ് ആനന്ദസ്യാംശീ ഭവാമി ച|

١٨ 18 هكَذَا أَيْضاً افْرَحُوا أَنْتُمْ، وَابْتَهِجُوا مَعِي.

തദ്വദ് യൂയമപ്യാനന്ദത മദീയാനന്ദസ്യാംശിനോ ഭവത ച|

١٩ 19 غَيْرَ أَنِّي أَرْجُو فِي الرَّبِّ يَسُوعَ أَنْ أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ تِيمُوثَاوُسَ عَنْ قَرِيبٍ، لِكَيْ تَطِيبَ نَفْسِي بِمَعْرِفَةِ أَحْوَالِكُمْ.

യുഷ്മാകമ് അവസ്ഥാമ് അവഗത്യാഹമപി യത് സാന്ത്വനാം പ്രാപ്നുയാം തദർഥം തീമഥിയം ത്വരയാ യുഷ്മത്സമീപം പ്രേഷയിഷ്യാമീതി പ്രഭൗ പ്രത്യാശാം കുർവ്വേ|

٢٠ 20 فَلَيْسَ عِنْدِي أَحَدٌ غَيْرَهُ يَهْتَمُّ مِثْلِي بِأَحْوَالِكُمْ بِإِخْلاصٍ.

യഃ സത്യരൂപേണ യുഷ്മാകം ഹിതം ചിന്തയതി താദൃശ ഏകഭാവസ്തസ്മാദന്യഃ കോഽപി മമ സന്നിധൗ നാസ്തി|

٢١ 21 فَإِنَّ الْجَمِيعَ يَسْعَوْنَ وَرَاءَ مَصَالِحِهِمِ الْخَاصَّةِ، لَا لأَجْلِ الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

യതോഽപരേ സർവ്വേ യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിഷയാൻ ന ചിന്തയന്ത ആത്മവിഷയാൻ ചിന്തയന്തി|

٢٢ 22 أَمَّا تِيمُوثَاوُسُ، فَأَنْتُمْ تَعْرِفُونَ أَنَّهُ مُخْتَبَرٌ، إِذْ خَدَمَ مَعِي فِي التَّبْشِيرِ بِالإِنْجِيلِ كَأَنَّهُ وَلَدٌ يُعَاوِنُ أَبَاهُ.

കിന്തു തസ്യ പരീക്ഷിതത്വം യുഷ്മാഭി ർജ്ഞായതേ യതഃ പുത്രോ യാദൃക് പിതുഃ സഹകാരീ ഭവതി തഥൈവ സുസംവാദസ്യ പരിചര്യ്യായാം സ മമ സഹകാരീ ജാതഃ|

٢٣ 23 فَإِيَّاهُ أَرْجُو أَنْ أُرْسِلَ حَالَمَا يَتَبَيَّنُ لِي كَيْفَ سَتَجْرِي أَحْوَالِي.

അതഏവ മമ ഭാവിദശാം ജ്ഞാത്വാ തത്ക്ഷണാത് തമേവ പ്രേഷയിതും പ്രത്യാശാം കുർവ്വേ

٢٤ 24 وَلَكِنَّ لِي ثِقَةً فِي الرَّبِّ بِأَنِّي، أَنَا نَفْسِي، سَآتِي إِلَيْكُمْ عَنْ قَرِيبٍ.

സ്വയമ് അഹമപി തൂർണം യുഷ്മത്സമീപം ഗമിഷ്യാമീത്യാശാം പ്രഭുനാ കുർവ്വേ|

٢٥ 25 إِلّا أَنِّي رَأَيْتُ مِنَ الضَّرُورِيِّ أَنْ أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ أَبَفْرُودِيتُسَ، أَخِي وَمُعَاوِنِي وَرَفِيقِي فِي الْكِفَاحِ، وَالْمُرْسَلَ مِنْ قِبَلِكُمْ عَامِلاً عَلَى سَدِّ حَاجَتِي،

അപരം യ ഇപാഫ്രദീതോ മമ ഭ്രാതാ കർമ്മയുദ്ധാഭ്യാം മമ സഹായശ്ച യുഷ്മാകം ദൂതോ മദീയോപകാരായ പ്രതിനിധിശ്ചാസ്തി യുഷ്മത്സമീപേ തസ്യ പ്രേഷണമ് ആവശ്യകമ് അമന്യേ|

٢٦ 26 إِذْ كَانَ مُشْتَاقاً إِلَيْكُمْ جَمِيعاً، وَمُكْتَئِباً لِسَمَاعِكُمْ بِمَرَضِهِ.

യതഃ സ യുഷ്മാൻ സർവ്വാൻ അകാങ്ക്ഷത യുഷ്മാഭിസ്തസ്യ രോഗസ്യ വാർത്താശ്രാവീതി ബുദ്ധ്വാ പര്യ്യശോചച്ച|

٢٧ 27 فَقَدْ مَرِضَ حَتَّى أَشْرَفَ عَلَى الْمَوْتِ، وَلَكِنَّ اللهَ أَشْفَقَ عَلَيْهِ، وَلَيْسَ عَلَيْهِ وَحْدَهُ، بَلْ عَلَيَّ أَنَا أَيْضاً، لِئَلّا يُصِيبَنِي حُزْنٌ عَلَى حُزْنٍ.

സ പീഡയാ മൃതകൽപോഽഭവദിതി സത്യം കിന്ത്വീശ്വരസ്തം ദയിതവാൻ മമ ച ദുഃഖാത് പരം പുനർദുഃഖം യന്ന ഭവേത് തദർഥം കേവലം തം ന ദയിത്വാ മാമപി ദയിതവാൻ|

٢٨ 28 لِذَلِكَ عَجَّلْتُ كَثِيراً فِي إِرْسَالِهِ إِلَيْكُمْ، حَتَّى إِذَا رَأَيْتُمُوهُ مِنْ جَدِيدٍ تَفْرَحُونَ أَنْتُمْ وَأَكُونُ أَنَا أَقَلَّ حُزْناً.

അതഏവ യൂയം തം വിലോക്യ യത് പുനരാനന്ദേത മമാപി ദുഃഖസ്യ ഹ്രാസോ യദ് ഭവേത് തദർഥമ് അഹം ത്വരയാ തമ് അപ്രേഷയം|

٢٩ 29 فَاقْبَلُوهُ إِذَنْ فِي الرَّبِّ بِكُلِّ فَرَحٍ، وَعَامِلُوا أَمْثَالَهُ بِالإِكْرَامِ.

അതോ യൂയം പ്രഭോഃ കൃതേ സമ്പൂർണേനാനന്ദേന തം ഗൃഹ്ലീത താദൃശാൻ ലോകാംശ്ചാദരണീയാൻ മന്യധ്വം|

٣٠ 30 فَإِنَّهُ مِنْ أَجْلِ عَمَلِ الْمَسِيحِ أَشْرَفَ عَلَى الْمَوْتِ، مُخَاطِراً بِحَيَاتِهِ لِيَسُدَّ مَا نَقَصَ مِنْ خِدْمَتِكُمْ لِي.

യതോ മമ സേവനേ യുഷ്മാകം ത്രുടിം പൂരയിതും സ പ്രാണാൻ പണീകൃത്യ ഖ്രീഷ്ടസ്യ കാര്യ്യാർഥം മൃതപ്രായേഽഭവത്|