مَتَّى 5
| وَإِذْ رَأَى جُمُوعَ النَّاسِ، صَعِدَ إِلَى الْجَبَلِ. وَمَا إِنْ جَلَسَ، حَتَّى اقْتَرَبَ إِلَيْهِ تَلامِيذُهُ. | ١ 1 |
അനന്തരം സ ജനനിവഹം നിരീക്ഷ്യ ഭൂധരോപരി വ്രജിത്വാ സമുപവിവേശ|
| فَتَكَلَّمَ وَأَخَذَ يُعَلِّمُهُمْ. فَقَالَ: | ٢ 2 |
തദാനീം ശിഷ്യേഷു തസ്യ സമീപമാഗതേഷു തേന തേഭ്യ ഏഷാ കഥാ കഥ്യാഞ്ചക്രേ|
| «طُوبَى لِلْمَسَاكِينِ بِالرُّوحِ، فَإِنَّ لَهُمْ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ. | ٣ 3 |
അഭിമാനഹീനാ ജനാ ധന്യാഃ, യതസ്തേ സ്വർഗീയരാജ്യമ് അധികരിഷ്യന്തി|
| طُوبَى لِلْحَزَانَى، فَإِنَّهُمْ يَتَعَزَّوْنَ. | ٤ 4 |
ഖിദ്യമാനാ മനുജാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ സാന്ത്വനാം പ്രാപ്സന്തി|
| طُوبَى لِلْوُدَعَاءِ، فَإِنَّهُمْ سَيَرِثُونَ الأَرْضَ. | ٥ 5 |
നമ്രാ മാനവാശ്ച ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ മേദിനീമ് അധികരിഷ്യന്തി|
| طُوبَى لِلْجِيَاعِ وَالْعِطَاشِ إِلَى الْبِرِّ، فَإِنَّهُمْ سَيُشْبَعُونَ. | ٦ 6 |
ധർമ്മായ ബുഭുക്ഷിതാഃ തൃഷാർത്താശ്ച മനുജാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ പരിതർപ്സ്യന്തി|
| طُوبَى لِلرُّحَمَاءِ، فَإِنَّهُمْ سَيُرْحَمُونَ. | ٧ 7 |
കൃപാലവോ മാനവാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ കൃപാം പ്രാപ്സ്യന്തി|
| طُوبَى للأَنْقِيَاءِ الْقَلْبِ، فَإِنَّهُمْ سَيَرَوْنَ اللهَ. | ٨ 8 |
നിർമ്മലഹൃദയാ മനുജാശ്ച ധന്യാഃ, യസ്മാത് ത ഈശ്ചരം ദ്രക്ഷ്യന്തി|
| طُوبَى لِصَانِعِي السَّلامِ، فَإِنَّهُمْ سَيُدْعَوْنَ أَبْنَاءَ اللهِ. | ٩ 9 |
മേലയിതാരോ മാനവാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് ത ഈശ്ചരസ്യ സന്താനത്വേന വിഖ്യാസ്യന്തി|
| طُوبَى لِلْمُضْطَهَدِينَ مِنْ أَجْلِ الْحَقِّ، فَإِنَّ لَهُمْ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ. | ١٠ 10 |
ധർമ്മകാരണാത് താഡിതാ മനുജാ ധന്യാ, യസ്മാത് സ്വർഗീയരാജ്യേ തേഷാമധികരോ വിദ്യതേ|
| طُوبَى لَكُمْ مَتَى أَهَانَكُمُ النَّاسُ وَاضْطَهَدُوكُمْ، وَقَالُوا عَلَيْكُمْ مِنْ أَجْلِي كُلَّ سُوءٍ كَاذِبِينَ. | ١١ 11 |
യദാ മനുജാ മമ നാമകൃതേ യുഷ്മാൻ നിന്ദന്തി താഡയന്തി മൃഷാ നാനാദുർവ്വാക്യാനി വദന്തി ച, തദാ യുയം ധന്യാഃ|
| اِفْرَحُوا وَتَهَلَّلُوا، فَإِنَّ مُكَافَأَتَكُمْ فِي السَّمَاوَاتِ عَظِيمَةٌ. فَإِنَّهُمْ هكَذَا اضْطَهَدُوا الأَنْبِيَاءَ مِنْ قَبْلِكُمْ! | ١٢ 12 |
തദാ ആനന്ദത, തഥാ ഭൃശം ഹ്ലാദധ്വഞ്ച, യതഃ സ്വർഗേ ഭൂയാംസി ഫലാനി ലപ്സ്യധ്വേ; തേ യുഷ്മാകം പുരാതനാൻ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോഽപി താദൃഗ് അതാഡയൻ|
| أَنْتُمْ مِلْحُ الأَرْضِ. فَإِذَا فَسَدَ الْمِلْحُ، فَمَاذَا يُعِيدُ إِلَيْهِ مُلُوحَتَهُ؟ إِنَّهُ لَا يَعُودُ يَصْلُحُ لِشَيْءٍ إِلّا لأَنْ يُطْرَحَ خَارِجاً لِتَدُوسَهُ النَّاسُ! | ١٣ 13 |
യുയം മേദിന്യാം ലവണരൂപാഃ, കിന്തു യദി ലവണസ്യ ലവണത്വമ് അപയാതി, തർഹി തത് കേന പ്രകാരേണ സ്വാദുയുക്തം ഭവിഷ്യതി? തത് കസ്യാപി കാര്യ്യസ്യായോഗ്യത്വാത് കേവലം ബഹിഃ പ്രക്ഷേപ്തും നരാണാം പദതലേന ദലയിതുഞ്ച യോഗ്യം ഭവതി|
| أَنْتُمْ نُورُ الْعَالَمِ. لَا يُمْكِنُ أَنْ تُخْفَى مَدِينَةٌ مَبْنِيَّةٌ عَلَى جَبَلٍ؛ | ١٤ 14 |
യൂയം ജഗതി ദീപ്തിരൂപാഃ, ഭൂധരോപരി സ്ഥിതം നഗരം ഗുപ്തം ഭവിതും നഹി ശക്ഷ്യതി|
| وَلا يُضِيءُ النَّاسُ مِصْبَاحاً ثُمَّ يَضَعُونَهُ تَحْتَ مِكْيَالٍ، بَلْ يَضَعُونَهُ فِي مَكَانٍ مُرْتَفِعٍ لِيُضِيءَ لِجَمِيعِ مَنْ فِي الْبَيْتِ. | ١٥ 15 |
അപരം മനുജാഃ പ്രദീപാൻ പ്രജ്വാല്യ ദ്രോണാധോ ന സ്ഥാപയന്തി, കിന്തു ദീപാധാരോപര്യ്യേവ സ്ഥാപയന്തി, തേന തേ ദീപാ ഗേഹസ്ഥിതാൻ സകലാൻ പ്രകാശയന്തി|
| هكَذَا، فَلْيُضِئْ نُورُكُمْ أَمَامَ النَّاسِ، لِيَرَوْا أَعْمَالَكُمُ الْحَسَنَةَ وَيُمَجِّدُوا أَبَاكُمُ الَّذِي فِي السَّمَاوَاتِ. | ١٦ 16 |
യേന മാനവാ യുഷ്മാകം സത്കർമ്മാണി വിലോക്യ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥം പിതരം ധന്യം വദന്തി, തേഷാം സമക്ഷം യുഷ്മാകം ദീപ്തിസ്താദൃക് പ്രകാശതാമ്|
| لَا تَظُنُّوا أَنِّي جِئْتُ لأُلْغِيَ الشَّرِيعَةَ أَوِ الأَنْبِيَاءَ. مَا جِئْتُ لأُلْغِيَ، بَلْ لأُكَمِّلَ. | ١٧ 17 |
അഹം വ്യവസ്ഥാം ഭവിഷ്യദ്വാക്യഞ്ച ലോപ്തുമ് ആഗതവാൻ, ഇത്ഥം മാനുഭവത, തേ ദ്വേ ലോപ്തും നാഗതവാൻ, കിന്തു സഫലേ കർത്തുമ് ആഗതോസ്മി|
| فَالْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِلَى أَنْ تَزُولَ الأَرْضُ وَالسَّمَاءُ، لَنْ يَزُولَ حَرْفٌ وَاحِدٌ أَوْ نُقْطَةٌ وَاحِدَةٌ مِنَ الشَّرِيعَةِ، حَتَّى يَتِمَّ كُلُّ شَيْءٍ. | ١٨ 18 |
അപരം യുഷ്മാൻ അഹം തഥ്യം വദാമി യാവത് വ്യോമമേദിന്യോ ർധ്വംസോ ന ഭവിഷ്യതി, താവത് സർവ്വസ്മിൻ സഫലേ ന ജാതേ വ്യവസ്ഥായാ ഏകാ മാത്രാ ബിന്ദുരേകോപി വാ ന ലോപ്സ്യതേ|
| فَأَيُّ مَنْ خَالَفَ وَاحِدَةً مِنْ هَذِهِ الْوَصَايَا الصُّغْرَى، وَعَلَّمَ النَّاسَ أَنْ يَفْعَلُوا فِعْلَهُ، يُدْعَى الأَصْغَرَ فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ. وَأَمَّا مَنْ عَمِلَ بِها وَعَلَّمَهَا، فَيُدْعَى عَظِيماً فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ. | ١٩ 19 |
തസ്മാത് യോ ജന ഏതാസാമ് ആജ്ഞാനാമ് അതിക്ഷുദ്രാമ് ഏകാജ്ഞാമപീ ലംഘതേ മനുജാംഞ്ച തഥൈവ ശിക്ഷയതി, സ സ്വർഗീയരാജ്യേ സർവ്വേഭ്യഃ ക്ഷുദ്രത്വേന വിഖ്യാസ്യതേ, കിന്തു യോ ജനസ്താം പാലയതി, തഥൈവ ശിക്ഷയതി ച, സ സ്വർഗീയരാജ്യേ പ്രധാനത്വേന വിഖ്യാസ്യതേ|
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ لَمْ يَزِدْ صَلاحُكُمْ عَلَى صَلاحِ الْكَتَبَةِ والْفَرِّيسِيِّينَ، فَلَنْ تَدْخُلُوا مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ أَبَداً. | ٢٠ 20 |
അപരം യുഷ്മാൻ അഹം വദാമി, അധ്യാപകഫിരൂശിമാനവാനാം ധർമ്മാനുഷ്ഠാനാത് യുഷ്മാകം ധർമ്മാനുഷ്ഠാനേ നോത്തമേ ജാതേ യൂയമ് ഈശ്വരീയരാജ്യം പ്രവേഷ്ടും ന ശക്ഷ്യഥ|
| سَمِعْتُمْ أَنَّهُ قِيلَ لِلأَقْدَمِينَ: لَا تَقْتُلْ! وَمَنْ قَتَلَ يَسْتَحِقُّ الْمُحَاكَمَةَ. | ٢١ 21 |
അപരഞ്ച ത്വം നരം മാ വധീഃ, യസ്മാത് യോ നരം ഹന്തി, സ വിചാരസഭായാം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി, പൂർവ്വകാലീനജനേഭ്യ ഇതി കഥിതമാസീത്, യുഷ്മാഭിരശ്രാവി|
| أَمَّا أَنَا فَأَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ مَنْ يَغْضَبُ عَلَى أَخِيهِ، يَسْتَحِقُّ الْمُحَاكَمَةَ؛ وَمَنْ يَقُولُ لأَخِيهِ: يَا تَافِهُ! يَسْتَحِقُّ الْمُثُولَ أَمَامَ الْمَجْلِسِ الأَعْلَى؛ وَمَنْ يَقُولُ: يَا أَحْمَقُ! يَسْتَحِقُّ نَارَ جَهَنَّمَ! (Geenna g1067) | ٢٢ 22 |
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യഃ കശ്ചിത് കാരണം വിനാ നിജഭ്രാത്രേ കുപ്യതി, സ വിചാരസഭായാം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി; യഃ കശ്ചിച്ച സ്വീയസഹജം നിർബ്ബോധം വദതി, സ മഹാസഭായാം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി; പുനശ്ച ത്വം മൂഢ ഇതി വാക്യം യദി കശ്ചിത് സ്വീയഭ്രാതരം വക്തി, തർഹി നരകാഗ്നൗ സ ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി| (Geenna g1067)
| فَإِذَا جِئْتَ بِتَقْدِمَتِكَ إِلَى الْمَذْبَحِ، وَهُنَاكَ تَذَكَّرْتَ أَنَّ لأَخِيكَ شَيْئاً عَلَيْكَ، | ٢٣ 23 |
അതോ വേദ്യാഃ സമീപം നിജനൈവേദ്യേ സമാനീതേഽപി നിജഭ്രാതരം പ്രതി കസ്മാച്ചിത് കാരണാത് ത്വം യദി ദോഷീ വിദ്യസേ, തദാനീം തവ തസ്യ സ്മൃതി ർജായതേ ച,
| فَاتْرُكْ تَقْدِمَتَكَ أَمَامَ الْمَذْبَحِ، وَاذْهَبْ أَوَّلاً وَصَالِحْ أَخَاكَ، ثُمَّ ارْجِعْ وَقَدِّمْ تَقْدِمَتَكَ. | ٢٤ 24 |
തർഹി തസ്യാ വേദ്യാഃ സമീപേ നിജനൈവൈദ്യം നിധായ തദൈവ ഗത്വാ പൂർവ്വം തേന സാർദ്ധം മില, പശ്ചാത് ആഗത്യ നിജനൈവേദ്യം നിവേദയ|
| سَارِعْ إِلَى اسْتِرْضَاءِ خَصْمِكَ وَأَنْتَ مَعَهُ فِي الطَّرِيقِ إِلَى الْمَحْكَمَةِ، قَبْلَ أَنْ يُسَلِّمَكَ الْخَصْمُ إِلَى الْقَاضِي، فَيُسَلِّمَكَ الْقَاضِي إِلَى الشُّرَطِيِّ، فَيُلْقِيَكَ فِي السِّجْنِ. | ٢٥ 25 |
അന്യഞ്ച യാവത് വിവാദിനാ സാർദ്ധം വർത്മനി തിഷ്ഠസി, താവത് തേന സാർദ്ധം മേലനം കുരു; നോ ചേത് വിവാദീ വിചാരയിതുഃ സമീപേ ത്വാം സമർപയതി വിചാരയിതാ ച രക്ഷിണഃ സന്നിധൗ സമർപയതി തദാ ത്വം കാരായാം ബധ്യേഥാഃ|
| وَالْحَقَّ أَقُولُ لَكَ إِنَّكَ لَنْ تَخْرُجَ مِنَ السِّجْنِ حَتَّى تُوْفِيَ الْفَلْسَ الأَخِيرَ! | ٢٦ 26 |
തർഹി ത്വാമഹം തഥ്ഥം ബ്രവീമി, ശേഷകപർദകേഽപി ന പരിശോധിതേ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് കദാപി ബഹിരാഗന്തും ന ശക്ഷ്യസി|
| وَسَمِعْتُمْ أَنَّهُ قِيلَ: لَا تَزْنِ! | ٢٧ 27 |
അപരം ത്വം മാ വ്യഭിചര, യദേതദ് വചനം പൂർവ്വകാലീനലോകേഭ്യഃ കഥിതമാസീത്, തദ് യൂയം ശ്രുതവന്തഃ;
| أَمَّا أَنَا فَأَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ مَنْ يَنْظُرُ إِلَى امْرَأَةٍ بِقَصْدِ أَنْ يَشْتَهِيَهَا، فَقَدْ زَنَى بِها فِي قَلْبِهِ! | ٢٨ 28 |
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യദി കശ്ചിത് കാമതഃ കാഞ്ചന യോഷിതം പശ്യതി, തർഹി സ മനസാ തദൈവ വ്യഭിചരിതവാൻ|
| فَإِنْ كَانَتْ عَيْنُكَ الْيُمْنَى فَخّاً لَكَ، فَاقْلَعْهَا وَارْمِهَا عَنْكَ، فَخَيْرٌ لَكَ أَنْ تَفْقِدَ عُضْواً مِنْ أَعْضَائِكَ وَلا يُطْرَحَ جَسَدُكَ كُلُّهُ فِي جَهَنَّمَ! (Geenna g1067) | ٢٩ 29 |
തസ്മാത് തവ ദക്ഷിണം നേത്രം യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തന്നേത്രമ് ഉത്പാട്യ ദൂരേ നിക്ഷിപ, യസ്മാത് തവ സർവ്വവപുഷോ നരകേ നിക്ഷേപാത് തവൈകാങ്ഗസ്യ നാശോ വരം| (Geenna g1067)
| وَإِنْ كَانَتْ يَدُكَ الْيُمْنَى فَخّاً لَكَ، فَاقْطَعْهَا وَارْمِهَا عَنْكَ، فَخَيْرٌ لَكَ أَنْ تَفْقِدَ عُضْواً مِنْ أَعْضَائِكَ وَلا يُطْرَحَ جَسَدُكَ كُلُّهُ فِي جَهَنَّمَ! (Geenna g1067) | ٣٠ 30 |
യദ്വാ തവ ദക്ഷിണഃ കരോ യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തം കരം ഛിത്ത്വാ ദൂരേ നിക്ഷിപ, യതഃ സർവ്വവപുഷോ നരകേ നിക്ഷേപാത് ഏകാങ്ഗസ്യ നാശോ വരം| (Geenna g1067)
| وَقِيلَ أَيْضاً: مَنْ طَلَّقَ زَوْجَتَهُ، فَلْيُعْطِهَا وَثِيقَةَ طَلاقٍ. | ٣١ 31 |
ഉക്തമാസ്തേ, യദി കശ്ചിൻ നിജജായാം പരിത്യക്ത്തുമ് ഇച്ഛതി, തർഹി സ തസ്യൈ ത്യാഗപത്രം ദദാതു|
| أَمَّا أَنَا فَأَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ مَنْ طَلَّقَ زَوْجَتَهُ لِغَيْرِ عِلَّةِ الزِّنَى، فَهُوَ يَجْعَلُهَا تَرْتَكِبُ الزِّنَى. وَمَنْ تَزَوَّجَ بِمُطَلَّقَةٍ، فَهُوَ يَرْتَكِبُ الزِّنَى. | ٣٢ 32 |
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വ്യാഹരാമി, വ്യഭിചാരദോഷേ ന ജാതേ യദി കശ്ചിൻ നിജജായാം പരിത്യജതി, തർഹി സ താം വ്യഭിചാരയതി; യശ്ച താം ത്യക്താം സ്ത്രിയം വിവഹതി, സോപി വ്യഭിചരതി|
| وَسَمِعْتُمْ أَنَّهُ قِيلَ لِلأَقْدَمِينَ: لَا تُخَالِفْ قَسَمَكَ، بَلْ أَوْفِ لِلرَّبِّ مَا نَذَرْتَهُ لَهُ. | ٣٣ 33 |
പുനശ്ച ത്വം മൃഷാ ശപഥമ് ന കുർവ്വൻ ഈശ്ചരായ നിജശപഥം പാലയ, പൂർവ്വകാലീനലോകേഭ്യോ യൈഷാ കഥാ കഥിതാ, താമപി യൂയം ശ്രുതവന്തഃ|
| أَمَّا أَنَا فَأَقُولُ لَكُمْ: لَا تَحْلِفُوا أَبَداً، لَا بِالسَّمَاءِ لأَنَّهَا عَرْشُ اللهِ، | ٣٤ 34 |
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, കമപി ശപഥം മാ കാർഷ്ട, അർഥതഃ സ്വർഗനാമ്നാ ന, യതഃ സ ഈശ്വരസ്യ സിംഹാസനം;
| وَلا بِالأَرْضِ لأَنَّهَا مَوْطِئُ قَدَمَيْهِ، وَلا بِأُورُشَلِيمَ لأَنَّهَا مَدِينَةُ الْمَلِكِ الأَعْظَمِ. | ٣٥ 35 |
പൃഥിവ്യാ നാമ്നാപി ന, യതഃ സാ തസ്യ പാദപീഠം; യിരൂശാലമോ നാമ്നാപി ന, യതഃ സാ മഹാരാജസ്യ പുരീ;
| وَلا تَحْلِفْ بِرَأْسِكَ لأَنَّكَ لَا تَقْدِرُ أَنْ تَجْعَلَ شَعْرَةً وَاحِدَةً فِيهَا بَيْضَاءَ أَوْ سَوْدَاءَ. | ٣٦ 36 |
നിജശിരോനാമ്നാപി ന, യസ്മാത് തസ്യൈകം കചമപി സിതമ് അസിതം വാ കർത്തും ത്വയാ ന ശക്യതേ|
| لِيَكُنْ كَلامُكُمْ: نَعَمْ، إِنْ كَانَ نَعَمْ؛ أَوْ: لا، إِنْ كَانَ لا. وَمَا زَادَ عَلَى ذَلِكَ فَهُوَ مِنَ الشِّرِّيرِ. | ٣٧ 37 |
അപരം യൂയം സംലാപസമയേ കേവലം ഭവതീതി ന ഭവതീതി ച വദത യത ഇതോഽധികം യത് തത് പാപാത്മനോ ജായതേ|
| وَسَمِعْتُمْ أَنَّهُ قِيلَ: عَيْنٌ بِعَيْنٍ وَسِنٌّ بِسِنٍّ. | ٣٨ 38 |
അപരം ലോചനസ്യ വിനിമയേന ലോചനം ദന്തസ്യ വിനിമയേന ദന്തഃ പൂർവ്വക്തമിദം വചനഞ്ച യുഷ്മാഭിരശ്രൂയത|
| أَمَّا أَنَا فَأَقُولُ لَكُمْ: لَا تُقَاوِمُوا الشَّرَّ بِمِثْلِهِ، بَلْ مَنْ لَطَمَكَ عَلَى خَدِّكَ الأَيْمَنِ، فَأَدِرْ لَهُ الْخَدَّ الآخَرَ؛ | ٣٩ 39 |
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി യൂയം ഹിംസകം നരം മാ വ്യാഘാതയത| കിന്തു കേനചിത് തവ ദക്ഷിണകപോലേ ചപേടാഘാതേ കൃതേ തം പ്രതി വാമം കപോലഞ്ച വ്യാഘോടയ|
| وَمَنْ أَرَادَ مُحَاكَمَتَكَ لِيَأْخُذَ ثَوْبَكَ، فَاتْرُكْ لَهُ رِدَاءَكَ أَيْضاً؛ | ٤٠ 40 |
അപരം കേനചിത് ത്വയാ സാർധ്ദം വിവാദം കൃത്വാ തവ പരിധേയവസനേ ജിഘൃതിതേ തസ്മായുത്തരീയവസനമപി ദേഹി|
| وَمَنْ سَخَّرَكَ أَنْ تَسِيرَ مِيلاً، فَسِرْ مَعَهُ مِيلَيْنِ. | ٤١ 41 |
യദി കശ്ചിത് ത്വാം ക്രോശമേകം നയനാർഥം അന്യായതോ ധരതി, തദാ തേന സാർധ്ദം ക്രോശദ്വയം യാഹി|
| مَنْ طَلَبَ مِنْكَ شَيْئاً، فَأَعْطِهِ. وَمَنْ جَاءَ يَقْتَرِضُ مِنْكَ، فَلا تَرُدَّهُ خَائِباً! | ٤٢ 42 |
യശ്ച മാനവസ്ത്വാം യാചതേ, തസ്മൈ ദേഹി, യദി കശ്ചിത് തുഭ്യം ധാരയിതുമ് ഇച്ഛതി, തർഹി തം പ്രതി പരാംമുഖോ മാ ഭൂഃ|
| وَسَمِعْتُمْ أَنَّهُ قِيلَ: تُحِبُّ قَرِيبَكَ وَتُبْغِضُ عَدُوَّكَ. | ٤٣ 43 |
നിജസമീപവസിനി പ്രേമ കുരു, കിന്തു ശത്രും പ്രതി ദ്വേഷം കുരു, യദേതത് പുരോക്തം വചനം ഏതദപി യൂയം ശ്രുതവന്തഃ|
| أَمَّا أَنَا فَأَقُولُ لَكُمْ: أَحِبُّوا أَعْدَاءَكُمْ، وَبَارِكُوا لاعِنِيكُمْ، وَأَحْسِنُوا مُعَامَلَةَ الَّذِينَ يُبْغِضُونَكُمْ، وَصَلُّوا لأَجْلِ الَّذِينَ يُسِيئُونَ إِلَيْكُمْ وَيَضْطَهِدُونَكُمْ، | ٤٤ 44 |
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യൂയം രിപുവ്വപി പ്രേമ കുരുത, യേ ച യുഷ്മാൻ ശപന്തേ, താന, ആശിഷം വദത, യേ ച യുഷ്മാൻ ഋതീയന്തേ, തേഷാം മങ്ഗലം കുരുത, യേ ച യുഷ്മാൻ നിന്ദന്തി, താഡയന്തി ച, തേഷാം കൃതേ പ്രാർഥയധ്വം|
| فَتَكُونُوا أَبْنَاءَ أَبِيكُمُ الَّذِي فِي السَّمَاوَاتِ: فَإِنَّهُ يُشْرِقُ بِشَمْسِهِ عَلَى الأَشْرَارِ وَالصَّالِحِينَ، وَيُمْطِرُ عَلَى الأَبْرَارِ وَغَيْرِ الأَبْرَارِ. | ٤٥ 45 |
തത്ര യഃ സതാമസതാഞ്ചോപരി പ്രഭാകരമ് ഉദായയതി, തഥാ ധാർമ്മികാനാമധാർമ്മികാനാഞ്ചോപരി നീരം വർഷയതി താദൃശോ യോ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ, യൂയം തസ്യൈവ സന്താനാ ഭവിഷ്യഥ|
| فَإِنْ أَحْبَبْتُمُ الَّذِينَ يُحِبُّونَكُمْ، فَأَيَّةُ مُكَافَأَةٍ لَكُمْ؟ أَمَا يَفْعَلُ ذَلِكَ حَتَّى جُبَاةُ الضَّرَائِبِ؟ | ٤٦ 46 |
യേ യുഷ്മാസു പ്രേമ കുർവ്വന്തി, യൂയം യദി കേവലം തേവ്വേവ പ്രേമ കുരുഥ, തർഹി യുഷ്മാകം കിം ഫലം ഭവിഷ്യതി? ചണ്ഡാലാ അപി താദൃശം കിം ന കുർവ്വന്തി?
| وَإِنْ رَحَّبْتُمْ بِإِخْوَانِكُمْ فَقَطْ، فَأَيَّ شَيْءٍ فَائِقٍ لِلْعَادَةِ تَفْعَلُونَ؟ أَمَا يَفْعَلُ ذَلِكَ حَتَّى الْوَثَنِيُّونَ؟ | ٤٧ 47 |
അപരം യൂയം യദി കേവലം സ്വീയഭ്രാതൃത്വേന നമത, തർഹി കിം മഹത് കർമ്മ കുരുഥ? ചണ്ഡാലാ അപി താദൃശം കിം ന കുർവ്വന്തി?
| فَكُونُوا أَنْتُمْ كَامِلِينَ، كَمَا أَنَّ أَبَاكُمُ السَّمَاوِيَّ هُوَ كَامِلٌ! | ٤٨ 48 |
തസ്മാത് യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ യഥാ പൂർണോ ഭവതി, യൂയമപി താദൃശാ ഭവത|
