مَتَّى 4
| ثُمَّ صَعِدَ الرُّوحُ بِيَسُوعَ إِلَى الْبَرِّيَّةِ، لِيُجَرَّبَ مِنْ قِبَلِ إِبْلِيسَ. | ١ 1 |
തതഃ പരം യീശുഃ പ്രതാരകേണ പരീക്ഷിതോ ഭവിതുമ് ആത്മനാ പ്രാന്തരമ് ആകൃഷ്ടഃ
| وَبَعْدَمَا صَامَ أَرْبَعِينَ نَهَاراً وَأَرْبَعِينَ لَيْلَةً، جَاعَ أَخِيراً، | ٢ 2 |
സൻ ചത്വാരിംശദഹോരാത്രാൻ അനാഹാരസ്തിഷ്ഠൻ ക്ഷുധിതോ ബഭൂവ|
| فَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ الْمُجَرِّبُ وَقَالَ لَهُ: «إِنْ كُنْتَ ابْنَ اللهِ، فَقُلْ لِهَذِهِ الْحِجَارَةِ أَنْ تَتَحَوَّلَ إِلَى خُبْزٍ!» | ٣ 3 |
തദാനീം പരീക്ഷിതാ തത്സമീപമ് ആഗത്യ വ്യാഹൃതവാൻ, യദി ത്വമീശ്വരാത്മജോ ഭവേസ്തർഹ്യാജ്ഞയാ പാഷാണാനേതാൻ പൂപാൻ വിധേഹി|
| فَأَجَابَهُ قَائِلاً: «مَكْتُوبٌ: لَيْسَ بِالْخُبْزِ وَحْدَهُ يَحْيَا الإِنْسَانُ، بَلْ بِكُلِّ كَلِمَةٍ تَخْرُجُ مِنْ فَمِ اللهِ!» | ٤ 4 |
തതഃ സ പ്രത്യബ്രവീത്, ഇത്ഥം ലിഖിതമാസ്തേ, "മനുജഃ കേവലപൂപേന ന ജീവിഷ്യതി, കിന്ത്വീശ്വരസ്യ വദനാദ് യാനി യാനി വചാംസി നിഃസരന്തി തൈരേവ ജീവിഷ്യതി| "
| ثُمَّ أَخَذَهُ إِبْلِيسُ إِلَى الْمَدِينَةِ الْمُقَدَّسَةِ، وَأَوْقَفَهُ عَلَى حَافَةِ سَطْحِ الْهَيْكَلِ، | ٥ 5 |
തദാ പ്രതാരകസ്തം പുണ്യനഗരം നീത്വാ മന്ദിരസ്യ ചൂഡോപരി നിധായ ഗദിതവാൻ,
| وَقَالَ لَهُ: «إِنْ كُنْتَ ابْنَ اللهِ، فَاطْرَحْ نَفْسَكَ إِلَى أَسْفَلُ، لأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: يُوصِي مَلائِكَتَهُ بِكَ، فَيَحْمِلُونَكَ عَلَى أَيْدِيهِمْ لِكَيْ لَا تَصْدِمَ قَدَمَكَ بِحَجَرٍ!» | ٦ 6 |
ത്വം യദിശ്വരസ്യ തനയോ ഭവേസ്തർഹീതോഽധഃ പത, യത ഇത്ഥം ലിഖിതമാസ്തേ, ആദേക്ഷ്യതി നിജാൻ ദൂതാൻ രക്ഷിതും ത്വാം പരമേശ്വരഃ| യഥാ സർവ്വേഷു മാർഗേഷു ത്വദീയചരണദ്വയേ| ന ലഗേത് പ്രസ്തരാഘാതസ്ത്വാം ഘരിഷ്യന്തി തേ കരൈഃ||
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «وَمَكْتُوبٌ أَيْضاً: لَا تُجَرِّبِ الرَّبَّ إِلهَكَ!» | ٧ 7 |
തദാനീം യീശുസ്തസ്മൈ കഥിതവാൻ ഏതദപി ലിഖിതമാസ്തേ, "ത്വം നിജപ്രഭും പരമേശ്വരം മാ പരീക്ഷസ്വ| "
| ثُمَّ أَخَذَهُ إِبْلِيسُ أَيْضاً إِلَى قِمَّةِ جَبَلٍ عَالٍ جِدّاً، وَأَرَاهُ جَمِيعَ مَمَالِكِ الْعَالَمِ وَعَظَمَتَهَا، | ٨ 8 |
അനന്തരം പ്രതാരകഃ പുനരപി തമ് അത്യുഞ്ചധരാധരോപരി നീത്വാ ജഗതഃ സകലരാജ്യാനി തദൈശ്വര്യ്യാണി ച ദർശയാശ്ചകാര കഥയാഞ്ചകാര ച,
| وَقَالَ لَهُ: «أُعْطِيكَ هَذِهِ كُلَّهَا إِنْ جَثَوْتَ وَسَجَدْتَ لِي!» | ٩ 9 |
യദി ത്വം ദണ്ഡവദ് ഭവൻ മാം പ്രണമേസ്തർഹ്യഹമ് ഏതാനി തുഭ്യം പ്രദാസ്യാമി|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «اذْهَبْ يَا شَيْطَانُ! لأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: لِلرَّبِّ إِلهِكَ تَسْجُدُ، وَإِيَّاهُ وَحْدَهُ تَعْبُدُ!» | ١٠ 10 |
തദാനീം യീശുസ്തമവോചത്, ദൂരീഭവ പ്രതാരക, ലിഖിതമിദമ് ആസ്തേ, "ത്വയാ നിജഃ പ്രഭുഃ പരമേശ്വരഃ പ്രണമ്യഃ കേവലഃ സ സേവ്യശ്ച| "
| فَتَرَكَهُ إِبْلِيسُ، وَإذَا بَعْضُ الْمَلائِكَةِ جَاءُوا إِلَيْهِ وَأَخَذُوا يَخْدِمُونَهُ. | ١١ 11 |
തതഃ പ്രതാരകേണ സ പര്യ്യത്യാജി, തദാ സ്വർഗീയദൂതൈരാഗത്യ സ സിഷേവേ|
| وَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ أَنَّهُ قَدْ أُلْقِيَ الْقَبْضُ عَلَى يُوحَنَّا، عَادَ إِلَى مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ. | ١٢ 12 |
തദനന്തരം യോഹൻ കാരായാം ബബന്ധേ, തദ്വാർത്താം നിശമ്യ യീശുനാ ഗാലീൽ പ്രാസ്ഥീയത|
| وَإِذْ تَرَكَ النَّاصِرَةَ، تَوَجَّهَ إِلَى كَفْرَنَاحُومَ الْوَاقِعَةِ عَلَى شَاطِئِ الْبُحَيْرَةِ ضِمْنَ حُدُودِ زَبُولُونَ وَنَفْتَالِيمَ، وَسَكَنَ فِيهَا، | ١٣ 13 |
തതഃ പരം സ നാസരന്നഗരം വിഹായ ജലഘേസ്തടേ സിബൂലൂന്നപ്താലീ ഏതയോരുവഭയോഃ പ്രദേശയോഃ സീമ്നോർമധ്യവർത്തീ യ: കഫർനാഹൂമ് തന്നഗരമ് ഇത്വാ ന്യവസത്|
| لِيَتِمَّ مَا قِيلَ بِلِسَانِ النَّبِيِّ إِشَعْيَاءَ الْقَائِلِ: | ١٤ 14 |
തസ്മാത്, അന്യാദേശീയഗാലീലി യർദ്ദൻപാരേഽബ്ധിരോധസി| നപ്താലിസിബൂലൂന്ദേശൗ യത്ര സ്ഥാനേ സ്ഥിതൗ പുരാ|
| «أَرْضُ زَبُولُونَ وَأَرْضُ نَفْتَالِيمَ، عَلَى طَرِيقِ الْبُحَيْرَةِ مَا وَرَاءَ نَهْرِ الأُرْدُنِّ، بِلادُ الْجَلِيلِ الَّتِي يَسْكُنُهَا الأَجَانِبُ، | ١٥ 15 |
തത്രത്യാ മനുജാ യേ യേ പര്യ്യഭ്രാമ്യൻ തമിസ്രകേ| തൈർജനൈർബൃഹദാലോകഃ പരിദർശിഷ്യതേ തദാ| അവസൻ യേ ജനാ ദേശേ മൃത്യുച്ഛായാസ്വരൂപകേ| തേഷാമുപരി ലോകാനാമാലോകഃ സംപ്രകാശിതഃ||
| الشَّعْبُ الْجَالِسُ فِي الظُّلْمَةِ، أَبْصَرَ نُوراً عَظِيماً، وَالْجَالِسُونَ فِي أَرْضِ الْمَوْتِ وَظِلالِهِ، أَشْرَقَ عَلَيْهِمْ نُورٌ!» | ١٦ 16 |
യദേതദ്വചനം യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്തം, തത് തദാ സഫലമ് അഭൂത്|
| مِنْ ذلِكَ الْحِينِ بَدَأَ يَسُوعُ يُبَشِّرُ قَائِلاً: «تُوبُوا، فَقَدِ اقْتَرَبَ مَلَكُوتُ السَّمَاوَاتِ!» | ١٧ 17 |
അനന്തരം യീശുഃ സുസംവാദം പ്രചാരയൻ ഏതാം കഥാം കഥയിതുമ് ആരേഭേ, മനാംസി പരാവർത്തയത, സ്വർഗീയരാജത്വം സവിധമഭവത്|
| وَبَيْنَمَا كَانَ يَسُوعُ يَمْشِي عَلَى شَاطِئِ بُحَيْرَةِ الْجَلِيلِ، رَأَى أَخَوَيْنِ، هُمَا سِمْعَانُ الَّذِي يُدْعَى بُطْرُسَ وَأَنْدَرَاوُسُ أَخُوهُ، يُلْقِيَانِ الشَّبَكَةَ فِي الْبُحَيْرَةِ، إِذْ كَانَا صَيَّادَيْنِ. | ١٨ 18 |
തതഃ പരം യീശു ർഗാലീലോ ജലധേസ്തടേന ഗച്ഛൻ ഗച്ഛൻ ആന്ദ്രിയസ്തസ്യ ഭ്രാതാ ശിമോൻ അർഥതോ യം പിതരം വദന്തി ഏതാവുഭൗ ജലഘൗ ജാലം ക്ഷിപന്തൗ ദദർശ, യതസ്തൗ മീനധാരിണാവാസ്താമ്|
| فَقَالَ لَهُمَا: «هَيَّا اتْبَعَانِي، فَأَجْعَلَكُمَا صَيَّادَيْنِ لِلنَّاسِ!» | ١٩ 19 |
തദാ സ താവാഹൂയ വ്യാജഹാര, യുവാം മമ പശ്ചാദ് ആഗച്ഛതം, യുവാമഹം മനുജധാരിണൗ കരിഷ്യാമി|
| فَتَرَكَا الشِّبَاكَ وَتَبِعَاهُ حَالاً. | ٢٠ 20 |
തേനൈവ തൗ ജാലം വിഹായ തസ്യ പശ്ചാത് ആഗച്ഛതാമ്|
| وَسَارَ مِنْ هُنَاكَ فَرَأَى أَخَوَيْنِ آخَرَيْنِ، هُمَا يَعْقُوبُ بْنُ زَبَدِي وَيُوحَنَّا أَخُوهُ، فِي الْقَارِبِ مَعَ أَبِيهِمَا يُصْلِحَانِ شِبَاكَهُمَا، فَدَعَاهُمَا لِيَتْبَعَاهُ. | ٢١ 21 |
അനന്തരം തസ്മാത് സ്ഥാനാത് വ്രജൻ വ്രജൻ സിവദിയസ്യ സുതൗ യാകൂബ് യോഹന്നാമാനൗ ദ്വൗ സഹജൗ താതേന സാർദ്ധം നൗകോപരി ജാലസ്യ ജീർണോദ്ധാരം കുർവ്വന്തൗ വീക്ഷ്യ താവാഹൂതവാൻ|
| فَتَركَا الْقَارِبَ وَأَبَاهُمَا، وَتَبِعَاهُ حَالاً. | ٢٢ 22 |
തത്ക്ഷണാത് തൗ നാവം സ്വതാതഞ്ച വിഹായ തസ്യ പശ്ചാദ്ഗാമിനൗ ബഭൂവതുഃ|
| وَكَانَ يَسُوعُ يَتَنَقَّلُ فِي مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ كُلِّهَا، يُعَلِّمُ فِي مَجَامِعِ الْيَهُودِ، وَيُنَادِي بِبِشَارَةِ الْمَلَكُوتِ، وَيَشْفِي كُلَّ مَرَضٍ وَعِلَّةٍ فِي الشَّعْبِ، | ٢٣ 23 |
അനന്തരം ഭജനഭവനേ സമുപദിശൻ രാജ്യസ്യ സുസംവാദം പ്രചാരയൻ മനുജാനാം സർവ്വപ്രകാരാൻ രോഗാൻ സർവ്വപ്രകാരപീഡാശ്ച ശമയൻ യീശുഃ കൃത്സ്നം ഗാലീൽദേശം ഭ്രമിതുമ് ആരഭത|
| فَذَاعَ صِيتُهُ فِي سُورِيَّةَ كُلِّهَا. فَحَمَلُوا إِلَيْهِ مَرْضَاهُمُ الْمُصَابِينَ بِأَمْرَاضٍ وَأَوْجَاعٍ مُخْتَلِفَةٍ، وَالْمَسْكُونِينَ بِالشَّيَاطِينِ، وَالْمَصْرُوعِينَ، وَالْمَشْلُولِينَ، فَشَفَاهُمْ جَمِيعاً. | ٢٤ 24 |
തേന കൃത്സ്നസുരിയാദേശസ്യ മധ്യം തസ്യ യശോ വ്യാപ്നോത്, അപരം ഭൂതഗ്രസ്താ അപസ്മാരർഗീണഃ പക്ഷാധാതിപ്രഭൃതയശ്ച യാവന്തോ മനുജാ നാനാവിധവ്യാധിഭിഃ ക്ലിഷ്ടാ ആസൻ, തേഷു സർവ്വേഷു തസ്യ സമീപമ് ആനീതേഷു സ താൻ സ്വസ്ഥാൻ ചകാര|
| فَتَبِعَتْهُ جُمُوعٌ كَبِيرَةٌ مِنْ مَنَاطِقِ الْجَلِيلِ، وَالْمُدُنِ الْعَشْرِ، وَأُورُشَلِيمَ، وَالْيَهُودِيَّةِ، وَمَا وَرَاءَ الأُرْدُنِّ. | ٢٥ 25 |
ഏതേന ഗാലീൽ-ദികാപനി-യിരൂശാലമ്-യിഹൂദീയദേശേഭ്യോ യർദ്ദനഃ പാരാഞ്ച ബഹവോ മനുജാസ്തസ്യ പശ്ചാദ് ആഗച്ഛൻ|
