مَتَّى 24

١ 1 ثُمَّ خَرَجَ يَسُوعُ مِنَ الْهَيْكَلِ، وَلَمَّا غَادَرَهُ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلامِيذُهُ، وَلَفَتُوا نَظَرَهُ إِلَى مَبَانِي الْهَيْكَلِ.

അനന്തരം യീശു ര്യദാ മന്ദിരാദ് ബഹി ർഗച്ഛതി, തദാനീം ശിഷ്യാസ്തം മന്ദിരനിർമ്മാണം ദർശയിതുമാഗതാഃ|

٢ 2 فَقَالَ لَهُمْ: «أَمَا تَرَوْنَ هَذِهِ الْمَبَانِيَ كُلَّهَا؟ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَنْ يُتْرَكَ هُنَا حَجَرٌ فَوْقَ حَجَرٍ إِلّا وَيُهْدَمُ!»

തതോ യീശുസ്താനുവാച, യൂയം കിമേതാനി ന പശ്യഥ? യുഷ്മാനഹം സത്യം വദാമി, ഏതന്നിചയനസ്യ പാഷാണൈകമപ്യന്യപാഷാണേപരി ന സ്ഥാസ്യതി സർവ്വാണി ഭൂമിസാത് കാരിഷ്യന്തേ|

٣ 3 وَبَيْنَمَا كَانَ جَالِساً عَلَى جَبَلِ الزَّيْتُونِ، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ التَّلامِيذُ عَلَى انْفِرَادٍ وَقَالُوا لَهُ: «أَخْبِرْنَا مَتَى يَحْدُثُ هَذَا. وَمَا هِيَ عَلامَةُ رُجُوعِكَ وَانْتِهَاءِ الزَّمَانِ؟» (aiōn g165)

അനന്തരം തസ്മിൻ ജൈതുനപർവ്വതോപരി സമുപവിഷ്ടേ ശിഷ്യാസ്തസ്യ സമീപമാഗത്യ ഗുപ്തം പപ്രച്ഛുഃ, ഏതാ ഘടനാഃ കദാ ഭവിഷ്യന്തി? ഭവത ആഗമനസ്യ യുഗാന്തസ്യ ച കിം ലക്ഷ്മ? തദസ്മാൻ വദതു| (aiōn g165)

٤ 4 فَأَجَابَ يَسُوعُ: «انْتَبِهُوا! لَا يُضَلِّلْكُمْ أَحَدٌ!

തദാനീം യീശുസ്താനവോചത്, അവധദ്വ്വം, കോപി യുഷ്മാൻ ന ഭ്രമയേത്|

٥ 5 فَإِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ بِاسْمِي قَائِلِينَ إِنِّي أَنَا هُوَ الْمَسِيحُ، فَيُضَلِّلُونَ كَثِيرِينَ.

ബഹവോ മമ നാമ ഗൃഹ്ലന്ത ആഗമിഷ്യന്തി, ഖ്രീഷ്ടോഽഹമേവേതി വാചം വദന്തോ ബഹൂൻ ഭ്രമയിഷ്യന്തി|

٦ 6 وَسَوْفَ تَسْمَعُونَ بِحُرُوبٍ وَأَخْبَارِ حُرُوبٍ. فَإِيَّاكُمْ أَنْ تَرْتَعِبُوا! فَلابُدَّ أَنْ يَحْدُثَ هَذَا كُلُّهُ، وَلَكِنْ لَيْسَتِ النِّهَايَةُ بَعْدُ.

യൂയഞ്ച സംഗ്രാമസ്യ രണസ്യ ചാഡമ്ബരം ശ്രോഷ്യഥ, അവധദ്വ്വം തേന ചഞ്ചലാ മാ ഭവത, ഏതാന്യവശ്യം ഘടിഷ്യന്തേ, കിന്തു തദാ യുഗാന്തോ നഹി|

٧ 7 فَسَوْفَ تَنْقَلِبُ أُمَّةٌ عَلَى أُمَّةٍ، وَمَمْلَكَةٌ عَلَى مَمْلَكَةٍ، وَتَحْدُثُ مَجَاعَاتٌ وَزَلازِلُ فِي عِدَّةِ أَمَاكِنَ.

അപരം ദേശസ്യ വിപക്ഷോ ദേശോ രാജ്യസ്യ വിപക്ഷോ രാജ്യം ഭവിഷ്യതി, സ്ഥാനേ സ്ഥാനേ ച ദുർഭിക്ഷം മഹാമാരീ ഭൂകമ്പശ്ച ഭവിഷ്യന്തി,

٨ 8 وَلَكِنَّ هَذِهِ كُلَّهَا لَيْسَتْ إِلّا أَوَّلَ الآلَامِ.

ഏതാനി ദുഃഖോപക്രമാഃ|

٩ 9 عِنْدَئِذٍ يُسَلِّمُكُمُ النَّاسُ إِلَى الْعَذَابِ، وَيَقْتُلُونَكُمْ، وَتَكُونُونَ مَكْرُوهِينَ لَدَى جَمِيعِ الأُمَمِ مِنْ أَجْلِ اسْمِي؛

തദാനീം ലോകാ ദുഃഖം ഭോജയിതും യുഷ്മാൻ പരകരേഷു സമർപയിഷ്യന്തി ഹനിഷ്യന്തി ച, തഥാ മമ നാമകാരണാദ് യൂയം സർവ്വദേശീയമനുജാനാം സമീപേ ഘൃണാർഹാ ഭവിഷ്യഥ|

١٠ 10 فَيَرْتَدُّ كَثِيرُونَ وَيُسَلِّمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً وَيُبْغِضُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً،

ബഹുഷു വിഘ്നം പ്രാപ്തവത്സു പരസ്പരമ് ഋതീയാം കൃതവത്സു ച ഏകോഽപരം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി|

١١ 11 وَيَظْهَرُ كَثِيرُونَ مِنَ الأَنْبِيَاءِ الدَّجَّالِينَ وَيُضَلِّلُونَ كَثِيرِينَ.

തഥാ ബഹവോ മൃഷാഭവിഷ്യദ്വാദിന ഉപസ്ഥായ ബഹൂൻ ഭ്രമയിഷ്യന്തി|

١٢ 12 وَإِذْ يَعُمُّ الإِثْمُ، تَبْرُدُ الْمَحَبَّةُ لَدَى الْكَثِيرِينَ.

ദുഷ്കർമ്മണാം ബാഹുല്യാഞ്ച ബഹൂനാം പ്രേമ ശീതലം ഭവിഷ്യതി|

١٣ 13 وَلَكِنَّ الَّذِي يَثْبُتُ حَتَّى النِّهَايَةِ، فَهُوَ يَنْجُو.

കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ശേഷം യാവദ് ധൈര്യ്യമാശ്രയതേ, സഏവ പരിത്രായിഷ്യതേ|

١٤ 14 فَسَوْفَ يُنَادَى بِبِشَارَةِ الْمَلَكُوتِ هَذِهِ فِي الْعَالَمِ كُلِّهِ، شَهَادَةً لِي لَدَى الأُمَمِ جَمِيعاً. وَبَعْدَ ذَلِكَ تَأْتِي النِّهَايَةُ.

അപരം സർവ്വദേശീയലോകാൻ പ്രതിമാക്ഷീ ഭവിതും രാജസ്യ ശുഭസമാചാരഃ സർവ്വജഗതി പ്രചാരിഷ്യതേ, ഏതാദൃശി സതി യുഗാന്ത ഉപസ്ഥാസ്യതി|

١٥ 15 فَعِنْدَمَا تَرَوْنَ رَجَاسَةَ الْخَرَابِ، الَّتِي قِيلَ عَنْهَا بِلِسَانِ دَانِيالَ النَّبِيِّ، قَائِمَةً فِي الْمَكَانِ الْمُقَدَّسِ، لِيَفْهَمِ الْقَارِئُ!

അതോ യത് സർവ്വനാശകൃദ്ഘൃണാർഹം വസ്തു ദാനിയേൽഭവിഷ്യദ്വദിനാ പ്രോക്തം തദ് യദാ പുണ്യസ്ഥാനേ സ്ഥാപിതം ദ്രക്ഷ്യഥ, (യഃ പഠതി, സ ബുധ്യതാം)

١٦ 16 عِنْدَئِذٍ لِيَهْرُبِ الَّذِينَ فِي مِنْطَقَةِ الْيَهُودِيَّةِ إِلَى الْجِبَالِ؛

തദാനീം യേ യിഹൂദീയദേശേ തിഷ്ഠന്തി, തേ പർവ്വതേഷു പലായന്താം|

١٧ 17 وَمَنْ كَانَ عَلَى السَّطْحِ، فَلا يَنْزِلْ لِيَأْخُذَ مَا فِي بَيْتِهِ؛

യഃ കശ്ചിദ് ഗൃഹപൃഷ്ഠേ തിഷ്ഠതി, സ ഗൃഹാത് കിമപി വസ്ത്വാനേതുമ് അധേ നാവരോഹേത്|

١٨ 18 وَمَنْ كَانَ فِي الْحَقْلِ، فَلا يَرْجِعْ لِيَأْخُذَ ثَوْبَهُ!

യശ്ച ക്ഷേത്രേ തിഷ്ഠതി, സോപി വസ്ത്രമാനേതും പരാവൃത്യ ന യായാത്|

١٩ 19 وَالْوَيْلُ لِلْحَبَالَى وَالْمُرْضِعَاتِ فِي تِلْكَ الأَيَّامِ!

തദാനീം ഗർഭിണീസ്തന്യപായയിത്രീണാം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി|

٢٠ 20 فَصَلُّوا لِكَيْ لَا يَكُونَ هَرَبُكُمْ فِي شِتَاءٍ أَوْ فِي سَبْتٍ،

അതോ യഷ്മാകം പലായനം ശീതകാലേ വിശ്രാമവാരേ വാ യന്ന ഭവേത്, തദർഥം പ്രാർഥയധ്വമ്|

٢١ 21 فَسَوْفَ تَحْدُثُ عِنْدَئِذٍ ضِيقَةٌ عَظِيمَةٌ لَمْ يَحْدُثْ مِثْلُهَا مُنْذُ بَدْءِ الْعَالَمِ إِلَى الآنَ، وَلَنْ يَحْدُثَ.

ആ ജഗദാരമ്ഭാദ് ഏതത്കാലപര്യ്യനന്തം യാദൃശഃ കദാപി നാഭവത് ന ച ഭവിഷ്യതി താദൃശോ മഹാക്ലേശസ്തദാനീമ് ഉപസ്ഥാസ്യതി|

٢٢ 22 وَلَوْلا أَنَّ تِلْكَ الأَيَّامَ سَتُخْتَصَرُ، لَمَا كَانَ أَحَدٌ مِنَ الْبَشَرِ يَنْجُو. وَلَكِنْ مِنْ أَجْلِ الْمُخْتَارِينَ سَتُخْتَصَرُ تِلْكَ الأَيَّامُ.

തസ്യ ക്ലേശസ്യ സമയോ യദി ഹ്സ്വോ ന ക്രിയേത, തർഹി കസ്യാപി പ്രാണിനോ രക്ഷണം ഭവിതും ന ശക്നുയാത്, കിന്തു മനോനീതമനുജാനാം കൃതേ സ കാലോ ഹ്സ്വീകരിഷ്യതേ|

٢٣ 23 فَإِنْ قَالَ لَكُمْ أَحَدٌ عِنْدَئِذٍ: هَا إِنَّ الْمَسِيحَ هُنَا، أَوْ هُنَاكَ، فَلا تُصَدِّقُوا!

അപരഞ്ച പശ്യത, ഖ്രീഷ്ടോഽത്ര വിദ്യതേ, വാ തത്ര വിദ്യതേ, തദാനീം യദീ കശ്ചിദ് യുഷ്മാന ഇതി വാക്യം വദതി, തഥാപി തത് ന പ്രതീത്|

٢٤ 24 فَسَوْفَ يَبْرُزُ أَكْثَرُ مِنْ مَسِيحٍ دَجَّالٍ وَنَبِيٍّ دَجَّالٍ، وَيُقَدِّمُونَ آيَاتٍ عَظِيمَةً وَأَعَاجِيبَ، لِيُضَلِّلُوا حَتَّى الْمُخْتَارِينَ، لَوِ اسْتَطَاعُوا.

യതോ ഭാക്തഖ്രീഷ്ടാ ഭാക്തഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച ഉപസ്ഥായ യാനി മഹന്തി ലക്ഷ്മാണി ചിത്രകർമ്മാണി ച പ്രകാശയിഷ്യന്തി, തൈ ര്യദി സമ്ഭവേത് തർഹി മനോനീതമാനവാ അപി ഭ്രാമിഷ്യന്തേ|

٢٥ 25 هَا أَنَا قَدْ أَخْبَرْتُكُمْ بِالأَمْرِ قَبْلَ حُدُوثِهِ.

പശ്യത, ഘടനാതഃ പൂർവ്വം യുഷ്മാൻ വാർത്താമ് അവാദിഷമ്|

٢٦ 26 فَإِذَا قَالَ لَكُمُ النَّاسُ: هَا هُوَ الْمَسِيحُ فِي الْبَرِّيَّةِ! فَلا تَخْرُجُوا إِلَيْهَا؛ أَوْ: هَا هُوَ فِي الْغُرَفِ الدَّاخِلِيَّةِ! فَلا تُصَدِّقُوا.

അതഃ പശ്യത, സ പ്രാന്തരേ വിദ്യത ഇതി വാക്യേ കേനചിത് കഥിതേപി ബഹി ർമാ ഗച്ഛത, വാ പശ്യത, സോന്തഃപുരേ വിദ്യതേ, ഏതദ്വാക്യ ഉക്തേപി മാ പ്രതീത|

٢٧ 27 فَكَمَا أَنَّ الْبَرْقَ يُومِضُ مِنَ الشَّرْقِ فَيُضِيءُ فِي الْغَرْبِ، هَكَذَا يَكُونُ رُجُوعُ ابْنِ الإِنْسَانِ.

യതോ യഥാ വിദ്യുത് പൂർവ്വദിശോ നിർഗത്യ പശ്ചിമദിശം യാവത് പ്രകാശതേ, തഥാ മാനുഷപുത്രസ്യാപ്യാഗമനം ഭവിഷ്യതി|

٢٨ 28 فَحَيْثُ تُوْجَدُ الْجِيفَةُ، تَتَجَمَّعُ النُّسُورُ!

യത്ര ശവസ്തിഷ്ഠതി, തത്രേവ ഗൃധ്രാ മിലന്തി|

٢٩ 29 وَحَالاً بَعْدَ الضِّيقَةِ فِي تِلْكَ الأَيَّامِ، تُظْلِمُ الشَّمْسُ، وَيَحْجُبُ الْقَمَرُ ضَوْءَهُ، وَتَتَهَاوَى النُّجُومُ مِنَ السَّمَاءِ، وَتَتَزَعْزَعُ أَجْرَامُ السَّمَاوَاتِ.

അപരം തസ്യ ക്ലേശസമയസ്യാവ്യവഹിതപരത്ര സൂര്യ്യസ്യ തേജോ ലോപ്സ്യതേ, ചന്ദ്രമാ ജ്യോസ്നാം ന കരിഷ്യതി, നഭസോ നക്ഷത്രാണി പതിഷ്യന്തി, ഗഗണീയാ ഗ്രഹാശ്ച വിചലിഷ്യന്തി|

٣٠ 30 وَعِنْدَئِذٍ تَظْهَرُ آيَةُ ابْنِ الإِنْسَانِ فِي السَّمَاءِ، فَتَنْتَحِبُ قَبَائِلُ الأَرْضِ كُلُّهَا، وَيَرَوْنَ ابْنَ الإِنْسَانِ آتِياً عَلَى سُحُبِ السَّمَاءِ بِقُدْرَةٍ وَمَجْدٍ عَظِيمٍ.

തദാനീമ് ആകാശമധ്യേ മനുജസുതസ്യ ലക്ഷ്മ ദർശിഷ്യതേ, തതോ നിജപരാക്രമേണ മഹാതേജസാ ച മേഘാരൂഢം മനുജസുതം നഭസാഗച്ഛന്തം വിലോക്യ പൃഥിവ്യാഃ സർവ്വവംശീയാ വിലപിഷ്യന്തി|

٣١ 31 وَيُرْسِلُ مَلائِكَتَهُ بِصَوْتِ بُوقٍ عَظِيمٍ لِيَجْمَعُوا مُخْتَارِيهِ مِنَ الْجِهَاتِ الأَرْبَعِ، مِنْ أَقَاصِي السَّمَاوَاتِ إِلَى أَقَاصِيهَا.

തദാനീം സ മഹാശബ്ദായമാനതൂര്യ്യാ വാദകാൻ നിജദൂതാൻ പ്രഹേഷ്യതി, തേ വ്യോമ്ന ഏകസീമാതോഽപരസീമാം യാവത് ചതുർദിശസ്തസ്യ മനോനീതജനാൻ ആനീയ മേലയിഷ്യന്തി|

٣٢ 32 وَتَعَلَّمُوا هَذَا الْمَثَلَ مِنْ شَجَرَةِ التِّينِ: عِنْدَمَا تَلِينُ أَغْصَانُهَا، وَتُطْلِعُ وَرَقاً، تَعْرِفُونَ أَنَّ الصَّيْفَ قَرِيبٌ.

ഉഡുമ്ബരപാദപസ്യ ദൃഷ്ടാന്തം ശിക്ഷധ്വം; യദാ തസ്യ നവീനാഃ ശാഖാ ജായന്തേ, പല്ലവാദിശ്ച നിർഗച്ഛതി, തദാ നിദാഘകാലഃ സവിധോ ഭവതീതി യൂയം ജാനീഥ;

٣٣ 33 هَكَذَا أَيْضاً حِينَ تَرَوْنَ هَذِهِ الأُمُورَ جَمِيعَهَا تَحْدُثُ، فَاعْلَمُوا أَنَّهُ قَرِيبٌ بَلْ عَلَى الأَبْوَابِ!

തദ്വദ് ഏതാ ഘടനാ ദൃഷ്ട്വാ സ സമയോ ദ്വാര ഉപാസ്ഥാദ് ഇതി ജാനീത|

٣٤ 34 الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا يَزُولُ هَذَا الْجِيلُ أَبَداً، حَتَّى تَحْدُثَ هَذِهِ الأُمُورُ كُلُّهَا.

യുഷ്മാനഹം തഥ്യം വദാമി, ഇദാനീന്തനജനാനാം ഗമനാത് പൂർവ്വമേവ താനി സർവ്വാണി ഘടിഷ്യന്തേ|

٣٥ 35 إِنَّ السَّمَاءَ وَالأَرْضَ تَزُولانِ؛ وَلكِنَّ كَلامِي لَا يَزُولُ أَبَداً.

നഭോമേദിന്യോ ർലുപ്തയോരപി മമ വാക് കദാപി ന ലോപ്സ്യതേ|

٣٦ 36 أَمَّا ذَلِكَ الْيَوْمُ وَتِلْكَ السَّاعَةُ، فَلا يَعْرِفُهُمَا أَحَدٌ، وَلا مَلائِكَةُ السَّمَاوَاتِ، إِلّا الآبُ وَحْدَهُ.

അപരം മമ താതം വിനാ മാനുഷഃ സ്വർഗസ്ഥോ ദൂതോ വാ കോപി തദ്ദിനം തദ്ദണ്ഡഞ്ച ന ജ്ഞാപയതി|

٣٧ 37 وَكَمَا كَانَتِ الْحَالُ فِي زَمَنِ نُوحٍ، كَذَلِكَ سَتَكُونُ عِنْدَ رُجُوعِ ابْنِ الإِنْسَانِ:

അപരം നോഹേ വിദ്യമാനേ യാദൃശമഭവത് താദൃശം മനുജസുതസ്യാഗമനകാലേപി ഭവിഷ്യതി|

٣٨ 38 فَقَدْ كَانَ النَّاسُ فِي الأَيَّامِ السَّابِقَةِ لِلطُّوفَانِ يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ وَيَتَزَوَّجُونَ وَيُزَوِّجُونَ، حَتَّى فَاجَأَهُمُ الْيَوْمُ الَّذِي دَخَلَ فِيهِ نُوحٌ السَّفِينَةَ،

ഫലതോ ജലാപ്ലാവനാത് പൂർവ്വം യദ്ദിനം യാവത് നോഹഃ പോതം നാരോഹത്, താവത്കാലം യഥാ മനുഷ്യാ ഭോജനേ പാനേ വിവഹനേ വിവാഹനേ ച പ്രവൃത്താ ആസൻ;

٣٩ 39 وَنَزَلَ الطُّوفَانُ وَهُمْ لاهُونَ فَأَخَذَ الْجَمِيعَ. هَكَذَا سَتَكُونُ الْحَالُ عِنْدَ رُجُوعِ ابْنِ الإِنْسَانِ:

അപരമ് ആപ്ലാവിതോയമാഗത്യ യാവത് സകലമനുജാൻ പ്ലാവയിത്വാ നാനയത്, താവത് തേ യഥാ ന വിദാമാസുഃ, തഥാ മനുജസുതാഗമനേപി ഭവിഷ്യതി|

٤٠ 40 عِنْدَئِذٍ يَكُونُ رَجُلانِ فِي الْحَقْلِ، فَيُؤْخَذُ أَحَدُهُمَا وَيُتْرَكُ الآخَرُ،

തദാ ക്ഷേത്രസ്ഥിതയോർദ്വയോരേകോ ധാരിഷ്യതേ, അപരസ്ത്യാജിഷ്യതേ|

٤١ 41 وَامْرَأَتَانِ تَطْحَنَانِ عَلَى الرَّحَى، فَتُؤْخَذُ إِحْدَاهُمَا، وَتُتْرَكُ الأُخْرَى.

തഥാ പേഷണ്യാ പിംഷത്യോരുഭയോ ര്യോഷിതോരേകാ ധാരിഷ്യതേഽപരാ ത്യാജിഷ്യതേ|

٤٢ 42 فَاسْهَرُوا إِذَنْ، لأَنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ يَرْجِعُ رَبُّكُمْ.

യുഷ്മാകം പ്രഭുഃ കസ്മിൻ ദണ്ഡ ആഗമിഷ്യതി, തദ് യുഷ്മാഭി ർനാവഗമ്യതേ, തസ്മാത് ജാഗ്രതഃ സന്തസ്തിഷ്ഠത|

٤٣ 43 وَاعْلَمُوا أَنَّهُ لَوْ عَرَفَ رَبُّ الْبَيْتِ فِي أَيِّ رُبْعٍ مِنَ اللَّيْلِ يُفَاجِئُهُ اللِّصُّ، لَظَلَّ سَاهِراً وَلَمْ يَدَعْ بَيْتَهُ يُنْقَبُ.

കുത്ര യാമേ സ്തേന ആഗമിഷ്യതീതി ചേദ് ഗൃഹസ്ഥോ ജ്ഞാതുമ് അശക്ഷ്യത്, തർഹി ജാഗരിത്വാ തം സന്ധിം കർത്തിതുമ് അവാരയിഷ്യത് തദ് ജാനീത|

٤٤ 44 فَكُونُوا أَنْتُمْ أَيْضاً عَلَى اسْتِعْدَادٍ، لأَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ سَيَرْجِعُ فِي سَاعَةٍ لَا تَتَوَقَّعُونَهَا!

യുഷ്മാഭിരവധീയതാം, യതോ യുഷ്മാഭി ര്യത്ര ന ബുധ്യതേ, തത്രൈവ ദണ്ഡേ മനുജസുത ആയാസ്യതി|

٤٥ 45 فَمَنْ هُوَ إِذَنْ ذَلِكَ الْعَبْدُ الأَمِينُ وَالْحَكِيمُ الَّذِي أَقَامَهُ سَيِّدُهُ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ لِيُقَدِّمَ لَهُمُ الطَّعَامَ فِي أَوَانِهِ؟

പ്രഭു ർനിജപരിവാരാൻ യഥാകാലം ഭോജയിതും യം ദാസമ് അധ്യക്ഷീകൃത്യ സ്ഥാപയതി, താദൃശോ വിശ്വാസ്യോ ധീമാൻ ദാസഃ കഃ?

٤٦ 46 طُوبَى لِذَلِكَ الْعَبْدِ الَّذِي يَأْتِي سَيِّدُهُ فَيَجِدُهُ يَقُومُ بِعَمَلِهِ.

പ്രഭുരാഗത്യ യം ദാസം തഥാചരന്തം വീക്ഷതേ, സഏവ ധന്യഃ|

٤٧ 47 الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ سَيُقِيمُهُ عَلَى مُمْتَلَكَاتِهِ كُلِّهَا.

യുഷ്മാനഹം സത്യം വദാമി, സ തം നിജസർവ്വസ്വസ്യാധിപം കരിഷ്യതി|

٤٨ 48 وَلَكِنْ إِذَا قَالَ ذَلِكَ الْعَبْدُ الشِّرِّيرُ فِي قَلْبِهِ: سَيَتَأَخَّرُ سَيِّدِي فِي رُجُوعِهِ!

കിന്തു പ്രഭുരാഗന്തും വിലമ്ബത ഇതി മനസി ചിന്തയിത്വാ യോ ദുഷ്ടോ ദാസോ

٤٩ 49 وَبَدَأَ يَضْرِبُ زُمَلاءَهُ الْعَبِيدَ وَيَأْكُلُ وَيَشْرَبُ مَعَ السِّكِّيرِينَ،

ഽപരദാസാൻ പ്രഹർത്തും മത്താനാം സങ്ഗേ ഭോക്തും പാതുഞ്ച പ്രവർത്തതേ,

٥٠ 50 فَإِنَّ سَيِّدَ ذَلِكَ الْعَبْدِ لابُدَّ أَنْ يَرْجِعَ فِي يَوْمٍ لَا يَتَوَقَّعُهُ، وَسَاعَةٍ لَا يَعْرِفُهَا،

സ ദാസോ യദാ നാപേക്ഷതേ, യഞ്ച ദണ്ഡം ന ജാനാതി, തത്കാലഏവ തത്പ്രഭുരുപസ്ഥാസ്യതി|

٥١ 51 فَيُمَزِّقُهُ وَيَجْعَلُ نَصِيبَهُ مَعَ الْمُنَافِقِينَ، هُنَاكَ يَكُونُ الْبُكَاءُ وَصَرِيرُ الأَسْنَانِ!

തദാ തം ദണ്ഡയിത്വാ യത്ര സ്ഥാനേ രോദനം ദന്തഘർഷണഞ്ചാസാതേ, തത്ര കപടിഭിഃ സാകം തദ്ദശാം നിരൂപയിഷ്യതി|

Daniel among the Exiles