مَتَّى 23

١ 1 عِنْدَئِذٍ خَاطَبَ يَسُوعُ الْجُمُوعَ وَتَلامِيذَهُ،

അനന്തരം യീശു ർജനനിവഹം ശിഷ്യാംശ്ചാവദത്,

٢ 2 وَقَالَ: «اعْتَلَى الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ كُرْسِيَّ مُوسَى:

അധ്യാപകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച മൂസാസനേ ഉപവിശന്തി,

٣ 3 فَاحْفَظُوا كُلَّ مَا يَقُولُونَهُ لَكُمْ وَاعْمَلُوا بِهِ. وَلَكِنْ لَا تَعْمَلُوا مِثْلَ مَا يَعْمَلُونَ؛ لأَنَّهُمْ يَقُولُونَ وَلا يَفْعَلُونَ،

അതസ്തേ യുഷ്മാൻ യദ്യത് മന്തുമ് ആജ്ഞാപയന്തി, തത് മന്യധ്വം പാലയധ്വഞ്ച, കിന്തു തേഷാം കർമ്മാനുരൂപം കർമ്മ ന കുരുധ്വം; യതസ്തേഷാം വാക്യമാത്രം സാരം കാര്യ്യേ കിമപി നാസ്തി|

٤ 4 بَلْ يَحْزِمُونَ أَحْمَالاً ثَقِيلَةً لَا تُطَاقُ وَيَضَعُونَهَا عَلَى أَكْتَافِ النَّاسِ، وَلَكِنَّهُمْ هُمْ لَا يُرِيدُونَ أَنْ يُحَرِّكُوهَا بِطَرَفِ الإِصْبَعِ.

തേ ദുർവ്വഹാൻ ഗുരുതരാൻ ഭാരാൻ ബദ്വ്വാ മനുഷ്യാണാം സ്കന്ധേപരി സമർപയന്തി, കിന്തു സ്വയമങ്ഗുല്യൈകയാപി ന ചാലയന്തി|

٥ 5 وَكُلُّ مَا يَعْمَلُونَهُ، فَإِنَّمَا يَعْمَلُونَهُ لِكَيْ يَلْفِتُوا نَظَرَ النَّاسِ إِلَيْهِمْ. فَهُمْ يَجْعَلُونَ عَصَائِبَهُمْ عَرِيضَةً وَيُطِيلُونَ أَطْرَافَ أَثْوَابِهِمْ؛

കേവലം ലോകദർശനായ സർവ്വകർമ്മാണി കുർവ്വന്തി; ഫലതഃ പട്ടബന്ധാൻ പ്രസാര്യ്യ ധാരയന്തി, സ്വവസ്ത്രേഷു ച ദീർഘഗ്രന്ഥീൻ ധാരയന്തി;

٦ 6 وَيُحِبُّونَ أَمَاكِنَ الصَّدَارَةِ فِي الْوَلائِمِ، وَالأَمَاكِنَ الْمُتَقَدِّمَةَ فِي الْمَجَامِعِ،

ഭോജനഭവന ഉച്ചസ്ഥാനം, ഭജനഭവനേ പ്രധാനമാസനം,

٧ 7 وَأَنْ تُلْقَى عَلَيْهِمِ التَّحِيَّاتُ فِي السَّاحَاتِ، وَأَنْ يَدْعُوَهُمُ النَّاسُ:’يَا مُعَلِّمُ، يَا مُعَلِّمُ.‘

ഹട്ഠേ നമസ്കാരം ഗുരുരിതി സമ്ബോധനഞ്ചൈതാനി സർവ്വാണി വാഞ്ഛന്തി|

٨ 8 أَمَّا أَنْتُمْ، فَلا تَقْبَلُوا أَنْ يَدْعُوَكُمْ أَحَدٌ: يَا مُعَلِّمُ! لأَنَّ مُعَلِّمَكُمْ وَاحِدٌ، وَأَنْتُمْ جَمِيعاً إِخْوَةٌ.

കിന്തു യൂയം ഗുരവ ഇതി സമ്ബോധനീയാ മാ ഭവത, യതോ യുഷ്മാകമ് ഏകഃ ഖ്രീഷ്ടഏവ ഗുരു

٩ 9 وَلا تَدْعُوا أَحَداً عَلَى الأَرْضِ أَباً لَكُمْ؛ لأَنَّ أَبَاكُمْ وَاحِدٌ، وَهُوَ الآبُ الَّذِي فِي السَّمَاوَاتِ.

ര്യൂയം സർവ്വേ മിഥോ ഭ്രാതരശ്ച| പുനഃ പൃഥിവ്യാം കമപി പിതേതി മാ സമ്ബുധ്യധ്വം, യതോ യുഷ്മാകമേകഃ സ്വർഗസ്ഥഏവ പിതാ|

١٠ 10 وَلا تَقْبَلُوا أَنْ يَدْعُوَكُمْ أَحَدٌ رُؤَسَاءَ، لأَنَّ رَئِيسَكُمْ وَاحِدٌ، وَهُوَ الْمَسِيحُ.

യൂയം നായകേതി സമ്ഭാഷിതാ മാ ഭവത, യതോ യുഷ്മാകമേകഃ ഖ്രീഷ്ടഏവ നായകഃ|

١١ 11 وَلْيَكُنْ أَكْبَرُكُمْ خَادِماً لَكُمْ.

അപരം യുഷ്മാകം മധ്യേ യഃ പുമാൻ ശ്രേഷ്ഠഃ സ യുഷ്മാൻ സേവിഷ്യതേ|

١٢ 12 فَإِنَّ كُلَّ مَنْ يُرَفِّعُ نَفْسَهُ يُوْضَعُ، وَمَنْ يَضَعُ نَفْسَهُ يُرَفَّعُ.

യതോ യഃ സ്വമുന്നമതി, സ നതഃ കരിഷ്യതേ; കിന്തു യഃ കശ്ചിത് സ്വമവനതം കരോതി, സ ഉന്നതഃ കരിഷ്യതേ|

١٣ 13 لَكِنِ الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ الْمُنَافِقُونَ! فَإِنَّكُمْ تُغْلِقُونَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ فِي وُجُوهِ النَّاسِ، فَلا أَنْتُمْ تَدْخُلُونَ، وَلا تَدَعُونَ الدَّاخِلِينَ يَدْخُلُونَ!

ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം മനുജാനാം സമക്ഷം സ്വർഗദ്വാരം രുന്ധ, യൂയം സ്വയം തേന ന പ്രവിശഥ, പ്രവിവിക്ഷൂനപി വാരയഥ| വത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച യൂയം ഛലാദ് ദീർഘം പ്രാർഥ്യ വിധവാനാം സർവ്വസ്വം ഗ്രസഥ, യുഷ്മാകം ഘോരതരദണ്ഡോ ഭവിഷ്യതി|

١٤ 14 الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ الْمُنَافِقُونَ! فَإِنَّكُمْ تَلْتَهِمُونَ بُيُوتَ الأَرَامِلِ وَتَتَبَاهُونَ بِإِطَالَةِ صَلَوَاتِكُمْ. لِذَلِكَ سَتَنْزِلُ بِكُمْ دَيْنُونَةٌ أَقْسَى!

ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയമേകം സ്വധർമ്മാവലമ്ബിനം കർത്തും സാഗരം ഭൂമണ്ഡലഞ്ച പ്രദക്ഷിണീകുരുഥ,

١٥ 15 الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ الْمُرَاؤُونَ! فَإِنَّكُمْ تَطُوفُونَ الْبَحْرَ وَالْبَرَّ لِتَكْسَبُوا مُتَهَوِّداً وَاحِداً؛ فَإِذَا تَهَوَّدَ جَعَلْتُمُوهُ أَهْلاً لِجَهَنَّمَ ضِعْفَ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ! (Geenna g1067)

കഞ്ചന പ്രാപ്യ സ്വതോ ദ്വിഗുണനരകഭാജനം തം കുരുഥ| (Geenna g1067)

١٦ 16 الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْقَادَةُ الْعُمْيَانُ! تَقُولُونَ: مَنْ أَقْسَمَ بِالْهَيْكَلِ، فَقَسَمُهُ غَيْرُ مُلْزِمٍ؛ أَمَّا مَنْ أَقْسَمَ بِذَهَبِ الْهَيْكَلِ، فَقَسَمُهُ مُلْزِمٌ!

വത അന്ധപഥദർശകാഃ സർവ്വേ, യൂയം വദഥ, മന്ദിരസ്യ ശപഥകരണാത് കിമപി ന ദേയം; കിന്തു മന്ദിരസ്ഥസുവർണസ്യ ശപഥകരണാദ് ദേയം|

١٧ 17 أَيُّهَا الْجُهَّالُ وَالْعُمْيَانُ! أَيُّ الاِثْنَيْنِ أَعْظَمُ: الذَّهَبُ أَمِ الْهَيْكَلُ الَّذِي يَجْعَلُ الذَّهَبَ مُقَدَّساً؟

ഹേ മൂഢാ ഹേ അന്ധാഃ സുവർണം തത്സുവർണപാവകമന്ദിരമ് ഏതയോരുഭയോ ർമധ്യേ കിം ശ്രേയഃ?

١٨ 18 وَتَقُولُونَ: مَنْ أَقْسَمَ بِالْمَذْبَحِ، فَقَسَمُهُ غَيْرُ مُلْزِمٍ؛ أَمَّا مَنْ أَقْسَمَ بِالْقُرْبَانِ الَّذِي عَلَى الْمَذْبَحِ، فَقَسَمُهُ مُلْزِمٌ!

അന്യച്ച വദഥ, യജ്ഞവേദ്യാഃ ശപഥകരണാത് കിമപി ന ദേയം, കിന്തു തദുപരിസ്ഥിതസ്യ നൈവേദ്യസ്യ ശപഥകരണാദ് ദേയം|

١٩ 19 أَيُّهَا الْعُمْيَانُ! أَيُّ الاِثْنَيْنِ أَعْظَمُ: الْقُرْبَانِ أَمِ الْمَذْبَحُ الَّذِي يَجْعَلُ الْقُرْبَانَ مُقَدَّسَاً؟

ഹേ മൂഢാ ഹേ അന്ധാഃ, നൈവേദ്യം തന്നൈവേദ്യപാവകവേദിരേതയോരുഭയോ ർമധ്യേ കിം ശ്രേയഃ?

٢٠ 20 فَإِنَّ مَنْ أَقْسَمَ بِالْمَذْبَحِ، فَقَدْ أَقْسَمَ بِهِ وَبِكُلِّ مَا عَلَيْهِ؛

അതഃ കേനചിദ് യജ്ഞവേദ്യാഃ ശപഥേ കൃതേ തദുപരിസ്ഥസ്യ സർവ്വസ്യ ശപഥഃ ക്രിയതേ|

٢١ 21 وَمَنْ أَقْسَمَ بِالْهَيْكَلِ، فَقَدْ أَقْسَمَ بِهِ وَبِالسَّاكِنِ فِيهِ؛

കേനചിത് മന്ദിരസ്യ ശപഥേ കൃതേ മന്ദിരതന്നിവാസിനോഃ ശപഥഃ ക്രിയതേ|

٢٢ 22 وَمَنْ أَقْسَمَ بِالسَّمَاءِ، فَقَدْ أَقْسَمَ بِعَرْشِ اللهِ وَبِالْجَالِسِ عَلَيْهِ!

കേനചിത് സ്വർഗസ്യ ശപഥേ കൃതേ ഈശ്വരീയസിംഹാസനതദുപര്യ്യുപവിഷ്ടയോഃ ശപഥഃ ക്രിയതേ|

٢٣ 23 الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ الْمُنَافِقُونَ! فَإِنَّكُمْ تُقَدِّمُونَ حَتَّى عُشُورَ النَّعْنَعِ وَالشِّبِثِّ وَالْكَمُّونِ، وَقَدْ أَهْمَلْتُمْ أَهَمَّ مَا فِي الشَّرِيعَةِ: الْعَدْلَ وَالرَّحْمَةَ وَالأَمَانَةَ. كَانَ يَجِبُ أَنْ تَفْعَلُوا هَذِهِ وَلا تُغْفِلُوا تِلْكَ!

ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം പോദിനായാഃ സിതച്ഛത്രായാ ജീരകസ്യ ച ദശമാംശാൻ ദത്ഥ, കിന്തു വ്യവസ്ഥായാ ഗുരുതരാൻ ന്യായദയാവിശ്വാസാൻ പരിത്യജഥ; ഇമേ യുഷ്മാഭിരാചരണീയാ അമീ ച ന ലംഘനീയാഃ|

٢٤ 24 أَيُّهَا الْقَادَةُ الْعُمْيَانُ! إِنَّكُمْ تُصَفُّونَ الْمَاءَ مِنَ الْبَعُوضَةِ، وَلَكِنَّكُمْ تَبْلَعُونَ الْجَمَلَ!

ഹേ അന്ധപഥദർശകാ യൂയം മശകാൻ അപസാരയഥ, കിന്തു മഹാങ്ഗാൻ ഗ്രസഥ|

٢٥ 25 الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ الْمُنَافِقُونَ! فَإِنَّكُمْ تُنَظِّفُونَ الْكَأْسَ وَالصَّحْنَ مِنَ الْخَارِجِ، وَلَكِنْ دَاخِلَهُمَا مُمْتَلِئٌ بِمَا كَسَبْتُمْ بِالنَّهْبِ وَالطَّمَعِ!

ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം പാനപാത്രാണാം ഭോജനപാത്രാണാഞ്ച ബഹിഃ പരിഷ്കുരുഥ; കിന്തു തദഭ്യന്തരം ദുരാത്മതയാ കലുഷേണ ച പരിപൂർണമാസ്തേ|

٢٦ 26 أَيُّهَا الْفَرِّيسِيُّ الأَعْمَى، نَظِّفْ أَوَّلاً دَاخِلَ الْكَأْسِ لِيَصِيرَ خَارِجُهَا أَيْضاً نَظِيفاً!

ഹേ അന്ധാഃ ഫിരൂശിലോകാ ആദൗ പാനപാത്രാണാം ഭോജനപാത്രാണാഞ്ചാഭ്യന്തരം പരിഷ്കുരുത, തേന തേഷാം ബഹിരപി പരിഷ്കാരിഷ്യതേ|

٢٧ 27 الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ الْمُنَافِقُونَ! فَإِنَّكُمْ كَالْقُبُورِ الْمُبَيَّضَةِ: تَبْدُو جَمِيلَةً مِنَ الْخَارِجِ، وَلَكِنَّهَا مِنَ الدَّاخِلِ مُمْتَلِئَةٌ بِعِظَامِ الْمَوْتَى وَكُلِّ نَجَاسَةٍ!

ഹന്ത കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം ശുക്ലീകൃതശ്മശാനസ്വരൂപാ ഭവഥ, യഥാ ശ്മശാനഭവനസ്യ ബഹിശ്ചാരു, കിന്ത്വഭ്യന്തരം മൃതലോകാനാം കീകശൈഃ സർവ്വപ്രകാരമലേന ച പരിപൂർണമ്;

٢٨ 28 كَذَلِكَ أَنْتُمْ أَيْضاً، تَبْدُونَ لِلنَّاسِ صَالِحِينَ، وَلَكِنَّكُمْ مِنَ الدَّاخِلِ مُمْتَلِئُونَ بِالنِّفَاقِ وَالْفِسْقِ!

തഥൈവ യൂയമപി ലോകാനാം സമക്ഷം ബഹിർധാർമ്മികാഃ കിന്ത്വന്തഃകരണേഷു കേവലകാപട്യാധർമ്മാഭ്യാം പരിപൂർണാഃ|

٢٩ 29 الْوَيْلُ لَكُمْ أَيُّهَا الْكَتَبَةُ وَالْفَرِّيسِيُّونَ الْمُنَافِقُونَ! فَإِنَّكُمْ تَبْنُونَ قُبُورَ الأَنْبِيَاءِ وَتُزَيِّنُونَ مَدَافِنَ الصَّالِحِينَ،

ഹാ ഹാ കപടിന ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച, യൂയം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ശ്മശാനഗേഹം നിർമ്മാഥ, സാധൂനാം ശ്മശാനനികേതനം ശോഭയഥ

٣٠ 30 وَتَقُولُونَ: لَوْ عِشْنَا فِي زَمَنِ آبَائِنَا لَمَا شَارَكْنَاهُمْ فِي سَفْكِ دَمِ الأَنْبِيَاءِ.

വദഥ ച യദി വയം സ്വേഷാം പൂർവ്വപുരുഷാണാം കാല അസ്ഥാസ്യാമ, തർഹി ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ശോണിതപാതനേ തേഷാം സഹഭാഗിനോ നാഭവിഷ്യാമ|

٣١ 31 فَبِهَذَا تَشْهَدُونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ بِأَنَّكُمْ أَبْنَاءُ قَاتِلِي الأَنْبِيَاءِ!

അതോ യൂയം ഭവിഷ്യദ്വാദിഘാതകാനാം സന്താനാ ഇതി സ്വയമേവ സ്വേഷാം സാക്ഷ്യം ദത്ഥ|

٣٢ 32 فَأَكْمِلُوا مَا بَدَأَهُ آبَاؤُكُمْ لِيَطْفَحَ الْكَيْلُ!

അതോ യൂയം നിജപൂർവ്വപുരുഷാണാം പരിമാണപാത്രം പരിപൂരയത|

٣٣ 33 أَيُّهَا الْحَيَّاتُ، أَوْلادَ الأَفَاعِي! كَيْفَ تُفْلِتُونَ مِنْ عِقَابِ جَهَنَّمَ؟ (Geenna g1067)

രേ ഭുജഗാഃ കൃഷ്ണഭുജഗവംശാഃ, യൂയം കഥം നരകദണ്ഡാദ് രക്ഷിഷ്യധ്വേ| (Geenna g1067)

٣٤ 34 لِذَلِكَ: هَا أَنَا أُرْسِلُ إِلَيْكُمْ أَنْبِيَاءَ وَحُكَمَاءَ وَمُعَلِّمِينَ، فَبَعْضَهُمْ تَقْتُلُونَ وَتَصْلِبُونَ، وَبَعْضَهُمْ تَجْلِدُونَ فِي مَجَامِعِكُمْ، وَتُطَارِدُونَهُمْ مِنْ مَدِينَةٍ إِلَى أُخْرَى.

പശ്യത, യുഷ്മാകമന്തികമ് അഹം ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ ബുദ്ധിമത ഉപാധ്യായാംശ്ച പ്രേഷയിഷ്യാമി, കിന്തു തേഷാം കതിപയാ യുഷ്മാഭി ർഘാനിഷ്യന്തേ, ക്രുശേ ച ഘാനിഷ്യന്തേ, കേചിദ് ഭജനഭവനേ കഷാഭിരാഘാനിഷ്യന്തേ, നഗരേ നഗരേ താഡിഷ്യന്തേ ച;

٣٥ 35 وَبِهَذَا يَقَعُ عَلَيْكُمْ كُلُّ دَمٍ زَكِيٍّ سُفِكَ عَلَى الأَرْضِ: مِنْ دَمِ هَابِيلَ الْبَارِّ إِلَى دَمِ زَكَرِيَّا بْنِ بَرَخِيَّا الَّذِي قَتَلْتُمُوهُ بَيْنَ الْهَيْكَلِ وَالْمَذْبَحِ.

തേന സത്പുരുഷസ്യ ഹാബിലോ രക്തപാതമാരഭ്യ ബേരിഖിയഃ പുത്രം യം സിഖരിയം യൂയം മന്ദിരയജ്ഞവേദ്യോ ർമധ്യേ ഹതവന്തഃ, തദീയശോണിതപാതം യാവദ് അസ്മിൻ ദേശേ യാവതാം സാധുപുരുഷാണാം ശോണിതപാതോ ഽഭവത് തത് സർവ്വേഷാമാഗസാം ദണ്ഡാ യുഷ്മാസു വർത്തിഷ്യന്തേ|

٣٦ 36 الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ عِقَابَ ذلِكَ كُلِّهِ سَيَنْزِلُ بِهَذَا الْجِيلِ.

അഹം യുഷ്മാന്ത തഥ്യം വദാമി, വിദ്യമാനേഽസ്മിൻ പുരുഷേ സർവ്വേ വർത്തിഷ്യന്തേ|

٣٧ 37 يَا أُورُشَلِيمُ، يَا أُورُشَلِيمُ، يَا قَاتِلَةَ الأَنْبِيَاءِ وَرَاجِمَةَ الْمُرْسَلِينَ إِلَيْهَا! كَمْ مَرَّةٍ أَرَدْتُ أَنْ أَجْمَعَ أَوْلادَكِ كَمَا تَجْمَعُ الدَّجَاجَةُ فِرَاخَهَا تَحْتَ جَنَاحَيْهَا، فَلَمْ تُرِيدُوا!

ഹേ യിരൂശാലമ് ഹേ യിരൂശാലമ് നഗരി ത്വം ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ ഹതവതീ, തവ സമീപം പ്രേരിതാംശ്ച പാഷാണൈരാഹതവതീ, യഥാ കുക്കുടീ ശാവകാൻ പക്ഷാധഃ സംഗൃഹ്ലാതി, തഥാ തവ സന്താനാൻ സംഗ്രഹീതും അഹം ബഹുവാരമ് ഐച്ഛം; കിന്തു ത്വം ന സമമന്യഥാഃ|

٣٨ 38 هَا إِنَّ بَيْتَكُمْ يُتْرَكُ لَكُمْ خَرَاباً!

പശ്യത യഷ്മാകം വാസസ്ഥാനമ് ഉച്ഛിന്നം ത്യക്ഷ്യതേ|

٣٩ 39 فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنَّكُمْ لَنْ تَرَوْنِي مِنَ الآنَ، حَتَّى تَقُولُوا: مُبَارَكٌ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ!»

അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വദാമി, യഃ പരമേശ്വരസ്യ നാമ്നാഗച്ഛതി, സ ധന്യ ഇതി വാണീം യാവന്ന വദിഷ്യഥ, താവത് മാം പുന ർന ദ്രക്ഷ്യഥ|

Jesus Preaches in the Synagogue