مَتَّى 11

١ 1 بَعْدَمَا انْتَهَى يَسُوعُ مِنْ تَوْصِيَةِ تَلامِيذِهِ الاثْنَيْ عَشَرَ، انْتَقَلَ مِنْ هُنَاكَ، وَذَهَبَ يُعَلِّمُ وَيُبَشِّرُ فِي مُدُنِهِمْ.

ഇത്ഥം യീശുഃ സ്വദ്വാദശശിഷ്യാണാമാജ്ഞാപനം സമാപ്യ പുരേ പുര ഉപദേഷ്ടും സുസംവാദം പ്രചാരയിതും തത്സ്ഥാനാത് പ്രതസ്ഥേ|

٢ 2 وَلَمَّا سَمِعَ يُوحَنَّا، وَهُوَ فِي السِّجْنِ، بِأَعْمَالِ الْمَسِيحِ، أَرْسَلَ إِلَيْهِ بَعْضَ تَلامِيذِهِ،

അനന്തരം യോഹൻ കാരായാം തിഷ്ഠൻ ഖ്രിഷ്ടസ്യ കർമ്മണാം വാർത്തം പ്രാപ്യ യസ്യാഗമനവാർത്താസീത് സഏവ കിം ത്വം? വാ വയമന്യമ് അപേക്ഷിഷ്യാമഹേ?

٣ 3 يَسْأَلُهُ: «أَأَنْتَ هُوَ الآتِي، أَمْ نَنْتَظِرُ غَيْرَكَ؟»

ഏതത് പ്രഷ്ടും നിജൗ ദ്വൗ ശിഷ്യൗ പ്രാഹിണോത്|

٤ 4 فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ قَائِلاً: «اذْهَبُوا أَخْبِرُوا يُوحَنَّا بِمَا تَسْمَعُونَ وَتَرَوْنَ:

യീശുഃ പ്രത്യവോചത്, അന്ധാ നേത്രാണി ലഭന്തേ, ഖഞ്ചാ ഗച്ഛന്തി, കുഷ്ഠിനഃ സ്വസ്ഥാ ഭവന്തി, ബധിരാഃ ശൃണ്വന്തി, മൃതാ ജീവന്ത ഉത്തിഷ്ഠന്തി, ദരിദ്രാണാം സമീപേ സുസംവാദഃ പ്രചാര്യ്യത,

٥ 5 الْعُمْيُ يُبْصِرُونَ، وَالْعُرْجُ يَمْشُونَ، وَالْبُرْصُ يُطَهَّرُونَ، وَالصُّمُّ يَسْمَعُونَ، وَالْمَوْتَى يُقَامُونَ، وَالْمَسَاكِينُ يُبَشَّرُونَ.

ഏതാനി യദ്യദ് യുവാം ശൃണുഥഃ പശ്യഥശ്ച ഗത്വാ തദ്വാർത്താം യോഹനം ഗദതം|

٦ 6 وَطُوبَى لِمَنْ لَا يَشُكُّ فِيَّ!»

യസ്യാഹം ന വിഘ്നീഭവാമി, സഏവ ധന്യഃ|

٧ 7 وَمَا إِنِ انْصَرَفَ تَلامِيذُ يُوحَنَّا، حَتَّى أَخَذَ يَسُوعُ يَتَحَدَّثُ إِلَى الْجُمُوعِ عَنْ يُوحَنَّا: «مَاذَا خَرَجْتُمْ إِلَى الْبَرِّيَّةِ لِتَرَوْا؟ أَقَصَبَةً تَهُزُّهَا الرِّيَاحُ؟

അനന്തരം തയോഃ പ്രസ്ഥിതയോ ര്യീശു ര്യോഹനമ് ഉദ്ദിശ്യ ജനാൻ ജഗാദ, യൂയം കിം ദ്രഷ്ടും വഹിർമധ്യേപ്രാന്തരമ് അഗച്ഛത? കിം വാതേന കമ്പിതം നലം?

٨ 8 بَلْ مَاذَا خَرَجْتُمْ لِتَرَوْا: أَإِنْسَاناً يَلْبَسُ ثِيَاباً نَاعِمَةً؟ هَا إِنَّ لابِسِي الثِّيَابِ النَّاعِمَةِ هُمْ فِي قُصُورِ الْمُلُوكِ!

വാ കിം വീക്ഷിതും വഹിർഗതവന്തഃ? കിം പരിഹിതസൂക്ഷ്മവസനം മനുജമേകം? പശ്യത, യേ സൂക്ഷ്മവസനാനി പരിദധതി, തേ രാജധാന്യാം തിഷ്ഠന്തി|

٩ 9 إِذَنْ، مَاذَا خَرَجْتُمْ لِتَرَوْا؟ أَنَبِيًّا؟ نَعَمْ، أَقُولُ لَكُمْ، وَأَعْظَمَ مِنْ نَبِيٍّ.

തർഹി യൂയം കിം ദ്രഷ്ടും ബഹിരഗമത, കിമേകം ഭവിഷ്യദ്വാദിനം? തദേവ സത്യം| യുഷ്മാനഹം വദാമി, സ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോപി മഹാൻ;

١٠ 10 فَهَذَا هُوَ الَّذِي كُتِبَ عَنْهُ: هَا إِنِّي مُرْسِلٌ قُدَّامَكَ رَسُولِي الَّذِي يُمَهِّدُ لَكَ طَرِيقَكَ!

യതഃ, പശ്യ സ്വകീയദൂതോയം ത്വദഗ്രേ പ്രേഷ്യതേ മയാ| സ ഗത്വാ തവ പന്ഥാനം സ്മയക് പരിഷ്കരിഷ്യതി|| ഏതദ്വചനം യമധി ലിഖിതമാസ്തേ സോഽയം യോഹൻ|

١١ 11 الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَمْ يَظْهَرْ بَيْنَ مَنْ وَلَدَتْهُمْ النِّسَاءُ أَعْظَمُ مِنْ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانِ. وَلَكِنَّ الأَصْغَرَ فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ أَعْظَمُ مِنْهُ!

അപരം യുഷ്മാനഹം തഥ്യം ബ്രവീമി, മജ്ജയിതു ര്യോഹനഃ ശ്രേഷ്ഠഃ കോപി നാരീതോ നാജായത; തഥാപി സ്വർഗരാജ്യമധ്യേ സർവ്വേഭ്യോ യഃ ക്ഷുദ്രഃ സ യോഹനഃ ശ്രേഷ്ഠഃ|

١٢ 12 فَمُنْذُ أَنْ بَدَأَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ خِدْمَتَهُ وَالنَّاسُ يَسْعَوْنَ جَاهِدِينِ لِدُخُولِ مَلَكُوتِ السَّمَوَاتِ وَالسَّاعُونَ يَدْخُلُونَهُ بِمَشَقَّةٍ!

അപരഞ്ച ആ യോഹനോഽദ്യ യാവത് സ്വർഗരാജ്യം ബലാദാക്രാന്തം ഭവതി ആക്രമിനശ്ച ജനാ ബലേന തദധികുർവ്വന്തി|

١٣ 13 فَإِنَّ الشَّرِيعَةَ وَالأَنْبِيَاءَ تَنَبَّأُوا جَمِيعاً حَتَّى ظُهُورِ يُوحَنَّا.

യതോ യോഹനം യാവത് സർവ്വഭവിഷ്യദ്വാദിഭി ർവ്യവസ്ഥയാ ച ഉപദേശഃ പ്രാകാശ്യത|

١٤ 14 وَإِنْ شِئْتُمْ أَنْ تُصَدِّقُوا، فَإِنَّ يُوحَنَّا هَذَا، هُوَ إِيلِيَّا الَّذِي كَانَ رُجُوعُهُ مُنْتَظَراً.

യദി യൂയമിദം വാക്യം ഗ്രഹീതും ശക്നുഥ, തർഹി ശ്രേയഃ, യസ്യാഗമനസ്യ വചനമാസ്തേ സോഽയമ് ഏലിയഃ|

١٥ 15 وَمَنْ لَهُ أُذُنَانِ، فَلْيَسْمَعْ!

യസ്യ ശ്രോതും കർണൗ സ്തഃ സ ശൃണോതു|

١٦ 16 وَلَكِنْ، بِمَنْ أُشَبِّهُ هَذَا الْجِيلَ؟ إِنَّهُمْ يُشْبِهُونَ أَوْلاداً جَالِسِينَ فِي السَّاحَاتِ الْعَامَّةِ، يُنَادُونَ أَصْحَابَهُمْ قَائِلِينَ:

ഏതേ വിദ്യമാനജനാഃ കൈ ർമയോപമീയന്തേ? യേ ബാലകാ ഹട്ട ഉപവിശ്യ സ്വം സ്വം ബന്ധുമാഹൂയ വദന്തി,

١٧ 17 زَمَّرْنَا لَكُمْ، فَلَمْ تَرْقُصُوا! وَنَدَبْنَا لَكُمْ، فَلَمْ تَبْكُوا!

വയം യുഷ്മാകം സമീപേ വംശീരവാദയാമ, കിന്തു യൂയം നാനൃത്യത; യുഷ്മാകം സമീപേ ച വയമരോദിമ, കിന്തു യൂയം ന വ്യലപത, താദൃശൈ ർബാലകൈസ്ത ഉപമായിഷ്യന്തേ|

١٨ 18 فَقَدْ جَاءَ يُوحَنَّا لَا يَأْكُلُ وَلا يَشْرَبُ، فَقَالُوا: إِنَّ شَيْطَاناً يَسْكُنُهُ!

യതോ യോഹൻ ആഗത്യ ന ഭുക്തവാൻ ന പീതവാംശ്ച, തേന ലോകാ വദന്തി, സ ഭൂതഗ്രസ്ത ഇതി|

١٩ 19 ثُمَّ جَاءَ ابْنُ الإِنْسَانِ يَأْكُلُ وَيَشْرَبُ، فَقَالُوا: هَذَا رَجُلٌ شَرِهٌ وَسِكِّيرٌ، صَدِيقٌ لِجُبَاةِ الضَّرَائِبِ وَالْخَاطِئِينَ. وَلَكِنْ تُخْتَبَرُ الْحِكْمَةُ بِأَعْمَالِها».

മനുജസുത ആഗത്യ ഭുക്തവാൻ പീതവാംശ്ച, തേന ലോകാ വദന്തി, പശ്യത ഏഷ ഭോക്താ മദ്യപാതാ ചണ്ഡാലപാപിനാം ബന്ധശ്ച, കിന്തു ജ്ഞാനിനോ ജ്ഞാനവ്യവഹാരം നിർദോഷം ജാനന്തി|

٢٠ 20 ثُمَّ بَدَأَ يَسُوعُ يُوَبِّخُ الْمُدُنَ الَّتِي جَرَتْ فِيهَا أَكْثَرُ مُعْجِزَاتِهِ، لِكَوْنِ أَهْلِهَا لَمْ يَتُوبُوا.

സ യത്ര യത്ര പുരേ ബഹ്വാശ്ചര്യ്യം കർമ്മ കൃതവാൻ, തന്നിവാസിനാം മനഃപരാവൃത്ത്യഭാവാത് താനി നഗരാണി പ്രതി ഹന്തേത്യുക്താ കഥിതവാൻ,

٢١ 21 فَقَالَ: «الْوَيْلُ لَكِ يَا كُورَزِينُ! الْوَيْلُ لَكِ يَا بَيْتَ صَيْدَا! فَلَوْ أُجْرِيَ فِي صُورَ وَصَيْدَا مَا أُجْرِيَ فِيكُمَا مِنَ الْمُعْجِزَاتِ، لَتَابَ أَهْلُهُمَا مُنْذُ الْقَدِيمِ لابِسِينَ الْمُسُوحَ فِي وَسَطِ الرَّمَادِ.

ഹാ കോരാസീൻ, ഹാ ബൈത്സൈദേ, യുഷ്മന്മധ്യേ യദ്യദാശ്ചര്യ്യം കർമ്മ കൃതം യദി തത് സോരസീദോന്നഗര അകാരിഷ്യത, തർഹി പൂർവ്വമേവ തന്നിവാസിനഃ ശാണവസനേ ഭസ്മനി ചോപവിശന്തോ മനാംസി പരാവർത്തിഷ്യന്ത|

٢٢ 22 وَلَكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ حَالَةَ صُورَ وَصَيْدَا فِي الدَّيْنُونَةِ، سَتَكُونُ أَكْثَرَ احْتِمَالاً مِنْ حَالَتِكُمَا!

തസ്മാദഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, വിചാരദിനേ യുഷ്മാകം ദശാതഃ സോരസീദോനോ ർദശാ സഹ്യതരാ ഭവിഷ്യതി|

٢٣ 23 وَأَنْتِ يَا كَفْرَنَاحُومَ: هَلِ ارْتَفَعْتِ حَتَّى السَّمَاءِ؟ إِنَّكِ إِلَى قَعْرِ الْهَاوِيَةِ سَتُهْبَطِينَ. فَلَوْ جَرَى فِي سَدُومَ مَا جَرَى فِيكِ مِنَ الْمُعْجِزَاتِ، لَبَقِيَتْ حَتَّى الْيَوْمِ. (Hadēs g86)

അപരഞ്ച ബത കഫർനാഹൂമ്, ത്വം സ്വർഗം യാവദുന്നതോസി, കിന്തു നരകേ നിക്ഷേപ്സ്യസേ, യസ്മാത് ത്വയി യാന്യാശ്ചര്യ്യാണി കർമ്മണ്യകാരിഷത, യദി താനി സിദോമ്നഗര അകാരിഷ്യന്ത, തർഹി തദദ്യ യാവദസ്ഥാസ്യത്| (Hadēs g86)

٢٤ 24 وَلَكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنَّ مَصِيرَ سَدُومَ فِي يَوْمِ الدَّيْنُونَةِ، سَيَكُونُ أَكْثَرَ احْتِمَالاً مِنْ حَالَتِكِ!»

കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, വിചാരദിനേ തവ ദണ്ഡതഃ സിദോമോ ദണ്ഡോ സഹ്യതരോ ഭവിഷ്യതി|

٢٥ 25 وَفِي ذَلِكَ الْوَقْتِ، تَكَلَّمَ يَسُوعُ فَقَالَ: «أَحْمَدُكَ أَيُّهَا الآبُ، رَبَّ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ، لأَنَّكَ حَجَبْتَ هَذِهِ الأُمُورَ عَنِ الْحُكَمَاءِ وَالْفُهَمَاءِ، وَكَشَفْتَهَا لِلأَطْفَالِ!

ഏതസ്മിന്നേവ സമയേ യീശുഃ പുനരുവാച, ഹേ സ്വർഗപൃഥിവ്യോരേകാധിപതേ പിതസ്ത്വം ജ്ഞാനവതോ വിദുഷശ്ച ലോകാൻ പ്രത്യേതാനി ന പ്രകാശ്യ ബാലകാൻ പ്രതി പ്രകാശിതവാൻ, ഇതി ഹേതോസ്ത്വാം ധന്യം വദാമി|

٢٦ 26 نَعَمْ أَيُّهَا الآبُ، لأَنَّهُ هَكَذَا حَسُنَ فِي نَظَرِكَ.

ഹേ പിതഃ, ഇത്ഥം ഭവേത് യത ഇദം ത്വദൃഷ്ടാവുത്തമം|

٢٧ 27 كُلُّ شَيْءٍ قَدْ سَلَّمَهُ إِلَيَّ أَبِي. وَلا أَحَدٌ يَعْرِفُ الاِبْنَ إِلّا الآبُ، وَلا أَحَدٌ يَعْرِفُ الآبَ إِلّا الاِبْنُ، وَمَنْ أَرَادَ الاِبْنُ أَنْ يُعْلِنَهُ لَهُ.

പിത്രാ മയി സർവ്വാണി സമർപിതാനി, പിതരം വിനാ കോപി പുത്രം ന ജാനാതി, യാൻ പ്രതി പുത്രേണ പിതാ പ്രകാശ്യതേ താൻ വിനാ പുത്രാദ് അന്യഃ കോപി പിതരം ന ജാനാതി|

٢٨ 28 تَعَالَوْا إِلَيَّ يَا جَمِيعَ الْمُتْعَبِينَ وَالثَّقِيلِي الأَحْمَالِ، وَأَنَا أُرِيحُكُمْ.

ഹേ പരിശ്രാന്താ ഭാരാക്രാന്താശ്ച ലോകാ യൂയം മത്സന്നിധിമ് ആഗച്ഛത, അഹം യുഷ്മാൻ വിശ്രമയിഷ്യാമി|

٢٩ 29 اِحْمِلُوا نِيرِي عَلَيْكُمْ، وَتعَلَّمُوا مِنِّي، لأَنِّي وَدِيعٌ وَمُتَوَاضِعُ الْقَلْبِ، فَتَجِدُوا الرَّاحَةَ لِنُفُوسِكُمْ.

അഹം ക്ഷമണശീലോ നമ്രമനാശ്ച, തസ്മാത് മമ യുഗം സ്വേഷാമുപരി ധാരയത മത്തഃ ശിക്ഷധ്വഞ്ച, തേന യൂയം സ്വേ സ്വേ മനസി വിശ്രാമം ലപ്സ്യധ്ബേ|

٣٠ 30 فَإِنَّ نِيرِي هَيِّنٌ، وَحِمْلِي خَفِيفٌ!»

യതോ മമ യുഗമ് അനായാസം മമ ഭാരശ്ച ലഘുഃ|

Jesus Preaches to the Multitude