يوحنَّا 8

١ 1 وَأَمَّا يَسُوعُ، فَذَهَبَ إِلَى جَبَلِ الزَّيْتُونِ.

പ്രത്യൂഷേ യീശുഃ പനർമന്ദിരമ് ആഗച്ഛത്

٢ 2 وَعِنْدَ الْفَجْرِ عَادَ إِلَى الْهَيْكَلِ، فَاجْتَمَعَ حَوْلَهُ جُمْهُورُ الشَّعْبِ، فَجَلَسَ يُعَلِّمُهُمْ.

തതഃ സർവ്വേഷു ലോകേഷു തസ്യ സമീപ ആഗതേഷു സ ഉപവിശ്യ താൻ ഉപദേഷ്ടുമ് ആരഭത|

٣ 3 وَأَحْضَرَ إِلَيْهِ مُعَلِّمُو الشَّرِيعَةِ وَالْفَرِّيسِيُّونَ امْرَأَةً ضُبِطَتْ تَزْنِي، وَأَوْقَفُوهَا فِي الْوَسَطِ،

തദാ അധ്യാപകാഃ ഫിരൂശിനഞ്ച വ്യഭിചാരകർമ്മണി ധൃതം സ്ത്രിയമേകാമ് ആനിയ സർവ്വേഷാം മധ്യേ സ്ഥാപയിത്വാ വ്യാഹരൻ

٤ 4 وَقَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، هذِهِ الْمَرْأَةُ ضُبِطَتْ وَهِيَ تَزْنِي.

ഹേ ഗുരോ യോഷിതമ് ഇമാം വ്യഭിചാരകർമ്മ കുർവ്വാണാം ലോകാ ധൃതവന്തഃ|

٥ 5 وَقَدْ أَوْصَانَا مُوسَى فِي شَرِيعَتِهِ بِإِعْدَامِ أَمْثَالِهَا رَجْماً بِالْحِجَارَةِ، فَمَا قَوْلُكَ أَنْتَ؟»

ഏതാദൃശലോകാഃ പാഷാണാഘാതേന ഹന്തവ്യാ ഇതി വിധിർമൂസാവ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ ലിഖിതോസ്തി കിന്തു ഭവാൻ കിമാദിശതി?

٦ 6 سَأَلُوهُ ذَلِكَ لِكَيْ يُحْرِجُوهُ فَيَجِدُوا تُهْمَةً يُحَاكِمُونَهُ بِها. أَمَّا هُوَ فَانْحَنَى وَبَدَأَ يَكْتُبُ بِإِصْبَعِهِ عَلَى الأَرْضِ.

തേ തമപവദിതും പരീക്ഷാഭിപ്രായേണ വാക്യമിദമ് അപൃച്ഛൻ കിന്തു സ പ്രഹ്വീഭൂയ ഭൂമാവങ്ഗല്യാ ലേഖിതുമ് ആരഭത|

٧ 7 وَلكِنَّهُمْ أَلَحُّوا عَلَيْهِ بِالسُّؤَالِ، فَاعْتَدَلَ وَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ كَانَ مِنْكُمْ بِلا خَطِيئَةٍ فَلْيَرْمِهَا أَوَّلاً بِحَجَرٍ!»

തതസ്തൈഃ പുനഃ പുനഃ പൃഷ്ട ഉത്ഥായ കഥിതവാൻ യുഷ്മാകം മധ്യേ യോ ജനോ നിരപരാധീ സഏവ പ്രഥമമ് ഏനാം പാഷാണേനാഹന്തു|

٨ 8 ثُمَّ انْحَنَى وَعَادَ يَكْتُبُ عَلَى الأَرْضِ.

പശ്ചാത് സ പുനശ്ച പ്രഹ്വീഭൂയ ഭൂമൗ ലേഖിതുമ് ആരഭത|

٩ 9 فَلَمَّا سَمِعُوا هَذَا الْكَلامَ انْسَحَبُوا جَمِيعاً وَاحِداً تِلْوَ الآخَرِ، ابْتِدَاءً مِنَ الشُّيُوخِ. وَبَقِيَ يَسُوعُ وَحْدَهُ، وَالْمَرْأَةُ وَاقِفَةٌ فِي مَكَانِهَا.

താം കഥം ശ്രുത്വാ തേ സ്വസ്വമനസി പ്രബോധം പ്രാപ്യ ജ്യേഷ്ഠാനുക്രമം ഏകൈകശഃ സർവ്വേ ബഹിരഗച്ഛൻ തതോ യീശുരേകാകീ തയക്ത്തോഭവത് മധ്യസ്ഥാനേ ദണ്ഡായമാനാ സാ യോഷാ ച സ്ഥിതാ|

١٠ 10 فَاعْتَدَلَ وَقَالَ لَهَا: «أَيْنَ هُمْ أَيَّتُهَا الْمَرْأَةُ؟ أَلَمْ يَحْكُمْ عَلَيْكِ أَحَدٌ مِنْهُمْ؟»

തത്പശ്ചാദ് യീശുരുത്ഥായ താം വനിതാം വിനാ കമപ്യപരം ന വിലോക്യ പൃഷ്ടവാൻ ഹേ വാമേ തവാപവാദകാഃ കുത്ര? കോപി ത്വാം കിം ന ദണ്ഡയതി?

١١ 11 أَجَابَتْ: «لا أَحَدَ يَا سَيِّدُ». فَقَالَ لَهَا: «وَأَنَا لَا أَحْكُمُ عَلَيْكِ. اذْهَبِي وَلا تَعُودِي تُخْطِئِينَ!»

സാവദത് ഹേ മഹേച്ഛ കോപി ന തദാ യീശുരവോചത് നാഹമപി ദണ്ഡയാമി യാഹി പുനഃ പാപം മാകാർഷീഃ|

١٢ 12 وَخَاطَبَهُمْ يَسُوعُ أَيْضاً فَقَالَ: «أَنَا نُورُ الْعَالَمِ. مَنْ يَتْبَعْنِي فَلا يَتَخَبَّطُ فِي الظَّلامِ بَلْ يَكُونُ لَهُ نُورُ الْحَيَاةِ».

തതോ യീശുഃ പുനരപി ലോകേഭ്യ ഇത്ഥം കഥയിതുമ് ആരഭത ജഗതോഹം ജ്യോതിഃസ്വരൂപോ യഃ കശ്ചിൻ മത്പശ്ചാദ ഗച്ഛതി സ തിമിരേ ന ഭ്രമിത്വാ ജീവനരൂപാം ദീപ്തിം പ്രാപ്സ്യതി|

١٣ 13 فَاعْتَرَضَهُ الْفَرِّيسِيُّونَ قَائِلِينَ: «أَنْتَ الآنَ تَشْهَدُ لِنَفْسِكَ، فَشَهَادَتُكَ لَا تَصِحُّ».

തതഃ ഫിരൂശിനോഽവാദിഷുസ്ത്വം സ്വാർഥേ സ്വയം സാക്ഷ്യം ദദാസി തസ്മാത് തവ സാക്ഷ്യം ഗ്രാഹ്യം ന ഭവതി|

١٤ 14 فَأَجَابَ: «مَعَ أَنِّي أَشْهَدُ لِنَفْسِي فَإِنَّ شَهَادَتِي صَحِيحَةٌ، لأَنَّنِي أَعْرِفُ مِنْ أَيْنَ أَتَيْتُ وَإِلَى أَيْنَ أَذْهَبُ؛ أَمَّا أَنْتُمْ فَلا تَعْرِفُونَ لَا مِنْ أَيْنَ أَتَيْتُ وَلا إِلَى أَيْنَ أَذْهَبُ.

തദാ യീശുഃ പ്രത്യുദിതവാൻ യദ്യപി സ്വാർഥേഽഹം സ്വയം സാക്ഷ്യം ദദാമി തഥാപി മത് സാക്ഷ്യം ഗ്രാഹ്യം യസ്മാദ് അഹം കുത ആഗതോസ്മി ക്വ യാമി ച തദഹം ജാനാമി കിന്തു കുത ആഗതോസ്മി കുത്ര ഗച്ഛാമി ച തദ് യൂയം ന ജാനീഥ|

١٥ 15 وَلِذلِكَ تَحْكُمُونَ عَلَيَّ بِحَسَبِ الْبَشَرِ، أَمَّا أَنَا فَلا أَحْكُمُ عَلَى أَحَدٍ،

യൂയം ലൗകികം വിചാരയഥ നാഹം കിമപി വിചാരയാമി|

١٦ 16 مَعَ أَنَّهُ لَوْ حَكَمْتُ لَجَاءَ حُكْمِي عَادِلاً، لأَنِّي لَا أَحْكُمُ بِمُفْرَدِي، بَلْ أَنَا وَالآبُ الَّذِي أَرْسَلَنِي.

കിന്തു യദി വിചാരയാമി തർഹി മമ വിചാരോ ഗ്രഹീതവ്യോ യതോഹമ് ഏകാകീ നാസ്മി പ്രേരയിതാ പിതാ മയാ സഹ വിദ്യതേ|

١٧ 17 وَمَكْتُوبٌ فِي شَرِيعَتِكُمْ أَنَّ شَهَادَةَ شَاهِدَيْنِ صَحِيحَةٌ:

ദ്വയോ ർജനയോഃ സാക്ഷ്യം ഗ്രഹണീയം ഭവതീതി യുഷ്മാകം വ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ ലിഖിതമസ്തി|

١٨ 18 فَأَنَا أَشْهَدُ لِنَفْسِي، وَيَشْهَدُ لِي الآبُ الَّذِي أَرْسَلَنِي».

അഹം സ്വാർഥേ സ്വയം സാക്ഷിത്വം ദദാമി യശ്ച മമ താതോ മാം പ്രേരിതവാൻ സോപി മദർഥേ സാക്ഷ്യം ദദാതി|

١٩ 19 فَسَأَلُوهُ: «أَيْنَ أَبُوكَ؟» فَأَجَابَ: «أَنْتُمْ لَا تَعْرِفُونَنِي، وَلا تَعْرِفُونَ أَبِي. وَلَوْ عَرَفْتُمُونِي لَعَرَفْتُمْ أَبِي أَيْضاً».

തദാ തേഽപൃച്ഛൻ തവ താതഃ കുത്ര? തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീദ് യൂയം മാം ന ജാനീഥ മത്പിതരഞ്ച ന ജാനീഥ യദി മാമ് അക്ഷാസ്യത തർഹി മമ താതമപ്യക്ഷാസ്യത|

٢٠ 20 قَالَ يَسُوعُ هَذَا الْكَلامَ فِي الْهَيْكَلِ عِنْدَ صُنْدُوقِ التَّقْدِمَاتِ. وَلَمْ يُلْقِ أَحَدٌ الْقَبْضَ عَلَيْهِ، لأَنَّ سَاعَتَهُ لَمْ تَكُنْ قَدْ حَانَتْ بَعْدُ.

യീശു ർമന്ദിര ഉപദിശ്യ ഭണ്ഡാഗാരേ കഥാ ഏതാ അകഥയത് തഥാപി തം പ്രതി കോപി കരം നോദതോലയത്|

٢١ 21 ثُمَّ قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «سَوْفَ أَذْهَبُ فَتَسْعَوْنَ فِي طَلَبِي، وَلَكِنَّكُمْ لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَأْتُوا إِلَى حَيْثُ أَكُونُ، بَلْ تَمُوتُونَ فِي خَطِيئَتِكُمْ».

തതഃ പരം യീശുഃ പുനരുദിതവാൻ അധുനാഹം ഗച്ഛാമി യൂയം മാം ഗവേഷയിഷ്യഥ കിന്തു നിജൈഃ പാപൈ ർമരിഷ്യഥ യത് സ്ഥാനമ് അഹം യാസ്യാമി തത് സ്ഥാനമ് യൂയം യാതും ന ശക്ഷ്യഥ|

٢٢ 22 فَأَخَذَ الْيَهُودُ يَتَسَاءَلُونَ: «تُرَى، مَاذَا يَعْنِي قَوْلُهُ لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَأْتُوا إِلَى حَيْثُ أَكُونُ؟ هَلْ سَيَقْتُلُ نَفْسَهُ؟»

തദാ യിഹൂദീയാഃ പ്രാവോചൻ കിമയമ് ആത്മഘാതം കരിഷ്യതി? യതോ യത് സ്ഥാനമ് അഹം യാസ്യാമി തത് സ്ഥാനമ് യൂയം യാതും ന ശക്ഷ്യഥ ഇതി വാക്യം ബ്രവീതി|

٢٣ 23 فَكَانَ رَدُّهُ: «أَنْتُمْ مِنْ تَحْتُ. أَمَّا أَنَا فَمِنْ فَوْقُ. أَنْتُمْ مِنْ هَذَا الْعَالَمِ. وَأَنَا لَسْتُ مِنْهُ.

തതോ യീശുസ്തേഭ്യഃ കഥിതവാൻ യൂയമ് അധഃസ്ഥാനീയാ ലോകാ അഹമ് ഊർദ്വ്വസ്ഥാനീയഃ യൂയമ് ഏതജ്ജഗത്സമ്ബന്ധീയാ അഹമ് ഏതജ്ജഗത്സമ്ബന്ധീയോ ന|

٢٤ 24 لِذلِكَ قُلْتُ لَكُمْ: سَتَمُوتُونَ فِي خَطَايَاكُمْ، لأَنَّكُمْ إِذَا لَمْ تُؤْمِنُوا بِأَنِّي أَنَا هُوَ، تَمُوتُونَ فِي خَطَايَاكُمْ».

തസ്മാത് കഥിതവാൻ യൂയം നിജൈഃ പാപൈ ർമരിഷ്യഥ യതോഹം സ പുമാൻ ഇതി യദി ന വിശ്വസിഥ തർഹി നിജൈഃ പാപൈ ർമരിഷ്യഥ|

٢٥ 25 فَسَأَلُوهُ: «مَنْ أَنْتَ؟» أَجَابَ يَسُوعُ: «قُلْتُ لَكُمْ مِنَ الْبِدَايَةِ!

തദാ തേ ഽപൃച്ഛൻ കസ്ത്വം? തതോ യീശുഃ കഥിതവാൻ യുഷ്മാകം സന്നിധൗ യസ്യ പ്രസ്താവമ് ആ പ്രഥമാത് കരോമി സഏവ പുരുഷോഹം|

٢٦ 26 وَعِنْدِي أَشْيَاءُ كَثِيرَةٌ أَقُولُهَا وَأَحْكُمُ بِها عَلَيْكُمْ. وَلَكِنَّ الَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ حَقٌّ، وَمَا أَقُولُهُ لِلْعَالَمِ هُوَ مَا سَمِعْتُهُ مِنْهُ».

യുഷ്മാസു മയാ ബഹുവാക്യം വക്ത്തവ്യം വിചാരയിതവ്യഞ്ച കിന്തു മത്പ്രേരയിതാ സത്യവാദീ തസ്യ സമീപേ യദഹം ശ്രുതവാൻ തദേവ ജഗതേ കഥയാമി|

٢٧ 27 وَلَمْ يَفْهَمُوا أَنَّ يَسُوعَ، بِقَوْلِهِ هَذَا، كَانَ يُشِيرُ إِلَى الآبِ.

കിന്തു സ ജനകേ വാക്യമിദം പ്രോക്ത്തവാൻ ഇതി തേ നാബുധ്യന്ത|

٢٨ 28 لِذَلِكَ قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «عِنْدَمَا تُعَلِّقُونَ ابْنَ الإِنْسَانِ تَعْرِفُونَ أَنِّي أَنَا هُوَ، وَأَنِّي لَا أَعْمَلُ شَيْئاً مِنْ نَفْسِي، بَلْ أَقُولُ الْكَلامَ الَّذِي عَلَّمَنِي إِيَّاهُ أَبِي.

തതോ യീശുരകഥയദ് യദാ മനുഷ്യപുത്രമ് ഊർദ്വ്വ ഉത്ഥാപയിഷ്യഥ തദാഹം സ പുമാൻ കേവലഃ സ്വയം കിമപി കർമ്മ ന കരോമി കിന്തു താതോ യഥാ ശിക്ഷയതി തദനുസാരേണ വാക്യമിദം വദാമീതി ച യൂയം ജ്ഞാതും ശക്ഷ്യഥ|

٢٩ 29 إِنَّ الَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ مَعِي، وَلَمْ يَتْرُكْنِي وَحْدِي، لأَنِّي دَوْماً أَعْمَلُ مَا يُرْضِيهِ».

മത്പ്രേരയിതാ പിതാ മാമ് ഏകാകിനം ന ത്യജതി സ മയാ സാർദ്ധം തിഷ്ഠതി യതോഹം തദഭിമതം കർമ്മ സദാ കരോമി|

٣٠ 30 وَبَيْنَمَا يَسُوعُ يَتَكَلَّمُ بِهَذَا، آمَنَ بِهِ كَثِيرُونَ.

തദാ തസ്യൈതാനി വാക്യാനി ശ്രുത്വാ ബഹുവസ്താസ്മിൻ വ്യശ്വസൻ|

٣١ 31 فَقَالَ لِلْيَهُودِ الَّذِينَ آمَنُوا بِهِ: «إِنْ ثَبَتُّمْ فِي كَلامِي، كُنْتُمْ حَقّاً تَلامِيذِي.

യേ യിഹൂദീയാ വ്യശ്വസൻ യീശുസ്തേഭ്യോഽകഥയത്

٣٢ 32 وَتَعْرِفُونَ الْحَقَّ، وَالْحَقُّ يُحَرِّرُكُمْ».

മമ വാക്യേ യദി യൂയമ് ആസ്ഥാം കുരുഥ തർഹി മമ ശിഷ്യാ ഭൂത്വാ സത്യത്വം ജ്ഞാസ്യഥ തതഃ സത്യതയാ യുഷ്മാകം മോക്ഷോ ഭവിഷ്യതി|

٣٣ 33 فَرَدَّ الْيَهُودُ: «نَحْنُ أَحْفَادُ إِبْرَاهِيمَ، وَلَمْ نَكُنْ قَطُّ عَبِيداً لأَحَدٍ! كَيْفَ تَقُولُ لَنَا: إِنَّكُمْ سَتَصِيرُونَ أَحْرَاراً؟»

തദാ തേ പ്രത്യവാദിഷുഃ വയമ് ഇബ്രാഹീമോ വംശഃ കദാപി കസ്യാപി ദാസാ ന ജാതാസ്തർഹി യുഷ്മാകം മുക്ത്തി ർഭവിഷ്യതീതി വാക്യം കഥം ബ്രവീഷി?

٣٤ 34 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَنْ يَرْتَكِبُ الْخَطِيئَةَ يَكُونُ عَبْداً لَهَا.

തദാ യീശുഃ പ്രത്യവദദ് യുഷ്മാനഹം യഥാർഥതരം വദാമി യഃ പാപം കരോതി സ പാപസ്യ ദാസഃ|

٣٥ 35 وَالْعَبْدُ لَا يَبْقَى فِي بَيْتِ سَيِّدِهِ دَائِماً؛ أَمَّا الاِبْنُ فَيَعِيشُ فِيهِ أَبَداً. (aiōn g165)

ദാസശ്ച നിരന്തരം നിവേശനേ ന തിഷ്ഠതി കിന്തു പുത്രോ നിരന്തരം തിഷ്ഠതി| (aiōn g165)

٣٦ 36 فَإِنْ حَرَّرَكُمْ الاِبْنُ تَصِيرُوا بِالْحَقِّ أَحْرَاراً.

അതഃ പുത്രോ യദി യുഷ്മാൻ മോചയതി തർഹി നിതാന്തമേവ മുക്ത്താ ഭവിഷ്യഥ|

٣٧ 37 أَنَا أَعْرِفُ أَنَّكُمْ أَحْفَادُ إِبْرَاهِيمَ. وَلكِنَّكُمْ تَسْعَوْنَ إِلَى قَتْلِي، لأَنَّ كَلامِي لَا يَجِدُ لَهُ مَكَاناً فِي قُلُوبِكُمْ.

യുയമ് ഇബ്രാഹീമോ വംശ ഇത്യഹം ജാനാമി കിന്തു മമ കഥാ യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണേഷു സ്ഥാനം ന പ്രാപ്നുവന്തി തസ്മാദ്ധേതോ ർമാം ഹന്തുമ് ഈഹധ്വേ|

٣٨ 38 إِنِّي أَتَكَلَّمُ بِمَا رَأَيْتُهُ عِنْدَ الآبِ، وَأَنْتُمْ تَعْمَلُونَ بِمَا سَمِعْتُمْ مِنْ أَبِيكُمْ».

അഹം സ്വപിതുഃ സമീപേ യദപശ്യം തദേവ കഥയാമി തഥാ യൂയമപി സ്വപിതുഃ സമീപേ യദപശ്യത തദേവ കുരുധ്വേ|

٣٩ 39 فَاعْتَرَضُوهُ قَائِلِينَ: «أَبُونَا هُوَ إِبْرَاهِيمُ!» فَقَالَ: «لَوْ كُنْتُمْ أَوْلادَ إِبْرَاهِيمَ لَعَمِلْتُمْ أَعْمَالَ إِبْرَاهِيمَ.

തദാ തേ പ്രത്യവോചൻ ഇബ്രാഹീമ് അസ്മാകം പിതാ തതോ യീശുരകഥയദ് യദി യൂയമ് ഇബ്രാഹീമഃ സന്താനാ അഭവിഷ്യത തർഹി ഇബ്രാഹീമ ആചാരണവദ് ആചരിഷ്യത|

٤٠ 40 وَلكِنَّكُمْ تَسْعَوْنَ إِلَى قَتْلِي وَأَنَا إِنْسَانٌ كَلَّمْتُكُمْ بِالْحَقِّ الَّذِي سَمِعْتُهُ مِنَ اللهِ. وَهَذَا لَمْ يَفْعَلْهُ إِبْرَاهِيمُ.

ഈശ്വരസ്യ മുഖാത് സത്യം വാക്യം ശ്രുത്വാ യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി യോഹം തം മാം ഹന്തും ചേഷ്ടധ്വേ ഇബ്രാഹീമ് ഏതാദൃശം കർമ്മ ന ചകാര|

٤١ 41 أَنْتُمْ تَعْمَلُونَ أَعْمَالَ أَبِيكُمْ!» فَقَالُوا لَهُ: «نَحْنُ لَمْ نُوْلَدْ مِنْ زِنىً! لَنَا أَبٌ وَاحِدٌ هُوَ اللهُ».

യൂയം സ്വസ്വപിതുഃ കർമ്മാണി കുരുഥ തദാ തൈരുക്ത്തം ന വയം ജാരജാതാ അസ്മാകമ് ഏകഏവ പിതാസ്തി സ ഏവേശ്വരഃ

٤٢ 42 فَقَالَ يَسُوعُ: «لَوْ كَانَ اللهُ أَبَاكُمْ لَكُنْتُمْ تُحِبُّونَنِي، لأَنِّي خَرَجْتُ مِنَ اللهِ وَجِئْتُ. لَمْ آتِ مِنْ نَفْسِي، بَلْ هُوَ الَّذِي أَرْسَلَنِي.

തതോ യീശുനാ കഥിതമ് ഈശ്വരോ യദി യുഷ്മാകം താതോഭവിഷ്യത് തർഹി യൂയം മയി പ്രേമാകരിഷ്യത യതോഹമ് ഈശ്വരാന്നിർഗത്യാഗതോസ്മി സ്വതോ നാഗതോഹം സ മാം പ്രാഹിണോത്|

٤٣ 43 لِمَاذَا لَا تَفْهَمُونَ كَلامِي؟ لأَنَّكُمْ لَا تُطِيقُونَ سَمَاعَ كَلِمَتِي!

യൂയം മമ വാക്യമിദം ന ബുധ്യധ്വേ കുതഃ? യതോ യൂയം മമോപദേശം സോഢും ന ശക്നുഥ|

٤٤ 44 إِنَّكُمْ أَوْلادُ أَبِيكُمْ إِبْلِيسَ، وَتَرْغَبُونَ أَنْ تَعْمَلُوا شَهْوَاتِ أَبِيكُمْ. فَهُوَ مِنَ الْبَدْءِ كَانَ قَاتِلاً لِلنَّاسِ، وَلَمْ يَثْبُتْ فِي الْحَقِّ لأَنَّهُ خَالٍ مِنَ الْحَقِّ! وَعِنْدَمَا يَنْطِقُ بِالْكَذِبِ فَهُوَ يَنْضَحُ بِمَا فِيهِ، لأَنَّهُ كَذَّابٌ وَأَبُو الْكَذِبِ!

യൂയം ശൈതാൻ പിതുഃ സന്താനാ ഏതസ്മാദ് യുഷ്മാകം പിതുരഭിലാഷം പൂരയഥ സ ആ പ്രഥമാത് നരഘാതീ തദന്തഃ സത്യത്വസ്യ ലേശോപി നാസ്തി കാരണാദതഃ സ സത്യതായാം നാതിഷ്ഠത് സ യദാ മൃഷാ കഥയതി തദാ നിജസ്വഭാവാനുസാരേണൈവ കഥയതി യതോ സ മൃഷാഭാഷീ മൃഷോത്പാദകശ്ച|

٤٥ 45 أَمَّا أَنَا فَلأَنِّي أَقُولُ الْحَقَّ، لا تُصَدِّقُونَنِي.

അഹം തഥ്യവാക്യം വദാമി കാരണാദസ്മാദ് യൂയം മാം ന പ്രതീഥ|

٤٦ 46 مَنْ مِنْكُمْ يُثْبِتُ عَلَيَّ خَطِيئَةً؟ فَمَادُمْتُ أَقُولُ الْحَقَّ، فَلِمَاذَا لَا تُصَدِّقُونَنِي؟

മയി പാപമസ്തീതി പ്രമാണം യുഷ്മാകം കോ ദാതും ശക്നോതി? യദ്യഹം തഥ്യവാക്യം വദാമി തർഹി കുതോ മാം ന പ്രതിഥ?

٤٧ 47 مَنْ كَانَ مِنَ اللهِ حَقّاً، يَسْمَعُ كَلامَ اللهِ. وَلكِنَّكُمْ تَرْفُضُونَ كَلامَ اللهِ، لأَنَّكُمْ لَسْتُمْ مِنَ اللهِ!»

യഃ കശ്ചന ഈശ്വരീയോ ലോകഃ സ ഈശ്വരീയകഥായാം മനോ നിധത്തേ യൂയമ് ഈശ്വരീയലോകാ ന ഭവഥ തന്നിദാനാത് തത്ര ന മനാംസി നിധദ്വേ|

٤٨ 48 فَقَالَ الْيَهُودُ: «أَلَسْنَا نَقُولُ الْحَقَّ عِنْدَمَا نَقُولُ إِنَّكَ سَامِرِيٌّ وَإِنَّ فِيكَ شَيْطَاناً؟»

തദാ യിഹൂദീയാഃ പ്രത്യവാദിഷുഃ ത്വമേകഃ ശോമിരോണീയോ ഭൂതഗ്രസ്തശ്ച വയം കിമിദം ഭദ്രം നാവാദിഷ്മ?

٤٩ 49 أَجَابَهُمْ: «لا شَيْطَانَ فِيَّ، لكِنِّي أُكْرِمُ أَبِي وَأَنْتُمْ تُهِينُونَنِي.

തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത് നാഹം ഭൂതഗ്രസ്തഃ കിന്തു നിജതാതം സമ്മന്യേ തസ്മാദ് യൂയം മാമ് അപമന്യധ്വേ|

٥٠ 50 أَنَا لَا أَطْلُبُ مَجْدَ نَفْسِي، فَهُنَاكَ مَنْ يُطَالِبُ وَيَقْضِي لِي.

അഹം സ്വസുഖ്യാതിം ന ചേഷ്ടേ കിന്തു ചേഷ്ടിതാ വിചാരയിതാ ചാപര ഏക ആസ്തേ|

٥١ 51 الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَنْ يُطِعْ كَلامِي فَلَنْ يَرَى الْمَوْتَ أَبَداً». (aiōn g165)

അഹം യുഷ്മഭ്യമ് അതീവ യഥാർഥം കഥയാമി യോ നരോ മദീയം വാചം മന്യതേ സ കദാചന നിധനം ന ദ്രക്ഷ്യതി| (aiōn g165)

٥٢ 52 فَقَالَ الْيَهُودُ: «الآنَ تَأَكَّدَ لَنَا أَنَّ فِيكَ شَيْطَاناً. مَاتَ إِبْرَاهِيمُ وَمَاتَ الأَنْبِيَاءُ، وَأَنْتَ تَقُولُ إِنَّ الَّذِي يُطِيعُ كَلامَكَ لَنْ يَذُوقَ الْمَوْتَ أَبَداً. (aiōn g165)

യിഹൂദീയാസ്തമവദൻ ത്വം ഭൂതഗ്രസ്ത ഇതീദാനീമ് അവൈഷ്മ| ഇബ്രാഹീമ് ഭവിഷ്യദ്വാദിനഞ്ച സർവ്വേ മൃതാഃ കിന്തു ത്വം ഭാഷസേ യോ നരോ മമ ഭാരതീം ഗൃഹ്ലാതി സ ജാതു നിധാനാസ്വാദം ന ലപ്സ്യതേ| (aiōn g165)

٥٣ 53 أَأَنْتَ أَعْظَمُ مِنْ أَبِينَا إِبْرَاهِيمَ الَّذِي مَاتَ؟ حَتَّى الأَنْبِيَاءُ مَاتُوا؛ فَمَنْ تَجْعَلُ نَفْسَكَ؟»

തർഹി ത്വം കിമ് അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാദ് ഇബ്രാഹീമോപി മഹാൻ? യസ്മാത് സോപി മൃതഃ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോപി മൃതാഃ ത്വം സ്വം കം പുമാംസം മനുഷേ?

٥٤ 54 أَجَابَهُمْ: «إِنْ كُنْتُ أُمَجِّدُ نَفْسِي، فَلَيْسَ مَجْدِي بِشَيْءٍ. لكِنَّ أَبِي هُوَ الَّذِي يُمَجِّدُنِي. وَأَنْتُمْ تَقُولُونَ إِنَّهُ إِلَهُكُمْ،

യീശുഃ പ്രത്യവോചദ് യദ്യഹം സ്വം സ്വയം സമ്മന്യേ തർഹി മമ തത് സമ്മനനം കിമപി ന കിന്തു മമ താതോ യം യൂയം സ്വീയമ് ഈശ്വരം ഭാഷധ്വേ സഏവ മാം സമ്മനുതേ|

٥٥ 55 مَعَ أَنَّكُمْ لَا تَعْرِفُونَهُ. أَمَّا أَنَا فَأَعْرِفُهُ. وَلَوْ قُلْتُ لَكُمْ إِنِّي لَا أَعْرِفُهُ لَكُنْتُ مِثْلَكُمْ كَاذِباً. لكِنِّي أَعْرِفُهُ وَأَعْمَلُ بِكَلِمَتِهِ.

യൂയം തം നാവഗച്ഛഥ കിന്ത്വഹം തമവഗച്ഛാമി തം നാവഗച്ഛാമീതി വാക്യം യദി വദാമി തർഹി യൂയമിവ മൃഷാഭാഷീ ഭവാമി കിന്ത്വഹം തമവഗച്ഛാമി തദാക്ഷാമപി ഗൃഹ്ലാമി|

٥٦ 56 أَبُوكُمْ إِبْرَاهِيمُ ابْتَهَجَ لِرَجَائِهِ أَنْ يَرَى يَوْمِي، فَرَآهُ وَفَرِحَ»

യുഷ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷ ഇബ്രാഹീമ് മമ സമയം ദ്രഷ്ടുമ് അതീവാവാഞ്ഛത് തന്നിരീക്ഷ്യാനന്ദച്ച|

٥٧ 57 فَقَالَ لَهُ الْيَهُودُ: «لَيْسَ لَكَ مِنَ الْعُمْرِ خَمْسُونَ سَنَةً بَعْدُ فَكَيْفَ رَأَيْتَ إِبْرَاهِيمَ؟»

തദാ യിഹൂദീയാ അപൃച്ഛൻ തവ വയഃ പഞ്ചാശദ്വത്സരാ ന ത്വം കിമ് ഇബ്രാഹീമമ് അദ്രാക്ഷീഃ?

٥٨ 58 أَجَابَهُمْ: «الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّنِي كَائِنٌ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَكُونَ إِبْرَاهِيمُ».

യീശുഃ പ്രത്യവാദീദ് യുഷ്മാനഹം യഥാർഥതരം വദാമി ഇബ്രാഹീമോ ജന്മനഃ പൂർവ്വകാലമാരഭ്യാഹം വിദ്യേ|

٥٩ 59 فَرَفَعُوا حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ، وَلكِنَّهُ أَخْفَى نَفْسَهُ وَخَرَجَ مِنَ الْهَيْكَلِ.

തദാ തേ പാഷാണാൻ ഉത്തോല്യ തമാഹന്തുമ് ഉദയച്ഛൻ കിന്തു യീശു ർഗുപ്തോ മന്തിരാദ് ബഹിർഗത്യ തേഷാം മധ്യേന പ്രസ്ഥിതവാൻ|

Jesus and the Woman Taken in Adultery