عِبرانِيّين 1

١ 1 إِنَّ اللهَ، فِي الأَزْمِنَةِ الْمَاضِيَةِ، كَلَّمَ آبَاءَنَا بِلِسَانِ الأَنْبِيَاءِ (الَّذِينَ نَقَلُوا إِعْلانَاتٍ) بِطُرُقٍ عَدِيدَةٍ وَمُتَنَوِّعَةٍ.

പുരാ യ ഈശ്വരോ ഭവിഷ്യദ്വാദിഭിഃ പിതൃലോകേഭ്യോ നാനാസമയേ നാനാപ്രകാരം കഥിതവാൻ

٢ 2 أَمَّا الآنَ، فِي هَذَا الزَّمَنِ الأَخِيرِ، فَقَدْ كَلَّمَنَا بِالابْنِ، الَّذِي جَعَلَهُ وَارِثاً لِكُلِّ شَيْءٍ، وَبِهِ قَدْ خَلَقَ الْكَوْنَ كُلَّهُ! (aiōn g165)

സ ഏതസ്മിൻ ശേഷകാലേ നിജപുത്രേണാസ്മഭ്യം കഥിതവാൻ| സ തം പുത്രം സർവ്വാധികാരിണം കൃതവാൻ തേനൈവ ച സർവ്വജഗന്തി സൃഷ്ടവാൻ| (aiōn g165)

٣ 3 إِنَّهُ ضِيَاءُ مَجْدِ اللهِ وَصُورَةُ جَوْهَرِهِ. حَافِظُ كُلَّ مَا فِي الْكَوْنِ بِكَلِمَتِهِ الْقَدِيرَةِ. وَهُوَ الَّذِي بَعْدَمَا طَهَّرَنَا بِنَفْسِهِ مِنْ خَطَايَانَا، جَلَسَ فِي الأَعَالِي عَنْ يَمِينِ اللهِ الْعَظِيمِ.

സ പുത്രസ്തസ്യ പ്രഭാവസ്യ പ്രതിബിമ്ബസ്തസ്യ തത്ത്വസ്യ മൂർത്തിശ്ചാസ്തി സ്വീയശക്തിവാക്യേന സർവ്വം ധത്തേ ച സ്വപ്രാണൈരസ്മാകം പാപമാർജ്ജനം കൃത്വാ ഊർദ്ധ്വസ്ഥാനേ മഹാമഹിമ്നോ ദക്ഷിണപാർശ്വേ സമുപവിഷ്ടവാൻ|

٤ 4 وَهَكَذَا، أَخَذَ مَكَاناً أَعْظَمَ مِنَ الْمَلائِكَةِ، بِمَا أَنَّ الاسْمَ الَّذِي وَرِثَهُ مُتَفَوِّقٌ جِدّاً عَلَى أَسْمَاءِ الْمَلائِكَةِ جَمِيعاً!

ദിവ്യദൂതഗണാദ് യഥാ സ വിശിഷ്ടനാമ്നോ ഽധികാരീ ജാതസ്തഥാ തേഭ്യോഽപി ശ്രേഷ്ഠോ ജാതഃ|

٥ 5 فَلأَيِّ وَاحِدٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ قَالَ اللهُ مَرَّةً: «أَنْتَ ابْنِي، أَنَا الْيَوْمَ وَلَدْتُكَ!» أَوْ قَالَ أَيْضاً: «أَنَا أَكُونُ لَهُ أَباً، وَهُوَ يَكُونُ لِيَ ابْناً؟»

യതോ ദൂതാനാം മധ്യേ കദാചിദീശ്വരേണേദം ക ഉക്തഃ? യഥാ, "മദീയതനയോ ഽസി ത്വമ് അദ്യൈവ ജനിതോ മയാ| " പുനശ്ച "അഹം തസ്യ പിതാ ഭവിഷ്യാമി സ ച മമ പുത്രോ ഭവിഷ്യതി| "

٦ 6 وَعِنْدَمَا يُعِيدُ اللهُ ابْنَهُ الْبِكْرَ إِلَى الْعَالَمِ، يَقُولُ: «وَلْتَسْجُدْ لَهُ مَلائِكَةُ اللهِ جَمِيعاً!»

അപരം ജഗതി സ്വകീയാദ്വിതീയപുത്രസ്യ പുനരാനയനകാലേ തേനോക്തം, യഥാ, "ഈശ്വരസ്യ സകലൈ ർദൂതൈരേഷ ഏവ പ്രണമ്യതാം| "

٧ 7 وَعَنِ الْمَلائِكَةِ يَقُولُ: «قَدْ جَعَلَ مَلائِكَتَهُ رِيَاحاً، وَخُدَّامَهُ لَهِيبَ نَارٍ!»

ദൂതാൻ അധി തേനേദമ് ഉക്തം, യഥാ, "സ കരോതി നിജാൻ ദൂതാൻ ഗന്ധവാഹസ്വരൂപകാൻ| വഹ്നിശിഖാസ്വരൂപാംശ്ച കരോതി നിജസേവകാൻ|| "

٨ 8 وَلَكِنَّهُ يُخَاطِبُ الابْنَ قَائِلاً: «إِنَّ عَرْشَكَ، يَا اللهُ، ثَابِتٌ إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ، وَصَوْلَجَانَ حُكْمِكَ عَادِلٌ وَمُسْتَقِيمٌ. (aiōn g165)

കിന്തു പുത്രമുദ്ദിശ്യ തേനോക്തം, യഥാ, "ഹേ ഈശ്വര സദാ സ്ഥായി തവ സിംഹാസനം ഭവേത്| യാഥാർഥ്യസ്യ ഭവേദ്ദണ്ഡോ രാജദണ്ഡസ്ത്വദീയകഃ| (aiōn g165)

٩ 9 إِنَّكَ أَحْبَبْتَ الْبِرَّ وَأَبْغَضْتَ الإِثْمَ. لِذَلِكَ مَسَحَكَ اللهُ إِلَهُكَ مَلِكاً، إِذْ صَبَّ عَلَيْكَ زَيْتَ الْبَهْجَةِ أَكْثَرَ مِنْ رُفَقَائِكَ!»

പുണ്യേ പ്രേമ കരോഷി ത്വം കിഞ്ചാധർമ്മമ് ഋതീയസേ| തസ്മാദ് യ ഈശ ഈശസ്തേ സ തേ മിത്രഗണാദപി| അധികാഹ്ലാദതൈലേന സേചനം കൃതവാൻ തവ|| "

١٠ 10 كَمَا يَقُولُ: «أَنْتَ، يَا رَبُّ، وَضَعْتَ أَسَاسَ الأَرْضِ فِي الْبَدَايَةِ. وَالسَّمَاوَاتُ هِيَ صُنْعُ يَدَيْكَ.

പുനശ്ച, യഥാ, "ഹേ പ്രഭോ പൃഥിവീമൂലമ് ആദൗ സംസ്ഥാപിതം ത്വയാ| തഥാ ത്വദീയഹസ്തേന കൃതം ഗഗനമണ്ഡലം|

١١ 11 هِيَ تَفْنَى، وَأَنْتَ تَبْقَى. فَسَوْفَ تَبْلَى كُلُّهَا كَمَا تَبْلَى الثِّيَابُ،

ഇമേ വിനംക്ഷ്യതസ്ത്വന്തു നിത്യമേവാവതിഷ്ഠസേ| ഇദന്തു സകലം വിശ്വം സംജരിഷ്യതി വസ്ത്രവത്|

١٢ 12 فَتَطْوِيهَا كَالرِّدَاءِ، ثُمَّ تُبَدِّلُهَا. وَلَكِنَّكَ أَنْتَ الدَّائِمُ الْبَاقِي، وَسِنُوكَ لَنْ تَنْتَهِيَ!»

സങ്കോചിതം ത്വയാ തത്തു വസ്ത്രവത് പരിവർത്സ്യതേ| ത്വന്തു നിത്യം സ ഏവാസീ ർനിരന്താസ്തവ വത്സരാഃ|| "

١٣ 13 فَهَلْ قَالَ اللهُ مَرَّةً لأَيِّ وَاحِدٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مَا قَالَهُ لِلابْنِ: «اجْلِسْ عَنْ يَمِينِي حَتَّى أَجْعَلَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئاً لِقَدَمَيْكَ؟»

അപരം ദൂതാനാം മധ്യേ കഃ കദാചിദീശ്വരേണേദമുക്തഃ? യഥാ, "തവാരീൻ പാദപീഠം തേ യാവന്നഹി കരോമ്യഹം| മമ ദക്ഷിണദിഗ്ഭാഗേ താവത് ത്വം സമുപാവിശ|| "

١٤ 14 لا! فَلَيْسَ الْمَلائِكَةُ إِلّا أَرْوَاحاً خَادِمَةً تُرْسَلُ لِخِدْمَةِ الَّذِينَ سَيَرِثُونَ الْخَلاصَ.

യേ പരിത്രാണസ്യാധികാരിണോ ഭവിഷ്യന്തി തേഷാം പരിചര്യ്യാർഥം പ്രേഷ്യമാണാഃ സേവനകാരിണ ആത്മാനഃ കിം തേ സർവ്വേ ദൂതാ നഹി?