عِبرانِيّين 3

١ 1 إِذَنْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ الْقِدِّيسُونَ الَّذِينَ اشْتَرَكْتُمْ فِي الدَّعْوَةِ السَّمَاوِيَّةِ، تَأَمَّلُوا يَسُوعَ: الرَّسُولَ وَرَئِيسَ الْكَهَنَةِ فِي الإِيمَانِ الَّذِي نَتَمَسَّكُ بِهِ.

ഹേ സ്വർഗീയസ്യാഹ്വാനസ്യ സഹഭാഗിനഃ പവിത്രഭ്രാതരഃ, അസ്മാകം ധർമ്മപ്രതിജ്ഞായാ ദൂതോഽഗ്രസരശ്ച യോ യീശുസ്തമ് ആലോചധ്വം|

٢ 2 فَهُوَ أَمِينٌ لِلهِ فِي الْمُهِمَّةِ الَّتِي عَيَّنَهُ لَهَا، كَمَا كَانَ مُوسَى أَمِيناً فِي الْقِيَامِ بِخِدْمَتِهِ فِي بَيْتِ اللهِ كُلِّهِ.

മൂസാ യദ്വത് തസ്യ സർവ്വപരിവാരമധ്യേ വിശ്വാസ്യ ആസീത്, തദ്വത് അയമപി സ്വനിയോജകസ്യ സമീപേ വിശ്വാസ്യോ ഭവതി|

٣ 3 إِلّا أَنَّهُ يَسْتَحِقُّ مَجْداً أَعْظَمَ مِنْ مَجْدِ مُوسَى، كَمَا أَنَّ الَّذِي يَبْنِي بَيْتاً يَنَالُ إِكْرَاماً وَمَدْحاً أَكْثَرَ مِمَّا يَنَالُ الْبَيْتُ الَّذِي بَنَاهُ!

പരിവാരാച്ച യദ്വത് തത്സ്ഥാപയിതുരധികം ഗൗരവം ഭവതി തദ്വത് മൂസസോഽയം ബഹുതരഗൗരവസ്യ യോഗ്യോ ഭവതി|

٤ 4 طَبْعاً، كُلُّ بَيْتٍ لابُدَّ أَنْ يَكُونَ لَهُ بَانٍ، وَاللهُ نَفْسُهُ هُوَ بَانِي كُلِّ شَيْءٍ.

ഏകൈകസ്യ നിവേശനസ്യ പരിജനാനാം സ്ഥാപയിതാ കശ്ചിദ് വിദ്യതേ യശ്ച സർവ്വസ്ഥാപയിതാ സ ഈശ്വര ഏവ|

٥ 5 إِنَّ مُوسَى كَانَ أَمِيناً فِي كُلِّ بَيْتِ اللهِ، وَلَكِنْ بِصِفَتِهِ خَادِماً. وَكَانَ ذَلِكَ شَهَادَةً لِمَا أَعْلَنَهُ اللهُ فِيمَا بَعْدُ.

മൂസാശ്ച വക്ഷ്യമാണാനാം സാക്ഷീ ഭൃത്യ ഇവ തസ്യ സർവ്വപരിജനമധ്യേ വിശ്വാസ്യോഽഭവത് കിന്തു ഖ്രീഷ്ടസ്തസ്യ പരിജനാനാമധ്യക്ഷ ഇവ|

٦ 6 أَمَّا الْمَسِيحُ، فَهُوَ أَمِينٌ بِصِفَتِهِ ابْناً يَتَرَأَّسُ عَلَى الْبَيْتِ. وَهَذَا الْبَيْتُ هُوَ نَحْنُ الْمُؤْمِنِينَ، عَلَى أَنْ نَتَمَسَّكَ بِالثِّقَةِ وَالافْتِخَارِ بِرَجَائِنَا تَمَسُّكاً ثَابِتاً حَتَّى النِّهَايَةِ.

വയം തു യദി വിശ്വാസസ്യോത്സാഹം ശ്ലാഘനഞ്ച ശേഷം യാവദ് ധാരയാമസ്തർഹി തസ്യ പരിജനാ ഭവാമഃ|

٧ 7 لِهَذَا، يُنَبِّهُنَا الرُّوحُ الْقُدُسُ إِذْ يَقُولُ: «الْيَوْمَ، إِنْ سَمِعْتُمْ صَوْتَهُ،

അതോ ഹേതോഃ പവിത്രേണാത്മനാ യദ്വത് കഥിതം, തദ്വത്, "അദ്യ യൂയം കഥാം തസ്യ യദി സംശ്രോതുമിച്ഛഥ|

٨ 8 فَلا تُقَسُّوا قُلُوبَكُمْ، كَمَا حَدَثَ قَدِيماً، حِينَ أَثَارَ آبَاؤُكُمْ غَضَبِي، يَوْمَ التَّجْرِبَةِ فِي الصَّحْرَاءِ.

തർഹി പുരാ പരീക്ഷായാ ദിനേ പ്രാന്തരമധ്യതഃ| മദാജ്ഞാനിഗ്രഹസ്ഥാനേ യുഷ്മാഭിസ്തു കൃതം യഥാ| തഥാ മാ കുരുതേദാനീം കഠിനാനി മനാംസി വഃ|

٩ 9 هُنَاكَ جَرَّبُونِي وَاخْتَبَرُونِي، وَقَدْ شَاهَدُوا أَعْمَالِي طَوَالَ أَرْبَعِينَ سَنَةً.

യുഷ്മാകം പിതരസ്തത്ര മത്പരീക്ഷാമ് അകുർവ്വത| കുർവ്വദ്ഭി ർമേഽനുസന്ധാനം തൈരദൃശ്യന്ത മത്ക്രിയാഃ| ചത്വാരിംശത്സമാ യാവത് ക്രുദ്ധ്വാഹന്തു തദന്വയേ|

١٠ 10 لِذَلِكَ ثَارَ غَضَبِي عَلَى ذَلِكَ الْجِيلِ، وَقُلْتُ: إِنَّ قُلُوبَهُمْ تَدْفَعُهُمْ دَائِماً إِلَى الضَّلالِ، وَلَمْ يَعْرِفُوا طُرُقِي قَطُّ!

അവാദിഷമ് ഇമേ ലോകാ ഭ്രാന്താന്തഃകരണാഃ സദാ| മാമകീനാനി വർത്മാനി പരിജാനന്തി നോ ഇമേ|

١١ 11 وَهكَذَا، فِي غَضَبِي، أَقْسَمْتُ قَائِلاً: إِنَّهُمْ لَنْ يَدْخُلُوا مَكَانَ رَاحَتِي!»

ഇതി ഹേതോരഹം കോപാത് ശപഥം കൃതവാൻ ഇമം| പ്രേവേക്ഷ്യതേ ജനൈരേതൈ ർന വിശ്രാമസ്ഥലം മമ|| "

١٢ 12 فَعَلَيْكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَنْ تَأْخُذُوا حِذْرَكُمْ جَيِّداً، حَتَّى لَا يَكُونَ قَلْبُ أَيِّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ شِرِّيراً لَا إِيمَانَ فِيهِ، مِمَّا يُؤَدِّي بِهِ إِلَى الارْتِدَادِ عَنِ اللهِ الْحَيِّ.

ഹേ ഭ്രാതരഃ സാവധാനാ ഭവത, അമരേശ്വരാത് നിവർത്തകോ യോഽവിശ്വാസസ്തദ്യുക്തം ദുഷ്ടാന്തഃകരണം യുഷ്മാകം കസ്യാപി ന ഭവതു|

١٣ 13 وَإِنَّمَا، شَجِّعُوا بَعْضُكُمْ بَعْضاً كُلَّ يَوْمٍ، مَادُمْنَا نَقُولُ: «الْيَوْمَ». وَذَلِكَ لِكَيْ لَا تُقَسِّيَ الْخَطِيئَةُ قَلْبَ أَحَدٍ مِنْكُمْ بِخِدَاعِهَا.

കിന്തു യാവദ് അദ്യനാമാ സമയോ വിദ്യതേ താവദ് യുഷ്മന്മധ്യേ കോഽപി പാപസ്യ വഞ്ചനയാ യത് കഠോരീകൃതോ ന ഭവേത് തദർഥം പ്രതിദിനം പരസ്പരമ് ഉപദിശത|

١٤ 14 فَإِنْ تَمَسَّكْنَا دَائِماً بِالثِّقَةِ الَّتِي انْطَلَقْنَا بِها فِي الْبِدَايَةِ، وَأَبْقَيْنَاهَا ثَابِتَةً إِلَى النِّهَايَةِ، نَكُونُ مُشَارِكِينَ لِلْمَسِيحِ.

യതോ വയം ഖ്രീഷ്ടസ്യാംശിനോ ജാതാഃ കിന്തു പ്രഥമവിശ്വാസസ്യ ദൃഢത്വമ് അസ്മാഭിഃ ശേഷം യാവദ് അമോഘം ധാരയിതവ്യം|

١٥ 15 فَمَازَالَ التَّحْذِيرُ مُوَجَّهاً إِلَيْنَا: «الْيَوْمَ، إِنْ سَمِعْتُمْ صَوْتَهُ، فَلا تُقَسُّوا قُلُوبَكُمْ، كَمَا حَدَثَ قَدِيماً عِنْدَمَا أُثِيرَ غَضَبِي!»

അദ്യ യൂയം കഥാം തസ്യ യദി സംശ്രോതുമിച്ഛഥ, തർഹ്യാജ്ഞാലങ്ഘനസ്ഥാനേ യുഷ്മാഭിസ്തു കൃതം യഥാ, തഥാ മാ കുരുതേദാനീം കഠിനാനി മനാംസി വ ഇതി തേന യദുക്തം,

١٦ 16 فَمَنْ هُمُ الَّذِينَ أَثَارُوا غَضَبَ اللهِ عِنْدَمَا سَمِعُوا الدَّعْوَةَ وَرَفَضُوهَا؟ إِنَّهُمْ ذَلِكَ الشَّعْبُ الَّذِي خَرَجَ مِنْ مِصْرَ بِقِيَادَةِ مُوسَى!

തദനുസാരാദ് യേ ശ്രുത്വാ തസ്യ കഥാം ന ഗൃഹീതവന്തസ്തേ കേ? കിം മൂസസാ മിസരദേശാദ് ആഗതാഃ സർവ്വേ ലോകാ നഹി?

١٧ 17 وَعَلَى مَنْ ثَارَ غَضَبُ اللهِ مُدَّةَ أَرْبَعِينَ سَنَةً؟ عَلَى أُولَئِكَ الَّذِينَ أَخْطَأُوا، فَسَقَطَتْ جُثَثُهُمْ مُتَنَاثِرَةً فِي الصَّحْرَاءِ!

കേഭ്യോ വാ സ ചത്വാരിംശദ്വർഷാണി യാവദ് അക്രുധ്യത്? പാപം കുർവ്വതാം യേഷാം കുണപാഃ പ്രാന്തരേ ഽപതൻ കിം തേഭ്യോ നഹി?

١٨ 18 وَلِمَنْ أَقْسَمَ اللهُ أَنَّهُمْ لَنْ يَدْخُلُوا أَبَداً مَكَانَ رَاحَتِهِ؟ لِلَّذِينَ عَصَوْا أَمْرَهُ!

പ്രവേക്ഷ്യതേ ജനൈരേതൈ ർന വിശ്രാമസ്ഥലം മമേതി ശപഥഃ കേഷാം വിരുദ്ധം തേനാകാരി? കിമ് അവിശ്വാസിനാം വിരുദ്ധം നഹി?

١٩ 19 وَهكَذَا، نَرَى أَنَّ عَدَمَ الإِيمَانِ مَنَعَهُمْ مِنَ الدُّخُولِ إِلَى مَكَانِ الرَّاحَةِ.

അതസ്തേ തത് സ്ഥാനം പ്രവേഷ്ടുമ് അവിശ്വാസാത് നാശക്നുവൻ ഇതി വയം വീക്ഷാമഹേ|