غَلاطِيَّة 6
| أَيُّهَا الإِخْوَةُ، إِنْ سَقَطَ أَحَدُكُمْ فِي خَطَأٍ مَا فَمِثْلُ هَذَا أَصْلِحُوهُ أَنْتُمُ الرُّوحِيِّينَ بِرُوحِ وَدَاعَةٍ. وَاحْذَرْ أَنْتَ لِنَفْسِكَ لِئَلا تُجَرَّبَ أَيْضاً. | ١ 1 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാകം കശ്ചിദ് യദി കസ്മിംശ്ചിത് പാപേ പതതി തർഹ്യാത്മികഭാവയുക്തൈ ര്യുഷ്മാഭിസ്തിതിക്ഷാഭാവം വിധായ സ പുനരുത്ഥാപ്യതാം യൂയമപി യഥാ താദൃക്പരീക്ഷായാം ന പതഥ തഥാ സാവധാനാ ഭവത|
| لِيَحْمِلِ الْوَاحِدُ مِنْكُمْ أَثْقَالَ الآخَرِ، وَهَكَذَا تُتَمِّمُونَ شَرِيعَةَ الْمَسِيحِ. | ٢ 2 |
യുഷ്മാകമ് ഏകൈകോ ജനഃ പരസ്യ ഭാരം വഹത്വനേന പ്രകാരേണ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിധിം പാലയത|
| فَإِنْ ظَنَّ أَحَدٌ أَنَّهُ شَيْءٌ، وَهُوَ فِي الْوَاقِعِ لَا شَيْءَ، فَإِنَّمَا يَخْدَعُ نَفْسَهُ. | ٣ 3 |
യദി കശ്ചന ക്ഷുദ്രഃ സൻ സ്വം മഹാന്തം മന്യതേ തർഹി തസ്യാത്മവഞ്ചനാ ജായതേ|
| فَلْيَمْتَحِنْ كُلُّ وَاحِدٍ عَمَلَهُ الْخَاصَّ، وَعِنْدَئِذٍ يَكُونُ لَهُ أَنْ يَفْتَخِرَ بِمَا يَخُصُّهُ وَحْدَهُ لَا بِمَا يَخُصُّ غَيْرَهُ. | ٤ 4 |
അത ഏകൈകേന ജനേന സ്വകീയകർമ്മണഃ പരീക്ഷാ ക്രിയതാം തേന പരം നാലോക്യ കേവലമ് ആത്മാലോകനാത് തസ്യ ശ്ലഘാ സമ്ഭവിഷ്യതി|
| فَإِنَّ كُلَّ وَاحِدٍ سَيَحْمِلُ حِمْلَهُ الْخَاصَّ. | ٥ 5 |
യത ഏകൈകോ ജനഃ സ്വകീയം ഭാരം വക്ഷ്യതി|
| لِيُشَارِكِ الَّذِي يَتَعَلَّمُ الْكَلِمَةَ مَنْ يُعَلِّمُهَا، فِي جَمِيعِ الْخَيْرَاتِ. | ٦ 6 |
യോ ജനോ ധർമ്മോപദേശം ലഭതേ സ ഉപദേഷ്ടാരം സ്വീയസർവ്വസമ്പത്തേ ർഭാഗിനം കരോതു|
| لا تَنْخَدِعُوا: إِنَّ اللهَ لَا يُسْتَهْزَأُ بِهِ. فَكُلُّ مَا يَزْرَعُهُ الإِنْسَانُ، فَإِيَّاهُ يَحْصُدُ أَيْضاً. | ٧ 7 |
യുഷ്മാകം ഭ്രാന്തി ർന ഭവതു, ഈശ്വരോ നോപഹസിതവ്യഃ, യേന യദ് ബീജമ് ഉപ്യതേ തേന തജ്ജാതം ശസ്യം കർത്തിഷ്യതേ|
| فَإِنَّ مَنْ يَزْرَعُ لِجَسَدِهِ، فَمِنَ الْجَسَدِ يَحْصُدُ فَسَاداً. وَمَنْ يَزْرَعُ لِلرُّوحِ، فَمِنَ الرُّوحِ يَحْصُدُ حَيَاةً أَبَدِيَّةً. فَلا نَفْشَلْ فِي عَمَلِ الْخَيْرِ، (aiōnios g166) | ٨ 8 |
സ്വശരീരാർഥം യേന ബീജമ് ഉപ്യതേ തേന ശരീരാദ് വിനാശരൂപം ശസ്യം ലപ്സ്യതേ കിന്ത്വാത്മനഃ കൃതേ യേന ബീജമ് ഉപ്യതേ തേനാത്മതോഽനന്തജീവിതരൂപം ശസ്യം ലപ്സ്യതേ| (aiōnios g166)
| لأَنَّنَا، مَتَى حَانَ الأَوَانُ، سَنَحْصُدُ، إِنْ كُنَّا لَا نَتَرَاخَى. | ٩ 9 |
സത്കർമ്മകരണേഽസ്മാഭിരശ്രാന്തൈ ർഭവിതവ്യം യതോഽക്ലാന്തൗസ്തിഷ്ഠദ്ഭിരസ്മാഭിരുപയുക്തസമയേ തത് ഫലാനി ലപ്സ്യന്തേ|
| فَمَادَامَتْ لَنَا الْفُرْصَةُ إِذَنْ، فَلْنَعْمَلِ الْخَيْرَ لِلْجَمِيعِ، وَخُصُوصاً لأَهْلِ الإِيمَانِ. | ١٠ 10 |
അതോ യാവത് സമയസ്തിഷ്ഠതി താവത് സർവ്വാൻ പ്രതി വിശേഷതോ വിശ്വാസവേശ്മവാസിനഃ പ്രത്യസ്മാഭി ർഹിതാചാരഃ കർത്തവ്യഃ|
| انْظُرُوا بِأَيَّةِ حُرُوفٍ كَبِيرَةٍ قَدْ كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ هُنَا بِيَدِي: | ١١ 11 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, അഹം സ്വഹസ്തേന യുഷ്മാൻ പ്രതി കിയദ്വൃഹത് പത്രം ലിഖിതവാൻ തദ് യുഷ്മാഭി ർദൃശ്യതാം|
| إِنَّ الَّذِينَ يُرِيدُونَ أَنْ يَظْهَرُوا فِي الْجَسَدِ بِمَظْهَرٍ حَسَنٍ، أُولئِكَ يُرْغِمُونَكُمْ أَنْ تُخْتَنُوا، فَقَطْ لِئَلا يَلْقَوْا الاضْطِهَادَ بِسَبَبِ صَلِيبِ الْمَسِيحِ. | ١٢ 12 |
യേ ശാരീരികവിഷയേ സുദൃശ്യാ ഭവിതുമിച്ഛന്തി തേ യത് ഖ്രീഷ്ടസ്യ ക്രുശസ്യ കാരണാദുപദ്രവസ്യ ഭാഗിനോ ന ഭവന്തി കേവലം തദർഥം ത്വക്ഛേദേ യുഷ്മാൻ പ്രവർത്തയന്തി|
| فَحَتَّى أُولَئِكَ الَّذِينَ يُخْتَنُونَ، هُمْ أَنْفُسُهُمْ، لَا يَعْمَلُونَ بِالشَّرِيعَةِ، بَلْ يُرِيدُونَ لَكُمْ أَنْ تُخْتَنُوا لِيَفْتَخِرُوا بِجَسَدِكُمْ. | ١٣ 13 |
തേ ത്വക്ഛേദഗ്രാഹിണോഽപി വ്യവസ്ഥാം ന പാലയന്തി കിന്തു യുഷ്മച്ഛരീരാത് ശ്ലാഘാലാഭാർഥം യുഷ്മാകം ത്വക്ഛേദമ് ഇച്ഛന്തി|
| أَمَّا أَنَا فَحَاشَا لِي أَنْ أَفْتَخِرَ إِلّا بِصَلِيبِ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ، الَّذِي بِهِ أَصْبَحَ الْعَالَمُ بِالنِّسْبَةِ لِي مَصْلُوباً، وَأَنَا أَصْبَحْتُ بِالنِّسْبَةِ لَهُ مَصْلُوباً. | ١٤ 14 |
കിന്തു യേനാഹം സംസാരായ ഹതഃ സംസാരോഽപി മഹ്യം ഹതസ്തദസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ക്രുശം വിനാന്യത്ര കുത്രാപി മമ ശ്ലാഘനം കദാപി ന ഭവതു|
| فَلَيْسَ الْخِتَانُ بِشَيْءٍ، وَلا عَدَمُ الْخِتَانِ بِشَيْءٍ، وَإِنَّمَا (الْمُهِمُّ أَنْ يَصِيرَ الإِنْسَانُ) خَلِيقَةً جَدِيدَةً. | ١٥ 15 |
ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ ത്വക്ഛേദാത്വക്ഛേദയോഃ കിമപി ഗുണം നാസ്തി കിന്തു നവീനാ സൃഷ്ടിരേവ ഗുണയുക്താ|
| فَالسَّلامُ وَالرَّحْمَةُ عَلَى جَمِيعِ السَّالِكِينَ وَفْقاً لِهَذَا الْمَبْدَأ، وَعَلَى إِسْرَائِيلَ اللهِ. | ١٦ 16 |
അപരം യാവന്തോ ലോകാ ഏതസ്മിൻ മാർഗേ ചരന്തി തേഷാമ് ഈശ്വരീയസ്യ കൃത്സ്നസ്യേസ്രായേലശ്ച ശാന്തി ർദയാലാഭശ്ച ഭൂയാത്|
| لَا يُسَبِّبْ لِي أَحَدٌ الْمَتَاعِبَ فِيمَا بَعْدُ، فَإِنِّي أَحْمِلُ فِي جَسَدِي سِمَاتِ الرَّبِّ يَسُوعَ. | ١٧ 17 |
ഇതഃ പരം കോഽപി മാം ന ക്ലിശ്നാതു യസ്മാദ് അഹം സ്വഗാത്രേ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ചിഹ്നാനി ധാരയേ|
| لِتَكُنْ مَعَ رُوحِكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، نِعْمَةُ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ. آمِين! | ١٨ 18 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രസാദോ യുഷ്മാകമ് ആത്മനി സ്ഥേയാത്| തഥാസ്തു|
